Een jaar later...

Ik vind het echt zo ontzettend klote voor jullie BWR, ook ik hoop dat jullie diepste wens toch ooit nog in vervulling mag gaan! Al is de kans misschien zeer klein, de wonderen zijn hopelijk de wereld nog niet helemaal uit.

Lieve BWR,

Net als anderen weet ik niet goed wat ik kan zeggen. Het is niet voor te stellen hoe moeilijk dit voor jou en je man moet zijn. Ingrid82 zegt het heel mooi; we gunnen het je allemaal zo ontzettend maar helaas helpt dat niks. Ik wil graag zeggen dat ik hoop dat er toch ooit een wonder voor jullie is weggelegd, maar aan die woorden heb je ook niks. Misschien is het zelfs wel vervelend om te lezen. Het enige wat ik voor je kan doen is je een dikke virtuele knuffel geven en zeggen dat ik aan je denk.

Via het forum en daarbuiten heb ik je leren kennen als iemand die het niet makkelijk heeft, maar die ondanks alles zo ontzettend sterk in haar schoenen staat. Ik heb ontzettende bewondering voor hoe je in het leven staat. Ik hoop dat je dit samen met je man ooit een plekje kunt geven. Het verdriet zal helaas wel blijven, maar hopelijk wordt het minder rauw.

2CKC2 schreef:BWR, ik vroeg het omdat ik wilde weten hoe oud je bent voor als je je nog een keer bedenkt in de toekomst. Als je (bij wijze van) 35 bent straks en je denkt what the hell ik probeer het nog 1x.. dan kan dat nog!

Ik snap je gedachte, maar helaas zit dat er niet in. Ik ga nu dit alles 'over' is weer beginnen met zware medicatie waarbij ik liever niet zwanger mag worden. Ik heb dit 4 jaar niet mogen gebruiken en begin daar nu de consequenties van te merken, dus nog langer zonder meds is eigenlijk niet verantwoord.

2CKC2 schreef:

Le Chat Noir schreef:Het hangt er vooral vanaf hoeveel hormonen je spuit geloof ik.
Maar wij zouden er echt serieus over na gaan denken na 2 mislukte pogingen.
Wij hebben wel een tolk nodig .

Zal je later nog even pm en BWR!

Wij ook hoor.. ben bereid alles te doen zolang ik 't gevoel maar niet heb: had ik maar zus of zo..

Hoe oud ben jij LCN?

@ckc: je vroeg het ook aan mij toch? Ik ben ook 27. En jij ook zoiets toch? Snap dat je er alles voor wilt doen.
Wel is het voor ons, zo aan het begin van de pogingen, wel heel anders als dat je er al 4 achter de rug hebt. Kan me BWR goed voorstellen dat ze ergens een grens hebben getrokken. Ook is het niet voor iedereen financieel haalbaar om meerdere pogingen zelf te betalen. Wij zouden hier ook elke keer voor moeten sparen en dan is het de vraag of je alles wilt laten voor een poging waar je misschien al minder vertrouwen in hebt. Mijn man is er nog stelliger in dat het ook nog belangrijk is dat we een fijn leven hebt op DIT moment zeg maar. Dat er niet ineens jaren voorbij zijn gevlogen waarvan je later denkt dat het verloren jaren waren zeg maar omdat je alleen maar bezig was met de medische molen.

@bwr: Je hoort toch ook wel dat je soms niet zwanger kunt worden van de ene man en van de andere wel. Ook kunnen ze lang niet alles zien aan zaadcellen of embryo's. Het embryo kan er goed uit zien, maar door een 'foutje' toch steeds stoppen met door delen. Ik zou zelf daarom dan wel een poging willen doen met een zaaddonor. Mijn man staat hier achter als uiterste optie. Maar hoe dat verder werkt heb ik me ook niet in verdiept hoor.
Maar ik wil ook niet dingen oprakelen ofzo bij jullie.

