Is dit het begin van het einde?

Het kan misschien een warrig verhaal worden omdat ik nu even chaotisch in mijn hoofd ben.

Het gaat namelijk niet zo goed met mijn relatie, nou ja het gaat met ups en down. Ik heb gisteren z'n ontzettende ruzie met mijn vriend gehad dat de woorden uit elkaar gaan zijn gevallen
Het feit is dat we elkaar niet begrijpen. We praten wel maar het loopt iedere keer uit op ruzie, dan gaat het weer even tijdje goed om vervolgens weer ruzie te maken. Het probleem is eigenlijk dat we naar mijn gevoel een beetje in een vicieuze cirkel zitten en ik heb werkelijk geen idee hoe ik dit moet oplossen. Ik ben onzettend bang en onzeker, en zit nu allemaal oplossingen te bedenken. Ik hou erg veel van hem en wil echt vechten voor de relatie. En ik weet andersom ook.
Mijn vriend was er gisteravond ook helemaal klaar mee en hij riep ook de woorden uit elkaar gaan. Hij had wel gedronken (aangeschoten) maar dat maakt het nog geen excuus vind ik.


Ik weet echt dat er wat moet gebeuren, want hoeweel ik ook van hem hou als we zo doorgaan gaan we echt uit elkaar. Ik zit bovendien ook niet lekker in mijn vel wat ook meespeelt trouwens. Het mes snijd aan 2 kanten, maar op dit moment ben ik erg door de war, twijfel ik in de zin kan ik het allemaal wel aan. Ik ben zelf aan het vechten en nu moet ik ook voor mijn relatie gaan vechten.

Ik wil graag en hij ook, maar wat als praten niet help??? Moet je dan uit elkaar gaan?

Wie kan mij tips geven? Zijn er meiden die dit ook meemaken? Of hebben meegemaakt? Ik ben het even kwijt hoor!

Is een sessie relatietherapie geen oplossing? Even een buitenstaander die mee denkt en die je anders naar de situatie laat kijken.

Misschien is het een idee om met een buitenstaander erbij te praten, dus iets van relatietherapie om te helpen dat jullie naar elkaar gaan luisteren en elkaar gaan begrijpen of in ieder geval proberen te begrijpen? Dan komen jullie er misschien beter uit wat jullie beiden voelen en denken.

Daar heb ik ook al over na zitten denken. Maar ik ben ook al in behandeling bij een psycholoog. Nu denk ik misschien egoistisch maar ik weet niet of ik dat ook nog eens trek.

Vervelende situatie zeg!
Cimic, kan jouw vriend niet een keer mee naar de psych?

Je trekt het wel als je relatie naar de knoppen gaat? En idd, wellicht kan hij eens mee? Bij ons heeft een paar sessies relatietherapie echt gigantisch geholpen in het verleden.

Hè wat naar! Het hoeft niet het begin van het einde te zijn. Wij hebben ongeveer drie kwart van 2011 zo doorgebracht. Het leek wel alsof alsof ik Chinees praatte en hij Afrikaans ouzo. In ieder geval: we snapten elkaar totaal niet. Zo frustrerend, ondanks dat je beiden wil, het lukt gewoon niet.

Ik kan je niet echte hand-on tips geven hoe wij dit nu hebben opgelost want dat ging heel geleidelijk. Uit elkaar gaan is makkelijk, dan los je het probleem op door elkaar niet meer te zien. Maar dat is zonde, zeker als er nog veel liefde is tussen jullie...

Neem anders af en toe iets meer afstand tijdens een ruzie. Bewaar je kalmte en wees dan maar even de held van de relatie. Ga niet op alles zitten van elkaar en probeer zeker niet je gelijk te halen als dat veel ruzies kost. Soms is het dan nodig even te slikken en dan maar geen gelijk te krijgen...

En blijf vooral praten. Hoe onduidelijk het soms ook is naar elkaar en hoe je elkaar niet kan begrijpen, praten is nog altijd beter dan stiltes.

Sterkte!!

Wat rot om te lezen, Cimic. Zolang de gevoelens er nog zijn, zou ik denk ik ook niet het opgeven zonder alles geprobeerd te hebben. Je gaf aan dat je op dit moment zelf al veel aan je hoofd hebt, dus wellicht kun je het bespreekbaar maken met je vriend, dat je heel graag eerst voor jezelf wat meer rust in je hoofd probeert te creëren en dat jullie daarna samen gaan onderzoeken waar het misloopt tussen jullie. Het lijkt mij namelijk ook niet echt haalbaar om aan beide problemen tegelijk te werken.

