Re: Wie bepaalt hoe iemand aangesproken wordt?

Gast do 30 dec 2010 - 22:04

Liva schreef:
Storm schreef:
Liva schreef:
Ik stond er trouwens wel van te kijken dat er ouders op het oude forum waren die niet wilden dat hun kind hen bij de voornaam noemde. Dat ze dat dan ook bewust gingen corrigeren. Dat vond ik zo vreemd..
Ik vind dat echt niet raar, mijn mening is dat ouders 'horen' aangesproken te worden met mama of papa en niet met de voornaam. Ik zou dat ook verbeteren als mijn zoon dat doet, ik vind dat niet meer dan normaal eigenlijk..

Maar waarom? Je heet toch ook Storm? Als je zoon het liever heeft om je Storm
te noemen, waarom wil je dan perse mama genoemd worden? Voor wie wil je dat dan?

Voor onszelf, wij zijn ook altijd opgevoed met de ouders aanspreken met 'mama en papa' en niet met de voornaam. Ik denk dat het ook een kwestie van respect is, hoe goed je band met je kind ook is je blijft altijd een meerdere voor je kind. Als je je ouders met de voornaam aanspreekt is er al een stukje respect weg, denk ik.

Gast do 30 dec 2010 - 22:07

Echt? Ik kan me daar echt niet druk om maken. Als mijn zoon mij bij mijn voornaam noemt en hij zich daar beter bij voelt, dan moet hij dat vooral doen. Ik ben nog steeds zijn moeder, maar om me moeder te voelen hoef ik echt geen mama genoemd te worden. Ik blijf het een vreemde kwestie vinden, sorry Very Happy

Gast do 30 dec 2010 - 22:10

Dat is niet erg, meningen verschillen Wink

minoessepoes do 30 dec 2010 - 22:12

Of zoals mijn achterneef tegen zijn moeder zei waar allemaal familie bij was: Mama U lult uit uw nek.
Nou ik heb mijn ouders nooit met U aan gesproken en papa en mama gebruik ik ook vaak niet, maar ik haal het toch niet in mijn hoofd om tegen ze te zeggen dat ze uit hun nek lullen......
Over respect gesproken.

Gast do 30 dec 2010 - 22:15

minoessepoes schreef:Of zoals mijn achterneef tegen zijn moeder zei waar allemaal familie bij was: Mama U lult uit uw nek.
Nou ik heb mijn ouders nooit met U aan gesproken en papa en mama gebruik ik ook vaak niet, maar ik haal het toch niet in mijn hoofd om tegen ze te zeggen dat ze uit hun nek lullen......
Over respect gesproken.

En wat wil je daarmee zeggen? smile

dat wat je nu vertelt ligt dan meer aan het kind zelf dan aan het aanspreken van de ouders, lijkt me.

Gast do 30 dec 2010 - 22:18

Liva schreef:Echt? Ik kan me daar echt niet druk om maken. Als mijn zoon mij bij mijn voornaam noemt en hij zich daar beter bij voelt, dan moet hij dat vooral doen. Ik ben nog steeds zijn moeder, maar om me moeder te voelen hoef ik echt geen mama genoemd te worden. Ik blijf het een vreemde kwestie vinden, sorry

Ik vind het vreemd om je ouders bij de voornaam aan te spreken.. Ik ken ook helemaal niemand die dat doet.. Toen ik een jaar of 7 was, kregen wij nieuwe buren. Die kinderen spraken de moeder ook aan met de voornaam. De hele buurt zat geloof ik zo ; toen..

Gast do 30 dec 2010 - 22:21

Hier is het allemaal vanzelf een beetje gegroeid. Mijn ouders noemen ze opa en oma, ouders van mijn vriend zijn niet in beeld. Overgrootouders van mijn vriend heten opa en oma Achternaam, mijn oma heet oma Voornaam, mijn andere opa en oma heten opa en oma Plaatsnaam. Ze hebben twee ooms en twee tantes en die noemen ze soms oom en tante maar meestal bij de voornaam.

Lindsya do 30 dec 2010 - 22:22

Mijn zoontje heeft drie oma's en één opa. Mijn moeder en oma noemt die oma en als ze allebei bij elkaar zijn dan noem die oma en dan hun voornaam erbij anders reageren ze allebei. Mijn schoonouders noem die in het turks opa en oma.

