Uiterlijk versus innerlijk

Ik leerde mijn vriend kennen op mn werk, hij kwam koffie bij me halen. Hij bleek dezelfde studie als ik te doen en ik was benieuwd naar zijn werk, een week later hadden we afgesproken. Ik had totaal geen intenties, mijn relatie van 2,5 jaar was net 2 weken uit, maar die afspraak had eigenlijk alle ingredienten van een date. Toch is er pas na 6 keer afspreken en slapen bij elkaar iets gebeurd en niet lang daarna (toen ik uit de ontkenningsfase was) ging het echt aan. In de eerste instantie dus om innerlijk, maar toen iedereen steeds zei van ohh wat een leuke jongen heb ik hem nog eens goed bekeken en ben ik tot de conclusie gekomen dat hij ook gewoon een lekker ding is

De eerste keer dat ik m'n vriend zag, was ik gelijk om. Ik vind hem gewoon echt mooi, dat vond ik toen en vind ik nog steeds, maar zijn innerlijk is wel nog 10 keer mooier. Tsja, die eerste aantrekkingskracht komt toch door het uiterlijk, maar het innerlijk houdt je bij elkaar
Mij bevalt het totaalpakketje gewoon heel erg goed, haha.

In eerste instantie zijn uiterlijk, vooral zijn mooie bruine ogen. Ik heb later in onze relatie ook altijd gezegd dat ik kindjes wilde met net zulke mooie bruine ogen en die heb ik ook gekregen. Verder natuurlijk ook zijn karakter. Ik weet nog dat ik het vooral leuk vond dat hij zo'n positieve instelling had, niet snel ergens ontevreden over was of ergens over zeurde. Toen we elkaar een paar maanden kenden gingen we naar Malta op vakantie en we zaten in zo'n goedkoop appartementencomplex waar in de folder kamers met zeezicht werden beloofd terwijl er geen zee te bekennen was als je uit het raam keek en overal om ons heen zag je Nederlanders die liepen te mopperen over hoe slecht het allemaal was, maar hij vond het allemaal even prima en leuk. Dat vond ik echt heel fijn.

Marin schreef:Toen hij me een berichtje stuurde was dat met name omdat we gemeenschappelijke interesses hadden. Daarom vond ik m ook interessant en bleven we kletsen. Zoals ik m op de foto's er uit vond zien, leek t niet direct m'n type. Iets te kort haar en een beetje een te 'Hollands' bekkie. Maar toen we elkaar in t echt zagen viel me op dat ie toch wel een ander gezicht heeft dan op de foto's en ik weet nog dat ik dacht van goh eigenlijk is ie veel leuker in t echt, daar kan ik wel op vallen. Maar met name ben ik toen voor z'n innerlijk gezwicht. Maar toen we eenmaal wat kregen ging ik z'n eigen trekjes in z'n gezicht enzo herkennen en nu smelt ik juist als ik die herken. Ik ben echt gek op in z'n ogen kijken en ik vind m nu ook echt heel aantrekkelijk gewoon omdat ie mijn lieverd is en ik m zo goed ken. Ik ben m echt mooi gaan vinden ook van buiten. Soms vind ik m wel minder knap maar soms vind ik m ook echt super sexy er uit zien, vooral als ie auto rijdt ;-)

Hoe komt dat? Lijkt me niet zo leuk voor hem. Vindt ie dat dan ook van jou, niet zo knap?

nou ja ik heb ook wel momenten dat ik mijn vriend niet het lekkerste vind hoor...

laatst was ie ziek, dan heeft hij z´n boxer aan, skisokken, een capuchontrui en als hij uit bed komt zijn koningsmantelochtendjas. Tel daar een ziek, twee dagen niet gedouched hoofd bij op en ik werd er niet opgewonden van...

doet niks af aan het feit dat ik met alle liefde in de wereld naast hem ging liggen en extra knuffelde en verzorgde omdat ik het zo rot voor hem vond dat hij zo ziek was (en ik diegene was die hem de buikgriep had gegeven) en als je echt van iemand houd, leeg je ook z"n kotsemmer

Muurvlindertje schreef:

Marin schreef:Soms vind ik m wel minder knap

Hoe komt dat? Lijkt me niet zo leuk voor hem. Vindt ie dat dan ook van jou, niet zo knap?

