Krijg je in het leven echt wat je aan kan?

_Chance schreef:

Jolicious schreef:Ik weet het niet. Ik denk wel dat je door moeilijke omstandigheden er achter komt dat er meer in je zit dan je eerst dacht. Dat je meer aan kan dan je dacht.

Hier ben ik het mee eens

Verder CKC, zo moet je niet denken hoor. Dan zou niemand meer na een abortus een gezonde zwangerschap kunnen krijgen. Het was toen nog niet de tijd en de omstandigheden dat je een kindje kon laten komen.

Misschien denk ik ook zo omdat op dezelfde dag, zelfde datum en zelfde tijdstip mijn oma overleed..

Ik snap je heel goed CKC.

CKC Ik snap best dat je het zo voelt.

Ik hoop echt dat jij en je vriend uiteindelijk een gezonde baby krijgen

2CKC2 schreef:

Stofzuiger schreef:Ik ben wel gelovig, ga ook naar de kerk enz, maar vind het een moeilijke. Kracht naar kruis noemen ze het. Er zit zeker iets in, maar het zegt niet dat je alles alleen hoeft te dragen/ aan te kunnen.

De nuchtere in mij zegt dat het niet zo is. Want als ik geen kind krijg, krijgt mijn man die ook niet (of ja... hij moet een andere vrouw zoeken maar dan vermoord ik hem dus dan lukt het alsnog niet..) en hij heeft immers geen abortus gehad.. maar dan denk ik weer, ja maar ik moet wel alles ondergaan en hij is als support.. maar dan denk ik weer.. nou ja, je snapt me..

lieve schat, als ik gestraft zou zijn voor alle fouten die ik in mijn leven gemaakt hebt, denk je dan echt dat hier dan in de box 2 prachtige mannetjes lagen? Zo moet je het denk ik niet zien, maar ik snap je wel.

Dat is een zeer moeilijk vraagstuk, en ik weet het eerlijk gezegd niet. Zelf heb ik niet zo heel veel meegemaakt, dus dat zou dan ook indirect betekenen dat ik niet zo veel kan handelen. Wel kan ik zeggen dat de dingen die ik heb mee gemaakt me sterker hebben gemaakt.

Op het moment zit ik met een ander dilemma: waarom had ik het geluk een vrij ernstig ongeluk te overleven terwijl genoeg andere mensen op een lulligere manier het loodje leggen? Waar heb ik dat aan verdiend? Mijn vriend vind dat het komt doordat ik zo lief voor hem ben, maar dat is natuurlijk ook onzin. Er zijn genoeg lieve mensen die wel overlijden.

Ik denk dat je het juist positief moet zin, in de zin dat God je wil en kan steunen in de moeilijke tijden en je je daar aan vast mag houden. En niet op de negatieve manier van straffen.

Wat ik wel vreemd vond, is dat ik deze week een whatsapp van iemand kreeg die ik echt al tijden niet heb gesproken. Geen speciaal persoon verder, had zelfs haar nummer niet meer. Het was een doorstuur-tekst over sterke personen, dat karma mijn verdriet had gezien en dat de verdrietige tijden snel voorbij zouden zijn.

Ze zal het vast per ongeluk naar mij gestuurd hebben, maar ik moest toch even slikken.

Prosecco schreef:Dat is een zeer moeilijk vraagstuk, en ik weet het eerlijk gezegd niet. Zelf heb ik niet zo heel veel meegemaakt, dus dat zou dan ook indirect betekenen dat ik niet zo veel kan handelen. Wel kan ik zeggen dat de dingen die ik heb mee gemaakt me sterker hebben gemaakt.

Op het moment zit ik met een ander dilemma: waarom had ik het geluk een vrij ernstig ongeluk te overleven terwijl genoeg andere mensen op een lulligere manier het loodje leggen? Waar heb ik dat aan verdiend? Mijn vriend vind dat het komt doordat ik zo lief voor hem ben, maar dat is natuurlijk ook onzin. Er zijn genoeg lieve mensen die wel overlijden.

Omdat je tijd op de wereld nog niet op was en die van je vriend ook niet. Want ik denk niet dat alleen mensen die niet lief zijn het loodje leggen.. Er zijn hier afgelopen zaterdag 4 meiden in 1 auto de gracht ingereden 2 dood en 2 niet.. de bestuurster leeft nog maar 2 van d'r vriendinnen zijn door haar toedoen dood. Dat is een bittere pil om te slikken..

Ja, dat denk ik wel zonder dat er echt een gedachte achter zit.

Zelda schreef:Wat ik wel vreemd vond, is dat ik deze week een whatsapp van iemand kreeg die ik echt al tijden niet heb gesproken. Geen speciaal persoon verder, had zelfs haar nummer niet meer. Het was een doorstuur-tekst over sterke personen, dat karma mijn verdriet had gezien en dat de verdrietige tijden snel voorbij zouden zijn.