Aan mijn man's kant hoor het in hun cultuur dat de oom's en tante's aangesproken wordt met oom en tante en dat doet ons zoontje ook maar dan in het turks. Ik heb zelf geen contact met mij kant van mijn familie dus hij hoef daar niemand met oom of tante aan te spreken.

minoessepoes do 30 dec 2010 - 22:26

Storm schreef:
minoessepoes schreef:Of zoals mijn achterneef tegen zijn moeder zei waar allemaal familie bij was: Mama U lult uit uw nek.
Nou ik heb mijn ouders nooit met U aan gesproken en papa en mama gebruik ik ook vaak niet, maar ik haal het toch niet in mijn hoofd om tegen ze te zeggen dat ze uit hun nek lullen......
Over respect gesproken.
En wat wil je daarmee zeggen? dat wat je nu vertelt ligt dan meer aan het kind zelf dan aan het aanspreken van de ouders, lijkt me.

Dat in mijn ogen respect naar je ouders hem niet zit in iemand met U of met papa en mama aanspreken. En dat je ouders aanspreken met hun voornaam in mijn ogen geen afbreuk doet aan het respect naar je ouders. Maar onbeschoft tegen ze praten wel en dan kan je ze dus met U of papa en mama aanspreken, het getuigd alsnog niet van respect.

Parisienne do 30 dec 2010 - 22:31

Ik zou het ook heel jammer vinden als N. mij straks bij mijn voornaam gaat noemen i.p.v. mama. Ik vind het niet meer dan normaal dat je papa en mama zegt tegen je ouders. Bij de voornaam noemen vind ik wat afstandelijk. Dat komt denk ik omdat ik niet anders gewend ben.. zal mijn ouders altijd papa en mama blijven noemen.

Mijn zusjes zijn nog vrij jong en N. zal ze dan geen tante ... (voornaam) noemen. Ik vind het dan gelijk zo oud klinken. Dit hetzelfde bij het broertje van mijn vriend. Ze worden gewoon bij de voornaam genoemd, doen we nu ook. Zelf noem ik mijn tantes en ooms ook bij de voornaam sinds zo'n 5 jaar.

Ik wil ook wel enige invloed hebben op hoe N. mijn ouders, stiefouders en schoonmoeder straks gaat noemen. We zeggen nu ook oma ... (voornaam) en opa ... (voornaam) tegen N, als we het over ze hebben. Ik vertelde al in een ander topic dat mijn schoonmoeder een 'originele' naam wil.. zij wilde heel graag 'mémé' genoemd worden. Ik vind dat veel teveel op mama lijken en wil dit dus echt niet. Ze is gewoon oma (de oudste van N.'s oma's, scheelt tien jaar met mijn ouders) en ik vind het dan ook niet meer dan normaal dat zij ook oma genoemd wordt, net als mijn moeder & stiefmoeder. Wij zullen dit ook gewoon stimuleren en zullen blijven zeggen: opa en oma ... (voornamen). Ik heb zelf nog 4 oma's en 3 opa's (gescheiden ouders) en mijn vriend heeft nog 2 oma's. Dit worden, voor het gemak, oma-oma's en opa-opa's.

Ik vind best dat je het enigszins mag stimuleren om mensen op een bepaalde manier te benoemen.

Gast do 30 dec 2010 - 22:31

minoessepoes schreef:
Storm schreef:
minoessepoes schreef:Of zoals mijn achterneef tegen zijn moeder zei waar allemaal familie bij was: Mama U lult uit uw nek.
Nou ik heb mijn ouders nooit met U aan gesproken en papa en mama gebruik ik ook vaak niet, maar ik haal het toch niet in mijn hoofd om tegen ze te zeggen dat ze uit hun nek lullen......
Over respect gesproken.
En wat wil je daarmee zeggen? dat wat je nu vertelt ligt dan meer aan het kind zelf dan aan het aanspreken van de ouders, lijkt me.
Dat in mijn ogen respect naar je ouders hem niet zit in iemand met U of met papa en mama aanspreken. En dat je ouders aanspreken met hun voornaam in mijn ogen geen afbreuk doet aan het respect naar je ouders. Maar onbeschoft tegen ze praten wel en dan kan je ze dus met U of papa en mama aanspreken, het getuigd alsnog niet van respect.

