Peuter pubertijd

Pfff N is de laatste tijd zo dreinerig! Hij wilt dan niet voor of achteruit en echt niets is goed. Als hij iets wilt drinken en hij krijgt melk dan wilt hij sap en als ik dan sap voor hem pak wordt hij woest omdat hij melk wilt. Hij werpt zich dan dramatisch huilend tegen de muur en is de komende 45 minuten niet meer aanspreekbaar. Best lastig die peuter pubertijd!! Helemaal niet erg dat ik over 3 weken weer 2,5 dag aan het werk ga, dan kan ik ook weer meer energie en geduld voor thuis opbrengen.

Nouja mijn motto voor vandaag is dan maar "positief blijven en mijn grenzen goed in de gaten houden!"

Nog meer peuter pubermama's?

Ik dacht altijd dat de peuterpuberteit begon met 2 jaar, maar Laurens was met 1,5 al heerlijk aan het puberen. Precies wat jij zegt: hij weet wat hij wil, maar dat veranderd zo weer. Vooral bij het eten bepaald hij zelf wel wat hij opeet en wat niet. Hij vist er zo tussenuit wat hij lekker vind. Ik heb hem net naar het kdv gebracht..... Even een dagje rust! (en even bijkomen van een dagje Plopsaland, want dat vond hij gisteren wel leuk!)

Laurens is bezig om zijn grenzen vast te leggen en ik vind het soms zo moeilijk om daar mee om te gaan....

Hier ook zo'n lekkere peuterpuber. Hij kan echt heel dramatisch doen als hij iets niet mag. Vooral op straat of in de winkel wil hij graag even uit testen hoe ver hij kan gaan en als dan andere mensen zich er mee bemoeien is het helemaal feest. Ik hou me gewoon aan mijn eigen grenzen en desnoods zet ik hem gewoon vast in de wagen of in zijn tafelstoel. FF afkoelen en dan weer lief spelen.

Ja hier ook, gelukkig (nog) niet zo heftig, maar hij is pas 15 maanden dus misschien komt dat nog..
Hier is het vooral als hij moe is, dat hij dan dreinerig wordt.

Ik heb hem gister voor het eerst serieus in de hoek gezet. Hij pakte een glas van tafel en toen ik zei dat hij het terug moest zetten, gooide hij het expres pats op de grond. Fijn, zo'n dreumes

*Verwijderd*

CareBear schreef:Jep, maal 2

M. heeft het heel erg, niet luisteren, continue maar doorgaan wanneer iets niet mag, tegendraads, woede aanvallen, schoppen, slaan etc. en trekt L. er in mee. Die wordt daardoor oververmoeid en hangt en huilt dan vooral aan mij.
Ze hebben ook bijna alleen maar ruzie dus zwaar vermoeiend (als fulltime moeder). Ze gaan in febr. naar de psz!

Maar natuurlijk kunnen ze ook heel lief zijn hoor

Op je foto zijn het ook echt 2 (kerst-)schatjes hoor!

En N is ook erg lief, maar af en toe heb je echt van die achter-het-behang-plak-momenten
En die momenten zijn de laatste dagen wat meer als anders, dus erg vermoeiend! Vooral omdat mijn nachten de laatste nachten ook bagger zijn... Net voor het slapen weer een enorme driftbui, bij begon aan zijn eigen haar te trekken en te slaan. Gelukkig kreeg ik hem na 15 min weer rustig en ligt hij nu lekker te slapen.

Maar het zijn allemaal fases gelukkig!

Hahaha hier ook zo'n miniterrorist . Het begint s' ochtends als ik hem
uit bed wil halen al. De eerste die binnen komt krijgt een krijsparade over zich heen. Beneden krijst hij ook om elke scheet alles bij elkaar en doet expres alles wat niet mag. Tegenwoordig zetten we 'm op de gang als hij na 2 waarschuwingen niet ophoudt. Hij weet nu precies wat de 'gang' betekent, dus als hij weer begint te krijsen en ik vraag of hij naar de gang wilt zegt hij 'nee' en doet weer normaal haha.

