Hebben jullie vaak ruzie?

Eerst wel, bijna dagelijks. Maar nu niet meer. Gelukkig.
Ik mopper alleen wel op hem als ik erg moe ben en hij erg druk is..

studiebol schreef:Neuh niet echt ruzie, meer wat woorden, of dat we het niet met elkaar eens zijn of een kleine discussie.

+1, we zijn ook allebei heel koppig dus af en toe kan dat wel eens botsen. Maar echt knallende ruzie hebben we nog nooit gehad

Ik ben nogal vaak humeurig, iets waar ik vaak mn hele omgeving mee opzadel. Ben me daar ook bewust van. We hebben wel vaak onenigheid en ik ben best wel een bitch. We zijn nu na 4 maanden weer bij elkaar en die irritaties hebben we nog weer. Ach ja, ik weet dat het voor het grootste deel aan mij ligt. Ik ruim mn rotzooi niet op en ik ben veel chagrijnig en koppig.

Verder ben ik wel gezellig.

Echte ruzie hebben we zelden, woordenwisselingen, discussies, of als de 1 chagrijnig is de ander aansteken, wel wat vaker.
Ik kan vaak heel erg koppig zijn, en wil mijn gelijk en die krijg ik dan niet. Dan wordt ik chagrijnig.

Nee ruzie hebben we denk ik 1 a 2 keer gehad, discussies wel. Noem ik hem een lul omdat hij op een bepaalde manier denkt en hij mij een trut en daarna is het weer over haha. Dan zijn we klaar en zitten we gezellig samen op de bank.

Mijn vriend kan snel uitvallen, maar dan is het voor hem wel klaar. Ik blijf daar dan over zeuren. Dus dan krijg je soms dat ik ruzie met hem heb maar hij niet met mij Maar gelukkig gebeurd dit niet zo vaak. Meestal weet ik het nu wel te relativeren en blijf ik ook niet in zijn bui hangen.

Wij hadden echt wel geregeld ruzie, vooral ook om kleine irritaties. Dan vroeg of zei ik iets aan/tegen hem, verder zonder bijbedoelingen, maar dan denk hij al meteen dat ik ruzie wilde, dus ging hij bij voorbaat alvast maar ruzie maken. En soms lokte hij het ook echt uit, vooral als hij gedronken had. Dan ging hij zó in m'n irritatieveld zitten, en ik maar proberen te ontwijken, maargoed, dat irriteerde hem weer, dus ging hij daar weer ruzie om maken.

Soms reageren we (te) geirriteerd op elkaar en dan krijg je een heen en weer van snauwerige opmerkingen en antwoorden. De sfeer daalt dan tot het nulpunt en dan kan het zo maar zijn dat we elkaar aankijken zo van: 'waar zijn we eigenlijk mee bezig' en dan is het klaar

Jolee schreef:Ik ben nogal vaak humeurig, iets waar ik vaak mn hele omgeving mee opzadel. Ben me daar ook bewust van. We hebben wel vaak onenigheid en ik ben best wel een bitch. We zijn nu na 4 maanden weer bij elkaar en die irritaties hebben we nog weer. Ach ja, ik weet dat het voor het grootste deel aan mij ligt. Ik ruim mn rotzooi niet op en ik ben veel chagrijnig en koppig.

Verder ben ik wel gezellig.

Dit zou ik geschreven kunnen hebben al zijn wij al bijna 7,5jaar samen. Ik ben blij dat mijn vriend zo geduldig is met mij . Vraag me soms af hoe ie het met me volhoudt.

Wij hebben 1 keer een onenigheid gehad. En dat kwam eigenlijk door een misverstand en daarna lekker koppig doen .

Verder zullen we vast nog wel eens een woordenwisseling krijgen, maar we zijn allebei niet zo van het ruzien.

WIj hebben de laatste tijd door wat slaapgebrek wat meer gekibbel. Verder zijn we allebei heel erg koppig en geven we moeilijk toe! We kunnen beide behoorlijk stug volhouden terwijl we weten niet gelijk te hebben....