Ik zei ook niet dat al het respect daarin zit, maar naar mijn idee wel een stukje. De andere dingen die jij zegt hebben met opvoeding te maken en helemaal niks met hoe je je ouders aanspreekt.

Ugly Betty do 30 dec 2010 - 22:33

Ik zou aan mijn ouders vragen hoe zij aangesproken willen worden. Zelf zeg ik altijd u tegen opa's en oma's en opa en oma *achternaam*.
Het maakt mij trouwens niet uit hoe mijn neefjes en nichtjes mij noemen, voor de kinderen van m'n zus ben ik tante *voornaam* en voor het kindje van mijn broer ben ik gewoon *voornaam*.

Ik vind het ook wel bijzonder als kinderen ouders bij de voornaam noemen, maar dat is ook net wat je gewend bent. Ik had vroeger een meisje in de klas en die wist in groep 8 niet eens hoe haar ouders heetten, dat vind ik ook wel weer bijzonder haha!

Bolleke do 30 dec 2010 - 22:37

Ik denk dat het vanzelf zo groeit hoe je kinderen iemand aanspreken. Mijn ouders noemt hij gewoon opa en oma, en soms noemt hij ze bij hun voornaam. Maar dat komt bijna niet voor. Mij noemt hij gewoon mama en als het te lang duurt noemt hij mij ook bij mijn voornaam. Ik maak er geen probleem van maar ik wil niet dat hij ons standaard aanspreekt bij onze voornamen.
Mijn tantes en nichtjes en neefjes noemt hij ook gewoon bij de voornamen zonder Tante of Oom ervoor.

Parisienne do 30 dec 2010 - 22:41

Overigens denk ik dat N. haar opa's en oma's en tantes en ooms met 'je/jij' aan zal spreken. Ik heb het idee dat als N. mijn ouders aanspreekt met 'u' ze zich onwijs oud voelen voor hun leeftijd. Mijn moeder is 50, stiefvader 48, vader 48 en mijn stiefmoeder 40. Dit is vrij 'jong' voor opa's en oma's. Misschien dat ze mijn schoonmoeder (die is 60) wel 'u' gaat noemen, zij is ouder en ziet er ouder uit. Wij zullen eerst met onze ouders overleggen hoe we willen dat zij aangesproken worden, met 'je' of 'u'.

Gast do 30 dec 2010 - 22:42

Wat Minoessepoes zegt, respect zit 'm niet in het aanspreken met mama/papa of bij de voornaam..

Ja, ik kan me voorstellen dat het sommige mensen raar in de oren klinkt, maar dat is puur omdat de overgrote meerderheid het anders doet. Maar als iedereen de ouders bij de voornaam noemden, vond je het ook raar dat er mensen waren die mama zeiden tegen hun moeder. Dat heeft in mijn ogen dus niks met afstandelijkheid te maken, maar gewoon met wat je gewend bent.

mirrie do 30 dec 2010 - 23:09

hier spreken de kids de opa´s en oma´s aan met opa ´voornaam´ en oma ´voornaam´

ikzelf noemde mijn opa´s en oma´s altijd opa/oma ´bollie´ (ivm de lekkere bolletjes die we daar altijd aten) en opa/oma koko (zo heette hun hond) ik noem mijn ooms en tantes ook nog steeds ome 'voornaam' en tante 'voornaam'

verder hoeven onze kids geen u te zeggen van ons. als de desbetreffende persoon wel zo aangesproken wil worden dan vind ik wel dat ze dat moeten doen.

Gast do 30 dec 2010 - 23:10

minoessepoes schreef:Dat in mijn ogen respect naar je ouders hem niet zit in iemand met U of met papa en mama aanspreken.

Nee, daar zit het niet in. Maar het blijkt vaak wel een vorm te zijn die de grenzen van respect afbakent. Ik denk dat zo'n (werk)vorm heel goed werkt voor kinderen en daarom zou ik die ook gebruiken.

