Een jaar later...

Meiden, ik zit hier met tranen in m'n ogen. Wat een lieve reacties, dankjulliewel!!

Wat annie ook zegt,wat je al vaker uit m'nmond heb gehoort; Ik(ook) vind jouw zo'n sterke vrouw,kwa hoe je omgaat met je gezondheid en met je gedachtes vooral tegenover vrouwen die wel zwanger raken, nooit een kwaad woord, vind ik zoo knap!! Je bent een knap, spontaan leuk lief mens, een voorbeeld voor vele meiden en niet om te slijmen maar dat vind ik echt!

En god wat gun ik het jou,evenveel als mezelf ( en nog een persoontje die wij kennen) maar helaas hoeveel ik het je ook gun, we weten allebei dat het daar niet aan ligt.( )

Je bent een schat.

koNijntje schreef:

Puggle schreef:Een voor jullie! Wat moet het ontzettend moeilijk voor jullie zijn!

+1,

+1

pindaatje schreef:

Tania schreef:Ik kan me niet eens een beetje voorstellen hoe jullie je moeten voelen. Het lijkt me zo moeilijk om intens verdrietig te zijn over iets waar je zelf niks aan kunt veranderen.

+1,

+1!

Ik kende nog niet echt jouw verhaal (en durfde er niet echt over te beginnen), maar nu wordt me meer duidelijk. Wat moeilijk allemaal zeg! Kan me nu deels voorstellen hoe je je hebt gevoeld of nog (af en toe) voelt...
Het grote gemis van iets waar je zo naar verlangd en waar je zelf geen invloed op hebt...het gevoel hebben dat je leven niet 100% compleet is zonder kinderen... Je leven staat op zijn kop als je altijd het idee hebt gehad dat je een gezin zou krijgen en dit vervolgens niet gebeurd. Niet iedereen kan hier goed mee omgaan.
Wat moet jij een sterk en optimistisch persoontje zijn om door te kunnen gaan en dan op zo'n sterke manier, ook dat je nog steeds zo kan meeleven met ons. En om het positieve er ook uit te halen, bijvoorbeeld je bijzondere vriendschappen.
Ik heb op zich nog wel wat vragen, maar weet niet of jij er op zit te wachten om weer dingen op te rakelen...
Ik hoop in ieder geval dat er toch nog een wonder mag gebeuren en je toch nog moeder mag worden.

Le Chat Noir schreef:Ik kende nog niet echt jouw verhaal (en durfde er niet echt over te beginnen), maar nu wordt me meer duidelijk. Wat moeilijk allemaal zeg! Kan me nu deels voorstellen hoe je je hebt gevoeld of nog (af en toe) voelt...
Het grote gemis van iets waar je zo naar verlangd en waar je zelf geen invloed op hebt...het gevoel hebben dat je leven niet 100% compleet is zonder kinderen... Je leven staat op zijn kop als je altijd het idee hebt gehad dat je een gezin zou krijgen en dit vervolgens niet gebeurd. Niet iedereen kan hier goed mee omgaan.
Wat moet jij een sterk en optimistisch persoontje zijn om door te kunnen gaan en dan op zo'n sterke manier, ook dat je nog steeds zo kan meeleven met ons. En om het positieve er ook uit te halen, bijvoorbeeld je bijzondere vriendschappen.
Ik heb op zich nog wel wat vragen, maar weet niet of jij er op zit te wachten om weer dingen op te rakelen...
Ik hoop in ieder geval dat er toch nog een wonder mag gebeuren en je toch nog moeder mag worden.

Stel je vragen gerust. Ik vind het niet erg om ze te beantwoorden.

Nou of het bij jullie gelijk al duidelijk was dat het ICSI werd (of een heel traject hiervoor hebben doorlopen) en of jullie na 4 pogingen zelf besloten hebben te stoppen (vanwege de kosten/de grote belasting) of dat dit werd aangeraden.
Gaan jullie in de toekomst nog iets proberen of adoptie bijvoorbeeld, of is het voor jullie echt 'over' zo (behalve dan als je nog eens spontaan zwanger zou raken natuurlijk)?
Vind het zulke nare vragen...sorry...

Le Chat Noir schreef:Nou of het bij jullie gelijk al duidelijk was dat het ICSI werd (of een heel traject hiervoor hebben doorlopen) en of jullie na 4 pogingen zelf besloten hebben te stoppen (vanwege de kosten/de grote belasting) of dat dit werd aangeraden.
Gaan jullie in de toekomst nog iets proberen of adoptie bijvoorbeeld, of is het voor jullie echt 'over' zo (behalve dan als je nog eens spontaan zwanger zou raken natuurlijk)?
Vind het zulke nare vragen...sorry...