Le Chat Noir schreef:
Kan me BWR goed voorstellen dat ze ergens een grens hebben getrokken. Ook is het niet voor iedereen financieel haalbaar om meerdere pogingen zelf te betalen.

En niet alleen financieel is die grens gesteld, maar vooral ook voor mijn eigen gezondheid. Die is wel achteruit gegaan in de jaren zonder meds en de stress rondom alle behandelingen. Soms denk ik wel, misschien is het wel beter zo. Wat heeft een kindje aan een zieke moeder die steeds minder zelf kan Misschien heeft het wel zo moeten zijn..

Had mijn reactie nog even aangepast net toen jij aan het typen was denk ik, omdat het op mijn telefoon niet helemaal lukte!

Maar inderdaad je eigen gezondheid is nog belangrijker. Wat voor ziekte heb jij dan? Hopelijk ga je je nu wel weer beter voelen met medicatie en hou je geen 'restschade' zeg maar.
Ik heb soms ook al zulke gedachten als jou hoor , ' misschien moet het wel zo zijn'. Maar ik wil daar nu natuurlijk nog niet aan.

Toevallig sprak ik laatst een gelukkig getrouwd stel van rond de 50, die, na 3 miskramen, ongewild kinderloos zijn gebleven. Zij hebben toen uiteindelijk de moed gevonden om het positief te bekijken (komen sowieso altijd erg positief en vrolijk over). Vooral zij geloofde dat alles met een doel gebeurd en dat het misschien wel ergens goed voor was. Ze hebben nu bijvoorbeeld een hele leuke band met het kindje van jongere vrienden en dat hadden ze anders waarschijnlijk niet op die manier gehad. Ze hebben dingen gedaan die ze met kinderen nooit hadden gedaan etc. Natuurlijk blijft het heel naar, maar zij zijn er anders naar gaan kijken. Op dat moment van het gesprek wilde ik er niet zoveel van horen, van acceptatie e.d., omdat wij toen net aan het eind van onze wachtweken zaten en ik al wat rozeverlies had . En dit is natuurlijk pas onze 1e poging. Maar uiteindelijk zit er inderdaad wel wat in.

Zij zei ook dat er volgens haar twee opties zijn: of je bekijkt het op deze manier, je geeft het zin zeg maar, of je voelt je de rest van je leven rot/achtergesteld/zuur... Ik vind het wel heel knap dat zij er zo mee omgaan. Aan de andere kant heb je ook weinig keus, omdat je ook door wilt met je leven. Maar daar gaan echt wel wat jaartjes over heen voor je het zo kunt accepteren...dat zei zij ook hoor, volgens haar was er wel een heel servies gesneuveld en waren er heel wat traantjes gevloeid. Voor mij is hun verhaal ook wel hoopgevend, vaak is het mijn schrikbeeld dat je dat met zijn tweetjes oud wordt zonder kids, maar als je naar dit stel kijkt dan denk je: het kan ook een heel goed leven zijn!

LCN: PM!

PM terug!

BWR, jouw baarmoederslijmvlies was wel plakkerig genoeg? Heeft P daar wat over gezegd? Je weet hoe dat bij mij ging toch? Daar testen ze niet op in het ziekenhuis.

Ik kan me trouwens erg goed voorstellen dat jullie gestopt zijn, zeker gezien die medicijnen. Ik vind je ook erg sterk! Al kan ik me ook heel goed voorstellen dat er mensen zijn die door gaan. Iedere keuze is goed.

Ik ken iemand (die jij ook kent) en die is nu bezig met haar 8e icsi poging in Düsseldorf. Die heeft elke keer heel veel geld bespaard door medicijnen over te nemen van mensen die het over hadden en dat weg gaven. Officieel mag dat niet, maar er zijn veel mensen die dat doen. Ik heb haar ook op weg geholpen met medicijnen die ik over had, wetende dat wij geen 4e poging meer gingen doen/konden betalen. Misschien is dat een optie voor mensen hier die ook in het traject zitten.