Gast do 30 dec 2010 - 23:16

N. spreekt ons meestal aan met papa en mama en mijn ouders gewoon opa en oma. De laatste tijd noemt hij ons wel vaker bij de voornaam. Ik corrigeer dat niet. Hij doet het alleen maar om te kijken hoe we daar op reageren. Laatst was er wel iemand die vroeg: Voel je het dan niet alsof je gefaald hebt als moeder?Als zo'n kindje je al niet eens mama wil noemen. :shock:

Alsof een eejarige nu al weet dat mama een slechte mama is en als wraak de voornaam gaat gebruiken.

Gast do 30 dec 2010 - 23:22

In principe bepaald de aangesprokene dat. Al maak ik ook mee dat een nichtje mij Tante ..... moet noemen terwijl ik dat juis niet wil.
Mijn moeder wil graag Omi genoemd worden dus is zij Omi. Van mij hoeft Ciske geen ome en tante te zeggen maar als mijn broer, ooms, tantes dat op prijs stellen, zal ik hem dat bijbrengen.
Hetzelfde met U zeggen, in principe zal ik Ciske leren U te zeggen tegen oudere, onbekende mensen maar als iemand dan aangeeft dat hij jij mag zeggen ga ik niet stug volhouden dat hij U tegen diegene moet zeggen.

Ik wil trouwens wel dat Ciske mama tegen mij zegt. Hij noemt wel eens mijn voornaam maar in ik zorg er wel voor dat ik mama blijf. Dat vind ik namelijk een titel die ik verdien.

minoessepoes do 30 dec 2010 - 23:38

Liva schreef:Wat Minoessepoes zegt, respect zit 'm niet in het aanspreken met mama/papa of bij de voornaam..

Ja, ik kan me voorstellen dat het sommige mensen raar in de oren klinkt, maar dat is puur omdat de overgrote meerderheid het anders doet. Maar als iedereen de ouders bij de voornaam noemden, vond je het ook raar dat er mensen waren die mama zeiden tegen hun moeder. Dat heeft in mijn ogen dus niks met afstandelijkheid te maken, maar gewoon met wat je gewend bent.

Jij verwoord inderdaad veel beter wat ik wilde zeggen.
@ Storm: Persoonlijk vind ik de vorm van aanspreken die je je kindje aanleert ook een onderdeeltje van de van opvoeding. Jij leert je kindje toch dat hij papa of mama moet zeggen en eventueel U. Mijn ouders hebben ons geleerd dat het niet uitmaakt hoe we ze noemen.

@Gloria: Ik denk dus niet dat het zeggen van papa en mama iets te maken heeft met de grenzen van respect afbakenen. Die grenzen waren bij ons thuis heel erg duidelijk!
Het is toch ook gewoon mijn moeders naam? Het is niet zo dat ik haar dan op een niet respectvolle manier aanspreek, ik noem haar gewoon hoe ze heet. Ik denk dus dat respect hem daar niet in zit. Ik kan me wel voorstellen dat mensen die gewend zijn om hun ouders met papa en mama aan te spreken het vreemd vinden om te horen dat andere mensen dat niet doen, maar dat is gewenning en heeft in mijn ogen weinig met respect te maken. Maar ik dat is dus voor iedereen anders blijkbaar.

Gast do 30 dec 2010 - 23:42

Storm schreef:
Liva schreef:
Ik stond er trouwens wel van te kijken dat er ouders op het oude forum waren die niet wilden dat hun kind hen bij de voornaam noemde. Dat ze dat dan ook bewust gingen corrigeren. Dat vond ik zo vreemd..
Ik vind dat echt niet raar, mijn mening is dat ouders 'horen' aangesproken te worden met mama of papa en niet met de voornaam. Ik zou dat ook verbeteren als mijn zoon dat doet, ik vind dat niet meer dan normaal eigenlijk..

Ik verbeter het niet hoor. Ze noemen mijn meestal gewoon mama of mam, maar soms ook wel eens 'Mama Lilith' of gewoon "Lilith", maar dat laatste is een behoorlijke uitzondering. Maar 'mama Lilith' komt nog wel eens voor. Vind ik echt niet erg. Gaat vanzelf wel weer over, en misschien ook niet, boeit ook niet.