Maar, het leukste van alles is dat als je ruzie hebt, je ook weer wat moet goed maken!

Kabouter schreef:

Jolee schreef:Ik ben nogal vaak humeurig, iets waar ik vaak mn hele omgeving mee opzadel. Ben me daar ook bewust van. We hebben wel vaak onenigheid en ik ben best wel een bitch. We zijn nu na 4 maanden weer bij elkaar en die irritaties hebben we nog weer. Ach ja, ik weet dat het voor het grootste deel aan mij ligt. Ik ruim mn rotzooi niet op en ik ben veel chagrijnig en koppig.

Verder ben ik wel gezellig.

Dit zou ik geschreven kunnen hebben al zijn wij al bijna 7,5jaar samen. Ik ben blij dat mijn vriend zo geduldig is met mij . Vraag me soms af hoe ie het met me volhoudt.

Wij zijn hiervoor al 4 jaar samen geweest, dus ik snap soms ook niet hoe hij het volhoudt, haha.

Wij hebben eigenlijk vrijwel nooit ruzie. Ik weet nog heel goed dat wij het eerste jaar geen enkele keer ruzie hebben gehad. Langzaam maar zeker begonnen wij ook wel onze ruzies te krijgen, en er is een periode geweest dat we echt vaak ruzie hadden. In die periode is het ook uit geweest. Inmiddels zijn we alles bij elkaar bijna 6 jaar samen, en denk ik dat we het afgelopen jaar misschien 2 of 3x ruzie hebben gehad. Als wij ruzie hebben knalt gelijk het dak eraf, maar daarna is het ook echt over en afgesloten.

Echt een knallende ruzie hebben wij nog niet gehad. Wel regelmatig gekibbel, meningsverschillen of irritaties maar dat praten we altijd gelijk weer uit.

Lejow schreef:Nee eigenlijk niet, verder dan soms wat woordenwisselingen en geirriteerdheid komen we niet.

Hier ook

Nee, eigenlijk niet. We zijn het niet altijd met elkaar eens, maar "ruzie" is een groot woord.

@Jolee, zijn jullie ook weer samen? Die had ik niet zien aankomen. Wat enorm fijn! Hoe gaat het nu?

We hebben flink wat knallende ruzies gehad, inclusief gillen en slaande deuren. Gelukkig komt dat bijna nooit meer voor. Irritaties en meningsverschillen wel. Ik ben een behoorlijke chagrijn omdat ik heel vaak moe ben, dan krijgen we ook sneller ruzie.

Wij hebben wel wekelijks een aardig meningsverschil. Dit komt soms tot een echte ruzie waarna we even een tijdje nors tegen elkaar doen. Verder hebben we wel wat irritaties die we uiten, maar dit zijn meer meningsverschillen die we snel en normaal kunnen uitpraten. Ik raak ook snel geïrriteerd door o.a. oververmoeidheid, evenals mijn vriend. Gelukkig kunnen we het bijna altijd wel weer normaal uitpraten. Helaas gaan de meeste ruzies/meningsverschillen die we hebben vaak over hetzelfde onderwerp, elke keer weer Ook al begint een ruzie daar niet mee.

girli schreef:Als we dingen samen doen (uit eten, bioscoopje, of gewoon samen bank hangen en tv kijken) dan gaat het allemaal wel goed. Zodra we allebei onze eigen dingen doen, krijgen we continue ruzie over kleine dingen. We gaan het er proberen vanavond over te hebben.

De laatste tijd vraag ik me ook steeds meer af van ja, wil ik zo de komende 30 jaar nog verder? Nou nee. Ik vond het altijd doodeng om hier weg te gaan en op mezelf te gaan wonen. Ik ben bij hem ingetrokken, dus als het echt uit gaat, moet ik verhuizen. Ik kan niet terug naar familie (te ver weg) en moet dus razendsnel op zoek naar iets en zal volledig moeten lenen e.d. (ik leef van studiefi) en toch staat het hele idee me niet meer tegen. Dat zegt me ook pijnlijk veel.

