Re: Wie bepaalt hoe iemand aangesproken wordt?

meisjesmama vr 31 dec 2010 - 0:34

Hier word "u" niet altijd naar onbekende gezegd maar "dank je wel" is wel iets wat we willen dat ze zeggen. Het grappige is dat als E. dat tegen een oudere onbekende dat zegt ik vaak te horen krijg jeetje wat netjes dat hoor je tegenwoordig toch bijna niet meer.
Dus "jij" kan ook in de nette vorm gebruikt worden.
Mijn oudste zegt vaak mama of mama (voornaam), als ze me bij mijn voornaam noemt doe ik daar niet moeilijk over als het maar geen gewoonte word.

minoessepoes vr 31 dec 2010 - 0:38

Lilith schreef:Ik vind 'u' zeggen trouwens wel belangrijk, maar niet bij familie. Ik noem mijn eigen opa en oma ook geen 'u'. Simpele reden: mijn hele familie spreekt dialect, en 'u' bestaat domweg niet in dat dialect, dus ze zouden raar staat te kijken als ik opeens 'u' zou zeggen. De opa's en oma's van mijn man noem ik wél weer 'u' en mijn kinderen dus ook.

Maar naar vreemden toen leer ik het ze wel. Ik vind het echt ontzettend aso als mensen hun kinderen leren dat ze iedereen met 'jij' mogen aanspreken, ookal zijn ze ouder en onbekend. Dát heeft nog niet eens zozeer met respect te maken, maar wel met omgangsvormen. Jij hebt niet te bepalen hoe een ander aangesproken wordt, dat bepaalt de ander. Denken dat je dat wél kunt bepalen heeft dan weer wél met respect te maken (en dan heb ik het over 'u' en 'je', dat voorbeeld van een oma die mémé genoemd wil worden, dat vind ik ook raar).

Ondanks dat ik mijn ouders dus met hun voornaam aanspreek heb ik geleerd van mijn ouders dat je alle volwassenen met U aanspreekt, tenzij je weet dat ze het niet nodig vinden. Dus behalve mijn ooms en tantes en toen ook mijn opa en oma was iedereen U, ouders van vriendjes en vriendinnetjes gaven vaak wel aan dat ze met je aangesproken wilde worden, zo ook mijn schoonouders. Maar docenten, de oma's van mijn vriend, de mevrouw achter de kassa bij de supermarkt, mijn leidinggevende op het werk en noem maar op, die spreek ik inderdaad allemaal met U aan!

Susan vr 31 dec 2010 - 0:41

Ik ken eigenlijk niemand die zijn of haar leidinggevende met u aanspreekt en ik heb dat zelf ook nooit hoeven doen in de banen die ik heb gehad. Nu werk ik op freelance basis, maar degene voor wie ik werk kan ik ook gewoon tutoyeren. Meestal is het toch wel vrij snel zo dat zo iemand zegt dat je wel jij mag zeggen?

RYW vr 31 dec 2010 - 0:53

Ik hoor eigenlijk ook aan de lopende band dat mijn zoons zo beleefd en netjes zijn. Ze zeggen keurig 'mag ik alsjeblieft', 'dank je wel', 'gezondheid' en alles, en ik heb de indruk dat mensen dat veel meer waarderen dan U.

Maar Lilith, vind je dat dan ook aso? Dat mijn zoon 'dank je wel' tegen jou, vreemde volwassene, zou zeggen? Ik vind aso wel een sterk woord eigenlijk.

Sneeuwwitje vr 31 dec 2010 - 0:55

minoessepoes vr 31 dec 2010 - 3:24

Susan schreef:Ik ken eigenlijk niemand die zijn of haar leidinggevende met u aanspreekt en ik heb dat zelf ook nooit hoeven doen in de banen die ik heb gehad. Nu werk ik op freelance basis, maar degene voor wie ik werk kan ik ook gewoon tutoyeren. Meestal is het toch wel vrij snel zo dat zo iemand zegt dat je wel jij mag zeggen?

Mijn leidinggevende is 60 en die spreek ik met U aan en mij is nooit gezegd dat dat niet hoeft dus blijf ik dat keurig doen, dat vind ik eerlijk gezegd niet vreemd, ik zit daar voor een half jaar en blijf dat ook een half jaar doen als mij niet word gezegd dat het niet hoeft! Lijkt me alleen maar netjes....

