Dreumes + drifbuien

T. heeft de laatste tijd echt last van driftbuien! Om iets in onze ogen heel kleins kan hij ontzettend kwaad worden. Gistere was ik een rondje met hem gaan wandelen en hij begon me toch in een keer te krijsen...mijn vriend was thuis en zat buiten in de tuin. Ik kwam met T. binnen (nog steeds krijsend) en mijn vriend duwde snel de deur achter ons dicht "ik kon hem al van ver af horen, ik schaam me kapot".

Ik heb hem uitgelegd dat dit gewoon bij zijn leeftijd hoort en dat het wel weer over gaat maar nu ik het er vandaag met klanten over had zeiden ze stuk voor stuk dat hun kinderen (die van mijn leeftijd zijn) hier nooit last van hebben gehad. Zijn zij het gewoon vergeten, willen ze het niet zeggen, of is T. dan toch een uitzondering en hoort het er helemaal niet bij?

Hoe zit het met jullie dreumesjes en hoe gaan jullie en jullie partner hiermee om?

hier ook een dreumes met meerder drift buien per dag,hij kan dan met dingen gaan gooien en zich ter aarde storten,Buiten heeft hij het nog niet zo zeer gehad.Wij negeren het ter aarde storten,gooien met dingen zeggen we wel wat van.Moet zeggen dat het al een stuk minder is.Denk dat het gewoon bij de leeftijd hoort,ze willen zoveel maar het gaat allemaal nog niet zo.Hier hebben wel erg het idee dat V die drift buien krijgt vanwege het nog niet duidelijk kunnen maken wat er is.

J. heeft heel soms een driftbui maar die is altijd binnen twee minuten hooguit over. Als hij wil mag hij bij ons zitten dan knuffelen we even en dan is het vaak weer over. Meestal wil hij dat graag anders laten we hem gaan tot het over is of hij bij ons komt. Hij heeft eigenlijk tot nu toe alleen thuis gehad (gelukkig).

Tania schreef:J. heeft heel soms een driftbui maar die is altijd binnen twee minuten hooguit over. Als hij wil mag hij bij ons zitten dan knuffelen we even en dan is het vaak weer over. Meestal wil hij dat graag anders laten we hem gaan tot het over is of hij bij ons komt. Hij heeft eigenlijk tot nu toe alleen thuis gehad (gelukkig).

+1,hier hetzelfde.

Mijn zoon heeft dit ook wel zo nu en dan, ik denk dat je klanten zich alleen de mooie momenten kunnen herinneren ;) Het is niet zo dat je hem in de hele straat kunt horen, maar heel eerlijk is het ook gewoon een beetje een zacht eitje, dus ik denk niet dat hij ooit zó uitgesproken driftig wordt zeg maar. Hij lost het meer 'intern' op.

Meestal is het met twee minuutjes over, als dat niet zo is dan ga ik bij hem in de buurt op de grond zitten. Ik hoop dat hij dan ziet dat ik er nog wel ben voor hem maar dat ik er ook gewoon even niks mee kan. Als ie weer rustig is bespreken 'we' even wat er nou aan de hand was en wat voor gevoel hem dat gaf, en dan is het na een knuffel wel weer goed. Mijn man doet het ook op deze manier en denkt er ook hetzelfde over.

Het klinkt nu wel heel makkelijk zoals ik het opschrijf, maar dat vind ik het niet altijd hoor. Soms staat ie zo te brullen dat hij niet wil/kan luisteren naar mijn oplossing/alternatief/compromis, en dan moet ik echt mijn best doen om niet eventjes 'STIL!!!' naar hem te gillen. Helemaal als zijn kleine zusje in de buurt ligt te slapen. Maar ik merk dat bovenstaande uiteindelijk toch het beste resultaat oplevert.

