Gesprek met revalidatiearts

Ik ben aangemeld voor een vrij intensief revalidatietraject ivm met Fibromyalgie. Dit is 18 weken, 2 dagdelen per week. Om anders om te gaan met de pijn, er beter mee te leren leven op allemaal verschillende vlakken. Nu werd ik dinsdag gebeld dat ik morgen al moet/mag komen op gesprek bij een revalidatiearts en die gaat dan inschatten hoe & wat.

Maar wat moet ik me daarbij voorstellen? Zij onderzoeken verder niks toch? Ze kijken alleen naar de situatie en of ze je geschikt achten om dit traject te volgen, of hoe moet ik dat voor me zien? Ik zie er een beetje tegenop, ik weet niet zo goed waarom. Misschien ook omdat ik minder kan werken als ik dit trjaect volg, en dus via mijn werk moet kijken of ik deels de ziektewet in ga, via de bedrijfsarts omdat ik niet én 4 dagen kan werken en 2 dagdelen kan revalideren. En dat weet mijn werk nog niet...

(niet quoten ajb)

Hoi Pippa,

ik heb er geen ervaring mee, ben wel eens voor een ander traject bij een revalidatiearts geweest.
Ik snap wel dat je het spannend vind. Het is even een stevige ingreep in je leven. Op den duur wellicht beter, maar nu moet je er ook dingen voor 'laten', bijvoorbeeld je werk. Dingen worden heel anders en er hangt misschien ook wel veel vanaf voor jou.
Ik weet natuurlijk niet echt wat die arts gaat doen, maar ik denk dat ze o.a. willen weten of jij geschikt bent voor het traject, of jouw omgeving er achter staat (je vriend vooral!!) en of je in staat bent om het traject te volgen denk ik. En misschien onderzoekt de arts je ook lichamelijk, je triggerpoints nog eens checken wellicht of kijken of er nog andere dingen spelen die het traject in de weg kunnen staan.

Lastig dat je werk het nog niet weet! Ik zou dat ook overleggen met de revalidatiearts! Het is belangrijk dat hij weet dat je daar mee zit en hij kan je wellicht tips geven hoe dat dan moet.

Ik word zelf deze week ook aangemeld bij een revalidatiecentrum door mijn huisarts. Wat of wanneer er wat gaat gebeuren weet ik niet, er is een wachtlijst en verder moet er goed gekeken worden naar wat ik nodig heb. Best lastig doordat alles heel complex is.

Ik ben eerlijk gezegd wel benieuwd hoe je gesprek morgen gaat en hoe het traject je bevalt. Zoals je weet heb ik ook fibromyalgie en hoewel dat gewoon mijn hoofdprobleem op dit moment niet is kan het wel zijn dat ik daar toch in een revalidatietraject ook dingen mee moet gaan doen.

Mijn werk weet wel dat ik aangemeld ben, en dat ik morgen dat gesprek heb, maar niet wat de precieze consequenties zijn voor de komende tijd als ik aan dat traject ga beginnen. Ik ga inderdaad aan hem ook vragen hoe & wat, want hij zal wel vaker met zo'n situatie te maken hebben gehad, dat mensen niet en volledig kunnen werken & zo'n traject kunnen volgen. Het uiteindelijke doel is dat mijn werk ook beter gaat, en vooral voor mezelf, mijn eigen leven en hoe ik me voel, want zoals het nu gaat, dat red ik gewoonweg niet.

En mijn vriend staat volledig achter me, gelukkig. Hij vindt het soms wel wat lastig in te schatten allemaal wat nu wel en niet gaat, en waarom ik iets wel of niet wil soms, maar hij doet echt zijn best en helpt me waar het kan! Net als mijn ouders overigens. En dat zal ik ook aangeven, want dat vroegen ze bij de reumaconsulente/reumatoloog ook al inderdaad.