Susan vr 31 dec 2010 - 5:50

minoessepoes schreef:

Mijn leidinggevende is 60 en die spreek ik met U aan en mij is nooit gezegd dat dat niet hoeft dus blijf ik dat keurig doen, dat vind ik eerlijk gezegd niet vreemd, ik zit daar voor een half jaar en blijf dat ook een half jaar doen als mij niet word gezegd dat het niet hoeft! Lijkt me alleen maar netjes....

Ja hoor, in dat geval zou ik het ook doen.

mickey vr 31 dec 2010 - 7:55

Sjaantje schreef:Mijn nichtje is nu 9 maanden en ik heb aangegeven dat ze me best gewoon Chantal mag gaan noemen, maar mijn zusje vond dat ik beter met 'tante Chantal' aangesproken kan worden, omdat dat toch een bijzondere titel is. En inderdaad... ik ben er eigenlijk wel heel trots op Overigens heeft mijn zusje me naderhand 'tanti' gedoopt Hahaha tanti Chanti klinkt ook wel leuk!

Die titel heb ik ook Very Happy

Ik smelt helemaal als hij me zo noemt I love you

(tanti bedoel ik Wink

)

Gast vr 31 dec 2010 - 21:56

RYW schreef:Ik hoor eigenlijk ook aan de lopende band dat mijn zoons zo beleefd en netjes zijn. Ze zeggen keurig 'mag ik alsjeblieft', 'dank je wel', 'gezondheid' en alles, en ik heb de indruk dat mensen dat veel meer waarderen dan U.

Maar Lilith, vind je dat dan ook aso? Dat mijn zoon 'dank je wel' tegen jou, vreemde volwassene, zou zeggen? Ik vind aso wel een sterk woord eigenlijk.

Het ligt eraan hoe oud het kind is en aan de omstandigheden. Mijn kinderen zeggen ook nog niet altijd 'u' omdat ze het niet onthouden. Maar ik vind het niet netjes nee. En van zo'n kind kan ik het heus wel hebben, die moeten het nog leren, maar als de ouders dan niet verbeteren dan vind ik dat best aso ja. Je hoort je kind gewoon algemene omgangsvormen te leren, of je het daar nu zelf mee eens bent of niet, want als je het niet doet, dan zadel je je kind ermee op, want die krijgt er wél last van in sommige situaties.

Dat heeft niets te maken met of je al dan niet behulpzaam en aardig bent, je hebt gewoon een achterstand als je je niet aan de geldende beleefdheidsvormen houdt omdat je ouders vinden dat dat niet nodig is.

Gast vr 31 dec 2010 - 21:59

Ik doe het trouwens net als Minoessepoes, ik noem iedereen 'u' totdat er gezegd wordt dat dat niet meer nodig is, op enkele uitzonderingen na.

Ik hecht daar gewoon nogal aan, een beetje beleefd doen. Ik ben laatst bijna een winkel uitgelopen omdat ik niet gegroet werd door het meisje achter de kasse. Dat was echt té asociaal. Ik was de enige klant, ik stond al een tijdje bij de kassa te wachten, ze komt aanlopen, kijkt me niet aan, pakt zonder te groeten mijn spullen, scant ze en noemt een bedrag, zegt geen 'tot ziens' of 'alstublieft' of 'dankuwel' en het was dat ik die dingen echt op dát moment nodig had, anders was ik domweg vertrokken.

Gast vr 31 dec 2010 - 22:05

Dat van dat kassameisje is ook echt asociaal ja, dat heb ik soms ook wel eens, kletsen ze gewoon verder met een andere klant, en een groet kan er niet eens meer af. Echt onbeschoft vind ik dat.

Ik spreek mensen ook aan met u, tenzij ze aangeven dat het niet nodig is.
Mijn oudste doet het ook nog niet echt, maar ik probeer het wel te leren. En als ze ergens iets krijgt, moet ze ook bedanken, wat ze ook altijd wel doet. Bij de bakker krijgt ze altijd een snoepje, dan vraagt ze netjes of ze er ook 1 voor haar broertje mag pakken. Dat wordt ook erg gewaardeerd.

Gesponsorde inhoud