Nou ik heb de Decapeptyl nog steeds in de koelkast liggen (nog 7 stuks) en de Lutinus veilig in de kast . Als we een nieuwe poging doen, krijgen we toch weer nieuwe recepten lijkt mij. Helaas was de Menopur precies op .

Da's balen, de Puregon was bij mij ook altijd op. Was de duurste volgens mij (?) Iets van €500 per 600 eenheden(1=ampul)? Weet niet precies meer. Zou gewoon de oudste eerst gebruiken als ik jou was, wie weet hou je wat over.

Jolicious schreef:BWR, jouw baarmoederslijmvlies was wel plakkerig genoeg? Heeft P daar wat over gezegd? Je weet hoe dat bij mij ging toch? Daar testen ze niet op in het ziekenhuis.

Ik kan me trouwens erg goed voorstellen dat jullie gestopt zijn, zeker gezien die medicijnen. Ik vind je ook erg sterk! Al kan ik me ook heel goed voorstellen dat er mensen zijn die door gaan. Iedere keuze is goed.

Ik ken iemand (die jij ook kent) en die is nu bezig met haar 8e icsi poging in Düsseldorf. Die heeft elke keer heel veel geld bespaard door medicijnen over te nemen van mensen die het over hadden en dat weg gaven. Officieel mag dat niet, maar er zijn veel mensen die dat doen. Ik heb haar ook op weg geholpen met medicijnen die ik over had, wetende dat wij geen 4e poging meer gingen doen/konden betalen. Misschien is dat een optie voor mensen hier die ook in het traject zitten.

Ja, ik kreeg van P. oa zink, maar dat heeft helaas ook niet geholpen..

Ik heb ook meds van anderen gekregen voor onze 4e poging En ik had nog bolletjes over en die heb ik ook aan haar gegeven laatst.

Jolicious schreef:Da's balen, de Puregon was bij mij ook altijd op. Was de duurste volgens mij (?) Iets van €500 per 600 eenheden(1=ampul)? Weet niet precies meer. Zou gewoon de oudste eerst gebruiken als ik jou was, wie weet hou je wat over.

Puregon gaat eruit.. ben benieuwd wat er in de plek komt.

blauwwitrood schreef:

Le Chat Noir schreef:
Kan me BWR goed voorstellen dat ze ergens een grens hebben getrokken. Ook is het niet voor iedereen financieel haalbaar om meerdere pogingen zelf te betalen.

En niet alleen financieel is die grens gesteld, maar vooral ook voor mijn eigen gezondheid. Die is wel achteruit gegaan in de jaren zonder meds en de stress rondom alle behandelingen. Soms denk ik wel, misschien is het wel beter zo. Wat heeft een kindje aan een zieke moeder die steeds minder zelf kan Misschien heeft het wel zo moeten zijn..

Lieverd, zo moet je niet denken Je weet dat mijn moeder dezelfde ziekte als jou heeft en ik kan mezelf ondanks al haar beperkingen geen betere moeder wensen.

Blauwwitrood, wat kom jij ontzettend sterk over.
Het moet zo ontzettend moeilijk zijn, een onvervulde kinderwens. Alles al geprobeerd om zwanger te worden en nog steeds met lege handen staan. Het is je zo gegund, dus ik hoop gewoon op een wonder voor jullie.
Meer weet ik even niet te zeggen.

Jij en jouw man verdienen het om een prachtig kindje te krijgen, jullie zijn zulke mooie en liefhebbende mensen. Waarom lukt het dan niet?...
De wereld is ongrijpbaar en soms te pijnlijk om de consequenties van de realiteit in deze wereld te accepteren....

Wat is het oneerlijk verdeeld in de wereld ....wat moet dit onwijs moeilijk voor jullie zijn......