Ik heb vanaf een maand of 17 vaak geroepen dat mijn dochter ook in de 'peuterpubertijd' zit, maar nu ze 2,5 is weet ik pas echt wat het is
Op die jongere leeftijd begon ze ook met zulke dingen; melk krijgen en sap willen, en als ze dan sap krijgt gillen dat ze toch melk wil . Zo ging dat dus met veel dingen; niet meer willen eten en als ik dan rustig zei dat het goed is en het bordje weg haal, beginnen te brullen dat ze nog wilde eten haha. Als ik het zo op schrijf klinkt het al grappig, maar op dat moment zó vermoeiend.

Nu is ze in de leeftijd dat ze ineens compleet kan ontploffen, dat wij hier elkaar echt aankijken van 'wat is er aan de hand??'. Dan laat ze zich krijsend op de grond vallen (gelukkig nog nooit buiten huis voorgekomen), is niks goed en als het echt foute boel is wil ze me ook nog weleens een mep geven (of ze slaat de tafel o.i.d.).
Ze wil ook altijd alles zelf doen, tot het dwangmatige aan toe; ik doe het licht aan, ze rent er heen 'nee ik wilde dat doen!!', doet het licht uit en vervolgens zelf weer aan. Haha, zooo vermoeiend die peuters..
Of als ze haar schoenen ofzo aan wil trekken en het lukt niet, haha dan smijt ze echt woedend die schoenen door de kamer. En daarna echt zo'n blik van 'oke, ik weet dat dit wat overdreven was..'
Ze probeert ook heel erg uit door vooral niet te luisteren. Als ze ergens niet aan mag komen, het toch nog even een keer aanraken..

Gelukkig ga ik volgende week weer aan het werk, even wat anders aan mijn hoofd!

Liva schreef:Hahaha hier ook zo'n miniterrorist . Het begint s' ochtends als ik hem
uit bed wil halen al. De eerste die binnen komt krijgt een krijsparade over zich heen. Beneden krijst hij ook om elke scheet alles bij elkaar en doet expres alles wat niet mag. Tegenwoordig zetten we 'm op de gang als hij na 2 waarschuwingen niet ophoudt. Hij weet nu precies wat de 'gang' betekent, dus als hij weer begint te krijsen en ik vraag of hij naar de gang wilt zegt hij 'nee' en doet weer normaal haha.

Haha, geniaal. Behalve op het moment zelf dan

Liva schreef:Hahaha hier ook zo'n miniterrorist . Het begint s' ochtends als ik hem
uit bed wil halen al. De eerste die binnen komt krijgt een krijsparade over zich heen. Beneden krijst hij ook om elke scheet alles bij elkaar en doet expres alles wat niet mag. Tegenwoordig zetten we 'm op de gang als hij na 2 waarschuwingen niet ophoudt. Hij weet nu precies wat de 'gang' betekent, dus als hij weer begint te krijsen en ik vraag of hij naar de gang wilt zegt hij 'nee' en doet weer normaal haha.

Ohja die ochtenden... heerlijk om 6 uur al gekrijs aan je hoofd, erg herkenbaar! Vanmorgen mocht hij nog even bij mij in bed, maar begon daar te huilen en dreinen. J ligt ernaast te slapen dus ik heb hem weer naar zijn kamer gebracht, in bed gezet, en gezegd dat ik hem wel weer kom halen als hij gezellig kon doen. Toen ik me aangekleed had en hem wilde halen, hing hij heel dramatisch met zijn armen over zijn ledikant rand met een snotbriebel tot aan de grond uit zijn neus van het huilen.

