Even van me afschrijven

**weg**

Kan best begrijpen dat je je er rot om voelt, maar het is niet anders. En wat vind je van internet om daar eens op datingsites te kijken? er zullen vast genoeg mensen zijn die dat niks vinden of geen goede ervaring mee hebben. Maar sommige wel

Wat vervelend dat je dit gevoel hebt! Ik ben ook vrijgezel, maar heb het gevoel (gelukkig) niet. Maar je hoeft mannen niet alleen tijdens het uitgaan tegen te komen hoor! Je kunt op de gekste manieren mannen leren kennen. Ik heb bijv. ooit eens gedate met een monteur die langs kwam en me ten date vroeg. Er zijn genoeg plekken waar je ze tegen kunt komen.

Ik herken het wel een beetje. Ik ben 23 jaar en hoop ook al jaren dat dit mijn laatste vrijgezelle feestdagen zijn. Zeker nu veel vriendinnen om me heen al een vaste,stabiele relatie hebben.

Maar ik weet ook wel dat het aan mezelf ligt.

ik snap wat je bedoelt ik zit in dezelfde situatie, bij mij is het nooit van een realtie gekomen door dat ik vaak me zorgen om me moeder maak (veel lichamelijke klachten), daardoor durf ik me niet te binden en had er gewoon geen tijd voor heb van de zomer een date gehad, maar dat was niks voor mij, en nu heb ik vanavond weer een date hij komt bij mij thuis op zieken bezoek. heb hem via internet ontmoet en we mailen/bellen nu 2 weken.
ik ben trouwens 29

Char1, ik begrijp jou echt ontzettend goed! Ik ben 28 jaar, en pas nu voor het eerst sinds een paar maanden een relatie. Hiervoor dacht ik er hetzelfde over als jij. Dat het niet voor me was weggelegd en dat ik alleen over zou blijven. Heb het er erg moeilijk mee gehad en was er ook erg verdrietig over.
Ik ken genoeg mensen die via het internet een relatie hebben gekregen en die nu zelfs getrouwd zijn. Zelf heb ik dit ook meerdere malen geprobeerd, maar ik ken mijn vriend nu van een groepsvakantie. Een ideale manier om iemand te leren kennen zonder dat meteen de stempel van 'daten' erop ligt. Dit heeft voor mij erg geholpen. Wat ik ermee wil zeggen is dat je niet perse mannen als 'datemateriaal' moet zien. Uit een vriendschap kan ook een relatie komen. Verder, laat de moed niet zakken maar ga niet wanhopig op zoek. Ik was er nu eigenlijk niet zo mee bezig en het is me ook overkomen...

Okee, ik ben dus duidelijk niet de enige. Helaas voor jullie natuurlijk!
En ik snap wel dat je overal mannen tegen kunt komen hoor. Maar in de supermarkt is de kans toch wel kleiner dat het ook echt wat wordt. Dan moet een van de twee wel het lef hebben om op de ander af te stappen. En aangezien ik dat lef sowieso niet heb, zal hij dat dan moeten doen.
Op internet kijk ik ook wel wat rond, maar doordat je iemand dan toch op een profiel en foto moet beoordelen, merk ik dat hij dan wel haast perfect moet zijn voordat ik ergens op in wil gaan. Ik heb het idee dat dat face to face toch makkelijker is omdat er dan meer emotie en ook nonverbale communicatie bij komt kijken.
Had vroege altijd in mijn hoofd dat ik voor mijn 30ste moeder wilde worden, maar dat soort ideeën zie ik dan ook al langzaam verdwijnen....

Je moet je er niet teveel op focussen Je komt mannen tegen als je het niet verwacht. Ik ben wel eens iemand tegengekomen in Nicaragua in een hostel en die jongen bleek 5 km van mij vandaan te wonen(Ik woon echt in een gehucht). Misschien is daten via paiq een idee? Dan chat je eerst met iemand en dan zie je pas de foto.
Heb je trouwens een erg vaste vriendengroep? Want bijv door nieuwe mensen te ontmoeten(hoeven niet direct mannen te zijn) kom je ook weer in contact met nieuwe mensen omdat dat dan weer vrienden zijn van diegene
En misschien ben je ook wel te beschikbaar, dat is niet aantrekkelijk voor mannen. Probeer in dat opzicht niet gelijk je helemaal te geven, dan is voor een man het spannende eraf.
Ik weet niet of je van reizen houdt, maar ga maar eens een paar weken alleen backpacken. Dan kom je echt zoveel andere mensen tegen, je krijgt er ook veel zelfvertrouwen van als je in je eentje helemaal alleen in Bangkok(bijvoorbeeld) staat. En juist die eigenschap zelfvertrouwen vallen mannen als een blok voor

Ik ben niet echt een reiziger. Dus alleen op een of andere verre vakantie gaan klinkt voor mij niet aantrekkelijk.... Ik ben sowieso niet iemand die meteen contacten legt in een nieuwe omgeving. Dus dat maakt het soms ook wel lastig.
Vrienden heb ik wel, maar zou ik best wat meer willen hebben. Ik heb een aantal goede vriendinnen, maar die wonen of ver weg of zijn al getrouwd en hebben ook allemaal getrouwde stellen in hun vriendenkring. Dus viavia kom ik ook niet veel nieuwe mensen tegen. Nu klinkt het wel haast of ik sociaal gestoord ben, maar zo erg is het gelukkig ook niet. Ik ben alleen in eerste instantie in nieuwe groepen wel een kat uit de boom kijker.