Wat gaat er tussen jullie niet soepel? Is het dat hij A zegt en jij vaak B vindt of is het meer dat jullie elkaars mening moeilijk vinden te respecteren of misschien nog wat anders? Ik denk wel dat Caro iets heel nuttigs aandraagt; wel blijven praten, maar probeer die gesprekken wat luchtiger te houden zolang je nog met jezelf in de knoop zit.

Ik hoop heel erg op verbetering, want besef wel dat in een ruzie vaak bepaalde dingen worden geroepen uit een soort van onnadenkendheid (emoties nemen de overhand).

Sterkte meisje.

Dank je wel voor jullie mening tips! Ik voel me nog steeds rot maar dit doet me toch wel een beetje goed.

Sorry voor het lange verhaal.

Ben gisteren met een rot gevoel naar huis gegaan. En eenmaal thuis was er een sfeer bij mijn vriend alsof er nooit iets was gebeurd. Geen ruzie, geen harde woorden en onder druk zetten, geen pijn doen?? Hij was lief en knuffelig en zei zelfs de magische woorden ik hou van je. Ik snapte er dus niet veel van. Ik ben er expres ook niet over begonnen omdat ik de bal bij hem wilde leggen. Het is nu nog steeds niet uitgepraat en we gaan nu verder alsof er niks aan de hand is. Ik weet dat dit een tijdelijke oplossing is voordat er weer iets gebeurd. Ik snap ook helemaal niet waarom hij doet alsof er niks aan de hand is? Is dit zijn manier van weglopen? Hij moet toch ook wel beseffen dat dit niks oplost? Ik wil er best over praten maar ken hem nu zo goed dat het weer tot een discussie kan eindigen en dat hij het wegwimpeld met de mening ja ok je heb gelijk, ben er klaar mee! Dus voor nu wil ik dit niet, bovendien schiet je daar ook niks mee op.

Heb even zitten nadenken. Maar het probleem bij hem ligt voornamelijk bij het luisteren. En niet in de zin van eigenwijs zijn. Maar ik krijg het idee dat hij dingen heel anders interpreteert dan ik. Mijn vriend is heel nuchter en oplossingsgericht. Dus in plaats van echt te luisteren naar iemand roept hij bv 25 oplossingen. Het is heel lief bedoeld maar het werkt gewoon niet bij ons. Je kan wel van alles roepen maar dan is de acceptatie ook 0,0. Ik heb al zo vaak geroepen dat dit helemaal niet werk maar hij blijft maar doorgaan en roept dat hij er niks aan kan veranderen en dat hij nu eenmaal zo is, terwijl ik het er niet mee eens ben. Je kan toch leren luisteren? Dit probleem heeft hij trouwens ook op het werk. Dus eigenlijk wordt hij een beetje met de neus op de feiten gedrukt maar het lijkt erop alsof hij hier niets van meeneemt.

Maar goed het mes snijd aan 2 kanten en ja ook ik ben niet heilig. Loop al een tijdje bij de psych vanwege PTTS klachten en nu ook hebben ze per toeval ontdekt dat ik ADHD heb. Ik ben geen prater en het liefs wil ik alleen tegen de hele wereld vechten maar ook ik moet inzien dat het niet werkt. Ik wel best praten tegen mijn vriend maar ik word verdrietig en moe omdat ik het idee heb dat hij mij niet begrijpt, dat hij geen idee heeft hoe ik me voel. Hij ziet het zo anders in als ik. Ik merk ook doordat ik nu met mezelf in gevecht ben dat ik me niet helemaal kan geven naar hem toe. Dit weet hij niet omdat ik bang ben dat ik hem zo veel pijn doe. Bovendien los hiervan zijn er nog een aantal dingen waar we niet uitkomen maar dan wordt dit verhaal wel erg lang.

Het komt van 2 kanten en ik heb ook hier geschreven dat ik het allemaal niet trek maar daarmee bedoel ik niet als mijn relatie uit is maar meer kan ik wel met mezelf vechten en voor mijn relatie? Ik probeer een sterke vrouw te zijn maar ik heb echt het idee dat ik dit niet ben. Hoeveel ik ook van hem hou, ik heb twijfels en dat is echt niet goed.