Flemy, ik herken helemaal wat je schrijft! Ik heb eerder ook wel geroepen dat hij zo aan het puberen was, maar daar was dat echt niets bij vergeleken met dit! 1 en al drama als het fout is, en het is vaak fout om niks. Gaat hij bijv kleuren dan kijkt hij me aan en zet snel een streep op tafel. Ik waarschuw hem, niet op tafel kleuren maar in je boekje. Hij kijkt me nog uitdagender aan en Hup weer een streep op tafel. "N nog 1x en de stiften gaan in de kast!" en natuurlijk doet hij het nog 1 keer en gaat de stiften dus in de kast, met het gevolg dat hij zich schreeuwend met een aanloop tegen de muur werp, zich langzaam tegen de muur laat zakken (met mijn zijn gezicht tegen de muur) en een woedeaanval krijgt van heb ik jou daar op de grond.
Inderdaad heel grappig om zo terug te lezen, maar als dat dagen zo doorgaat zooooo vermoeiend!

Ja hoor, hier nog een mama met zo'n peuter! Hele fijne fase

Bij Rick wordt het nu wat minder, al heeft hij soms natuurlijk nog zijn buien. Lisa is echt al een tijdje flink aan het peuterpuberen, al is ze nog een dreumes haha. Aaaah wat een pit heeft dat dametje, ik ben nu gewoon zover dat ik haar gewoon totaal negeer als ze weer is ontploft omdat ze haar zin niet krijgt en dan is ze het snelste weer bij zinnen gekomen. Maar wat is hier het verschil groot tussen een jongen en een meid, Rick is echt veel makkelijker in een winkel oid en Lisa is weer veel makkelijker met spelen. A

Meeko, hier is dat ook zo hoor, dat als ik haast heb of er totaal geen zin in heb dat ze dan júist dwars doet. Dat voelt ze gewoon aan, lekker gebruik van maken Ik ben vooral benieuwd hoe dat straks zal gaan als ik weer te werk moet, dan moeten we echt opschieten 's morgens. Wat wel helpt, is dat we al aangekleed naar beneden gaan. Voorheen wilde ze standaard in pyjama naar beneden en dan na het ontbijt aankleden, maar dat doe ik dus niet meer. Dan was het vaker zo dat ze niet wilde aankleden na het ontbijt, dan wel.

Het is hier trouwens ook lang niet dagelijks het geval gelukkig, paar keer per week misschien.

Wat hier supergoed werkt: ik laat Tomas veel kiezen. Als hij bijvoorbeeld naar bed moet, maar hij wil niet, zeg ik:
Je gaat nu echt naar bed. Wil je dat ik je optil, of wil je zelf naar de slaapkamer lopen?

En als hij geen fruit wil eten vraag ik:
Je gaat nu fruit eten. Wil je appel of wil je banaan?

En als hij geen zin heeft om een t-shirt aan te doen vraag ik:
Je krijgt nu een t-shirt aan. Wil je een blauw of een paars t-shirt aan?

Ben helemaal blij met deze ontdekking, want hij houdt dan op met krijsen en zegt welke van de twee dingen hij wil

Filoria schreef:Wat hier supergoed werkt: ik laat Tomas veel kiezen. Als hij bijvoorbeeld naar bed moet, maar hij wil niet, zeg ik:
Je gaat nu echt naar bed. Wil je dat ik je optil, of wil je zelf naar de slaapkamer lopen?

En als hij geen fruit wil eten vraag ik:
Je gaat nu fruit eten. Wil je appel of wil je banaan?

En als hij geen zin heeft om een t-shirt aan te doen vraag ik:
Je krijgt nu een t-shirt aan. Wil je een blauw of een paars t-shirt aan?

Ben helemaal blij met deze ontdekking, want hij houdt dan op met krijsen en zegt welke van de twee dingen hij wil

Ja werkt hier (soms) ook inderdaad!! Voor het slapen zitten we altijd nog even samen, drinkt hij wat pap en zingen we een liedje. Maar soms wilt hij niets dus dan zeg ik "zal mama je de fles geven of zal ik je in bed leggen?" dan kiest hij toch voor zijn fles en is de strijd voorbij. Ze hebben dan toch het idee een eigen keuze te hebben maar uiteindelijk bepaal jij als ouders wat er gebeurt, werkt hier ook prima!