Negatieve reacties op zwangerschap

Vanaf het moment dat ik zwanger was, tot nu heb ik eigenlijk alleen nog maar 'negatieve reacties' gehad op mijn zwangerschap. De eerste paar weken was de standaard reactie: is het wel gepland? Een gefeliciteerd kon er amper vanaf. Daarna steeds de vraag 'heb je veel last van klachten en kwaaltjes?'. En nu is de standaard vraag: Ben je het nog niet zat? Of: Zie je erg op tegen de bevalling?
Ik ben nu die vragen zo zat! Het lijkt haast wel of ik zwanger zijn vervelend MOET vinden ofzo... Gister op een verjaardag viel het mijn man ook eens op, dat niemand zegt: wat zie je er goed uit! Of: bijzonder he, zo'n kindje in je buik? Maar alleen maar vragen gericht op het negatieve, of gebasseerd op negatieve verhalen van anderen. En het erge is dat ik er ook bijna in mee ga, dat ik maar kwaaltjes ga bedenken (Ja, bukken wordt inderdaad wel heel lastig als je buik dikker wordt...) omdat een gesprek zo snel is afgelopen als ik alle vragen alleen maar met nee kan beantwoorden.

Is dit alleen mijn ervaring, of is dit gewoon hoe mensen in het algemeen tegenover een zwangerschap staan?

Ik denk dat het gewoon een manier is om interesse te tonen en mee te leven, dat zou ik niet zo negatief opvatten.

Dat mensen vragen of het wel gepland is vind ik overigens wel ongepast, en ik vind ook dat je iemand gewoon hoort te feliciteren.

De reacties op mijn zwangerschap waren wel positief, maar de reacties op het feit dat ik er 2 kreeg vaak niet zo.
Alleen maar over 'je krijgt het druk', '1 lijkt me toch makkelijk/ praktischer/etc'.

Gewoon niks van aantrekken, sommige mensen weten ook niet echt wat ze moeten zeggen heb ik het idee.
Al kon ik me er vreselijk aan irriteren toen ik zwanger was hoor.

Of het wel gepland is vind ik zeker een ongepaste vraag. Maar dat mensen vaak over kwaaltjes beginnen en hoe zwaar het wel niet is, daar zou ik me niet te druk om maken. Jij kunt dan gelukkig antwoorden, nee hoor, ik vind het vooral heel bijzonder en fijn. Voor een ander is het misschien net een opening om eens lekker te kunnen klagen over alle kwaaltjes die ze hebben. Die laatste groep vindt het dan misschien juist weer vervelend als mensen alleen maar zeggen hoe heerlijk het toch allemaal is, zo'n zwangerschap.

De meeste mensen reageren nou eenmaal vanuit hun eigen ervaringen of verhalen uit hun omgeving, het is meestal echt wel goed bedoeld. Probeer de interesse te waarderen en laat je antwoorden vooral niet beïnvloeden door hun vraagstelling.

Als mensen alléén maar negatieve verhalen over je uitstorten of dingen in de trant van 'je komt er nog wel achter' of 'wacht maar' kunnen zeggen, dàn snap ik wel dat je het vervelend vindt en zou ik er ook zeker iets van zeggen ('Ik richt me liever op de positieve kanten.' bv,).

Dit waren ook allemaal vragen die ik kreeg en zo denk ik nog vele zwangere/ mama's met mij. Het valt me na je post eigenlijk pas op dat ze zo negatief zijn. Gewoon lekker met nee blijven antwoorden. Noem maar op waar je allemaal geen last van hebt!

Als je met nee antwoordt hoeft het ook niet het einde van het gesprek te zijn, het kan ook een ingang zijn, bijvoorbeeld: 'Nee hoor, ik geniet er juist van, dan en dan heb ik een echo, lekker winkelen, et cetera. Benoem maar waar je van geniet.' Of je kunt die ander naar haar ervaringen met zwanger zijn vragen.

ik had altijd z'n hekel aan de vraag "weet je al wat het is"
als je dan antwoorde met "nee" dan werd er bijna altijd gezegd "als het maar gezond is"
als of ik minder van een kindje zou houden die niet gezond is....vreselijke vraag en vaak gesteld door wildvreemden.

ook de vraag of het gepland was? als of het voor hen uitmaakt of het kindje nu gepland of ongepland is...grrr...

Wat raar zeg... bij mij is iedereen in de omgeving juist heel enthousiast en dat straal ik zelf ook uit moet ik zeggen. Ik reageer zelf dus ook heel enthousiast en ervaar mijn zwangerschap ook als "makkelijk" en vertel mensen dit ook.