En voor degene die het vroeg, hij is al een aantal keer mee geweest naar de psycholoog. Ik heb ook over relatietherapie zitten denken maar dit wil ik pas doen als we er echt niet meer uitkomen. Er leiden toch meer wegen naar Rome?

Dit lijkt op mijn verhaal van een half jaar geleden. Wij hadden toen net ons huis 2,5 maanden lang opgeknapt naast ons gewone werk/school etc.. We waren beide kapot en daarboven op kwam er ook nog eens dat mijn vriend depressief is. Ik rende mij rot, maar ik kreeg niks terug en alles wat ik deed was fout in zijn ogen. Als ik zei wat er mis was tussen ons dan riep hij automatisch: "Ja hoor het is weer mijn schuld!". Terwijl ik dan verschillende dingen opnoemde. Wij zijn toen uit elkaar gegaan, hij heeft het toen uitgemaakt. We bleven contact houden en ik heb met hem in die tijd heel erg gepraat over zijn depressie. Beide zagen we in dat het tussen ons gewoon niet ging, maar dat we wel heel veel van elkaar houden. Uiteindelijk is hij degene geweest die zei: "We houden van elkaar en willen er beide voor vechten, waarom proberen we het gewoon niet?". Hij is toen in therapie gegaan, maar had ondertussen ook al zelf nagedacht. In die tijd zag hij mij als 1 negatieve bubbel die weggewerkt moest worden, omdat het misschien daarna zonder mij weer beter zou zijn.

Wat ik wil zeggen tegen jou is, wees eerlijk tegen je vriend. Zeg wat je dwars zit en vraag of hij gewoon even alleen wilt luisteren. Waarschijnlijk reageer jij (net als mijn vriend) ook anders op situaties als dat jij dat vroeger zou doen. Ga bij jezelf ook na wat jou aandeel erin is. Ik reageerde bijvoorbeeld heel dramatisch en verdrietig op zijn depressieve houding, puur omdat ik zelf de energie er niet voor had. Daar reageerde hij dan weer op etc. Er zijn inderdaad meer wegen die naar Rome leiden, maar wacht niet totdat het helemaal te laat is! Waarschijnlijk willen jullie er nu nog beide voor vechten, als jullie zo verder gaan op een gegeven moment niet meer. Ik snap dat het enorm moeilijk is om en in behandeling te zijn en nog aan je relatie te werken. Maar mijn vriend kan nu 100% meer aan als dat hij kon, ondanks dat hij nu nog depressief is, maar puur om het feit omdat ik het weer aan kan. Je zal merken dat als je relatie beter gaat, jou behandeling ook automatisch beter gaat. Je thuisbasis is zo enorm belangrijk!

Wat een shit situatie zeg...
Heb jullie er nog over gesproken? Of hoe is gister/vandaag gegaan?
Duidelijk is in ieder geval dat jullie beiden even niet weten hoe of wat?
Heeft hij niet ook veel moeite met jou situatie? Dat hij zich misschien machteloos voelt, niets kan doen en daardoor gewoon buitenspel staat?
Dat merk ik bij mijn vriend heel erg, dat hij bang is het fout te doen en ook heel weinig kan als ik niets deel (dat was vooral een hele tijd terug zo).
Ik deelde mijn gevoelens niet, en nam hem wel vanalles kwalijk (dat hij me niet begreep, alleen met oplossingen aankwam, er niet genoeg voor me was etc.). Later begreep ik dat dat logisch was omdat ik zelf ook niets deelde, hoe kon hij dan het juiste doen?
Weet totaal niet of dit de situatie is bij jullie, maar als je zelf al slecht voelt dan is het wel extra lastig.
Begrijp dan ook heel goed dat je je afvraagt of je het allemaal wel trekt, nu het allemaal samen komt!!
Wil je heel veel sterkte wensen, en deel het hier gewoon! Dat lucht misschien al flink op!

Vergeet ook niet dat jullie samen sterker zijn als je denkt, jullie zijn al een tijd samen en hebben ook al heel veel goede dingen samen meegemaakt waardoor het, het allemaal waard is om voor te vechten. Lukt dat jou moeilijk omdat je je al zo rot voelt? Hij is misschien nog wel sterk genoeg! Maar DEEEEEL het met elkaar!
Succces!