Gast do 30 dec 2010 - 23:46

Ik vind 'u' zeggen trouwens wel belangrijk, maar niet bij familie. Ik noem mijn eigen opa en oma ook geen 'u'. Simpele reden: mijn hele familie spreekt dialect, en 'u' bestaat domweg niet in dat dialect, dus ze zouden raar staat te kijken als ik opeens 'u' zou zeggen. De opa's en oma's van mijn man noem ik wél weer 'u' en mijn kinderen dus ook.

Maar naar vreemden toen leer ik het ze wel. Ik vind het echt ontzettend aso als mensen hun kinderen leren dat ze iedereen met 'jij' mogen aanspreken, ookal zijn ze ouder en onbekend. Dát heeft nog niet eens zozeer met respect te maken, maar wel met omgangsvormen. Jij hebt niet te bepalen hoe een ander aangesproken wordt, dat bepaalt de ander. Denken dat je dat wél kunt bepalen heeft dan weer wél met respect te maken (en dan heb ik het over 'u' en 'je', dat voorbeeld van een oma die mémé genoemd wil worden, dat vind ik ook raar).

RYW vr 31 dec 2010 - 0:01

Ik ben thuis mama, mijn ex is papa en mijn vriend noemen ze bij zijn voornaam. 'stiefpapa' vinden ze niks want in de verhaaltjes is een 'stief' altijd gemeen, en ze vinden hem lief, dus ze noemen hem bij zijn naam, en aangezien zijn naam inmiddels synoniem is voor 'lief', is het een soort titel, een koosnaam geworden.

Heel soms noemen mijn zoons me bij mijn voornaam als ze bij hun vader geweest zijn. Dat vind ik wel vervelend, omdat dat meestal betekent dat mijn ex over mij gepraat heeft met iemand waar zij bij waren, en daar heb ik slechte ervaringen mee. Ik vind het ook leuker om mama genoemd te worden, het geeft die speciale band aan die ze met me hebben, en ze kunnen de rest van de wereld bij hun voornaam noemen maar er is maar1 persoon die ze mama kunnen noemen en dat ben ik.

Verder bepalen de jongens zelf eigenlijk hoe ze de familie noemen. Ze noemen hun ooms en tantes bij de voornaam alleen, maar twee vriendinnen noemen ze weer 'tante' terwijl ze dat technisch niet zijn. Mijn ouders zijn 'opa en oma' en mijn ex-schoonmoeder is 'logeeroma' omdat ze daar zo'n eens per jaar logeren. Logeeroma probeert die titel al 2 jaar om te zetten naar 'oma' maar het lukt haar niet, mijn zoons kijken haar raar aan, want Logeeroma is niet oma. Oma is oma en Logeeroma is Logeeroma.

Verder zeggen mijn zoons je en jij, ook tegen opa, oma, ooms en tantes. Vind ik prima. Ze moeten respect hebben voor anderen, maar dat zit niet in jij of u, zoals iemand al zei. Ze zijn enorm beleefd en hulpvaardig en zorgzaam, ze zeggen alleen 'je'. Mijn vriend moest daar wel aan wennen, die sprak zijn ouders vroeger aan met u (hij is een stuk ouder dan ik en zijn ouders waren ook nog eens halverwege de 40 toen hij geboren werd) maar inmiddels vind hij het prima en hij vindt ze de meest lieve, nette, welopgevoede kinderen die hij ooit gezien geeft, inclusief zijn eigen zoon.

Joli86 vr 31 dec 2010 - 0:03

Mijn zus heeft 3 kleine meiden. De oudste is nu 3,5 jaar. En als ik dan mijn zus met haar voornaam aanspreek zegt mijn nichtje wel eens... Dat is niet ....(voornaam), dat is mama! Echt zo grappig!

En de middelste van nu 2,5 jaar zegt ook wel eens tegen haar zus 'Sus' ipv haar voornaam.

RYW vr 31 dec 2010 - 0:17

Hihi ja, dat doet mijn jongste ook. Die roept dan 'broer, broer! Wil je met mij spelen?'

Zo schattig!

Gesponsorde inhoud