En me meteen helemaal aan mannen overgeven is dus ook niet echt ter sprake. Ik kom überhaupt al niet in een situatie waarin ik mij zou kunnen geven zeg maar.

Maar ook wel leuk om te lezen dat het bij een aantal van jullie helemaal goed is gekomen!

Misschien een idee om een oproepje te plaatsen op het forum voor nieuwe vriendschappen? Want ja als je zo in dit kringetje blijft met getrouwde vriendinnen etc zal je niet zo snel mannen ontmoeten.
Ander idee is bijv eens een keer naar de vrijdagmiddagborrel gaan als je normaal gesproken daar nooit heen gaat, of eens naar een festival met een vriendin te gaan als je daar nog nooit geweest bent. Ga eens naar een andere stad om uit te gaan, kom je ook andere mensen weer tegen Of ga eens op een clubje van iets wat met je hobby te maken heeft. Kan je namelijk ook heel goed alleen doen en kom je ook weer andere mensen tegen!
Waarom ben je zo onzeker over jezelf met het leggen van nieuwe contacten?

Ik herken het wel van vriendinnen (niet van mezelf). Die hebben al jaren hetzelfde leventje met dezelfde groep mensen om hen heen en ontmoeten eigenlijk niemand (omdat ze niet van stappen houden, geen jongens tegenkomen op hobby's etc) die potentieel relatiemateriaal is. Ik denk dan altijd, ja je moet zelf ook wel stappen ondernemen om mensen te willen tegenkomen. Oftewel ga via internet op zoek naar iemand, of probeer toch eens naar de kroeg te gaan, ga wat vaker naar feestjes van familieleden waar ook de vriendengroep op bezoek komt. Oh een goede is ook altijd de vrienden van eventuele vriendinnen, die hebben natuurlijk ook weer een vriendengroep waar mogelijk iemand vrijgezel is die potentieel voor jou kan zijn!

Sowieso denk ik niet dat je alleen over zult blijven. Een aantal jaar geleden was ik alleen (3 jaar lang) en om me heen had iedereen een relatie. Iemand vroeg me eens of ik niet bang was alleen over te blijven. Absoluut niet, relaties kunnen ook weer uitgaan. Nu, een aantal jaar later zijn de relaties in mijn omgeving weer uit en heb ik er wel eentje. Vind ik overigens wel rot voor degenen die nu alleen zijn. Maar een kerst in een relatie betekent niet dat je de rest van je leven gebakken zit.

Morgen kun je de vent tegenkomen waar je de rest van je leven mee door gaat brengen. Kan allemaal heel snel gaan.

Net als anderen zou ik ook adviseren eens te zoeken op datingsites wanneer je zelf weinig nieuwe mensen ontmoet. Er zijn zoveel verschillende sites, zit vast wel eentje tussen die bij je past.

Atelier Madame schreef:Ik herken het wel van vriendinnen (niet van mezelf). Die hebben al jaren hetzelfde leventje met dezelfde groep mensen om hen heen en ontmoeten eigenlijk niemand (omdat ze niet van stappen houden, geen jongens tegenkomen op hobby's etc) die potentieel relatiemateriaal is. Ik denk dan altijd, ja je moet zelf ook wel stappen ondernemen om mensen te willen tegenkomen. Oftewel ga via internet op zoek naar iemand, of probeer toch eens naar de kroeg te gaan, ga wat vaker naar feestjes van familieleden waar ook de vriendengroep op bezoek komt. Oh een goede is ook altijd de vrienden van eventuele vriendinnen, die hebben natuurlijk ook weer een vriendengroep waar mogelijk iemand vrijgezel is die potentieel voor jou kan zijn!

Ik ben 24, ook nog nooit een vriend gehad en pas jouw aanpak al drie jaar toe. En het heeft me in de afhelopen 2,5 jaar twee dates opgeleverd. Ik heb gewoon nooit aanspraak (terwijl ik wel spontaan ben)..

Ik vind dat 'ga toch internetdaten' wel heel makkelijk gezegd, en vooral door mensen die al wel een fijne relatie hebben (zonder te internetdaten). Inderdaad, er zijn heel veel mensen die er tegenwoordig een relatie aan over houden, maar mij spreekt het gewoon niet aan. Ook Paiq niet.

Ik ga regelmatig stappen, sport, en blijf echt niet hangen bij hetzelfde groepje vrienden, maar mij lukt het ook gewoon niet.

Nee, het is inderdaad erg makkelijk om te zeggen. Er is niets dat ik fout doe (ik zie het dus ook niet als mijn schuld), ik kom gewoon niemand tegen. Ik studeer, ik sport, ik ben lid van een vereniging, ga naar feestjes waar ik niemand ken, ben ook af en toe in de kroeg te vinden. En hoewel ik altijd enorm leuk sociaal contact heb, leer ik bijna nooit (2x dus in 2,5 jaar) iemand kennen waar ik later nog eens mee afspreek, of überhaupt sjans van heb en als die dates dan op niets uitlopen. Tjah..