Curious, ergens heb je een goed punt meid! Het een stoot nu het ander af. Mijn vriend ik hebben gisteren een kort gesprek gehad. Wel heb ik op mijn woorden moeten letten want normaal ben ik wel wat ongenuanceerder onze relatie komt nu ook even op de achtergrond te staan want ik kan me niet focussen op alles. We doen ook weer normaal tegen lekaar en mijn vriend is erg lief voor me. Er is alleen een grote maar en dat ik sind zondag ander ben gaan kijken naar mijn vriend toe, nu kan ik me helemaal niet geven. Ik hou ontzettend veel van hem, maar als hij wil knuffelen, zoenen etc word ik bang . Zucht, ik zit raar in elkaar geloof ik. Ik ga dit even aankijken misschien trekt het weg anders heb ik weer iets om te bespreken.

Waarom komt alles tegelijk als het even minder gaat?????

En de PM komt er zo snel mogelijk aan

Ik hoop dat jullie er uit komen, Cimic! Hopelijk kunnen jullie de juiste afstand nemen zodat je het samen alleen maar beter kan maken.

Dank je wel Marin! Lief van je En van de rest natuurlijk ook!

Ik heb alleen de OP gelezen, maar praten is écht het meest overschatte middel om een relatie te redden. Want, mijn ervaring tenminste, als je relatie écht even niet meer loopt kún je niet meer praten zonder ruzie te maken. Dus elke poging strandt binnen 5 minuten in geschreeuw en geruzie als je pech hebt. Want als de verhoudingen zo verstoord zijn, dan kom je er niet met praten.
Wat hier wél werkte, juist omdat we elkaar totaal niet meer begrepen, is dingen dóen. Dus maak eens een ontbijt op bed voor de ander, trek eens wat leuks aan, doe iets wat je samen leuk vindt om te doen, wees lief voor elkaar, ook als dat nep voelt, duik met elkaar in bed, ook als je daar geen zin in hebt door verstoorde verhoudingen. Soms moet je eerst eens iets doen voordat je kunt praten, en daarná pas praten.

Eucalypta schreef:Ik heb alleen de OP gelezen, maar praten is écht het meest overschatte middel om een relatie te redden. Want, mijn ervaring tenminste, als je relatie écht even niet meer loopt kún je niet meer praten zonder ruzie te maken. Dus elke poging strandt binnen 5 minuten in geschreeuw en geruzie als je pech hebt. Want als de verhoudingen zo verstoord zijn, dan kom je er niet met praten.
Wat hier wél werkte, juist omdat we elkaar totaal niet meer begrepen, is dingen dóen. Dus maak eens een ontbijt op bed voor de ander, trek eens wat leuks aan, doe iets wat je samen leuk vindt om te doen, wees lief voor elkaar, ook als dat nep voelt, duik met elkaar in bed, ook als je daar geen zin in hebt door verstoorde verhoudingen. Soms moet je eerst eens iets doen voordat je kunt praten, en daarná pas praten.

Dat vind ik een mooie tip!

Eucalypta schreef:Ik heb alleen de OP gelezen, maar praten is écht het meest overschatte middel om een relatie te redden. Want, mijn ervaring tenminste, als je relatie écht even niet meer loopt kún je niet meer praten zonder ruzie te maken. Dus elke poging strandt binnen 5 minuten in geschreeuw en geruzie als je pech hebt. Want als de verhoudingen zo verstoord zijn, dan kom je er niet met praten.
Wat hier wél werkte, juist omdat we elkaar totaal niet meer begrepen, is dingen dóen. Dus maak eens een ontbijt op bed voor de ander, trek eens wat leuks aan, doe iets wat je samen leuk vindt om te doen, wees lief voor elkaar, ook als dat nep voelt, duik met elkaar in bed, ook als je daar geen zin in hebt door verstoorde verhoudingen. Soms moet je eerst eens iets doen voordat je kunt praten, en daarná pas praten.

vind ik echt heel erg mooi geschreven, en denk dat het zeker zo is!!

Geloof zeker dat wat Euc zegt klopt, maar dan moet je er wel open voor staan. En dat is voor mij nu erg moeilijk! Ben echt even op mijn ziel getrapt en ik merk ook dat dit het erg beinvloed. Wil nu vooral even met rust gelaten worden. Hoop ook dat dit snel gaat verdwijnen want voel me zo schuldig.