Boze dreumes

Sinds een week of 2 heeft mijn dochter momenten dat niks goed is. Ze zet het dan op een huilen, gaat op de grond liggen of slaat zichzelf in haar gezicht.. Op zo'n moment laat ik haar maar even uitrazen. Ik wist wel dat er pit inzat maar soms denk ik weleens, doe toch eens rustig en waarom zo boos? Ik hoop dat het van tijdelijke aard is.. Iemand die dit herkent?

Heb wel meer van zulke horrorverhalen gehoord, maar zelf gelukkig geen ervaring mee.

Ik wens je iig wel heel veel succes, lijkt me een lastige situatie zeg

Coccinelle schreef:Sinds een week of 2 heeft mijn dochter momenten dat niks goed is. Ze zet het dan op een huilen, gaat op de grond liggen of slaat zichzelf in haar gezicht.. Op zo'n moment laat ik haar maar even uitrazen. Ik wist wel dat er pit inzat maar soms denk ik weleens, doe toch eens rustig en waarom zo boos? Ik hoop dat het van tijdelijke aard is.. Iemand die dit herkent?

Ja hoor, heel herkenbaar. Lauren.s ging dan met zijn hoofd op de grond bonken. Als tussen de 11 maand en ongeveer 1,5 jaar zijn, willen ze heel veel of denken dat ze heel veel kunnen, maar ze kunnen zich nog niet zo goed duidelijk maken. En ja, dat frustreert!

Ik liet hem maar gewoon uitrazen en zorgde ervoor dat hij zich niet al te veel bezeerde.

Succes, het is een lastige leeftijd!

ik herken het inderdaad ook. Onze dochter heeft nu momenten dat ze op de buik op de grond gaat liggen en dan tussen haar wimpers door gaat kijken of wij het wel zien. Op die leeftijd kunnen ze dingen totaal niet in verhouding zien, dan is het echt heel erg als jij niet op de kruk mag zitten, omdat je er vanaf kunt vallen. Oorzaak-gevolg zien kinderen op die leeftijd niet in en daarom zijn dingen heel onbegrijpelijk. Plus dat kinderen op die leeftijd grenzen aan het opzoeken zijn, hun eigen wil aan het ontdekken zijn, emoties niet in de hand hebben en dan heb je er altijd wat tussen zitten met behoorlijk wat karakter.

Hier mag ze best boos zijn, ze mag ook best huilen en op de grond gaan liggen. Als dat haar manier is om met haar frustratie om te gaan, dan zal ik niet zeggen dat ze zich niet aan moet stellen o.i.d. Als ze zich erin verliest, werkt afleiden altijd nog het beste, samen naar poesjes kijken buiten (hier lopen er altijd wel wat voor op straat), of bij elke auto die langs komt samen heel hard 'auto!' roepen. Ook op voorhand zo'n bui afwenden doe ik ook vaak, als zij op de kruk wil zitten, dan neem ik haar vaak aan de hand mee naar de bank, daar mag ze wel op zitten/klimmen. Dan is ze die hele kruk vergeten, barst ze niet in een woedeaanval uit en voor mij was het een kleine moeite.

Herkenbaar! Onze zoon deed dit ook en het schijnt erbij te horen. Nu is het gelukkig minder.

Heel herkenbaar! De laatste weken komt het hier ook regelmatig voor. Met name als ze ergens niet bij kan, als iets niet lukt of als ze iets niet mag. Dan zet ze het op een krijsen, niet normaal meer. Meestal laat ik haar maar uitrazen, of probeer haar af te leiden (met wisselend succes). Ik hoop ook dat het van tijdelijke aard is, gezellig zijn zulke momenten niet

Ik laat haar ook altijd maar even gaan zodat ze haar frustratie kwijt kan, en als ze uitgeraasd is wil ze ook nog weleens getroost worden. Voordat ze zelf kon lopen was ze ook weleens uit haar humeur (maar niet zo heftig als nu) dus misschien hikt ze wel ergens tegenaan.

