Wie bepaalt hoe iemand aangesproken wordt?

Ik lees hier in verschillende topics meiden die zeggen 'wij willen dat de opa's en oma's aangesproken worden met Oma Achternaam' maar oma wil iets anders, maar WIJ bepalen hoe ze aangesproken worden'.

Hoe doen jullie dat? Volgens mij is het nog altijd zo dat degene die aangesproken wordt bepaalt hoe hij of zij aangesproken wil worden. Of dat nou met 'u' is of 'je' of met 'oom Herman' of alleen 'Herman'.


Zo doen wij het eigenlijk wel, al zijn de meeste namen vanzelf zo gegroeid. Oom en tante zeggen onze kinderen niet, ze noemen ze allemaal bij de voornaam. En nu de rest van de familie ook kinderen heeft merk ik dat ze dat net zo doen, wij worden door niemand 'oom' en 'tante' genoemd, en dat vind ik prima.
Mijn kinderen noemen de ene opa en oma 'oma voornaam' en 'opa voornaam' en de andere opa en oma noemen ze niet bij de naam, maar daar hebben ze een ander woord voor (zo had een nichtje een 'oma kaas' , zoiets is dat bij ons ook). Maar wéér een andere opa en oma zijn 'opa en oma Plaatsnaam', en dan nog wat, want ze hebben er nogal veel

Hoe doen jullie dat? Als iemand met 'oom' of 'tante' aangesproken wil worden, leren jullie je kind dat dan? En als oma niet "oma voornaam' genoemd wil worden, luister je daar dan naar?

Over het algemeen beslissen wij dat denk ik. Ik ga niet aan iedereen vragen hoe ze aangesproken willen worden. Ooms en tante's worden waarschijnlijk: Ome *naam* en tante *naam*. Oma's en Opa's zullen waarschijnlijk aangesproken worden met Oma/Opa *achternaam* en allemaal met jij/je. Mochten één van onze ouders aangeven dat ze het vervelend vinden om er oma of opa voor te horen, dan spreken we ze ws. met de voornaam aan. Als mijn moeder aangeeft dat ze met mama ofzo aangesproken wil worden door mijn dochter, wil ik dat dan weer niet hebben. Ze is gewoon geen mama en zo zal ze ook niet genoemd worden.

Maargoed, ik denk dat het vanzelf zo groeit, zo hebben wij vroeger ook iedereen aangesproken, dus wij zijn het zelf ook nog zo gewend.

Ik denk dat dat vanzelf zo groeit.

Ik stond er trouwens wel van te kijken dat er ouders op het oude forum waren die niet wilden dat hun kind hen bij de voornaam noemde. Dat ze dat dan ook bewust gingen corrigeren. Dat vond ik zo vreemd..

Dromertje schreef:Ove
Maargoed, ik denk dat het vanzelf zo groeit, zo hebben wij vroeger ook iedereen aangesproken, dus wij zijn het zelf ook nog zo gewend.

Ik ben daar juist een beetje verbaasd over. Ik noem mijn ooms en tantes nog stééds oom Voornaam en tante Voornaam, terwijl dat alláng niet meer hoeft. En opa's en oma's waren hier altijd 'oma Achternaam' enzo. Dus dat mijn ouders Opa Voornaam en Oma Voornaam worden genoemd, dat had ik ook niet zien aankomen Maar het werkt, dus ik vind het prima, en zij ook. Maar dat deed ik vroeger écht niet.

ik merk dat wij dat nu zelf al zo doen, dus ik verwacht dat we dat er zo in houden. Als het toch anders wordt vind ik dat ook prima. Het kan mij eerlijk gezegd heel weinig schelen of de opa's en oma's nou bij de voornaam of bij de achternaam genoemd worden.

Goh, het verbaast me dat hier uberhaupt zoveel mensen over nadenken, heb ik nog nooit gedaan. Het maakt me helemaal niks uit hoe D. haar familieleden gaat aanspreken en ik kan me ook niet voorstellen dat dit onze familieleden wat uit zou maken.

Op mijn werk is een stel die NIET als papa en mama aangesproken willen worden. Als ze hun kindje komen halen, moeten we dus zeggen "Kijk daar komt (naam moeder)" in plaats van "Kijk daar komt mama". Als we ons verspreken, worden we verbeterd. Ik vind dit persoonlijk een beetje vreemd. Het is uiteraard hun eigen keuze, maar ik (en mijn collega's) vind het toch vreemd.