Hier is het probleem denk ik ook het nog niet kunnen zeggen wat hem dwarszit/ wat hij wil. Ik blijf zelf altijd rustig maar moet hem wel zo vasthouden dat hij me niet aan mijn haren of bij mijn gezicht kan want hij knijpt dan in zijn woede. Als we thuis zijn laat ik hem trouwens zijn gang gaan tot hij het weer kwijt is, hij kan dan ook niet in een gevaarlijke situatie komen, maar op straat moet ik hem echt wel vasthouden anders rent hij zo de weg op.

Mijn vriend kan er echt niet tegen, hij heeft heel weinig geduld en vindt het vooral irritant want ons zoontje doet en schreeuwt dan tegen hem dat hij normaal moet doen.

Ik ga denk ik eens opzoek naar een artikel oid waarin iets staat over de peuterpubertijd en dat het erbij hoort...want 'volgens mijn moeder heb ik hier nooit last van gehad'. Yeah right!

I. heeft elke dag wel een paar van die driftbuien. Ze kan goed praten en dus heel goed duidelijk maken wat ze wil, maar zodra dingen niet gaan zoals zij het het liefst ziet, gaat ze krijsen. Wij negeren dit gewoon en gaan door waar we mee bezig waren. Zodra ze dan weer wat rustiger is (dat wordt ze na een paar minuten vanzelf, als ze ziet dat haar gedrag geen effect heeft), gaan we naar haar toe. 9 van de 10 keer doet ze daarna gewoon wat wij willen en die andere keer, gaat ze weer krijsen. Het maakt ook niet uit waar we zijn, zowel thuis als ergens anders doet ze dit.

Het is een temperamentvol dametje dat heel goed weet wat ze wel en niet wil.

Onze dochter heeft laatst haar eerste échte woede-aanval gehad. Ze heeft toen zelfs de tafel kapot gebeten . De hele woede-aanval duurde ongeveer 45 minuten en na afloop viel ze van pure uitputting op de grond in slaap. Ik heb de ramen toen op een gegeven moment ook maar dicht gedaan, ik begon me na zo'n 20 minuten ook wel te schamen tegenover de buren, haha.
Gelukkig hebben we na die tijd nog niet weer zó'n driftbui gehad. Ze wordt wel vaker kwaad, maar is dan nog vrij gemakkelijk af te leiden.

misschien kom je hier wat verder mee
http://wij.nl/kind-info-ontwikkeling-emoties/artikel/peuterpuberteit

Zelf heb ik als kind ook heel veel driftbuien gehad. Dit ging had ik ook op latere leeftijd tot ergernis van mijn moeder. Dus helaas hoort het niet echt leeftijdsgebonden.
En helaas heeft onze dochter ook driftbuien. Die soms wel een uur aankunnen houden. Ze is dan zo driftig dat ze niet aankan geven wat ze wilt of wat haar dwars zit. Meestal laat ik haar maar gaan en meestal als ze dan weer een beetje rust is dan zegt ze wat ze wilt en leg ik uit van hoe en wat. Meestal werk dit. Haar afleiden werkt echt niet als ze in een hele erge driftbi zit..

Hier schaam ik me soms ook voor de buren. Vooral in de zomer als alles open is enz. Onze buren hebben ook soms commentaar erop of lachen haar uit. Wat het soms alleen maar erger maakt voor haar.

Het is gewoon een dametje die een heel eigen willetje heeft en met veel temprament!

De driftbuien van onze zoon duren altijd maar een halve minuut en komen misschien 1x in de 2 weken voor ofzo. Als hij z'n zin niet krijgt gaat hij schreeuwen en huilen en daarna gaat hij op z'n knietjes liggen met zijn gezicht op zijn handjes op de grond. En binnen 10 seconden staat hij weer op en is er niks aan de hand

In een winkel oid heeft hij het nog nooit gehad. Wel dat hij kwaad werd en een gil gaf maar dat was het ook

Wow, gelukkig is T. niet zó lang achter elkaar driftig *klopt even af*. Hooguit 5 tot 10 min en dan wordt hij weer rustig. Wel komt t vaak voor dat hij dan na even rustig te zijn geweest weer in een nieuwe driftbui terecht komt.