Antibes schreef:Nee, het is inderdaad erg makkelijk om te zeggen. Er is niets dat ik fout doe (ik zie het dus ook niet als mijn schuld), ik kom gewoon niemand tegen. Ik studeer, ik sport, ik ben lid van een vereniging, ga naar feestjes waar ik niemand ken, ben ook af en toe in de kroeg te vinden. En hoewel ik altijd enorm leuk sociaal contact heb, leer ik bijna nooit (2x dus in 2,5 jaar) iemand kennen waar ik later nog eens mee afspreek, of überhaupt sjans van heb en als die dates dan op niets uitlopen. Tjah..

Wij snappen elkaar

En waar ik dan al helemaal de schurft aan heb zijn mensen die zeggen: 'Het komt heus wel', of "Je moet niet op zoek zijn".

Ja, dat vind ik ook irritant haha. Het komt ook vast vanzelf wel, ik ben echt nog niet bezig met alleen achterblijven ofzo. Maar ik zou het ook wel eens leuk vinden om het uberhaupt meegemaakt te hebben dat iemand JOU wil. En ik ben niet op zoek, het grootste gedeelte van de tijd vermaak ik me prima alleen, maar af en toe is het gewoon jammer. En zo rond kerst wat toch een meer romantische tijd is (heb ik ook met de eerste lentezon en stelletjes in het park), dan mis je het af en toe. Niets mis mee toch?

Ja maar Chance, het is wel cliché als mensen dat zeggen maar het is wel gewoon waar. Als je wanhopig op zoek bent straal je dat ook uit naar mannen.

Haha, stiekem is dat van die datingsites wel waar, dus ik zal mijn advies een beetje terugnemen. Maar met een (single) vriendin zat ik onlangs wat datingsites af te lopen. Mij leek het wel lollig, zo'n beetje kerels shoppen. Maar toen ik alleen was heb ik er ook geen gebruik van gemaakt terwijl dat toen ook gewoon bestond.

Yasmin schreef:Ja maar Chance, het is wel cliché als mensen dat zeggen maar het is wel gewoon waar. Als je wanhopig op zoek bent straal je dat ook uit naar mannen.

Dat is vrij logisch, maar volgens mij is het best gezond om zo nu en dan te denken: goh, ik wil ook wel een relatie eigenlijk. Net alsof dat gelijk wanhopig is..

Yasmin schreef:Ja maar Chance, het is wel cliché als mensen dat zeggen maar het is wel gewoon waar. Als je wanhopig op zoek bent straal je dat ook uit naar mannen.

Maar volgens mij is er ook nog wel een verschil tussen 'heel graag een relatie willen' en 'wanhopig op zoek zijn'. Dat laatste klinkt voor mij alsof je met de eerste de beste idioot die je tegenkomt een relatie zou beginnen, bij het eerste ben je je verstand nog niet verloren. En dan hoop ik maar dat ik nog in die eerste groep val....

Yasmin schreef:Ja maar Chance, het is wel cliché als mensen dat zeggen maar het is wel gewoon waar. Als je wanhopig op zoek bent straal je dat ook uit naar mannen.

Ja dat snap ik, maar ik ben niet wanhopig en al helemaal niet wanhopig op zoek. Maar net als wat Antibes zegt, soms denk je: 'Goh, het zou nu heel leuk zijn om deze momenten te delen met iemand waar ik gek op ben'. Snap je?

Char1, je gevoel kan ik me heel goed voorstellen, juist de feestdagen kunnen erg confronterend zijn. Ik heb een beetje hetzelfde gehad. Op mijn 23 ste ging een relatie uit die ik 5 jaar lang had gehad. Het duurde lang voor ik over mijn ex heen was. Daarna heb ik wel allerlei dates gehad, maar het was het steeds niet. Ik ging twijfelen aan mezelf, maar vroeg me ook af of ik niet te kritisch en veeleisend was, op het gebied van mogelijke dates.

Drie jaar lang dacht ik steeds bij mijn verjaardag en bij de feestdagen, ' ik hoop dat dit de laatste keer als vrijgezel is' . Tot ik besefte wat ik veel had, fijne familie en vrienden, mijn droombaan en leuke hobby's. Dat idee gaf me veel rust, ik gewoon geaccepteerd dat ik dierbaren genoeg had, en ben me op andere dingen gaan richten. Ook het idee dat het tegenwoordig niet meer onmogelijk is alleen een kindje te krijgen, gaf mij rust. En toen, heel cliche, toen ik er niet mee bezig was, ontmoete ik hem wel. We zitten nog in het datestadium, maar het lijkt op alle fronten te klikken.

Duis hoe afgezaagd ook, mij advies is toch richt je op je vriendinnen en je ' vrouwenhobby's', geniet van wat je hebt. Als je een man tegen komt is dat mooi, maar laat het niet de belangerijkste plaats in je leven in nemen.