En verder laat ik het maar over me heen komen, denk ik. Balen dat ik eerst moet werken, maar dit is er even tussendoor gekomen, eigenlijk was het wel erg kort dag om op dinsdag te bellen voor vrijdag, en is het veel te vermoeiend, maar kon moeilijk nee zeggen.

Jij ook aangemeld dus? Voor wat word je specifiek aangemeld, of is het meer in zijn algemeenheid, of hoe moet ik het voor me zien? Ik laat het uiteraard aan je weten!

eens met *moeilijke naam*

Jerry schreef:eens met *moeilijke naam*

Pompoen?

reactie "huh?" *kijkt* "oh, hahahaha*

Ja, dus

@Jerry, je kunt me Pompoen noemen hoor ;-)

Ok, je werkt weet dat dus wel. Dat is al een mooi begin! Waarschijnlijk snappen ze vanzelf al wel een beetje dat dat tijd gaat kosten. Gok ik zo. Maar ik kan me je gevoel heel goed voorstellen, ik zou me er persoonlijk heel rot en schuldig over voelen, zeker als ik het ergens heel erg naar mijn zin heb. Ik kan natuurlijk ook niet voorspellen hoe ze reageren. Ik hoop dat ze begripvol zijn en dat je het inderdaad via de ziektewet o.i.d. kunt doen.

Het is heel goed dat je familie en je vriend hun best doen. Meer kunnen ze ook niet doen. Ik herken ook wat je schrijft, mijn man doet ook zijn best, maar ik ben de enige die kan voelen wat ik voel en dat écht voor 100% kan begrijpen. Zo lang ze hun best doen en mee willen werken aan wat nodig is voor jou is het goed denk ik.

Lastig dat je nu inderdaad te veel op een dag gepland hebt, maar misschien ook wel goed dat ze dat dan zien. En het is natuurlijk wel fijn dat het zo snel kan. Kan best dat er een plekje vrij is gekomen onverwachts, ik ben ook wel eens op zo'n korte termijn voor iets gebeld.

Ik word aangemeld en ik weet eerlijk gezegd ook niet precies hoe en wat. Ik ga in ieder geval voor mijn hand, mijn handtherapeut en ergotherapeut hebben daar op aangedrongen. Maar het is de bedoeling van mij en mijn huisarts dat er ook gekeken word naar met name de combinatie van heup, hand en psychische klachten en daarbij moeten ook de psychosomatische klachten zoals fibromyalgie niet buiten beschouwing gelaten worden. Waar dat uiteindelijk precies op uit gaat lopen weet ik niet!

Oh wat ontzettend spannend Pippa!
Het is inderdaad wel 'n beetje kort dag om op dinsdag te bellen voor vrijdag. Maar aan de andere kant is het natuurlijk ook wel fijn dat je zo snel terecht kunt.

Hoe denk je dat je werk gaat reageren? Zijn ze normaal gesproken wel begripvol? Ik kan me voorstellen dat het lastig is om dit op je werk te gaan bespreken. Revalidatie is natuurlijk intensief en dan kun je er idd geen 4 dagen bij blijven werken.

Ik heb hier geen ervaring meer dus kan je niet vertellen wat je te wachten staat. Zelf moet ik binnenkort naar de reumatoloog en hoop ik dat er verdere stappen ondernomen worden. Ben jij via de reumatoloog naar de revalidatiearts verwezen?

Heel veel succes morgen!!!

Pompoen, ik voel me er wel schuldig over inderdaad, vooral gezien de situatie van een andere collega, maar aan de andere kant kan ik daar ook weer niet zoveel aan doen natuurlijk en moet ik gewoon nu echt voor mezelf kiezen op dit moment. En 100% begrijpen doet niemand het inderdaad, want de ene vrije dag heb ik heel veel gedaan, en de andere dag echt helemaal niks. Dat is ook lastig te begrijpen, maar soms laat mijn lichaam me gewoon ontzettend in de steek. Ik hoop enorm dat het wat voor je kan betekenen. Zijn er verder nog andere opties eigenlijk voor je?

