angst bij een peuter

Ons zoontje is best wel bang voor eigenlijk bijna alles wat anders is dan standaard.

Tuurlijk hoort het grotendeels bij de leeftijd, maar ook op de opvang en op het cb gaven ze aan dat hij er toch wel meer last van heeft dan andere leeftijdsgenootjes.

Het cb raadde een pedagogisch medewerker aan.

Heeft iemand hier ervaring mee? Zowel met de angsten als met gesprekken met een pedagogisch medewerker?

Wat vervelend.
Maar waar is hij dan bijvoorbeeld bang voor?

Ik herken het (nog) niet.

Voor redelijk gangbare dingen als een draaimolen, springkussen, van die auto's bij winkels zodra ze bewegen. Erin zitten als het ding stilstaat is niet erg, maar ik moet hem niet aanzetten.

Daarnaast wordt hij heel onrustig wakker (vooral op de opvang), kan hij vanuit het niets heel erg schrikken en vaak ook huilen zonder dat er voor ons een aanwijsbare aanleiding is.

Honden vindt hij ook heel eng. Zelfs kleine rustige honden. Ik kan enthousiast doen wat ik wil, maar hij zal zo'n beestje nooit gaan aaien.

Van de week op het cb moest hij heel erg huilen bij binnenkomst, terwijl we de enigen waren. Maar het feit dat ik hem daar uitkleedde vond hij dus alweer heel eng.

Dit is maar een kleine selectie van wat we tegen komen. Het is altijd een (over)gevoelig jochie geweest. En deels zijn de angsten in mijn ogen zeker wel verklaarbaar, maar ja het is wel heel veel..

Hoi Jetje,

Ja hier ook herkenbaar hoor! Mijn zoontje is bang voor overvliegende vliegtuigen; hij springt dan echt bij me op schoot als we achter in de tuin zitten en hij hoort er een. Gelukkig wonen we niet dichtbij Schiphol! Verder is hij bang voor honden, ongeveer alle boerderijdieren en was hij bang voor de stofzuiger.

Geen ervaring met een pedagogisch medewerker, ben zelf wel orthopedagoog. Via welke instelling moest je deze dan benaderen?

Wat ontzettend vervelend.
Voor hem vooral. Een hoop dingen die hij juist zo leuk zou moeten vinden, waar hi jozveel plezier aan zou kunnen beleven.

Ik hoop dat ze hem kunnen helpen en dat hij snel lekker kan genieten.

Dank je Hazeltje lief van je!

Nana: hoe ga jij daarmee om? Het cb heeft alleen gezegd dat hun pedagogisch medewerker met vakantie is. Ik moet me er nog even in gaan verdiepen. Ze zeiden wel dat ik de dingen niet uit de weg moest gaan met hem. Maar ja een gillend kind in de draaimolen lijkt me ook weer niet de bedoeling... :-)

Zouden ze niet meer dingen bedoelen die onvermijdelijk zijn? Een rondje in de draaimolen is natuurlijk iets wat je echt opzoekt, dat zou ik dan ook niet doen, maar misschien bedoelen ze dat als hij bijvoorbeeld bang is voor honden, je niet al op voorhand aan de overkant moet gaan lopen als er iemand met een hond aankomt.

Susan schreef:Zouden ze niet meer dingen bedoelen die onvermijdelijk zijn? Een rondje in de draaimolen is natuurlijk iets wat je echt opzoekt, dat zou ik dan ook niet doen, maar misschien bedoelen ze dat als hij bijvoorbeeld bang is voor honden, je niet al op voorhand aan de overkant moet gaan lopen als er iemand met een hond aankomt.

Dat dacht ik in eerste instantie ook, maar toen ik doorvroeg bedoelde ze ook de dingen die je echt opzoekt, zoals bij papa op de nek zitten en dingen waarbij je als ouder echt mee kan (zoals toch wel die draaimolen)...

Want als je het niet stimuleert, blijft hij in die angsten zitten zei ze.

Ik zou hem niet gaan dwingen om dat soort dingen te doen. Je kunt wel naar een speeltuin gaan met allerlei verschillende speeltoestellen en attracties, voor klein en groot en dan samen kijken wat hij wel durft en leuk vindt, en het dan van daaruit steeds een beetje verder opbouwen. Ik denk dat als je hem zonder meer in een draaimolen zet waar hij niet in durft, je juist het risico loopt dat hij voorlopig helemaal niet meer naar een speeltuin of pretpark wil.

Ik stuur je even een PM.