Ze zal het vast per ongeluk naar mij gestuurd hebben, maar ik moest toch even slikken.

Zelda, wat is er gaande? Wil je het delen?

2CKC2 schreef:

Prosecco schreef:Dat is een zeer moeilijk vraagstuk, en ik weet het eerlijk gezegd niet. Zelf heb ik niet zo heel veel meegemaakt, dus dat zou dan ook indirect betekenen dat ik niet zo veel kan handelen. Wel kan ik zeggen dat de dingen die ik heb mee gemaakt me sterker hebben gemaakt.

Op het moment zit ik met een ander dilemma: waarom had ik het geluk een vrij ernstig ongeluk te overleven terwijl genoeg andere mensen op een lulligere manier het loodje leggen? Waar heb ik dat aan verdiend? Mijn vriend vind dat het komt doordat ik zo lief voor hem ben, maar dat is natuurlijk ook onzin. Er zijn genoeg lieve mensen die wel overlijden.

Omdat je tijd op de wereld nog niet op was en die van je vriend ook niet. Want ik denk niet dat alleen mensen die niet lief zijn het loodje leggen.. Er zijn hier afgelopen zaterdag 4 meiden in 1 auto de gracht ingereden 2 dood en 2 niet.. de bestuurster leeft nog maar 2 van d'r vriendinnen zijn door haar toedoen dood. Dat is een bittere pil om te slikken..

Dat is zeker een bittere pil om te slikken, jeetje zeg. Wat afschuwelijk voor iedereen, maar met name voor de 2 meisjes die het overleefd hebben en de familie van de overleden meisjes.

oow dat heb ik me de laatste tijd ook zo vaak afgevraagd...
Vooral toen tijdens mijn zwangerschap mijn moeder overleed.

Ik heb in mijn hele leven ook al heeeeeel wat tegenslagen gehad zeg pff.. en dat kon ik ook allemaal aan. Maar bij elke tegenslag vroeg ik me wel af hoeveel ik nog kon hebben. Vooral omdat ze elkaar gewoon opvolgden. vanaf mijn 15e tot nu mijn 23e heb ik elk jaar wel iets rottigs meegemaakt. En ben er nu wel helemaal klaar mee.

Maar ben er nog niet helemaal over uit of je krijgt wat je aan kan...

Of dat je leven al vast staat. Ik geloofde er nooit in eigenlijk totdat ik mijn vriend leerde kennen. Ik zag hem en ik wist al dat hij de vader van mijn kinderen zou worden. Maar dat heb ik weggedrukt want ik vond hem niks maar uiteindelijk toch weer bij hem uitgekomen haha. Was geen ontkomen aan
Dus ja.... het blijft bijzonder hoe het allemaal werkt.

CKC Ik snap dat je zo denkt maar ik denk dat je het niet moet zien als straf. Je hebt een goede keuze gemaakt toen. En ik hoop dat je snel een gezonde baby mag krijgen.


Ik weet ook niet waarom mensen bepaalde dingen moeten mee maken. Als ik kijk naar mezelf heb ik al sinds dat ik geboren ben de meest ellendige jaren achter de rug. Ik ben net 26 en al behoorlijk wat op mijn kerfstok. En waarom ? Geen idee.
Maar er zal beslist een reden zijn al kan ik die niet eens verklaren.
Alhoewel ik nu echt op zo'n punt ben beland dat ik echt intens hoop dat komend jaar een beter jaar gaat worden met meer positieve dingen dan negatieve. Want ik geloof niet dat ik nog meer aan kan als het zo door gaat.

freakielief schreef:Nee, daar geloof ik niet zo in... anders zou er toch nooit iemand zichzelf van het leven beroven?

+1

Ik begrijp je gedachtegang ckc, zo denk ik ook wel eens (ben erg gelovig opgevoed en heb bijv wel versch vriendjes gehad en samengewoond, wat altijd als grote zonde werd gezien in de kerk), maar probeer dit uit mijn hoofd te zetten.
Toch denk ik dat we op die manier misschien alleen een verklaring proberen te vinden waarom iets ons juist moet overkomen. Ik geloof dus zelf niet in jouw openingspost, ik vind dat dan eerder een wrede God als je kijkt naar alle ellende in de wereld. En God is toch juist goed? De mens heeft een vrije wil en daarnaast denk ik dat ziekte e.d. ons gewoon overkomen zonder dat er echt redenen voor zijn. Ik geloof wel dat je kracht kunt putten uit geloof en het op die manier beter kunt verdragen/doorstaan.