Wat rot dat je zo twijfelt. Je hebt natuurlijk geen haast he Je hoeft niet nu een besluit te nemen.. wie weet als jullie eens goed praten, weer eens nieuw leven in de relatie proberen te blazen, dat het weer wat kan verbeteren. Elke relatie heeft natuurlijk zijn ups en downs. Dit klinkt wel heel erg kort door de bocht natuurlijk, maar kan me voorstellen dat het toch op zou kunnen gaan voor jullie. Hopelijk ging het gesprek van gisteravond nog een beetje ok.

Zora schreef:

girli schreef:Als we dingen samen doen (uit eten, bioscoopje, of gewoon samen bank hangen en tv kijken) dan gaat het allemaal wel goed. Zodra we allebei onze eigen dingen doen, krijgen we continue ruzie over kleine dingen. We gaan het er proberen vanavond over te hebben.

De laatste tijd vraag ik me ook steeds meer af van ja, wil ik zo de komende 30 jaar nog verder? Nou nee. Ik vond het altijd doodeng om hier weg te gaan en op mezelf te gaan wonen. Ik ben bij hem ingetrokken, dus als het echt uit gaat, moet ik verhuizen. Ik kan niet terug naar familie (te ver weg) en moet dus razendsnel op zoek naar iets en zal volledig moeten lenen e.d. (ik leef van studiefi) en toch staat het hele idee me niet meer tegen. Dat zegt me ook pijnlijk veel.

Wat rot dat je zo twijfelt. Je hebt natuurlijk geen haast he Je hoeft niet nu een besluit te nemen.. wie weet als jullie eens goed praten, weer eens nieuw leven in de relatie proberen te blazen, dat het weer wat kan verbeteren. Elke relatie heeft natuurlijk zijn ups en downs. Dit klinkt wel heel erg kort door de bocht natuurlijk, maar kan me voorstellen dat het toch op zou kunnen gaan voor jullie. Hopelijk ging het gesprek van gisteravond nog een beetje ok.

We hebben het er gisteravond uitgebreid over gehad. Jammergenoeg luchtte het voor mij niet op. Ik had gehoopt dat als we beide al onze frustaties konden uiten en concrete oplossingen hadden, dat zo zou zijn. Ik heb nog een gevoel van, 'eerst zien dan geloven'. We gaan het merken! Lief dat je steeds reageert

Verona schreef:@Jolee, zijn jullie ook weer samen? Die had ik niet zien aankomen. Wat enorm fijn! Hoe gaat het nu?

Ja, zag 'm zelf ook niet aankomen, haha. Zijn weer gaan daten en veel gaan praten en nu gaat het wel heel goed eigenlijk.

Wij hebben eigenlijk ook nooit ruzie, heel in het begin van onze relatie een keer of 2 gehad, maar nu nooit meer.

Wel kunnen we kibbelen als de beste over onzinnige dingen. Over dingen zoals hoeveel boodschappen te halen voor een feestje, hoe laat we de film nemen en meer van dat soort dingen die er totaal niet toe doen. Maar daar kunnen we zelf ook wel om lachen.

Het voorbeeld over dat bad bij de TO, persoonlijk kan ik de reactie van je vriend ook wel een beetje voorstellen. Ik kan niet inschatten of je vriend met iets bezig was op dat moment, maar je roept hem wel om je als een prinsesje in bad te laten bedienen. Natuurlijk kan je dat weleens doen voor je partner, maar ik kan me ook wel voorstellen dat als je ergens mee bezig bent je dat irritant kan vinden. Hij antwoord ook met " weet ik niet" wat ook niet suggereert dat hij gaat kijken, dus ik zie niet in wat hij verkeerd doet in die situatie.