Ja het is wel fijn dat ik zo snel terecht kan, daarom heb ik ook maar gewoon ja gezegd. Mijn werk is wel begripvol tot nu toe, dus ik ga er vanuit dat dat nu ook wel het geval zal zijn, en het is voor tijdelijk natuurlijk. Overigens heb ik een 0 uren contract, dus ik mag gaan en staan waar ik wil, maar werk er in principe 24 uur, en ik denk dat dat er 18 worden gecombineerd met de revalidatie, als dat lukt in ieder geval, en anders minder nog....

Waarvoor moet je naar de reumatoloog?

Nee, ik ben van de reumatoloog doorverwezen naar de reumaconsulente, en met haar gekeken hoe & wat, ook qua medicijnen. En voor nu gaan we dit proberen, en dat is via haar gegaan!

Ik ben vorige week door de orthopeed doorverwezen naar de revalidatiearts.
Verder weet ik nog niks, wacht nog op de oproep hiervoor.
Zal nog wel een poosje duren voordat ik aan de beurt ben.

me1987 schreef:Ik ben vorige week door de orthopeed doorverwezen naar de revalidatiearts.
Verder weet ik nog niks, wacht nog op de oproep hiervoor.
Zal nog wel een poosje duren voordat ik aan de beurt ben.

Ik ben 3 weken geleden pas aangemeld en kan morgen op gesprek, dus het kan wel meevallen hoor!

Pippa schreef:Ja het is wel fijn dat ik zo snel terecht kan, daarom heb ik ook maar gewoon ja gezegd. Mijn werk is wel begripvol tot nu toe, dus ik ga er vanuit dat dat nu ook wel het geval zal zijn, en het is voor tijdelijk natuurlijk. Overigens heb ik een 0 uren contract, dus ik mag gaan en staan waar ik wil, maar werk er in principe 24 uur, en ik denk dat dat er 18 worden gecombineerd met de revalidatie, als dat lukt in ieder geval, en anders minder nog....

Waarvoor moet je naar de reumatoloog?

Nee, ik ben van de reumatoloog doorverwezen naar de reumaconsulente, en met haar gekeken hoe & wat, ook qua medicijnen. En voor nu gaan we dit proberen, en dat is via haar gegaan!

Goed dat je toch ja heb gezegd! Het heeft je wellicht ook wel overvallen dat je al op korte termijn terecht kunt.
Als ze tot nu toe al begripvol zijn geweest dan denk ik dat je je geen zorgen hoeft te maken! Oh, dat is nu wel gunstig natuurlijk dat je een 0-uren contract hebt, dan kun je zelf aangeven wat je aankunt.

Enkele jaren geleden is er in bepaalde lichaamsdelen H.MS geconstateerd (h.ypermo.biliteitssyndr.oom). Ondertussen is wel duidelijk geworden dat dit zich niet beperkt tot die lichaamsdelen maar dat is nooit officieel gediagnostiseerd. Ik krijg steeds meer lichamelijke klachten, welke me steeds meer beperken bij dagelijkse dingen. Ik herken bij mezelf heel veel klachten die ook bij fi.bromyl.agie horen.
Er moet dus gewoon 'n keer een goed onderzoek gedaan worden, 'n goede diagnose gesteld worden en iets van 'n behandelplan ofzo opgesteld gaan worden. Want op deze manier kan het écht niet meer...

Ik las op de site van het ziekenhuis waar ik naar toe ga dat daar ook een reumaconsulente is. Voor zover ik nu kan beoordelen lijkt het me wel prettig om ook eens een gesprek met haar te hebben. Ik zou graag wat handvaten krijgen om te leren omgaan met de pijn en de beperkingen die dat met zich meebrengt.

