Bemoeienissen van andere...

ik zou mijn man in deze bevelen zn mond open te trekken.

Enne nee hebben ze niet nodig joh, laat ze gewoon en suiker dip krijgen en doodgaan. Zeker die kleintjes hebben toch nog niet veel nodig.

Hier hetzelfde probleem! Ik heb tegen mijn vriend gezegd dat als zij zich met dingen gaat bemoeien, hij zijn mond open trekt en dat doet hij gelukkig, maar ze blijft bezig hoor? Tegen mijn eigen moeder kan ik zeggen dat ze zich er niet mee moet bemoeien hoe goed ze het ook bedoelt, maar schoonmoeders is een ander verhaal. Daar ben ik altijd wat voorzichtiger mee.....

Ik zou in dit geval ook mijn man er iets van laten zeggen. Die opmerking van haar over die voeding slaat al helemaal nergens op.

Heel herkenbaar! Ik kan er wel een boek overschrijven...
Maar wat andere zeggen je man zijn mond open laten trekken. Bij ons is het zodat als mijn man er echt niets van zegt ik mijn mond open trek. Ik vind dat je niet alles maar moet aanhoren omdat iemand anders dat ook heeft gedaan.

Ik zou denk ik inderdaad ook mijn vriend lief aankijken en vragen of hij er wat van zou willen zeggen. Zou het me echt te gek worden, dan denk ik wel dat ik er vroeg of laat zelf wat van zou proberen te zeggen.

Ik snap best dat anderen soms wat willen zeggen, en dat ze het meestal ook echt goed bedoelen, maar het kan ook overdreven worden. Een keertje iets zeggen of adviseren vind ik geen probleem, maar het lijkt me erg vervelend als iemand heel vaak een mening probeert op te dringen. En jouw schoonmoeder lijkt me iemand die dat doet, als ik je verhaal zo lees.

Lijkt me niet makkelijk om dat naast je neer te leggen, maar wel goed dat je het toch doet. Misschien wil je vriend er wel wat van zeggen als ze het weer doet? En wat een onzin dat kinderen geen nachtvoeding nodig hebben

Hier helpt het ook niet veel maar ze weten wel wanneer ze te ver gaan!

Heel herkenbaar, mijn schoonmoeder is een bemoeial alleen andersom.
Als M. 1 keer huilt moet hij al eten hebben. Eten, eten en nog meer eten.

Ik zal 1 deze dagen ook even met mijn vriend overleggen want ik wil tot 6 maanden alleen bv geven en ik ben bang dat ze met 4 maanden al fruit/groente gaat geven.
Vooral als ik er niet bij ben.

Moeilijk dat je niet kan doordringen bij je schoonmoeder.

Ik zou gewoon niks meer vertellen, of het gesprek sturen naar een zeer neutraal onderwerp. Of je vraagt haar wat onschuldige, oppervlakkige dingetjes over de babytijd van je vriend, dan kan zij even een half uurtje op haar praatstoel gaan zitten zonder dat het jou raakt en dan hoepelt ze vanzelf wel weer een keer op.

Maar als ze echt buiten haar boekje gaat vind ik ook dat je vriend daar iets van moet zeggen.

Hier hebben we het probleem ook, maar dan gaat het om mijn eigen moeder. Ik heb er vaak wel wat van gezegd maar dat is natuurlijk makkelijker omdat het mijn eigen moeder is. Moet zeggen dat het de laatste tijd wel veel beter gaat. Ze ziet nu vaker in dat er voor mijn manier ook wat te zeggen valt en dat mijn kinderen ook gewoon groot woorden en zich ontwikkelen.

Susan schreef:Ik zou gewoon niks meer vertellen, of het gesprek sturen naar een zeer neutraal onderwerp. Of je vraagt haar wat onschuldige, oppervlakkige dingetjes over de babytijd van je vriend, dan kan zij even een half uurtje op haar praatstoel gaan zitten zonder dat het jou raakt en dan hoepelt ze vanzelf wel weer een keer op.

Maar als ze echt buiten haar boekje gaat vind ik ook dat je vriend daar iets van moet zeggen.

+1

Dat is de reden dat ik nu dus ruzie heb met mijn schoonmoeder+vriend. Althans...ruzie is misschien een groot woord. Voordat Y. er was kwamen we er bijna ieder weekend en nu zijn we daar nog maar 3x geweest.

Het begon al toen ik zwanger was: ze hadden in november een weekendje weg geboekt in het weekend van 5 december voor 6 personen: schoonmoeder+vriend, ik+vriend, broertje van vriend+vriendin. Wij hebben toen aangegeven dat we niet wisten of we mee konden omdat we niet wisten hoe ik me zou voelen. Ook sneeuwde het vorig jaar half november al en dat weekendje weg was 1,5 uur rijden. Ik ben geen held in de sneeuw en zeker toen ik zwanger was ging ik alleen rijden als het moest. Uiteindelijk dus niet meegeweest en daar begon het al mee, want ik moest me niet zo aanstellen en blablalba. Toen kerst en oud-en nieuw: normaal bleven we daar slapen (op een luchtbed) maar ik was toen 35 weken zwanger, dus we zijn alleen blijven eten en toen naar huis gegaan: weer gezeik.