Nou ik neem aan dat ie mij ook niet altijd even knap vindt, dat verwacht ik ook helemaal niet van 'm en ik zie er ook niet altijd even goed uit. Dat neemt niets af van z'n aantrekkelijkheid of dat ik minder van 'm hou, maar er zijn momenten dat ik 'm minder knap vind ja. Vind ik niet zo gek. Leuk vind ik 'm altijd, maar in z'n stomme glibberige Adidas joggingbroek met zweetshirt en ongewassen gezicht..vind ik 'm niet zo knap nee Maar wel leuk en lief.

Haha snap Marin wel, ik heb dat ook wel eens hoor. Iemand even niet knap vinden wil niet gelijk zeggen dat het houden van weg is. Dat staat toch los van elkaar?

Ik ben in eerste instantie gevallen op zijn humor, en het feit dat ik ontzettend goed met hem kon praten. Bij hem was het gelijk liefde op het eerste gezicht, hij dacht bij mij: "Die moet ik hebben!". Bij mij heeft het moeten groeien, we kenden elkaar zo'n 3 maanden voordat we wat kregen. Hij zag er toen slungelig en nerdie uit, inmiddels is hij ontzettend goed opgedroogd! Voor mij is in eerste instantie het innerlijk heel belangrijk, vooral omdat ik heb gemerkt dat je daarna het uiterlijk van een persoon nog mooi kan gaan vinden.

Innerlijk.
Ik had een feestje gehad en was ontzettend dronken. Ik heb toen ontmoet en nummers uitgewisseld en gezoend. Toen ik 's ochtends wakker werd en brak naar mn werk ging kreeg ik een smsje: "Hoop dat je je goed voelt en werkse! x (naam vriend)" En ik dacht echt huh?! Wie ben jij? Ik was de avond en nacht totaal kwijt. Kon mij dus ook niet herinneren dat ik mijn nummer aan iemand had gegeven..
Dus zijn we begonnen te smsen, bellen en msn-en. Hij wilde graag afspreken maar ik durfde niet. Ik was bang dat het echt ontzettend zou tegenvallen of dat ik hem niet mooi zou vinden. Ik was immers zo dronken dat ik misschien wel niet meer wist wat ik deed.. We hebben ruim 3 maanden lopen smsen, bellen en msn-en. Toen was ik eigenlijk al helemaal gek op hem. Gewoon door dingen waar we het over hadden. Hoe hij op mij reageerde en gewoon hoe hij overkwam op mij. We zijn toen als eerste date naar de bioscoop geweest en toen waren we een stel
Als ik nu terug kijk dan ben ik blij dat ik hem zo heb ontmoet. Ik denk niet dat we anders samen waren geweest. Ik vind mijn vriend niet lelijk maar hij was niet wat ik in mijn hoofd had qua uiterlijk. Mijn vriend heeft bijv twee gouden ringetjes in zijn oren en een gouden ketting om. Het past bij hem, maar ik was destijds zo kieskeurig dat ik hem er echt op had afgewezen. Daarnaast had ik altijd de kriebels voor mannen met donker haar en hij heeft donkerblond haar. Al met al denk ik dat ik hem dan gewoon niet had zien staan, hoe gek ik nu ook op hem ben!

