Krijg je in het leven echt wat je aan kan?

Ik las dit laatst.. 'God geeft mensen wat ze aan kunnen..' Nu zijn hier ook niet gelovigen maar is dat wel zo? Krijg je echt wat je aan kan?

Nee, daar geloof ik niet zo in... anders zou er toch nooit iemand zichzelf van het leven beroven?

2CKC2 schreef:Ik las dit laatst.. 'God geeft mensen wat ze aan kunnen..' Nu zijn hier ook niet gelovigen maar is dat wel zo? Krijg je echt wat je aan kan?

ik denk van wel..en ik ongelovig.....misschien is het meer een soort van houvast.

Ik weet het eigenlijk niet. Je kan het woord God natuurlijk ook weghalen, voor de niet gelovigen onder ons.

Maar ik ben er zeker nog niet uit hoe dat allemaal zit en werkt.

Ik ben daar de laatste tijd veel mee bezig. Ik ga nu door een onwijs zware periode heen en ik heb me regelmatig afgevraagd of ik dit verdien, en of ik er überhaupt uit kom.

Ik weet nog niet wat mijn conclusie is. Aan de ene kant vind ik het te 'makkelijk' om te vertrouwen op een God die toch wel zorgt dat het goed komt (even kort door de bocht).

Mijn gevoel zegt dat ik het er niet mee eens ben, ik vind het gewoon te makkelijk gedacht. Er sterven dagelijks mensen een gruwelijke, pijnlijke dood. Er is hongersnood in Afrika. Zo kan ik nog wel tientallen voorbeelden opnoemen. Krijgen zij ook allemaal wat ze aankunnen?

Ik ben er eigenlijk wel van overtuigd dat het zo is.
Zo ben ik er ook van overtuigd dat alles al vast staat.

Waarom moet je me niet vragen......

Nope.

Anders zouden we nooit evolueren.

freakielief schreef:Nee, daar geloof ik niet zo in... anders zou er toch nooit iemand zichzelf van het leven beroven?

+1

Inderdaad sommige van ons geloven niet in God.. maar ik wel. Nu ben ik niet een van de gelovigen die wekelijks in de kerk zit maar als ik het moeilijk heb keer ik me wel tot het geloof. Ik bid dan. En 9 van de 10 keer komt het ook goed. Soms denk ik wel eens dat God me heeft gestraft voor het plegen van abortus en dat ik nu zoveel moelijkheden heb met zwanger worden. Een vriendin vertelde me, zo werkt God niet. Maar soms heb ik dat gevoel..

En toch, God helpt me voor mijn gevoel dat ik dit zo positief in ga. Ik denk trouwens wel dat iedereen zijn portie in het leven krijgt. Misschien is het een test..

Stella_ schreef:Ik ben er eigenlijk wel van overtuigd dat het zo is.
Zo ben ik er ook van overtuigd dat alles al vast staat.

Waarom moet je me niet vragen......

Deels mee eens.
Zo denk ik ook dat "alles" een reden heeft. Heb daar eens een heel mooi boek over gelezen.

Alles in zowel de opmerking van Stella en mezelf tussen wel aanhalingstekens omdat niet alles zwart of wit is maar er ook nog een deel grijs is in mijn mening.

Dat denk ik sowieso, dat iedereen zijn/haar portie wel krijgt in zijn/haar leven. Ik weet alleen niet waarom de één meer krijgt dan de ander.

Ik ben zelf ook best wel bang voor de toekomst omdat in principe alles goed gaat. Ja, ik lig wel eens overhoop met mezelf en ik heb wel wat meegemaakt, maar in vergelijking met wat anderen in hun leven voor de kiezen krijgen is dat echt niks. En dan vraag ik me af 'wanneer komt mijn tijd?' En ergens verwacht ik dat als er nare dingen gebeuren, dingen ook écht fout gaan en alles in mijn wereld instort. Gewoon omdat het nu al 27 jaar goed gaat..

Ik geloof wel dat je leven op een bepaalde manier "vast staat" . En ik geloof ergens ook wel dat je krijgt wat je aan kunt, dat je je eigen krachten moet benutten om over bepaalde tegenslagen te komen.

Mensen in Afrika die sterven aan de hongersnood zijn gwoon op een verkeerde plaats geboren en dat zij hun eigen krachten niet kunnen benutten om te overleven, omdat er simpelweg geen voedsel is, is denk ik overmacht.

Ik bedoel dit niet kwetsend overigens maar kan het niet goed verwoorden.
Over het zelfmoord gebeuren, en ik bedoel dit weer niet kwetsend, er zijn ook mensen die uit een depressie komen, en die zich niet van het leven beroven. Iedereen is anders, en als iemand zelfoord pleegt wil dat niet zeggen dat zijn/haar situatie onhoudbaar was. Misschien wel op dat tijdstip, want soms lijkt een situatie onhoudbaar.

En hoezo zouden mensen niet evolueren als ze krijgen wat ze aankunnen?
Ik geloof trouwens niet in een God die alles bepaalt.

2CKC2- Zo werkt God ook niet, echt niet.

Ik geloof zelf niet, maar m`n moeder wel en die vertelt ook wel eens wat dingen, maar zo moet je echt niet denken. Dan straf je alleen je zelf maar.

Ik kan ook geen 'verklaring' bedenken waarom jij nu in je situatie zit, maar het zal zeker geen straf zijn.

2CKC2 schreef:Inderdaad sommige van ons geloven niet in God.. maar ik wel. Nu ben ik niet een van de gelovigen die wekelijks in de kerk zit maar als ik het moeilijk heb keer ik me wel tot het geloof. Ik bid dan. En 9 van de 10 keer komt het ook goed. Soms denk ik wel eens dat God me heeft gestraft voor het plegen van abortus en dat ik nu zoveel moelijkheden heb met zwanger worden. Een vriendin vertelde me, zo werkt God niet. Maar soms heb ik dat gevoel..