Rejoy. schreef:ik herken het inderdaad ook. Onze dochter heeft nu momenten dat ze op de buik op de grond gaat liggen en dan tussen haar wimpers door gaat kijken of wij het wel zien. Op die leeftijd kunnen ze dingen totaal niet in verhouding zien, dan is het echt heel erg als jij niet op de kruk mag zitten, omdat je er vanaf kunt vallen. Oorzaak-gevolg zien kinderen op die leeftijd niet in en daarom zijn dingen heel onbegrijpelijk. Plus dat kinderen op die leeftijd grenzen aan het opzoeken zijn, hun eigen wil aan het ontdekken zijn, emoties niet in de hand hebben en dan heb je er altijd wat tussen zitten met behoorlijk wat karakter.

Hier mag ze best boos zijn, ze mag ook best huilen en op de grond gaan liggen. Als dat haar manier is om met haar frustratie om te gaan, dan zal ik niet zeggen dat ze zich niet aan moet stellen o.i.d. Als ze zich erin verliest, werkt afleiden altijd nog het beste, samen naar poesjes kijken buiten (hier lopen er altijd wel wat voor op straat), of bij elke auto die langs komt samen heel hard 'auto!' roepen. Ook op voorhand zo'n bui afwenden doe ik ook vaak, als zij op de kruk wil zitten, dan neem ik haar vaak aan de hand mee naar de bank, daar mag ze wel op zitten/klimmen. Dan is ze die hele kruk vergeten, barst ze niet in een woedeaanval uit en voor mij was het een kleine moeite.

Hier moet ik ook wel een beetje om lachen.

Coccinelle schreef:Sinds een week of 2 heeft mijn dochter momenten dat niks goed is. Ze zet het dan op een huilen, gaat op de grond liggen of slaat zichzelf in haar gezicht.. Op zo'n moment laat ik haar maar even uitrazen. Ik wist wel dat er pit inzat maar soms denk ik weleens, doe toch eens rustig en waarom zo boos? Ik hoop dat het van tijdelijke aard is.. Iemand die dit herkent?

Is gelukkig echt een fase..hier ging het beter sinds zoon kon praten en we met hem kunnen overleggen/uitleggen etc.

Gelukkig niet herkenbaar hahaha, ik hoor ook altijd van die verhalen maar ben blij dat tot nu toe die fase vrijwel helemaal aan ons voorbij gaat. Hij is weleens boos maar nooit tot een echte driftbui toe. Hij is enorm goed af te leiden en is dan zijn boosheid alweer vergeten hahaha.

Heeel herkenbaar, en soms word ik er knettergek van, eerst ging ik er op in, maar nu laat ik hem altijd maar uitrasen en negeren, soms ga ik weleens met hem voor het raam staan, zodat hij naar buiten kan kijken, dan is hij wel ff rustig op dat moment, maar gaat daarna weer net zo verder en word hij heel boos en driftig om niks... Ik hoop echt dat het een fase is, want ik vind het wel zwaar, dat ik soms denk "wil ik nog wel een tweede"...

ooh en als ze maar door blijft gaan zoals annemie omschrijft, koop ik haar wel eens om met een koekje, dát werkt echt áltijd.

Heeel herkenbaar haha hier werd er zelfs van boosheid en frustratie op de handjes gebeten

Hier ook 2 kindjes met pit. N is alleen niet om te kopen/ af te leiden z'n hechtingen werden eruit gehaald bij de dokter en dat was echt vervelend want ze zaten er te lang in. Toen het klaar was mocht hij een speelgoedje uitzoeken, hij heeft die assistente alleen maar vernietigend aangekeken en hoefde echt geen speeltje!

J kan ook enorm boos worden. Net als bij rejoy zorgt ze wel dat we het zien en als ze in de buurt van een kleed is zoekt ze die toch eerst op voordat ze zich op de grond werpt maar bij haar is het ook heel snel weer over en bij haar werkt afleiden gelukkig wel.