Na de geboorte van Y. ook al: Ik had een zware bevalling gehad en had continu naweeen (achteraf bleken er nog 2 supergrote stolsels te zitten die de dag erna er zonder verdoving uit zijn gehaald) en ze was boos dat mijn vriend haar na een kwartier weer wegstuurde. Terwijl ik daar dus continu die naweeen aan het wegpuffen was en lijkbleek was van het bloedverlies. Mevrouw stond elke dag 3x bij ons binnen (had toen de sleutel, inmiddels dus niet meer) Ze kwam elke keer langs als ik lag te slapen want dan kon ze Y. de fles geven. Tja, dus niet want daar stak de kraamzorg een stokje voor en die gaf hem de fles. Daarna gingen we bijna nooit weg, omdat Y. van alles overprikkeld raakte en alleen maar huilde van 7 tot middernacht. Ze was boos dat we nooit langskwamen. Haar vriend wist alles beter, want die had immers ook een kind opgevoed en ging ons elke avond bellen dat hij het niet normaal vond dat we zo met Y. omgingen en blablabla.

Tja...dan heeft ze aan mij dus een verkeerde, want ik trek dus wel m'n mond open en heb haar en haar vriend een paar x duidelijk de waarheid verteld en gezegd hoe ik erover dacht. Daardoor nu dus een soort van ruzie. Ze komt ook alleen langs als ik aan het werk ben. Bij hun gaan we nooit langs: we hebben 1 auto die ik mee heb voor mijn werk en ze woont te ver om even met het ov heen te gaan. We zijn 2 dagen per week met z'n drietjes vrij: woensdag en zondag. Op woensdag hebben we afspraken zoals ziekenhuis, cb, tandarts e.d. en op zondag moet mijn vriend voetballen en gaan we wat leuks doen als gezin.

Mijn advies zou dus zijn dat je je mond open moet trekken en er wat van moet zeggen (of het je vriend laten doen, dat kan ook) Ik merkte dat ik me alleen maar kwaad zat te maken als er weer iets was, vandaar dat ik het toen maar duidelijk heb uitgesproken. Maar je moet er wel degelijk rekening mee houden dat de verstandhouding tussen jullie dan kan veranderen. Zowel tussen jullie en je schoudmoeder, maar ook tussen jou en je vriend als hij er anders over denkt dan jij (mijn vriend dacht er gelukkig hetzelfde over als ik)

Succes!

Wat vervelend zo'n schoonmoeder! Ik zou net als Susan niets meer vertellen, maar ik kan me toch voorstellen dat ze ook zonder aanleiding ongevraagd commentaar heeft. Het zal wel geen zin hebben er iets van te zeggen, maar misschien voor je eigen gemoedsrust?

Same here, heb me zondagavond dan ook erg 'slecht' gedragen toen mijn schoonmoeder hier op visite was. Haar goed bedoelde adviezen komen mijn strot uit... En word er zoooo moe van... Als het nu al in mijn zwangerschap is, hoe is het straks als ons kindje er is?! Ik mocht zondagavond dus de hele avond aanhoren wat ik wel en niet mag eten, alsof ik dat nog niet wist?! En dat ik de VK meer moet waarderen? Maar ze snapt mijn punt totaal niet... Ik was totaal op, leeg en had al weken amper tot niet gegeten en dat getrek en gepulk aan me was op dat moment evel te veel. Nee ik moest dat maar gewoon aannemen, en ja misselijkheid hoort erbij... Toen ze binnenkwam moest ik eerst 30 min. aanhoren hoe slecht ik eruit zag, jaaa je bent idd afgevallen, je ziet er slecht uit, ja ze je ziet er moe uit blablablabla.

Vervolgens mijn hele decembermaand nog even voor me invullen en bepalen wanneer ik bepaalde dingen moet regelen. Heb haar toen even verteld dat ik alles doe wanneer het MIJ uitkomt. Geloof dat ik nu geen leuke schoondochter meer ben, maar ben er klaar mee hoor... Pfff... ik dacht gisteren nog even, ben ik nou gewoon zo onmogelijk geworden... Maar goed, het is een wisselwerking... Maar goed, erover praten gaat 'm niet worden want net zoals bij jou gelooft ze zichzelf alleen en staat ze niet open voor een ander...

