Slaapprobleem

Oudste dochter D. is altijd een erg goede slaapster geweest: makkelijk in slaap komen en niet wakker worden 's nachts. Sinds een aantal dagen is het echter een drama, ze is zo goed als opgehouden met slapen.

Ze is bedtijd eindeloos aan het rekken (het bed is niet meer mooi, ze is bang, ze wil appelsap / water / thee / melk, ze heeft pijn aan haar keel / been / arm / oor, ze wil nog een boekje lezen enzovoorts) en vervolgens wordt ze hysterisch als ze echt het bed in moet. Gisteravond heeft ze tot één uur 's nachts gegild en daarna heeft ze geen uur achter elkaar geslapen (het ligt niet aan het vuurwerk, daar is ze niet bang voor en ze is gewend om door herrie heen te slapen).

Ze heeft er natuurlijk een zusje bij gekregen, dus ik heb een vermoeden dat het daar wel eens aan zou kunnen liggen? Hebben jullie tips om hier mee om te gaan en dit op te lossen? D. is nu twee jaar oud.

ik dacht ook meteen, komst van zusje. Merk je overdag ook jaloers gedrag? Of ander gedrag?

Niet zozeer jaloezie geloof ik maar wel interesse. Ze heeft het tegen mijn vriend steeds over de baby en mij, maar ze is wel heel lief voor haar jongere zusje, wil haar steeds vast houden en knuffelen. Tegen mij zegt ze er weinig over, maar bij mijn vriend is het dus het hoofdonderwerp van gesprek.

Ik denk dat ze inderdaad aan haar nieuwe plek binnen het gezin moet wennen. Onze oudste zoontje is ook een hele tijd opstandig geweest. Was alleen maar vervelend en wilde niks, erg in zichzelf gekeerd etc. Ik denk dat ze op een negatieve manier jullie aandacht probeerd te krijgen/op te eisen.

Ik denk dat de leeftijd is. l.aurens heeft ook donders goed in de gaten hoe hij bedtijdkan rekken, door eerst nog om wat drinken te vragen, daarna gaat hij uitgebreid zijn speelgoed opruimen, heel lang tandenpoetsen, meneer zegt zelfs dat hij op het potje wil
Hier helpt het om gewoon mee te gaan in zijn ding en dan langzaamaan naar boven. Het gevoel geven dat hij de touwtjes in handen heeft, maar ondertussen gaat ie dus mooi wel gewoon naar bed, klaar.

Herkenbaar hoor. Toch een vorm van aandacht willen denk ik. Mijn oudste heeft het ook gehad toen zijn broertje werd geboren. Hij was absoluut niet jaloers en altijd erg lief voor zijn broer. Toch begon hij met stotteren, ging slecht eten, was ineens niet meer zindelijk, tijd rekken met naar bed e.d. Het is toch een hele verandering voor ze.