Mijn vader is zo ziek

Wat een nachtmerrie Bobbie! Heel veel sterkte! En beterschap voor je vader, hopelijk helpen de vit. B12 shots en vinden ze snel wat er aan de hand is met die zenuwen!

Kenya schreef:Wat een nachtmerrie Bobbie! Heel veel sterkte! En beterschap voor je vader, hopelijk helpen de vit. B12 shots en vinden ze snel wat er aan de hand is met die zenuwen!

Hier sluit ik me bij aan...

Hoe is het nu met je vader?

Mijn vader ligt in Maastricht, wat een vreselijk ziekenhuis
Het is zo groot en net een fabriek, en er loopt zo weinig personeel. Hij mag niet meer uit bed, daar hebben ze geen tijd voor. Dus hij moet plassen in een fles, liggend in bed. Zo zielig, hij moest huilen toen hij niet meer werd geholpen om naar de wc te gaan. In Weert had hij een rolstoel, waarin hij overdag kon zitten. Die heeft hij niet meer, en ze hebben dus geen tijd om hem erin en eruit te zetten. Mijn moeder is er van 3 tot 8, dan is ht bezoektijd. De andere uren zit (ligt) hij daar dus alleen.

Schijnbaar zijn ze gestopt met de antibiotica infusen, omdat dat totaal niks opleverde. De B12 spuiten hebben ook nog geen effect. Hij krijgt nu ook infusen met 3 liter zoutoplossing voor zijn kalium, en spuiten voor zijn eiwit. Hij heeft veel onderzoeken gehad en krijgt morgen weer wat uitslagen. Ik hoop zo erg dat ze nu eindelijk iets gaan vinden. Ik slaap er zelf ook slecht door en huil steeds als ik niet sterk hoef te zijn voor mijn moeder en zusjes.

Ik ben echt heel bang dat het een keer afgelopen is voor hem, hij gaat zo erg achteruit en alle wat ze hem geven, levert geen verbetering op.

En ik voel me steeds zo schuldig als ik het leuk heb, of gewoon heel normale dingen aan het doen ben. Gisteren een ski outfit gekocht, en dat voelt zo dubbel. Ik heb heel veel zin om te gaan skieen, maar durf nu nog niks te boeken.

Wat vreselijk Bobbie en wat moet het erg zijn om je vader zo te zien .
Erg ook dat ze niet genoeg tijd hebben voor hem. Mag je hem daar zelf niet mee helpen?
Hoe gaat het nu verder dan? Gaan ze verder nog onderzoeken doen oid?
Heel veel sterkte en een dikke knuffel .

pfff... het wordt steeds erger zeg...
Heel veel sterkte!!
ik duim, bid, hoop dat ze morgen iets vinden!!

Wat vreselijk om te lezen dat ze daar gewoon geen tijd voor hem hebben en hij in een fles (!) moet plassen en heel de dag in bed moet liggen
Hopelijk komt er iets uit de onderzoeken en krijgen jullie snel wat meer duidelijkheid. En als je moet huilen gewoon laten komen he, het is niet niks wat jullie nu doormaken. Sterkte

Wat vreselijk! Weet weinig te zeggen/schrijven; daarom een dikke knuf voor jouw!

Komt ie:

@Bobbie: wat naar dat je hem zo ziet lijden en dat er eigenlijk niemand even tijd voor hem vrij maakt.

Anniej_S schreef:Wat vreselijk! Weet weinig te zeggen/schrijven; daarom een dikke knuf voor jouw!

Komt ie:

+1

Pfff...ik kan me er geen voorstelling van maken hoe jij je moet voelen..Ik snap dat je het heel lastig vind om leuke dingen te gaan doen e.d., maar misschien is het voor jou ook wel fijn om je gedachten even te verzetten? Een beetje afleiding?
Ik wens je verder heel veel sterkte toe!

Wat een vreselijk verhaal, ik weet verder niks te zeggen, ben er een beetje stil van

Sterkte in ieder geval!

He, wat naar om te lezen dat er geen verbetering is Ik vind dit echt heel erg voor je.. Hopelijk slaat het de komende dagen toch nog aan..

Birgit schreef:@Bobbie: wat naar dat je hem zo ziet lijden en dat er eigenlijk niemand even tijd voor hem vrij maakt.

Wat machteloos zal jij je voelen. Pijnlijk om te horen hoe er soms met mensen om wordt gegaan. Schandalig! Fijn die bezuinigingen, kan me er erg kwaad om maken. Heel veel sterkte!

Oh Bobbie... Dat breekt je hart...

L!ND@ schreef:

Birgit schreef:@Bobbie: wat naar dat je hem zo ziet lijden en dat er eigenlijk niemand even tijd voor hem vrij maakt.