Ik schaam me er niet voor, dat doe ik sowieso al niet zo snel, en het hoort er nu eenmaal bij. De buren hebben zelf ook 2 kleine kindjes dus die begrijpen het wel, daarbij horen ze het ook niet als we binnen zijn (en de ramen en deuren zijn dicht). Toen ik met onze krijsende T. over straat liep waren en wel heel wat fietsers die me lachend aan keken, maar meer in de zin van 'dat heb ik ook zovaak meegemaakt, ik weet hoe je je voelt' zeg maar.

Ze duren niet altijd zolang hoor. Meestal duren ze ruim 10 minuten en soms ook wel weer een half uurtje. De langste duurde een uurtje. Mijn buren hebben pubers en die lachen haar dan uit. De andere buren hebben gelukkig kinderen in de leeftijd van S. en die begrijpen het gelukkig.
Je voelt je alleen zo machteloos als ze het heeft!!

En nu weet ik wat mijn moeder voelde als ik toen een driftbui had.

*

Toevallig had ik het van de week met m'n moeder over vroeger. Zij vertelde dat m'n zus en ik ook nooit last hadden van driftbuien. We waren voorbeeldige kinderen. (volgens mij onthoudt je als ouders zijnde sowieso alleen de leuke dingen ).

Hier heeft dochter ook nog nooit een driftbui gehad. 1 keer is ze onlangs ff flink pissig geworden in het winkelcentrum. Ze wilde de boodschappentas dragen, maar die was te zwaar voor haar. Dus ik snapte die frustratie wel.
Ik hoop dat m'n dochter net zo voorbeeldig wordt als ik. We gaan het nog wel beleven allemaal.

Hier ook regelmatig korte driftbuien om de kleinste dingen. En ook ik hoor af en toe dat het niet normaal is, dat andermans kinderen dat nooit gedaan hebben. Dan bedenk ik me maar dat niet alle kinderen hetzelfde zijn Leuk is het niet, die driftbuien, maar zoals het op het moment gaat hoort het volgens mij gewoon bij de leeftijd wat ze doet. Ik probeer haar dan meestal te laten merken dat ik haar begrijp, maar dat helaas niet alles wat ze wil ook zomaar kan. En ik probeer haar verder een beetje uit te laten razen en als ze er klaar voor is neem ik haar even lekker bij me en gaan we wat anders doen.

Hier gelukkig vrijwel nooit geen driftbuien (klopt even af). R is wel eens boos maar vrijwel nooit tot een driftbui toe, hij is erg snel af te leiden en wanneer ik iets uitleg over hoe en wat dan is het vaak ook meteen goed.

Heel toevallig had N. er net eentje. Op het terras waar we zaten. Dat was wel even vervelend, zowel voor N. als voor mij. Uiteindelijk heb ik mijn spullen gepakt en ben met N. naar huis gelopen. Ze moest even uit de situatie/omgeving gehaald worden.

Mijn dochter heeft ook weleens een driftbui, al moet ik zeggen dat het de laatste tijd niet meer is voorgekomen.Wel is ze af en toe nog even boos als ze haar zin niet krijgt of heeft ze een chagrijnige bui. Tijdens een driftbui rent ze eerst hysterisch rond waarna ze op de grond gaat liggen huilen. Ik laat haar dan gewoon even gaan totdat ze bij me wil komen zitten, wat ze tijdens haar driftbui absoluut niet wil, dan moet ik vooral uit de buurt blijven.

Mijn oudste heeft ook regelmatig driftbuien. Hij kan dan ook niet goed aangeven wat er aan de hand is, of waar hij mee zit. Vaak helpt het door hem even uit de situatie te halen, door hem af te leiden, of even naar een andere ruimte te gaan. Mijn man vindt het lastig om hiermee om te gaan, die wordt er soms boos van. Buitenshuis vind ik het ook weleens lastig, vooral omdat ik vaak alleen ben met de kinderen. Ik probeer er dan maar niet zoveel aandacht aan te besteden, en te wachten tot hij 'klaar' is.