Bloed doneren

Ik heb bloed gedoneerd. Helaas was het prikken altijd drama bij mij, mijn aders liggen diep. Daardoor ging ik met steeds meer tegenzin en heb ik me afgemeld. Ik wil het over een paar jaar weer proberen.

Ik zou echt graag bloed doneren, maar ik denk dat die mensen niet op mij zitten te wachten. Ik moet vaak overgeven en val ook vaak flauw met bloedprikken. Eigenlijk moet ik hier toch maar eens naar informeren..

ik heb het rond mn 18e een paar jaar gedaan, maar ben daar mee gestopt. voelde me naderhand vaak niet heel goed, en de laatste keer verliep het minder, omdat het prikken moeizaam ging en uiteindelijk er ook maar weinig bloed uit kwam. toen zag ik er steeds meer tegenop en niet meer gegaan.
ergens zou ik het wel weer willen, maar zoek het (nog) niet

Ik zou het wel willen maar ik ben echt heel slecht te prikken. Voor 1 buisje bloed moeten ze soms 2/3 keer prikken omdat het steeds stopt. Dus een halve liter doneren lijkt me niks.

Ik heb kortgeleden bloed gedoneerd, voor mezelf. Omdat ik vanwege mijn chronische ziekte al een wat lager Hb heb (rond de 7) en twee zware operaties kort achter elkaar zou ondergaan, is met de anaesthesioloog afgesproken dat ik bloed zou doneren voor mezelf. Mijn eigen bloed is dus afgetapt en in de koelkast bewaard. Dit omdat ik nu twee protheses heb gekregen en bij een prothese-operatie ben je gevoeliger voor infecties dus is bloed van jezelf beter dan bloed van iemand anders hoewel er altijd voor wordt gezorgd de kans op infecties zo laag mogelijk te laten zijn.

Maar mijn twee zakjes eigen bloed bleken na de operaties niet voldoende te zijn, dus ik heb nog een zakje donorbloed (dus van iemand anders) gekregen. Nu weet ik wel dat de kans dat ik bloed van een van jullie heb gehad, erg klein is, maar toch wil ik jullie bedanken. Want dankzij jullie en alle andere donoren, heb ik toch maar mooi de gelegenheid gehad om wat op te knappen! Thanx!

ik geef nu een aantal jaren bloed, ben er mee begonnen doordat mijn ouders het al jaren doen. Hoewel mijn vader nog maar 2x per jaar mag omdat hij een aantal keren een te laag Hb heeft gehad. Zlef zit ik meestal net rond de 8 met mijn hb, ik merk wel dat als ik een drukke periode heb gehad ik heel dicht tegen de grens van wel of niet geven aan zit. Ik heb er verder geen last van met geven, ze kunnen me ook altijd goed prikken, zowel rechts als links. Wel ga ik na het geven altijd even rustig een kop koffie drinken en ik zorg dat ik voor de tijd heb gegeten.

Sjaantje(?) Aah wat lief dat je dat zegt. Vind het fijn dat ik straks ook mensen op die manier kan helpen. Ik vind het wel slim bedacht dat je bloed voor jezelf ging doneren.

Voor bij de mensen bij wie het niet zo prettig verloopt om te doneren, vind ik het wel goed dat je het niet gaat forceren. Kan me niet voorstellen dat je er echt heel blij van wordt om met tegenzin te gaan. Als het voor jezelf teveel 'last' word dan moet je het ook niet doen denk ik. Je moet ook wel goed voor jezelf zorgen.

Bedankt voor de stemmen ;-)

Ik word er ook oprecht blij van dat jullie ook bloed (willen) doneren.

nog nooit gedaan,

Goed dat er mensen zijn die het doen/ kunnen. Ik val al flauw bij een klein beetje bloedafname en als ik een naald zie dus het komt niet echt in mij op om bloed te doneren .

Zusje schreef:Goed dat er mensen zijn die het doen/ kunnen. Ik val al flauw bij een klein beetje bloedafname en als ik een naald zie dus het komt niet echt in mij op om bloed te doneren .

Dat word dan nog wat als je zelf ooit bloed nodig hebt. Haha.

Nou, daar ga ik me nu nog even niet druk om maken. Iets moeten en iets mogen zijn natuurlijk twee compleet verschillende dingen .

