Niet alleen willen slapen...

Mijn kerel is 13 maanden en we hebben thuis een nieuw fenomeen.
Ik snap er niets van, dit heeft'ie nog nooit eerder gedaan.

Hij gaat heerlijk slapen om 19:00-19:30. Geen probleem. Rond 22:00 begint'ie te mopperen. 'Vroeger' gaven we speentje, troostten we hem even en sliep hij lekker door.
Maar de afgelopen dagen, wil hij niet meer verder slapen alleen.
Zodra we hem vastpakken, slaapt hij prinsheerlijk door! Of wanneer we een hand op zijn buik/rug leggen, ook geen probleem.
De eerste nacht snapten we het niet echt, en na vele pogingen hebben we hem tussen ons in gelegd. Meneer was direct vertrokken en sliep als een os.

Maar afgelopen nacht wilden we daar niet weer aan toegeven. (1: ik wil niet dat hij hieraan gaat wennen. 2: ik doe geen oog dicht met hem naast me, dus dat houd ik niet vol).
Dus zijn we eerst echt gaan kijken of er niets anders aan de hand was, en toen we er zeker van waren dat dat neit het geval was, hebben we hem door laten huilen. Echt overstuur was hij niet ( zo nu en dan, dan keken we even bij hem) maar mopperde, schreeuwde en protesteerde hij luid huilend.
Na een uur viel hij uitgeput in slaap, om dit een uur later opnieuw te proberen etc.

Gisteren overdag heeft hij 3.5uur op zijn eigen bed geslapen, en was er geen probleem.
Net weer op eigen bed gelegd en ben benieuwd wat hij doet...

Maar wat moet ik hiermee?
Aan de ene kant snap ik dat hij zich onveilig voelt, bang is en geborgenheid zoekt, maar kan/wil daar om meerdere redenen(die ik al eerder aangaf) niet aan toe gaan geven. Hij heeft ook dondersgoed door dat hij me kan bespelen.
Maar hem laten huilen vind ik ook erg moeilijk.

Is dit een kwestie van volhouden? Een sprongetje?
Wat vinden jullie hiervan????Wat zouden jullie doen?

Na 13maanden gebroken nachten, 5uur op etc, ben ik ook ondertussen gebroken. Dit kan ik er eigenlijk niet bij hebben!! Heb er de kracht niet meer voor;-) haha!

J. heeft ook van die periodes. Ik geef eraan toe en meestal is het na een 1-2-3 weken wel weer over. Nu heeft hij sinds een paar dagen dat hij 'savonds na een half uur/uur begint te jammeren en dan huilen omdat hij niet kan slapen. Uiteindelijk valt hij steeds pas weer in slaap als hij even met ons in bed ligt en dan slaapt hij daarna de hele nacht in z'n eigen bedje. Nou ja prima, dan maar zo.

Ik zou er niet aan toegeven, maar even volhouden. Natuurlijk wil hij lekker tussen jullie in liggen, maar dat zou ik zelf ook niet willen. Het gaat een keertje over, echt waar. Bij ons is het nu sinds een maand of 4 dat we er 's nachts niet meer uithoeven, dus het komt goed! Ik hoop alleen dat het bij jullie sneller is dan bij ons

Hier geven we er gewoon aan toe, soms heeft hij van die momenten dat hij gewoon lekker bij ons wil zijn, nou prima dan slaapt hij tussen ons in. Ik doe daar niet meer moeilijk over, op deze manier slapen we allemaal het beste.
En na 1 of 2 nachten, soms iets langer, is het over en dan slaapt hij weer in zijn eigen bed.

Heb je niet iets van een nachtlampje voor op zijn kamertje ofzo? Misschien vind hij dat fijn, of als je de deur een beetje open laat staan en de lamp op de overloop aanlaat. Bij ons is altijd de lamp op de overloop aan 's nachts. Ze hebben ze in hun kamertjes voldoende licht om alles te kunnen zien als ze wakker zijn/worden.

Ik zou er zelf wel aan toegeven. Al snap ik heel goed wat de redenen kunnen zijn om er niet aan toe te geven.

Wat hier nog weleens wonderen doet bij het inslapen is de babyprojector die we hebben. Met zachte muziekjes, en plaatjes op het plafond. Wanneer ze ligt te keten (dat is hier nog weleens zo als ik haar 's avonds in bed leg omdat ze nu doorheeft dat ze het hele bed kan verkennen) dan wordt ze daar vaak rustig van en valt makkelijker in slaap. Ook heb ik een klein nachtlampje in het stopcontact zitten wat ik laat branden tot ik zelf naar bed ga, misschien is dat ook nog wat zoals Lieskuh al zegt.

Verder geen tips, wil je wel even sterkte wensen! Lijkt me niet makkelijk om nog steeds gebroken nachten te hebben

Lieskuh schreef:Heb je niet iets van een nachtlampje voor op zijn kamertje ofzo? Misschien vind hij dat fijn, of als je de deur een beetje open laat staan en de lamp op de overloop aanlaat. Bij ons is altijd de lamp op de overloop aan 's nachts. Ze hebben ze in hun kamertjes voldoende licht om alles te kunnen zien als ze wakker zijn/worden.

Wij doen dan de lamp op de overloop aan, werkt ook.

Hier zijn er ook genoeg van die periodes geweest, wij geven er ook niet aan toe.. Wat we wel deden was hem troosten in zijn bedje of op zijn kamertje (dus niet van de kamer af) en soms bleven we naast t ledikant zitten totdat hij sliep of echt rustiger was.

Het zijn inderdaad echt periodes. En of je hem nu bij je in bed neemt of troost op zijn kamer, het gaat weer over. Ik bedenk me altijd maar dat ze zich op dat moment gewoon rot voelen en geef ze de aandacht die ze dan nodig hebben. Voor mij kan het iets onbenulligs zijn als 'bang in het donker' of 'zich alleen voelen' maar voor een kind is dat een groot iets.
N heeft de laatste avonden ook wat moeite met in slaap vallen, ik laat hem niet huilen. Naast dat hij echt niet in slaap valt, vind ik het gewoon sneu. Ik vind het natuurlijk ook echt vervelend op zo'n moment, ben moe van mijn werk en slaap ook al bijna 14 maanden geen nacht door. Maar dan mopper ik beneden even tegen mijn man dat ik het echt zat ben. Maar probeer weer positief bij N zijn kamertje binnen te stappen.
J krijgt nu weer 4 tanden ineens, dus veel snot, pijn in haar mondje... die slaapt dus lekker bij ons in bed. Zij blij wij blij. Als de tandjes weer door zijn kan ik haar ook zonder problemen weer in haar eigen bed leggen... tja het zijn niet de makkelijkste tijden, maar ineens bedenk je je weer dat ze weer een paar dagen zonder problemen hebben geslapen!

Ik denk dat je moet doen wat goed voelt, iedere moeder (in ieder geval hier op het forum denk ik) doet het naar beste bedoelingen...