Ontopic: ik denk dat het van meerdere kanten werkt. De ouders geven aan wat zij graag willen, diegene die aangesproken worden geven het aan, maar op een bepaalde leeftijd geeft het kind het ook aan. In mijn eigen familie zie ik het ook zo. Mijn neefje noemt mij tante, geen naam erbij (hij moet nog 2 worden ), maar zijn andere tante noemt hij meestal alleen bij de naam. Hij weet hoe ik heet, en hij weet dat zijn andere tante ook "tante" is. Ik weet niet hoe zij genoemd wilt worden, maar ik merk aan mijzelf dat ik mezelf ook "tante" noem tegen mijn neefje. Ik ben dan trots als hij me zo noemt Klinkt misschien heel vreemd hoor.

Hier ging dat ook vanzelf.
Wat ik wel grappig vind is als we het over oma hebben en ze willen weten welke oma dan is mijn oma ( hun overgroot dus ) Oma-Oma.

De aangesprokene bepaalt, tenzij diegene iets heel raars wil.

Ik denk dat in eerste instantie hier J.uul zal bepalen hoe ze mijn moeder gaat noemen. Mijn neefje noemt mijn schoonvader wel opa voornaan maar mijn schoonmoeder is oma eeee.
Mijn overgroot oma was vroeger altijd "oude" oma, dus zo noemen we mijn oma tegenwoordig ook.

Mijn nichtjes noemen mij altijd tante 'voornaam', mijn zus en haar man vinden dat belangrijk, en hebben dat hun dochters aangewend. En ik moet eerlijk bekennen dat ik ook wel trots ben als ik door de supermarkt loopt en ze tegenkom en ze roepen dan heel enthousiast tante 'voornaam' naar me!

Mijn nichtje is nu 9 maanden en ik heb aangegeven dat ze me best gewoon Chantal mag gaan noemen, maar mijn zusje vond dat ik beter met 'tante Chantal' aangesproken kan worden, omdat dat toch een bijzondere titel is. En inderdaad... ik ben er eigenlijk wel heel trots op Overigens heeft mijn zusje me naderhand 'tanti' gedoopt Hahaha tanti Chanti klinkt ook wel leuk!

Dat heb je o.a. bij mij gelezen hier worden ze bij oma (voornaam) en opa (voornaam) genoemd. Dit hebben we zo afgesproken met de opa's en oma's. Als we thuis zijn en E. vraagt waar we heen gaan noemen we ze ook wel opa & oma (achternaam) mijn schoonmoeder wil dat liever niet omdat ze dan zo oud word.
Daarbij wil schoonmoeder liever omi en opi horen als E hun aanspreekt maar wij vinden dat dus niet goed. En oom en tante noemt ze over het algemeen bij voornaam, 1 van mijn broers noemt ze wel oom (voornaam) we weten niet waarom ze het zo doet.

Waarom vind je dat niet goed meisjesmama?

Ik kreeg van mijn stagebegeleider te horen dat zij zulke kriebels kreeg van de kinderen tegenwoordig. Ze zeggen allemaal maar jij en je tegen hun opa's en oma's.
Ze vond dit echt heel erg en niet netjes.

Ik heb het aan mijn ouders en schoonouders gevraagd hoe hun genoemd wilden worden. En ons zoontje mag gewoon jij en je zeggen. Dat vinden hun niet meer dan normaal.
Maar als ze met U aangesproken willen worden, vind ik dat het aan hun is om dat te bepalen. Het is wel mijn zoontje, maar het gaat in dat geval om mijn zoontje en opa/oma. En bij opa's en oma's gelden soms net even wat andere regeltjes
Maar we liggen wat dit betreft wel op 1 lijn.

Ik denk dat dat komt omdat er al snel gezegd word: Kijk, daar heb je tante ****...
Dat nemen de kinderen gewoon over lijkt me.

Wij zeggen nog steeds ome ** en tante ** tegen onze eigen ooms en tante's.
Opa en oma zijn gewoon opa en oma.
Als zij er straks wat anders van wil maken, prima. (al ligt het er natuurlijk wel een beetje aan wat dat dan gaat worden )

Liva schreef:Waarom vind je dat niet goed meisjesmama?

Omdat het haar vooral gaat om bijzonder aangesproken te worden zodat ze daarmee kan "showen" (kom niet op het juiste woord)
En nu zal er waarschijnlijk wel gedacht worden wat een onzin dat doe je toch niet. Maar wij durven onze handen daar voor wel in het vuur te steken dat het wel zo is.
En als mijn ouders dat hadden gewold hadden we dat ook niet goed gevonden.

Ik wil door m`n kinderen later gewoon 'mem' genoemd worden, of eventueel mem *voornaam*, maar gewoon bij m`n voornaam aangesproken worden door m`n kinderen, daar ben ik niet fan van.