Lucht trouwens wel even op dit zeg

Tsja die decembermaand pfff dat is elke jaar gezeur hier. Vorig jaar kwam me schoonmoeder met de mededeling "ik verwacht jullie dit jaar 1ste kerstdag bij ons want jullie zijn nu al 2 jaar bij jou ouders geweest".
En nu dit jaar met Sinterklaas begon ze weer. Ja want 5-12 vieren jullie het zelf en wij willen het ook nog met jullie vieren. Op dat moment plofte ik even "wie zegt dat wij 5-12 het ook echt vieren??" en toen..... Was het weer even stil!

meisjesmama schreef:Tsja die decembermaand pfff dat is elke jaar gezeur hier. Vorig jaar kwam me schoonmoeder met de mededeling "ik verwacht jullie dit jaar 1ste kerstdag bij ons want jullie zijn nu al 2 jaar bij jou ouders geweest".
En nu dit jaar met Sinterklaas begon ze weer. Ja want 5-12 vieren jullie het zelf en wij willen het ook nog met jullie vieren. Op dat moment plofte ik even "wie zegt dat wij 5-12 het ook echt vieren??" en toen..... Was het weer even stil!

Ik ben dus 'gelukkig' niet de enige

meisjesmama schreef:Tsja die decembermaand pfff dat is elke jaar gezeur hier. Vorig jaar kwam me schoonmoeder met de mededeling "ik verwacht jullie dit jaar 1ste kerstdag bij ons want jullie zijn nu al 2 jaar bij jou ouders geweest".
En nu dit jaar met Sinterklaas begon ze weer. Ja want 5-12 vieren jullie het zelf en wij willen het ook nog met jullie vieren. Op dat moment plofte ik even "wie zegt dat wij 5-12 het ook echt vieren??" en toen..... Was het weer even stil!

Dat is zoooooooooooooo vervelend hé! Hier begon ze ook al! Ze is de 24e jarig en had zelf even besloten dat we dn de 24e maar moesten komen en konden blijven slapen zodat we 25e kerst daar konden vieren. Nou....geloof niet dat dat hem gaat worden We gaan netjes om 19 uur weer weg zodat Y. om 20 uur in zijn eigen bedje ligt. Ze kan hoog of laag springen

Zal dat echt iets voor schoonmoeder/schoonouders zijn? Mijn eigen ouders zijn namelijk totaal niet zo. Ook al komen we met kerst alleen een uurtje om wat te drinken en cadeautjes te doen is dat ook goed. Die maken ook nergens zo'n groot drama van als dat m'n schoonmoeder doet

Ja en het ergste, mannen zijn altijd zo neutraal in het geheel... Vind het maar makkelijk, zo'n neutrale positie behouden... Maar goed, tja... mijn ouders zijn dus ook niet zo... Miss. is het een vrouwending? Al hoor ik genoeg vrouwen die leuke schoonouders hebben...

Ik trek me er weinig van aan eigenlijk. Vaak zeg ik ja en amen en ga ik mijn eigen gang. Ik ga de discussie eigenlijk niet (meer) aan.

[color=indigo]Mijn ouders zijn ook niet moeilijk in dit soort dingen. Wel vind mijn moeder het vervelend dat mijn schoonouders dit soort dingen wel in de puntjes geregeld willen hebben in hun eigen straat...

Maar mijn mannetje trekt echt wel zijn mond open hoor! Dat heb ik hem wel geleerd

Mijn schoonmoeder was toen D. klein was ook een grote bemoeial, gelukkig (voor ons dan) hebben de broer van mijn vriend en zijn vrouw heel wat meer te stellen met hun kinderen dan wij met D., dus nu bemoeit ze zich daar mee in plaats van met ons .

Ik werd er de eerste paar maanden een paar keer echt heel, heel erg boos om (constant lopen zeiken dat we vaste voedingstijden moesten gaan aanhouden, vroeger stopten mensen ook met drie maand met borstvoeding geven en waarom ik dat dan wel zo nodig moest blijven doen, mijn schoonzus had dat ook nooit gewild en die kinderen waren ook groot geworden etcetera etcetera etcetera). Later negeerde ik elke opmerking die ze maakte over onze opvoeding, hoogstens maakte ik er een grapje om, maar ik ging helemaal nergens meer inhoudelijk op in of in de verdediging. Dat werkte prima.

Het meest merkwaardige waar ze trouwens ooit commentaar op had was dat D. geen huiluurtjes had, maar altijd zo tevreden was. De kinderen van mijn schoonzus huilden een paar uur op een dag en D. was altijd zo vrolijk en tevreden, dat was niet normaal. Volgens mijn schoonmoeder kropte ze haar emoties op .

Oh vervelend zeg Studiebol, dat je schoonmoeder zich zo bemoeit! Ik herken het wel.. anderen lijken het altijd maar beter te weten..
En hoe ik daar mee om ga.. ja op het moment zelf sla ik meestal dicht, eenmaal thuis wordt ik er dan echt boos over en vertel mijn frustraties dan tegen mijn vriend. Ik zou graag wat meer voor mezelf op willen kunnen komen op het moment zelf.. maja dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Herkenbaar!
Ik luister wel en soms denk ik erover na, bij sommigen knik ik en negeer ik het verder en als mensen aanhouden, zeg ik dat ik het gewoon op mijn manier doe omdat het mijn kinderen zijn ik toch doe waar ik me goed bij voel en vrijwel altijd kan ik het ook onderbouwen. Soms wordt er nog wat gesputtert maar ik ga verder geen discussie aan ik ik voel dat ik gelijk heb.