Ik geloof erin dat iedereen hier is met een doel (iedereen krijgt een ander doel) en dat je vanuit daar levenslessen krijgt zodat je op een gegeven moment je eind streep haalt en dan ga je dood. Ga je eerder dood dan kom je terug om het af te maken. heel wazig maar ik geloof het wel. net als dat ik niet geloof dat je zomaar je partner ontmoet.

loesje schreef:Ik geloof erin dat iedereen hier is met een doel (iedereen krijgt een ander doel) en dat je vanuit daar levenslessen krijgt zodat je op een gegeven moment je eind streep haalt en dan ga je dood. Ga je eerder dood dan kom je terug om het af te maken. heel wazig maar ik geloof het wel. net als dat ik niet geloof dat je zomaar je partner ontmoet.

+1

loesje schreef:Ik geloof erin dat iedereen hier is met een doel (iedereen krijgt een ander doel) en dat je vanuit daar levenslessen krijgt zodat je op een gegeven moment je eind streep haalt en dan ga je dood. Ga je eerder dood dan kom je terug om het af te maken. heel wazig maar ik geloof het wel. net als dat ik niet geloof dat je zomaar je partner ontmoet.

+1 Niet zomaar alleen je partner maar ook alle andere mensen die je leven in en uit wandelen.

Als ik alleen al kijk naar de persoon die ik een paar maanden geleden heb ontmoet, onze connectie wat we hadden en wat we van elkaar geleerd hebben. Ik ben er nog nooit zo bewust van geweest als de afgelopen paar maanden.

Mensen komen in je leven om van te leren en gaan weer wanneer je uitgeleerd bent.

Geloven jullie dan ook in een God?
En dat alles voorbestemd is/vastligt?

Krijg je in je leven wat je aankan?

Ik denk niet dat je zoiets op God of iets dergelijks kan schuiven. De ene persoon heeft een 'gemakkelijker" leven dan een ander, zoals het dan vaak van buitenaf lijkt. Iedereen heeft wel zijn eigen problemen en dilemma's en sommige mensen lijkt het altijd voor de wind te gaan.

Nu ben je zelf uiteindelijk de persoon die keuzes maakt die van invloed zijn op je verdere leven. Ik denk niet dat je keuzes kan afschuiven op een hoger iets; je was er immers zelf bij! Een voorbeeld: je kan kiezen om met verkeerde vrienden op te gaan trekken en je leven een soort van te vergooien of je kan kiezen om er zelf het beste van te maken, ondanks dat je thuissituatie niet gebruikelijk is. Die keuze ben je toch echt zelf bij, dus je bepaald voor een stukje zelf je toekomst en eventuele problemen die je tegen zou kunnen komen. Natuurlijk kan je niet alles zelf voorspellen maar een beetje inzicht zou iemand kunnen behoeden voor een bepaalde toekomst!

Kortom ik ben van mening dat je zelf een stukje zorgt voor wat je aankan. Daarbij kan je vaak meer aan dan je denkt aan te kunnen, we zijn sterke mensen!

Zero schreef:Nope.

Anders zouden we nooit evolueren.

Mee eens

Ik vind dit voor mijzelf een buitengewoon simpele vraag: Nee. Sommige mensen krijgen veel meer dan ze aankunnen en ik ben er ook van overtuigd dat mensen die weinig erge dingen meemaken in hun leven, dat niet overkomt omdat ze zwakkelingen zijn.

Ik zie het leven, met al z'n nare dingen, als puur toeval. Ik kan het ook niet anders zien en kan me eigenlijk niks voorstellen bij ideeën dat alles vast ligt / door God bepaald is. Als ik dat zou geloven, zou ik volgens mij een vreselijk verbitterd persoon zijn. Dan zou mijn conclusie namelijk zijn dat God een enorme hekel heeft aan bepaalde mensen. Er zijn gewoon mensen die buitensporig veel afschuwelijke dingen moeten meemaken. En er zijn mensen die dat niet aankunnen, die zichzelf van het leven beroven.

Ik geloof ook in God, maar geloof niet dat alles doelbewust aan je wordt ''gegeven'', sommige dingen lopen nou eenmaal hoe ze lopen(een groot deel ook door eigen keuzes). Wel geloof ik dat God er is om je troost te bieden als dingen fout gaan/je het moeilijk hebt. Ik geloof echt dat hij je er doorheen zal slepen en dan moet ik altijd denken aan dit gedichtje en dat ik ook wat ik echt geloof.

Dat blijft een mooi gedicht, Monte!

Ik heb dit wel eens gevraagd aan een voorganger van de kerk waar ik wel eens kwam. Hij zei dat een ieder krijgt wat hij verdiend, niet wat hij aan kan. Daarna zei hij nog over het overlijden van mijn zoon: 2 geloven op 1 kussen daar ligt de duivel tussen. Oftewel het was mijn straf.
Ik geloof verder niet in god en denk dat de dingen die gebeuren je gewoon overkomen. Daar heeft god niks mee te maken.