Teddyaapje schreef:Dit waren ook allemaal vragen die ik kreeg en zo denk ik nog vele zwangere/ mama's met mij. Het valt me na je post eigenlijk pas op dat ze zo negatief zijn. Gewoon lekker met nee blijven antwoorden. Noem maar op waar je allemaal geen last van hebt!

Haha nou, het valt me na jullie posts ineens op dat het misschien geen negatieve vragen zijn, maar dat ik ze negatief opvat... Maar ik denk dat het komt doordat ik in het begin echt alleen maar 'Is het wel gepland?' te horen heb gekregen, en als hoogtepunt 'Oh jeetje, ben je zwanger? Nou uh... Beterschap!'. Daardoor let ik denk ik meer op reacties van anderen, en trek ik ze zelf misschien in het negatieve. Ik zou gewoon zo graag eens iets willen horen als 'Wauw, ben je zwanger? Gefeliciteerd! bijzonder he, dat getrappel in de buik?' ipv 'Jeetje ben je zwanger? Ben je ook zo misselijk en moe? En zit die buik je ook zo in de weg? Pff en dan moet je straks ook nog bevallen...'

Ik denk dat het lang een 'taboe' is geweest om te klagen over je zwangerschap en dat sommige mensen nu een beetje doorslaan naar de andere kant, en jou dus willen laten merken dat zij het oké vinden als je klaagt.

'Als het maar gezond is' vind ik trouwens ook een vreselijke uitdrukking.

Wat vervelend dat je alleen maar zulke negatieve reacties krijgt! Ik zou ook gewoon voet bij stuk houden en gewoon 'nee' zeggen als ik ergens geen last van heb.

Op zich denk ik niet dat 'anderen' het altijd goed kunnen doen. Bij mij ging iedereen er maar vanuit dat het gepland was, is ook niet zo gek, maar dat was het niet. Het enthousiasme van anderen heeft me ook weleens zeer gedaan omdat ik het zelf niet zo ervaarde.

Misschien omdat je 22 bent en het je eerste is en men het niet van je verwachtte.

Susan schreef:Ik denk dat het lang een 'taboe' is geweest om te klagen over je zwangerschap en dat sommige mensen nu een beetje doorslaan naar de andere kant, en jou dus willen laten merken dat zij het oké vinden als je klaagt.

'Als het maar gezond is' vind ik trouwens ook een vreselijke uitdrukking.

Ik denk dat dat waar is. Ik vind het heerlijk als ik merk dat ik 'mag' klagen, het is voor mij geen 9 maanden roze wolk, geweldig en ontzettend fijn.

Dat soort vragen hoort er gewoon bij, het is voor veel mensen een manier van belangstelling tonen / meeleven. Mijn mannelijke collega's hadden blijkbaar bedacht dat ik het bij één kindje zou willen houden, dus ze vroegen ook of het wel gepland was. Toen heb ik gezegd dat ik volledig ongepland al een jaar lang zo'n vier keer per maand in het ziekenhuis liep om zwanger te worden . Die vragen zijn gewoon niet zo lomp bedoeld als ze over kunnen komen.

Ow Twellie, die collega had blijkbaar beter niks kunnen zeggen...

Supertalentje schreef:Ow Twellie, die collega had blijkbaar beter niks kunnen zeggen...

Mja ach, het maakt me niet zoveel uit eigenlijk. Volgens mij weten veel mensen gewoon niet precies hoe ze gepast kunnen reageren en dan flappen er dit soort dingen uit .

Dion had destijds bij wijze van geintje een keer tegen zijn zus gezegd: 'Ah joh, gewoon zogenaamd per ongeluk de pil vergeten.' Een maand later vertelden we dat ik zwanger was en toen mijn schoonmoeder had gevraagd of het gepland was heeft hij daar een beetje vaag op geantwoord, zoals hij wel vaker doet, zonder er echt bij na te denken. Resultaat: mijn schoonmoeder had 1 + 1 bij elkaar geteld en dacht vervolgens dat ik stiekem met de pil was gestopt.

Als mensen het dan vragen kun je maar beter duidelijk antwoorden of zeggen dat het ze geen ruk aangaat, even afhankelijk van wie het is.

Ik ben nooit zover gekomen dat ik van andere mensen 'negatieve reacties' zou kunnen ontvangen maar, wat kan het jou bommen? Ik bedoel - laat mensen denken. Zo gek is het toch niet als mensen vragen of het gepland was? Tegenwoordig wordt alles toch gepland? Echt, waar maak je je druk om. Sommige dingen zijn gewoon logisch, mensen krijgen verkering, mensen gaan samenwonen/trouwen dan is het toch een voor veel stellen een logische stap.. dat is ook plannen..