Dan hoop ik dat de reumatoloog je kan helpen en je daarna doorverwijst naar reumaconsulente. Zij kan niet heel veel voor je doen, maar wel met jou kijken wat er mogelijk is om te proberen (medicijnen, trajecten, therapie, e.d.) Laat het over je heen komen, sowieso fijn dat ze je willen helpen, of in ieder geval ermee aan de slag gaan!

Dank je! Ik ben dus al eens eerder bij de reumatoloog en dat was geen fijn gesprek, wat dat betreft vind ik het wel spannend. Maar goed, ik voel nu heel duidelijk aan m'n lichaam dat er wat moet gebeuren en daar ga ik ook voor 'vechten'. Gelukkig kan ik nu bij 'n andere reumatoloot terecht!

Voor jou nogmaals heel veel succes gewenst!!! Het zal vast 'n pittige periode voor je worden, gelukkig heb je 'n vriend en familie die achter je staan en je steunen!

Pippa schreef:Pompoen, ik voel me er wel schuldig over inderdaad, vooral gezien de situatie van een andere collega, maar aan de andere kant kan ik daar ook weer niet zoveel aan doen natuurlijk en moet ik gewoon nu echt voor mezelf kiezen op dit moment. En 100% begrijpen doet niemand het inderdaad, want de ene vrije dag heb ik heel veel gedaan, en de andere dag echt helemaal niks. Dat is ook lastig te begrijpen, maar soms laat mijn lichaam me gewoon ontzettend in de steek. Ik hoop enorm dat het wat voor je kan betekenen. Zijn er verder nog andere opties eigenlijk voor je?

Ik zou me ook schuldig voelen! Maar ik denk toch ook dat je dat niet zou moeten. Als je het nou expres deed... Maar ja dat hoef ik je vast niet te vertellen, maar zulke gevoelens zet je niet zo maar uit.
Mensen snappen het bij mij ook niet, ze doen hun best, maar ja, 't is en blijft mijn lijf en ik reageer daarop en voel dat alles op mijn eigen manier. Ik merk ook dat veel mensen niet doorhebben hoe emotioneel het allemaal is en hoe je steeds tegen dingen aan blijft lopen die niet lukken.

Ik hoop ook dat het wat voor me kan betekenen. Andere opties zijn er eigenlijk niet echt. Tenminste, niet wat mij betreft. Ik sta op de wachtlijst voor een 3-daags therapietraject rond psychosomatische klachten, maar ik ben daar eigenlijk terecht gekomen omdat ik zo met mijn lichamelijke klachten zat en daar kunnen ze me niet mee helpen. Dus ik moet eerst daarvan herstellen voordat ik dat traject in kan en ik betwijfel of het dan nog wel echt zo hard nodig is dat ik 3 dagen per week dat moet gaan doen!
Ik hoop eigenlijk dat het dan helemaal niet meer nodig is.
Andere 'optie' is aan blijven rommelen met een losse handtherapeut, ergotherapeut, fysio voor mijn heup en nog ergens los psychische hulp gaan zoeken want dat is zeker wel nodig, ik ben het vertrouwen in mijn lijf totaal kwijt. Maar dat zet dus eigenlijk geen zoden aan de dijk...

Het lastige is alleen wel dat ik misschien nog wel een keer aan mijn heup geopereerd moet worden en ik weet niet zo goed hoe het dan gaat/moet en wat ik daar mee moet.

Dus ik snap jouw onzekerheden en spanning heel goed!

Angela_1986 schreef:

Goed dat je toch ja heb gezegd! Het heeft je wellicht ook wel overvallen dat je al op korte termijn terecht kunt.
Als ze tot nu toe al begripvol zijn geweest dan denk ik dat je je geen zorgen hoeft te maken! Oh, dat is nu wel gunstig natuurlijk dat je een 0-uren contract hebt, dan kun je zelf aangeven wat je aankunt.