Nadat we eerst een jaar zelf hadden geprobeerd zijn we doorverwezen naar de gyn. Na wat onderzoeken enz bleek dat de zaadkwaliteit niet goed was. Toen hebben we een IUI-poging gedaan en bij de 2e IUI hoorden we dat de kwaliteit zo slecht wat dat IUI eigenlijk geen optie meer was. De 2e poging hebben we nog wel gedaan, we waren er toen toch mee bezig, maar daarna zijn we doorverwezen naar een ander zhuis voor IVF. Na wat gesprekjes daar bleek dat ICSI onze enige optie was. Vantevoren hadden we gezegd dat als het nodig was, we 1 poging zelf zouden betalen. Daarom zijn we na 4 pogingen, oa vanwege de kosten, gestopt.

Adoptie hebben we beide geen goed gevoel bij, daarnaast vind ik het veel te duur en kom ik waarsch niet door de medische keuring. Dus het is nu echt 'over', tenzij er idd nog een wonder gebeurd en ik spontaan zwanger zou raken.

We hebben ook een beebiesite bijgehouden tot vorig jaar. Als iemand die wil lezen, stuur dan even een PB. Er zit nml een wachtwoord op de site..

En bedankt nogmaals voor alle lieve reacties!! Doet ons goed om te lezen dat er zoveel meiden met ons meeleven.

Ja dat zou ik wel graag willen lezen.
Heftig verhaal... Komt voor mij ook wel dichtbij omdat wij nu 1 icsi poging hebben gehad..(nouja we hebben nog 2 cryo's)..

Ik hoop nog steeds voor je roodwitblauw, dat je hier op een dag komt vertellen dat je toch zwanger bent! In mijn omgeving heb ik het meegemaakt, dat het na jaren medische molen niet mocht lukken. En enkele jaren nadien waren ze toch ouders.

Je zou het echt verdienen

Ik zit met tranen in mijn ogen, geen idee hoe je je voelt maar ik wil je wel een geven.

BWR - Wat erg meis.. bleh! Zulke dingen zijn zo naar. Ik hoop gewoon echt, echt, echt dat er een wonder gebeurd en jullie toch 1 kindje mogen ontarmen.

Mag ik dan vragen waarom, ondanks ICSI het niet gelukt is? Bleef het niet 'plakken'? Heb je wel eens van assisted hatching gehoord? Zou je wel eens naar Turkije willen voor nog 1 poging? Mijn man en ik bespreken dit al.. misschieng aan we zelfs uitwijken naar Turkije als het niet lukt.. in 3x in NL. Het is minder duur dan in Nederland.. is het een idee?

Mijn (aangetrouwede)tante had 5x een IVF poging gehad, wilde maar niet lukken.. de dokters in Istanbul haalden haar toch over.. toen ze terug kwam was ze zwanger van een tweeling, en nu zijn de meisjes alweer 6 jaar.

@CKC: De emmies bleven idd niet 'plakken'. AH, dat ken ik. Ons zhuis wilde daar niks van weten, het was niet bewezen. We hebben nagedacht over Dusseldorf, maar hadden een goed gevoel bij ons zhuis, dus niet gedaan. Plus dat dat voor ons echt megaver rijden is + alles wat daarbij komt kijken. Ik zou niet naar Turkije willen, vreemd land, vreemde taal, daar voelen we niet echt iets voor. En ook al zijn daar succesverhalen van een ander, die zijn er in NL ook, en dat wil niet zeggen dat het bij ons dan ook zou lukken..

@LCN: ik ga je zo een PM sturen!

blauwwitrood schreef:@CKC: De emmies bleven idd niet 'plakken'. AH, dat ken ik. Ons zhuis wilde daar niks van weten, het was niet bewezen. We hebben nagedacht over Dusseldorf, maar hadden een goed gevoel bij ons zhuis, dus niet gedaan. Plus dat dat voor ons echt megaver rijden is + alles wat daarbij komt kijken. Ik zou niet naar Turkije willen, vreemd land, vreemde taal, daar voelen we niet echt iets voor. En ook al zijn daar succesverhalen van een ander, die zijn er in NL ook, en dat wil niet zeggen dat het bij ons dan ook zou lukken..

@LCN: ik ga je zo een PM sturen!

Pff.. heel veel sterkte meis.. Ik hoop het beste voor je en je man.