Mijn dochter is sinds kort ook opeens bang van de kleinste dingen (wat allemaal voorheen geen probleem was).
Eergisteren zat ze hier in de zandbak en daar zag ze een veertje in liggen, ze ging meteen heel hard en overstuur huilen. Ze is opeens bang van de stofzuiger en de grasmaaier. De draaimolen vindt ze ook leuk als ie niet draait, als hij draait komen er dikke tranen (vorig jaar vond ze 'm nog heel leuk).
Ik denk dat het een fase is en dat het allemaal wel weer goed komt. Het zoontje van een vriendin van mij heeft het ook sinds kort (hij is net 2 jaar geworden).
Ik vind het een raar advies om hem tegen zijn zin in in de draaimolen te zetten, dat zou ik zelf nooit doen.
Wat ik nog wel doe is gewoon stofzuigen waar ze bij is en haar daarbij proberen te betrekken, ik heb een paar keer de stofzuiger aangehad terwijl ik haar vast had, zodat ik bij haar was en toch iets kon doen. Nu vindt ze de stofzuiger al wel wat minder eng.

Susan: je hebt een PM terug. thanks!

Liadan: heel herkenbaar wat je zegt. Ik vond het ook een raar advies, maar ik denk wel dat ik juist daarom met een pedagogisch medewerker wil praten. Wie weet wat hij/zij voor bruikbare tips heeft. Dat je het niet uit de weg moet gaan snap ik wel. Op de kermis gaan we altijd even kijken bij de draaimolen en als hij nee zegt op mijn vraag of hij er ook in wil dan laat ik het daarbij. Ik blijf het steevast aanbieden, maar bij nee is het voor mij ook wel goed.

Ik heb voor mijn vorige opleiding wat gelezen over dit onderwerp, en dat 'confronteren met de angst' moet je meer zo bekijken denk ik:

Als je kind schrikt van iets engs, neem hem dan even op schoot, kijk rustig naar het enge ding en praat er samen over. Benoem hoe het eruit ziet, wat voor geluid het maakt, welke kleuren het heeft, wat je ermee kunt doen etc. etc. Zeg ook dat je het ding zelf mooi vindt, of grappig. Dat kan helpen.

Tomas was erg bang voor de stofzuiger en voor spinnen. Als ik nu ga stofzuigen, of als we een spin zien, ga ik eerst even met hem kletsen. 'Dat is een spin, hij is heel klein. Kijk maar. Ik vind spinnen grappig, met al die pootjes. Spinnen kunnen lopen, maar spinnen kunnen niet vliegen' etc. etc. Ik merk dat Tomas daar rustig van wordt. Hij gaat dan een beetje meepraten met me.
De volgende stap is dat hij het object ook aanraakt, bijvoorbeeld de stofzuiger. Dat durft hij wel na een tijdje kletsen erover. En dan gaat hij zelfs helpen met stofzuigen

Elke keer als ik merk dat hij iets nieuws eng vindt (vandaag waren het bijvoorbeeld slakken) pas ik deze tactiek toe. Even stil blijven staan, goed kijken naar de slak, vertellen wat slakken doen, wat ze eten, hoe ze eruit zien. En dan zegt Tomas 'slakken zijn niet eng, slakken zijn mooi', en loopt hij verder haha.

Maar bij heeeele erge angsten denk ik dat deze aanpak wat te simpel is misschien hoor.

De draaimolen is misschien eng vanwege het harde geluid en al die lampjes etc. Dat kun je ook benoemen: 'wat een hard geluid he?! Ooo dat vind ik wel mooi hoor, ik houd van harde muziek. Vind jij het ook mooi?'

Het lijkt me inderdaad nergens voor nodig om hem verplicht erin te zetten. Misschien dat hij het zelfs extra eng vindt als hij het idee krijgt dat jullie hem er graag in willen hebben.

Oooo Tomas heeft trouwens nog een mooie. Hij is doodsbang voor mos. Daar wil hij echt NIET op lopen. Laatst liepen we ergens waar overal mos lag, toen moest ik hem de hele tijd optillen. Heb niet aan mijn tactiek gedacht. Die moet ik binnenkort nog maar eens toe gaan passen. Even samen rustig naar het mos kijken en erover praten, en aanraken... Kan me geen leukere besteding van een middag bedenken

Bedankt voor je heldere uitleg Filoria. Ik probeer dat grotendeels toe te passen. Van de week een klein hondje (eerst even gevraagd of ie van kinderen hield natuurlijk). Dus eerst samen er heen ik ben hem gaan aaien en vertelde Jesper hoe leuk ik dat vond en hoe leuk het hondje dat vond. Maar toch doet hij het niet zelf. Dan zegt ie wel dat het hondje lief is, maar bij elke beweging springt hij toch weg.

Dat doet Tomas precies zo ja! Wel zeggen dat hij honden mooi vindt, maar ondertussen wil hij meteen opgetild worden als er een grote hond aankomt haha.

Dat laat ik maar zo, een lichte angst voor honden lijkt me niet verkeerd. Toch?