Enkele jaren geleden is er in bepaalde lichaamsdelen H.MS geconstateerd (h.ypermo.biliteitssyndr.oom). Ondertussen is wel duidelijk geworden dat dit zich niet beperkt tot die lichaamsdelen maar dat is nooit officieel gediagnostiseerd. Ik krijg steeds meer lichamelijke klachten, welke me steeds meer beperken bij dagelijkse dingen. Ik herken bij mezelf heel veel klachten die ook bij fi.bromyl.agie horen.
Er moet dus gewoon 'n keer een goed onderzoek gedaan worden, 'n goede diagnose gesteld worden en iets van 'n behandelplan ofzo opgesteld gaan worden. Want op deze manier kan het écht niet meer...

Ik las op de site van het ziekenhuis waar ik naar toe ga dat daar ook een reumaconsulente is. Voor zover ik nu kan beoordelen lijkt het me wel prettig om ook eens een gesprek met haar te hebben. Ik zou graag wat handvaten krijgen om te leren omgaan met de pijn en de beperkingen die dat met zich meebrengt.

HM.S kan toch niet alleen in bepaalde lichaamsdelen geconstateerd worden? Dan heb je geen H.MS maar ben je gewoon h.ypermobiel in sommige gewrichten! Een van de kenmerken van HM.S is nl dat het in bepaalde lichaamsdelen juist voorkomt. Je moet geloof ik je knieeën en ellebogen kunnen overstrekken, je handen plat op de grond kunnen leggen, je duim naar je pols kunnen brengen en nog een aantal dingen. En dan moet je zoveel punten van de zoveel hebben en dán pas heb je dat syndroom. Ik ben h.ypermobiel in heel veel gewrichten, enkels, rug, heup, polsen, handen, vingers, maar niet in mijn knieën en ellebogen!! Ik heb dat s.yndroom dus niet om die reden.

Overigens betekend dat niet, dat is het scheve er aan, dat je er niet net zo veel last van kunt hebben...alleen het syndroom heb je dan niet. Zo begreep ik het!

Ik ga nu lekker relaxen en rustig aan doen. Morgen zal ik laten weten hoe het gegaan is!

Laad je inderdaad maar even lekker op, voor zover dat lukt!!

тыквашка schreef:

Angela_1986 schreef:

Goed dat je toch ja heb gezegd! Het heeft je wellicht ook wel overvallen dat je al op korte termijn terecht kunt.
Als ze tot nu toe al begripvol zijn geweest dan denk ik dat je je geen zorgen hoeft te maken! Oh, dat is nu wel gunstig natuurlijk dat je een 0-uren contract hebt, dan kun je zelf aangeven wat je aankunt.

Enkele jaren geleden is er in bepaalde lichaamsdelen H.MS geconstateerd (h.ypermo.biliteitssyndr.oom). Ondertussen is wel duidelijk geworden dat dit zich niet beperkt tot die lichaamsdelen maar dat is nooit officieel gediagnostiseerd. Ik krijg steeds meer lichamelijke klachten, welke me steeds meer beperken bij dagelijkse dingen. Ik herken bij mezelf heel veel klachten die ook bij fi.bromyl.agie horen.
Er moet dus gewoon 'n keer een goed onderzoek gedaan worden, 'n goede diagnose gesteld worden en iets van 'n behandelplan ofzo opgesteld gaan worden. Want op deze manier kan het écht niet meer...

Ik las op de site van het ziekenhuis waar ik naar toe ga dat daar ook een reumaconsulente is. Voor zover ik nu kan beoordelen lijkt het me wel prettig om ook eens een gesprek met haar te hebben. Ik zou graag wat handvaten krijgen om te leren omgaan met de pijn en de beperkingen die dat met zich meebrengt.

HM.S kan toch niet alleen in bepaalde lichaamsdelen geconstateerd worden? Dan heb je geen H.MS maar ben je gewoon h.ypermobiel in sommige gewrichten! Een van de kenmerken van HM.S is nl dat het in bepaalde lichaamsdelen juist voorkomt. Je moet geloof ik je knieeën en ellebogen kunnen overstrekken, je handen plat op de grond kunnen leggen, je duim naar je pols kunnen brengen en nog een aantal dingen. En dan moet je zoveel punten van de zoveel hebben en dán pas heb je dat syndroom. Ik ben h.ypermobiel in heel veel gewrichten, enkels, rug, heup, polsen, handen, vingers, maar niet in mijn knieën en ellebogen!! Ik heb dat s.yndroom dus niet om die reden.