En dat je je stoort aan het feit dat mensen zeggen: 'Als het maar gezond is.' Dat ligt bij veel mensen in de mond.. en volgt vaak inderdaad na de vraag: 'Wat wordt het?' Of wil je dat iemand je wezeloos aanstaart als jij ze verteld dat je het niet weet? Kan ik me dus echt niet druk om maken. Iedereen hoopt toch op een gezonde baby ongeacht hoeveel jij van je baby zal houden als hij 3 benen heeft en een bochel?

Gosh mensen, als mensen bepaalde dingen zeggen, dan aai jij toch lief over je buikje en zeg je toch: 'Ja ik kotste de eerste 3 maanden zowat mijn ingewanden eruit, maar het is het me ECHT waard!'

Ik weet nog goed vorig jaar toen wij het broertje van mijn man vertelde dat we zwanger waren dat hij heel bot reageerde; is het gepland? En heeft ZIJ (IK DUS) nu HAAR zin?
Heb me er maar bij neergelegd, 9maand lang keek hij niet naar ons om....

Toen we bevallen waren heb ik zelf het hef in handen genomen en broertje van manlief gebeld....hij feliciteerde me nog geens eens, en vroeg gelijk kan ik nu komen, waarop ik antwoorde, gezien gecomplicaties die ik gehad heb en nu ook 1 nachtje moet blijven lijkt het me beter dat je morgen komt...nou daar was hij de volgende dag echt nog boos over!

En nu bijna 1 jaar na dato; heb hem niet meer gezien en toont wederom GEEN interesse, dus bot of niet van mijn en vooral onze kant, hij kreegt zeer zeker geen uitnodiging als Y. over 3weken 1 jaar woont!

hier ook wel hoor, heel veel horror verhalen, van horror bevallingen van mijn collega's, en daarbij werk ik in een academisch ziekenhuis waar bijna geen normale bevalling voor komt...

...als mensen mij vragen hoe het gaat of ik veel last van kwaaltjes heb zeg ik altijd nee, ik wil niet zeuren en elke keer mijn verhaal vertellen over mijn nieren, want eerlijk gezegt gaat het gewoon kut, al weken, en kan al weken niet meer genieten van mijn zwangerschap, maar ik heb het idee dat mensen niet op dat verhaal zitten te wachten, omdat deze vragen worden gesteld uit beleefdheid en vaak niet uit oprechtheid, en buiten dat heb ik niet echt behoefte om mijn verhaal te vertellen aan mensen die ik hooguit één keer per jaar toevallig op een verjaardag tegenkom...

ik stoor me niet zo aan dat soort opmerkingen, maar meer aan opmerkingen als, "wacht maar.." en "weet je wel waar je aan begint" alsof ik achterlijk ben, en dit geen weloverwogen beslissing is geweest.

Anniej_S schreef:
En nu bijna 1 jaar na dato; heb hem niet meer gezien en toont wederom GEEN interesse, dus bot of niet van mijn en vooral onze kant, hij kreegt zeer zeker geen uitnodiging als Y. over 3weken 1 jaar woont!

Dat snap ik dus volkomen. Hier hetzelfde hoor in een iets andere context.

Lieskuh schreef:

Anniej_S schreef:
En nu bijna 1 jaar na dato; heb hem niet meer gezien en toont wederom GEEN interesse, dus bot of niet van mijn en vooral onze kant, hij kreegt zeer zeker geen uitnodiging als Y. over 3weken 1 jaar woont!

Dat snap ik dus volkomen. Hier hetzelfde hoor in een iets andere context.

En hij snapt het niet waarom hij niet mag komen....ik besteed er ook geen aand8 meer aan het is alleen lullig voor mijn man, zijn ouders leven allebei niet meer en hij heeft zn jongere broertje en zn oudere broer alleen nog maar, maar zn jongste broertje laatst ons nu ook behoorlijk stikken..nou prima...de duer is vanaf nu ook echt gesloten, hij lost zn eigen shit maar op...jaren klaar gestaan en dan nu dit..stank voor dank!

joyce0606 schreef:ik stoor me niet zo aan dat soort opmerkingen, maar meer aan opmerkingen als, "wacht maar.." en "weet je wel waar je aan begint" alsof ik achterlijk ben, en dit geen weloverwogen beslissing is geweest.

Oh, ik kan me hier weer niet aan storen... Ik vraag me altijd af waar ik op moet wachten, ik kan me toch geen voorstelling maken van hoe het moet zijn? En ik denk altijd dat mensen die dat zeggen draken van kinderen moeten hebben, haha!

Susan schreef:
'Als het maar gezond is' vind ik trouwens ook een vreselijke uitdrukking.

Precies, ik denk ook, wat is gezond?


Ik heb trouwens helemaal geen negatieve reacties gehad. Alleen aan het eind begon iedereen te vragen of ik het zwaar vond, terwijl ik me prima voelde, M. bewoog goed. Tja ik liep als een eend. ach niks van aantrekken meid.