Ik ben ook wel vrij makkelijk, ik heb inderdaad de instelling, pick your battles. Op het werk krijg ik vaak wel de opmerking dat ik wel wat meer voor mezelf op mag komen, maar ik zie dat zelf meer als verspilde energie, om over onzinnige dingen de confrontatie aan te gaan als het echt belangrijk is dan zeg ik het wel, dat weet mijn vriend ook van mij.
Mijn vriend is ook makkelijk, hij is juist een echte prater, wat ik erg fijn vind, als iets hem dwars zit dan laat hij dat ook heel duidelijk merken en dan weet ik ook dat hij het er even over wil hebben en dat ik hem daarna even met rust moet laten.

Over het huishouden maken wij eigenlijk geen ruzie. Zo gooit hij altijd zijn sokken op de grond, maar ik heb gezegd dat ik alleen was wat in de wasmand zit. Dus als ik ga wassen vraag ik of hij nog was heeft, dan raapt hij zelf zijn sokken bij elkaar, of hij doet het niet en dan heeft hij naar een tijdje geen sokken meer, zijn probleem.
Gister vroeg ik aan hem, zou ik de was opvouwen en doe jij dan afwas? Vond hij prima, maar hij heeft de afwas niet gedaan. Toen ik naar bed ging zette ik mijn theekopje bij de rest van de afwas, toen zei hij dat hij dat vandaag gaat doen met de afwas van vandaag erbij. Nou prima, ik ben vandaag toch niet thuis dus ik erger me er ook niet aan en die afwas wordt echt wel gedaan uiteindelijk. Ik kan me daar wel druk over maken, maar dat soort dingen vind ik echt verspilde energie.

girli schreef:

Zora schreef:

girli schreef:Als we dingen samen doen (uit eten, bioscoopje, of gewoon samen bank hangen en tv kijken) dan gaat het allemaal wel goed. Zodra we allebei onze eigen dingen doen, krijgen we continue ruzie over kleine dingen. We gaan het er proberen vanavond over te hebben.

De laatste tijd vraag ik me ook steeds meer af van ja, wil ik zo de komende 30 jaar nog verder? Nou nee. Ik vond het altijd doodeng om hier weg te gaan en op mezelf te gaan wonen. Ik ben bij hem ingetrokken, dus als het echt uit gaat, moet ik verhuizen. Ik kan niet terug naar familie (te ver weg) en moet dus razendsnel op zoek naar iets en zal volledig moeten lenen e.d. (ik leef van studiefi) en toch staat het hele idee me niet meer tegen. Dat zegt me ook pijnlijk veel.

Wat rot dat je zo twijfelt. Je hebt natuurlijk geen haast he Je hoeft niet nu een besluit te nemen.. wie weet als jullie eens goed praten, weer eens nieuw leven in de relatie proberen te blazen, dat het weer wat kan verbeteren. Elke relatie heeft natuurlijk zijn ups en downs. Dit klinkt wel heel erg kort door de bocht natuurlijk, maar kan me voorstellen dat het toch op zou kunnen gaan voor jullie. Hopelijk ging het gesprek van gisteravond nog een beetje ok.

We hebben het er gisteravond uitgebreid over gehad. Jammergenoeg luchtte het voor mij niet op. Ik had gehoopt dat als we beide al onze frustaties konden uiten en concrete oplossingen hadden, dat zo zou zijn. Ik heb nog een gevoel van, 'eerst zien dan geloven'. We gaan het merken! Lief dat je steeds reageert

Tuurlijk, no problem

Ben benieuwd of het iets uithaalt. Ligt de bal nu een beetje bij hem dan, of kun/moet jij ook ergens nog aan gaan werken? Kan me voorstellen dat het voor hem ook wel motiverend werkt als jullie samen proberen er nog wat van te maken. Heb jij nu niet je frustraties kunnen uiten, of jij wel, maar deed hij er niets mee? Jammer dat je geen opluchting voelde. Wie weet nog eens een gesprek aan gaan en daarin juist praten óver de communicatie?

@ Minoessepoes: Lijkt me heerlijk om je er zo overheen te kunnen zetten. Bij mij bouwt de frustratie dan echt op..'weer iets wat hij niet doet'. Verschil bij ons is dan dat mijn vriend wel zegt het morgen te doen, maar het vervolgens mooi niet doet