Overigens betekend dat niet, dat is het scheve er aan, dat je er niet net zo veel last van kunt hebben...alleen het syndroom heb je dan niet. Zo begreep ik het!

Wat ik er altijd van begrepen heb is dat je hyp.ermobiel bent als je lichaamsdelen kunt overstrekken maar daar geen last/pijn van hebt, zoals bv. de mensen die zich in het circus in 'n koffertje vouwen. En dat als je er last/pijn van hebt, dat je dan HM.S hebt.
Je moet wel een aantal lichaamsdelen kunnen overstrekken wil er sprake zijn van hy.permobiliteit, als er maar sprake is van één of twee lichaamsdelen dan ben je 'gewoon' wat flexibeler.

Maar wat ik dus al zei, er is nooit echt goed onderzoek gedaan. Ik ben één keer bij de reumatoloog geweest, die heeft dus toen in 5 min. H.MS geconstateerd in mijn armen (schouders tot vingers) en daar was het mee klaar. Geen duidelijke uitleg, geen advies behalve dan dat de mededeling dat ze me vast nog wel eens terug zou zien en dat als ik niet op zou letten dan zou dat wel eens in 'n rolstoel kunnen zijn...
Gelukkig ben ik onder behandeling bij een goede fysiotherapiepraktijk en hebben zij mij verder op weg geholpen! Alleen dat is niet meer voldoende.

Kan iemand me dat met die pompoen even uitleggen?

Charlie schreef:Kan iemand me dat met die pompoen even uitleggen?

't betekend Pompoentje in het Russisch dus vandaar

Zo, ik ben weer terug.

Fijn gesprek gehad met die man, alleen vervelend dat hij niet zo heel erg goed Nederlands sprak en ik dus niet alles gelijk begreep. Hij acht mij geschikt voor het traject omgaan met pijn, maar ik moet ook nog een intake krijgen bij een psycholoog, omdat ze zeker willen weten dat er niet meer bij komt kijken, dat is gewoon standaard. Als deze me ook geschikt acht, dan word ik aangemeld voor het traject. Dat is 6 weken observatie met fysiotherapeut, ergotherapeut, maatschappelijk werkster & een beweegagoog, daarna kijken naar een 'behandelplan' en dan maximaal 12 weken dat plan volgen, en daarna moet ik het zelf gaan doen.

Het kan nog wel 3/4 weken duren voor ik naar de intake kan komen, en daarna nog 4 weken voor ik terug kan naar de revalidatiearts. Daarna gaat het pas in werking gezet worden, dus dat duurt nog wel even.

Nog redelijk vaag dus, maar er is iets gestart, en we gaan kijken of dat haalbaar is allemaal. Sowieso aankomende donderdag een bijeenkomst over Fibromyalgie met een korte uitleg over de trajecten, maar dit stond al gepland via de reumaconsulente.

Hij kon me verder niet helpen over mijn werk, dat moet echt via een bedrijfsarts, nou prima.

Verder map vol informatie gekregen en twee tips van boeken om te lezen;

http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/leven-met-pijn-audio-cd/1001004010301212/index.html
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/pijn-zonder-strijd/1001004010208735/index.html

Wat fijn dat er iets gestart is om te leren met je pijn en ziekte om te gaan. Zo'n proces is best pittig maar hopelijk is het een goede investering voor de toekomst. Succes!

Reactie van mijn leidinggevende over mijn uren / deels ziektewet (we zijn aan het what's appen met elkaar):

Dat komt wel goed meis!! Werk minst belangrijk! jij bent VEEL belangrijker!!!