Mag ik ook en PM?

weet niet goed wat te zeggen dus geef je maar een dikke


liefs liesje

Volgens mij is het al met al ongeveer even duur, als je kijkt op de site ckc. Maar het schijnt ook wel vergoedt te worden.
Wij overwegen dat ook, bijvoorbeeld als we een 3e poging moeten doen. Collega van mn zus heeft er ook al goede ervaringen mee! En het lijkt me een stuk relaxter dan uitwijken naar dusseldorf bijv. Geen gereis (behalve dan om er te komen) en vakantie sfeer.
Je hebt een persoonlijke tolk bij alles en mijn ervaring is dat de zorg in privé klinieken in zulke landen juist erg goed is.
Maar begrijp wel dat het voor bwr zo ook genoeg is geweest.

Nog 1 vraag: hebben jullie ooit een zaaddonor overwogen? Als je niet wilt antwoorden, negeer je mijn vraag maar hoor haha. Voor ons zou dit een uiterste optie zijn.

Le Chat Noir schreef:Volgens mij is het al met al ongeveer even duur, als je kijkt op de site ckc. Maar het schijnt ook wel vergoedt te worden.
Wij overwegen dat ook, bijvoorbeeld als we een 3e poging moeten doen. Collega van mn zus heeft er ook al goede ervaringen mee! En het lijkt me een stuk relaxter dan uitwijken naar dusseldorf bijv. Geen gereis (behalve dan om er te komen) en vakantie sfeer.
Je hebt een persoonlijke tolk bij alles en mijn ervaring is dat de zorg in privé klinieken in zulke landen juist erg goed is.
Maar begrijp wel dat het voor bwr zo ook genoeg is geweest.

Nog 1 vraag: hebben jullie ooit een zaaddonor overwogen? Als je niet wilt antwoorden, negeer je mijn vraag maar hoor haha. Voor ons zou dit een uiterste optie zijn.

Ik weet datr 't in NL kan oplopen tot €5000.- in Istanbul is alles bij elkaar zo'n €4000.- incl reis en hotel. Maar misschien is ICSI wel duurder, dat weet ik niet. En ja ik denk dat het een hele grote succesrate geeft dat je in een andere sferen bent. Het wordt wel vergoed, maar natuurlijk maar 3x en daarna moet je het zelf betalen. Geeft niet, als ik het mentaal trek ga ik gewoon door!

In Istanbul zijn de klinieken echt top! (Ik spreek zelf bijv heel goed Turks, dus geen tolk nodig..)

Het hangt er vooral vanaf hoeveel hormonen je spuit geloof ik.
Maar wij zouden er echt serieus over na gaan denken na 2 mislukte pogingen.
Wij hebben wel een tolk nodig .

Zal je later nog even pm en BWR!

Le Chat Noir schreef:Het hangt er vooral vanaf hoeveel hormonen je spuit geloof ik.
Maar wij zouden er echt serieus over na gaan denken na 2 mislukte pogingen.
Wij hebben wel een tolk nodig .

Zal je later nog even pm en BWR!

Wij ook hoor.. ben bereid alles te doen zolang ik 't gevoel maar niet heb: had ik maar zus of zo..

Hoe oud ben jij LCN?

Le Chat Noir schreef:Volgens mij is het al met al ongeveer even duur, als je kijkt op de site ckc. Maar het schijnt ook wel vergoedt te worden.
Wij overwegen dat ook, bijvoorbeeld als we een 3e poging moeten doen. Collega van mn zus heeft er ook al goede ervaringen mee! En het lijkt me een stuk relaxter dan uitwijken naar dusseldorf bijv. Geen gereis (behalve dan om er te komen) en vakantie sfeer.
Je hebt een persoonlijke tolk bij alles en mijn ervaring is dat de zorg in privé klinieken in zulke landen juist erg goed is.
Maar begrijp wel dat het voor bwr zo ook genoeg is geweest.

Nog 1 vraag: hebben jullie ooit een zaaddonor overwogen? Als je niet wilt antwoorden, negeer je mijn vraag maar hoor haha. Voor ons zou dit een uiterste optie zijn.

Hmmm, ik wist niet eens dat dit kon en vergoed werd.. Anders was het heel misschien een optie geweest. Maar nu niet meer, we hebben gezegd 1x zelf te betalen en die keer is geweest.

Mijn man wou liever geen zaaddonor en bij navraag in het zhuis werd ons verteld dat het geen verschil zou maken. We hebben nml wel goede emmies met ICSI, alleen blijven ze niet 'plakken'

Het is haast niet voor te stellen hoe jij je moet voelen. Ik leef enorm met je mee.

=( ik vind zoiets echt voor iedere vrouw verschrikkelijk

Hopelijk komt jullie wens ooit nog uit !

BWR, ik vroeg het omdat ik wilde weten hoe oud je bent voor als je je nog een keer bedenkt in de toekomst. Als je (bij wijze van) 35 bent straks en je denkt what the hell ik probeer het nog 1x.. dan kan dat nog!

2CKC2 schreef:BWR, hoe oud ben je?

27, hoezo?