Ja absoluut. Daarom ben ik ook blij dat ik dit misschien mag gaan doen voor de mensen die bloed moeten hebben.

Ik bedoelde het ook meer als een grapje ;-)

Ik ben ook bloeddonor.
Mijn vroegere oppas heeft me op sleeptouw meegenomen. Inmiddels geef ik op een andere locatie dan zij. De laatste donatie ging niet zo goed, viel bijna flauw. Mijn bloed liep ook als een tierelier, was met 7 minuten klaar (normaal 20 ofzo).
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er elke keer wel tegenop zie, maar zo lang het goed gaat, blijf ik gaan!

Super dat je wel blijft gaan. Lijkt me best lastig als het de keer ervoor niet zo lekker is verlopen.

Dank je.

Op zich is het natuurlijk ook een nobel doel en wat is nou zo'n prik als je er een mensenleven mee kan redden? Nu praat ik er wel heel makkelijk over, maar het heeft mij ook véél moeite gekost om eindelijk donor te worden.
Ik kon ook nooit tegen prikken en ben ook niet de makkelijkste om te prikken (aders rollen weg). Toen ik geopereerd moest worden en daarvoor een aantal keren bloed moest prikken (en dat heb overleefd, weliswaar bont en blauw van het slechte prikken) heb ik me uiteindelijk aangemeld.
Ik kan er niet naar kijken als de naald wordt geprikt, maar als deze eenmaal zit, kan ik het wel aanzien.

Sjaantje, wat lief dat je dat zegt! Het zal mijn bloed wel niet geweest zijn, maar als donor is dat toch waar ik het voor doe (dat je iemand kunt helpen).

Ik ben echt niet over mijn naald- en prikfobie heen, maar ik hou het aardig onder controle omdat ik bang ben andere mensen bang te maken die na mij moeten ;-) Als ik ga zitten zeg ik altijd dat ik bang ben voor de naald en of ze me alsjeblieft aan het kletsen wil houden. Ik kijk express niet als de naald erin gaat en vraag altijd of ze het stukje waar de naald mijn arm ingaat willen bedekken, anders word ik alsnog niet goed. Zodra de naald erin zit heb ik echt nergens last van, dus zolang ik het prikken zelf kan verdragen (en die 3 tranen van angst, want ik vind het echt heel eng, maar tegelijkertijd vind ik mezelf stom omdat het in weze niks voorsteld) blijf ik gaan.

Dolcis_ schreef:Sjaantje(?) Aah wat lief dat je dat zegt. Vind het fijn dat ik straks ook mensen op die manier kan helpen. Ik vind het wel slim bedacht dat je bloed voor jezelf ging doneren.

Yup, that was me!

Supertalentje schreef:Sjaantje, wat lief dat je dat zegt! Het zal mijn bloed wel niet geweest zijn, maar als donor is dat toch waar ik het voor doe (dat je iemand kunt helpen).

Nou ja, daarom dacht ik: 'Goh laat ik eens reageren!' Want jullie geven bloed zonder er ooit voor bedankt te worden. Je weet wel dat je bloed goed terecht gaat komen, maar hoort er verder nooit wat over. En omdat ik toevallig pasgeleden 2x een bloedtransfusie nodig heb gehad (1x 1 zakje, 1x 2 zakjes, beide keren was mijn Hb maar net iets boven de 4), leek het me wel leuk om jullie te bedanken. Ook al heb ik niet letterlijk jullie bloed gekregen. Maar toch.

Ik geef ook bloed. Ik weet nog steeds niet of ik na mijn dood donor wil zijn dus ben ik nu in ieder geval alvast een levende donor .

Ik vind het niet echt heel prettig om te gaan. Ik ben heel moeilijk te prikken en had ook 2 weken een mega blauwe plek, maar goed. De mensen die het nodig hebben liggen ook niet voor hun lol te wachten op bloed dus ik zet me er maar overheen.

Ik vind het heel knap van de meiden die er moeite mee hebben om geprikt te worden en het toch doen!

Ik zie het zelf niet als een opgave, ik vind het niet erg om geprikt te worden en vind het zelfs wel gezellig om te gaan. Na het bloed geven nog even lekker wat eten en drinken en dan 's avonds een lekker rustig avondje