Wat machteloos zal jij je voelen. Pijnlijk om te horen hoe er soms met mensen om wordt gegaan. Schandalig! Fijn die bezuinigingen, kan me er erg kwaad om maken. Heel veel sterkte!

+1 heel veel sterkte meid ik lees gewoon je machteloosheid in je verhaal

Maastricht is idd een naar ziekenhuis. Is het niet mogelijk om overgeplaatst te worden naar Sittard ? Of ligt hij in Maastricht omdat daar alleen die onderzoeken gedaan worden ?
Erg naar als het zo loopt.

Ik heb juist niet zon moeite met Maastricht.. Maar ik heb wel gemerkt dat het er echt zo enorm druk is bij de verpleging dat ze idd weinig aandacht kunnen geven. Welke afdeling ligt hij? Want ik heb de laatste tijd echt gemerkt dat er een behoorlijk verschil zit tussen de aandacht voor de patienten tussen de verschillende afdelingen..

Ik zou je wel adviseren om je wensen aan de verpleging duidelijk te maken. Zeg dat je vader een rolstoel wil hebben... Vaak luisteren ze wel. En willen ze ook echt wel een extra stap maken.

Die bezoekuren zijn rot, maar van de andere kant geeft het je moeder ook wel wat zuurverdiende rust. Wij zijn toen mijn vader op sterven lag continue in shifts bij hem geweest en dat is zo zwaar... Toen hij wat aan de betere hand was, waren we eigenlijk wel 'blij' dat we iets meer rust tussendoor hadden. Al liepen we nog steeds naar binnen als we hem bijvoorbeeld om 11 uur de krant brachten.. daar hebben ze nooit problemen van gemaakt.

Weten jullie inmiddels al meer? En sta op je strepen daar! DAn maar de lastige familie uithangen maar het is wel je vader die daar ligt en waar je het beste voor wil..

Zusje schreef:Oh Bobbie... Dat breekt je hart...

+1

Vandaag was de dokter geweest, had nog steeds geen nieuws. Nog steeds niks gevonden dus. Morgen krijgt hij een zenuwbiopsie. Mijn moeder heeft donderdag een gesprek met de dokter en mijn zus gaat er ook naartoe. Hopelijk hebben ze dan iets gevonden. In ieder geval de uitslag van de zenuwbiopsie. Hopelijk doet hem dat niet te veel pijn, ze doen dat onder plaatselijke verdoving.

Mijn vader had in Weert een bepaalde rolstoel waar hij in kon zitten zonder al te veel pijn (nam de druk in de onderrug weg). Nou hebben ze die in Maastricht niet. In weert zeiden ze dat we die stoel zo mee konden nemen, dus nu denk ik er over om dat inderdaad te doen. Die stoel op te halen, in het busje van mijn ouders te stoppen en er zo het ziekenhuis mee in te rijden, zodat mijn vader zijn fijne stoel weer heeft. Zouden jullie dat ook zo doen? Of zou ik met het ziekenhuis moeten bespreken, met het risico dat ze het niet toelaten? In Maastricht zeiden ze dat hij die stoel bij de ergotherapeut moest aanvragen, maar daar had hij vandaag een afspraak mee en mijn moeder zei dat er niks is gezegd over die stoel.

Bobbie, waarom zou dat besproken moeten worden met dit ziekenhuis? Als Weert zegt dat het kan, en het helpt jouw vader, dan zou ik dat zeer zeker gaan regelen.

Ik zal straks een kaarsje voor je branden Bobbie, ik hoop dat ze morgen iets vinden .

Zusje schreef:Ik zal straks een kaarsje voor je branden Bobbie, ik hoop dat ze morgen iets vinden .

Wat lief, dankje.
In Weert zeggen ze dat we de rolstoel mee mogen nemen maar in Maastricht zeggen ze dat we die moeten aanvragen bij de ergotherapeut. En dan duurt het dus nog dagen (als ze instemmen met het verzoek) tot hij hem krijgt. Dus ik wil hem er zelf naar binnen smokkelen. Gewoon vriend erin zetten en met een stalen gezicht ziekenhuis in rijden.

Met mijn vader was daar toen ook een heel gezeik over. Hij heeft er toen eentje van Marktplaats gekocht...

Bobbie, wat ontzettend naar dat jullie nog niet veel verder zijn. Hopelijk komt er iets uit de zenuwbiopsie, ik duim voor jullie! En wat die rolstoel betreft: aanvragen betekent dat hij hij er één voor zichzelf zou krijgen maar hij zal in de tussentijd toch wel een geleende mogen gebruiken? Of je hem nu van Jantje, Pietje, of van het ziekenhuis in We.ert leent, moet dan toch niet uitmaken? Zou juist fijn zijn, dan kunnen ze in Maa.stricht precies zien wat ze moeten aanvragen!!

Veel sterkte met alles