En toch, God helpt me voor mijn gevoel dat ik dit zo positief in ga. Ik denk trouwens wel dat iedereen zijn portie in het leven krijgt. Misschien is het een test..

Denk niet dat je dat zo moet zien. Kan mij goed voorstellen dat je wel zo denkt!
Er kunnen zoveel redenen zijn. Misschien is het nog niet jullie tijd om een kindje te krijgen en heb je eerst nog wat andere "lessen" te leren.

Zilver* schreef:

2CKC2 schreef:Inderdaad sommige van ons geloven niet in God.. maar ik wel. Nu ben ik niet een van de gelovigen die wekelijks in de kerk zit maar als ik het moeilijk heb keer ik me wel tot het geloof. Ik bid dan. En 9 van de 10 keer komt het ook goed. Soms denk ik wel eens dat God me heeft gestraft voor het plegen van abortus en dat ik nu zoveel moelijkheden heb met zwanger worden. Een vriendin vertelde me, zo werkt God niet. Maar soms heb ik dat gevoel..

En toch, God helpt me voor mijn gevoel dat ik dit zo positief in ga. Ik denk trouwens wel dat iedereen zijn portie in het leven krijgt. Misschien is het een test..

Denk niet dat je dat zo moet zien. Kan mij goed voorstellen dat je wel zo denkt!
Er kunnen zoveel redenen zijn. Misschien is het nog niet jullie tijd om een kindje te krijgen en heb je eerst nog wat andere "lessen" te leren.

Maar toen ik op mijn 19de zwanger was van een foute man, was het helemaal nog niet de tijd..

Ik vind straffen sowieso een beetje een naar iets. Sommige mensen zouden het zien als les misschien, maar een straf zou ik het nooit noemen.

Rush schreef:Ik vind straffen sowieso een beetje een naar iets. Sommige mensen zouden het zien als les misschien, maar een straf zou ik het nooit noemen.

+1

Ik weet het niet. Ik denk wel dat je door moeilijke omstandigheden er achter komt dat er meer in je zit dan je eerst dacht. Dat je meer aan kan dan je dacht.

kruimelje schreef:Ik bedoel dit niet kwetsend overigens maar kan het niet goed verwoorden.
Over het zelfmoord gebeuren, en ik bedoel dit weer niet kwetsend, er zijn ook mensen die uit een depressie komen, en die zich niet van het leven beroven. Iedereen is anders, en als iemand zelfoord pleegt wil dat niet zeggen dat zijn/haar situatie onhoudbaar was. Misschien wel op dat tijdstip, want soms lijkt een situatie onhoudbaar.

Tuurlijk, maar dan konden ze het blijkbaar dus niet aan. Dat is niet alleen situatie-, maar ook persoonsgebonden.

Persoonlijk denk ik dat het stom toeval is wat je op je bordje krijgt, of dat nou geluk is of tegenslag (en verreweg de meeste mensen krijgen van allebei wat, zij het in uiteenlopende verhoudingen). En de een is toevallig wat veerkrachtiger dan de ander in het omgaan met tegenslag.

Ik vertrouw met name op mezelf en deels op mijn omgeving om nare dingen te overwinnen, een ander kent weer meer (of alle) verantwoordelijkheid aan God toe. Het is maar net wat voor jou goed werkt.

Jolicious schreef:Ik denk wel dat je door moeilijke omstandigheden er achter komt dat er meer in je zit dan je eerst dacht. Dat je meer aan kan dan je dacht.

Dat denk ik ook, in de meeste mensen is die oer-overlevingsdrang zó groot dat ze echt enorme verschrikkingen aan kunnen.

Ik ben wel gelovig, ga ook naar de kerk enz, maar vind het een moeilijke. Kracht naar kruis noemen ze het. Er zit zeker iets in, maar het zegt niet dat je alles alleen hoeft te dragen/ aan te kunnen.

freakielief schreef:

Jolicious schreef:Ik denk wel dat je door moeilijke omstandigheden er achter komt dat er meer in je zit dan je eerst dacht. Dat je meer aan kan dan je dacht.

Dat denk ik ook, in de meeste mensen is die oer-overlevingsdrang zó groot dat ze echt enorme verschrikkingen aan kunnen.

+1

Stofzuiger schreef:Ik ben wel gelovig, ga ook naar de kerk enz, maar vind het een moeilijke. Kracht naar kruis noemen ze het. Er zit zeker iets in, maar het zegt niet dat je alles alleen hoeft te dragen/ aan te kunnen.

De nuchtere in mij zegt dat het niet zo is. Want als ik geen kind krijg, krijgt mijn man die ook niet (of ja... hij moet een andere vrouw zoeken maar dan vermoord ik hem dus dan lukt het alsnog niet..) en hij heeft immers geen abortus gehad.. maar dan denk ik weer, ja maar ik moet wel alles ondergaan en hij is als support.. maar dan denk ik weer.. nou ja, je snapt me..

Jolicious schreef:Ik weet het niet. Ik denk wel dat je door moeilijke omstandigheden er achter komt dat er meer in je zit dan je eerst dacht. Dat je meer aan kan dan je dacht.

Hier ben ik het mee eens

Verder CKC, zo moet je niet denken hoor. Dan zou niemand meer na een abortus een gezonde zwangerschap kunnen krijgen. Het was toen nog niet de tijd en de omstandigheden dat je een kindje kon laten komen.