Mijn ouders zijn voor m`n neefjes Pake Scania (ja van het vrachtwagen merk) want m`n vader heeft een moeilijke voornaam en m`n moeder gewoon beppe *voornaam*..
En de andere pake en beppe van m`n neefjes zijn ook pake en beppe voornaam..
Overgrootopa`s en oma`s zijn oude pake en beppe *plaatsnaam* haha..
Ja je moet wat als je in totaal 6 stellen opa`s en oma`s hebt

M`n neefjes noemen mij gewoon bij de voornaam.. Soms om mij te pesten zeggen ze 'tante' haha..

Liva schreef:
Ik stond er trouwens wel van te kijken dat er ouders op het oude forum waren die niet wilden dat hun kind hen bij de voornaam noemde. Dat ze dat dan ook bewust gingen corrigeren. Dat vond ik zo vreemd..

Ik vind dat echt niet raar, mijn mening is dat ouders 'horen' aangesproken te worden met mama of papa en niet met de voornaam. Ik zou dat ook verbeteren als mijn zoon dat doet, ik vind dat niet meer dan normaal eigenlijk..

Overigens mag onze zoon zelf weten hoe hij opa/oma noemt, we hebben 2 oma's en 1 opa dus ik weet niet hoe dat later gaat lopen. Maar tegen hem zeggen dat hij de ene oma zó moet noemen en de andere oma zó, dat doe ik niet. Net als Liva denk ik dat dat er vanzelf ingroeit.

Storm schreef:

Liva schreef:
Ik stond er trouwens wel van te kijken dat er ouders op het oude forum waren die niet wilden dat hun kind hen bij de voornaam noemde. Dat ze dat dan ook bewust gingen corrigeren. Dat vond ik zo vreemd..

Ik vind dat echt niet raar, mijn mening is dat ouders 'horen' aangesproken te worden met mama of papa en niet met de voornaam. Ik zou dat ook verbeteren als mijn zoon dat doet, ik vind dat niet meer dan normaal eigenlijk..

Maar waarom? Je heet toch ook Storm? Als je zoon het liever heeft om je Storm
te noemen, waarom wil je dan perse mama genoemd worden? Voor wie wil je dat dan?

Ik zou het gewoon jammer vinden als mijn kind me niet mama noemt. Het is verder geen wereldramp en natuurlijk ga ik ook niet corrigeren als hij/zij het 1 keer zegt. Maar ik zou het wel jammer vinden, niemand anders kan mij mama noemen Een vriendin van mij noemde haar moeder mama en haar vader (voornaam). Dat vond ik wel apart

Ik zou trouwens zeggen, net als Susan, dat de geadresseerde bepaalt, tenzij het iets heel raars is. Wij noemden vroeger onze opa's en oma's "opa en oma (achternaam)".

Ik vind het erg afstandelijk klinken als een kind zijn/haar ouders bij de voornaam noemt.
Maar goed... Volgens mij komen ze allemaal wel een keer in die fase en bij de 1 blijft dat en bi jde ander niet.

Ik vind het een ander verhaal dan wat Mickey? verteld. Dat ouders niet WILLEN dat hun kind papa en mama zegt. Dat vind ik een beetje apart.

Ik spreek mijn ouders denk ik net zo vaak aan met hun voornaam als met papa en mama. Dat vinden ze allemaal prima. Mijn ouders zeggen ook nooit vraag het maar aan mama, maar vraag het maar aan ...naam moeder. Mijn vader zegt altijd, ze is mijn moeder namelijk niet, dus daarom zegt hij het niet zo. En dan neem je als kind die naam ook snel over. Mijn ouders vinden het prima zo.
Vroeger was het wel vaak, mam...., mama,........ maaaaamaaaaaa en als ze dan nog niet reageerde haar naam haha.
Ik vind het ook niet afstandelijk klinken, maar het is denk ik ook maar net wat je gewend bent.

Opa en oma waren gewoon opa en oma en dan zeiden we opa en oma van vader of moeder, terwijl dat dus de ouders waren van mijn ouders. Maar wij hadden al heel snel maar 1 opa en oma dus dat was duidelijk. Verder waren opa en oma je en jij. Dat wilde mijn oma en oma zelf zo. Overgroot oma was trouwens opoe, maar zo noemde mijn vader haar zelf ook.

Mijn oom en tantes spreek ik ook gewoon met hun voornaam aan en dat doen al mijn neefjes en nichtjes ook zo, dat is gewoon in beide families.

Mijn broer heeft een vriendin met een dochtertje, dus feitelijk min stiefnichtje. Ze noemt de broer van haar moeder ook oom.. en dan zijn naam en hoewel dat van haar moeder niet hoeft en van mijn al helemaal niet heeft ze zelf bedacht om mij tante.. naam te noemen. Stiekem vind ik het wel een eer want ik ben dus officieel niet haar tante. Mijn vriend spreekt ze gewoon aan met zijn voornaam en mijn moeder als oma en mijn vader bij zijn voornaam, dat heeft ze allemaal zelf zo uitgezocht en vind iedereen prima.