Ik zal eens even vertellen waarom ik dit topic heb geopend. Begin vorig jaar kwam ik via een datingsite in contact met een jongen. Ik had volgens mij een keer op zijn profiel gekeken, maar dat sprak mij niet direct aan. Even later kreeg ik een bericht van hem. Zijn foto's vond ik niet zo, dus ik heb heel lang getwijfeld wat ik ermee aan moest. Na een week heb ik toch een reactie gestuurd, omdat ik vond dat ik niet zo oppervlakkig moest doen. Uiteindelijk hadden we een date en viel hij me mee qua uiterlijk. Verder was het ook gezellig. Paar weken later weer een date, maar toen vond ik hem toch niet zo leuk. De volgende dag heb ik hem laten weten puur een vriendschappelijke klik te hebben, terwijl ik eigenlijk wel het gevoel had dat hij mij wel echt leuk vond. Maar ja, daar kon ik verder niks aan doen. Sindsdien hebben we altijd contact gehouden, gewoon als vrienden. Ik ben in oktober op zijn housewarming geweest en dat was erg gezellig. Gisteravond hadden we afgesproken om biertjes te gaan drinken in de kroeg. Een paar dagen daarvoor had ik ineens een soort openbaring ofzo. Hij was op vakantie geweest en ik had zijn berichtjes stiekem wel gemist. Ook droomde ik die nacht over hem en ineens dacht ik: misschien is hij wel de man voor mij! Met heel veel dingen zitten we echt op één lijn: humor, muziek, films, interesses, het klikt gewoon echt goed. Maar goed, hij is niet mijn ideaalbeeld qua uiterlijk. Ik was gisteravond dan ook een beetje zenuwachtig wat ik van hem zou vinden. We gingen eerst uit eten en eigenlijk was het meteen weer gezellig en vond ik m toch wel leuk! Daarna naar een andere kroeg gegaan en het ene biertje na het andere gedronken Ik had echt geen zin om naar huis te gaan! Uiteindelijk zijn we nog bij hem thuis geweest en daar hebben we gezoend. We lagen op de bank en het voelde gewoon vertrouwd. Dat heb ik niet snel bij een man en ik ben ook altijd heel onzeker, maar bij hem niet, want hij bleek me dus idd al die tijd al leuk gevonden te hebben (terwijl ik op zijn housewarming nog tegen al zijn vrienden heb lopen verkondigen dat het puur vriendschappelijk was tussen ons :o). Tijdens het zoenen voelde ik ook echt wel die aantrekkingskracht die er eerder dus van mijn kant ontbrak.
Ik weet nog niet hoe dit verder gaat lopen, wil het heeeeel rustig aan doen en kijken of we iets kunnen opbouwen, maar ik kan me dus wel vinden in de reacties hier waarin staat dat je iemand later toch aantrekkelijker kunt gaan vinden. Ben ook blij te lezen dat dit bij anderen ook zo is gegaan en dat het echt zo kan groeien i.p.v. dat het meteen liefde op het eerste gezicht was.

Ik vond mijn vriend al gelijk leuk om te zien. We zaten bij elkaar in de klas en toen ik hem beter leerde kennen vond ik het ook een hele lieve en leuke vent. Hij vond mij gelijk al leuk.
De vonk is echt overgeslagen toen er een keer wat lessen uitvielen en we met de hele klas buiten zaten te kletsen. Steeds meer mensen gingen naar huis en uiteindelijk bleven we met z'n tweeën over. Ik geloof dat we zo'n 3 uur hebben zitten kletsen en lachen. Het was echt zo gezellig en ik kreeg steeds meer kriebels.
Maar ik had destijds nog een vriend maar die relatie liep niet echt lekker. Ik heb hem toen nog 1x gevraagd wat hij nou wou en hoe hij onze toekomst zag en hij zei gelijk dat ik niet zo moest zeiken en toen was ik er echt klaar mee. Ik heb gezegd dat het dan over is.
1 week later ging ik op date met mijn huidige vriend en sindsdien is het wat.

Dus in eerste instantie viel ik al voor zijn uiterlijk en toen hij van binnen al helemaal leuk bleek te zijn was ik echt verkocht. Innerlijk vind ik wel het belangrijkste maar het oog wil ook wat.