voel je wel eens de verplichting van bezoek brengen aan.....

Bijvoorbeeld opa's/oma's, ouders...

Had er pas met mijn vriendin over, dat onze ouders verwachten soms dat we elke zondag op bezoek komen...
Dat was vooral in het begin, nu weten ze wel dat we dat niet redden en dat dat niet helemaal reëel is. We komen overigens wel regelmatig 1-2x per week en we bellen

Tegenover oma's heb ik vaak dat ik nodig op bezoek moet, omdat ik al zolang niet meer ben geweest.
Vorige week bij mijn ene oma geweest en zal binnenkort ook weer eens langs de ander gaan.

Ben benieuwd of jullie ook verplinchtingen ervaren?

Onze ouders zien wij sowieso 1x per week, meestal vaker en dat voelt echt niet als een verplichting, ik vind het altijd gezellig.
De opa's en oma's wel, daar zouden we echt vaker naar toe moeten gaan. Het blijft er vaak bij en ik voel me schuldig dat we er niet vaker komen (nu eens in de 2 a 3 maanden denk ik).

Ik heb mijn oma ook echt schandalig lang niet meer gezien.. Meestal ga ik alleen mee als mijn ouders gaan bij verjaardagen, pasen, kerst o.i.d.

Ben nog nog uit mijzelf geweest (Ik schaam me diep, echt waar)

Ja bij mijn Oma wel. Ik heb niets met haar, dus dat maakt het wel moeilijker om mijn gezicht zo nu en dan te laten zien. Het beperkt zich dus ook tot eens in de 2 a 3 maand.

Ik zie het inderdaad bij bepaalde mensen als verplichting en dat is dan vooral omdat die mensen me dat gevoel ook geven.
Wij doen daar niet aan mee en gaan erheen als we tijd hebben..

Bij mijn ouders voel ik deze verplichting niet. Ze wonen zo dichtbij (1 straat verder) dat het vanzelf gaat dat ik even wat langs kom brengen, ophalen, wat vertellen etc. Dat kan een paar uur lang zijn, maar ook 5 minuten.

Bij mijn oma voel ik deze verplichting wel, helemaal nadat mijn opa 2 maanden geleden is overleden.
Mijn opa en oma verwachtten dat hun kinderen en kleinkinderen voor ze zorgen. Als je op visite komt, hoor je ook altijd wie er wel en niet zijn geweest/wat van zich hebben laten horen. Ik ben hun aanwezigheid de laatste jaren meer gaan koesteren (had met mijn eigen leeftijd te maken) waardoor ik het ook minder erg vond om bij ze langs te gaan. Het is alleen zo jammer dat je nooit hoorde dat ze het fijn vonden dat je er was, je hoorde alleen 'kom nog een keer weer' (beetje dwingend). Maar gisteren was ik bij oma en had ik wat voor op het graf van opa meegenomen, dat hebben we er samen naartoe gebracht. Toen we bij opa stonden en ik de bloemen op het graf zette, zei oma: 'heel lief van je'. Wow, zoiets heeft ze nog nooit tegen me gezegd! Daar doe ik het dan voor!

Nee dat doe ik altijd met plezier en voelt niet als verplichting. Is ook geen standaard dag dat we elkaar zien. Met sommige vriendinnen zie ik het wel meer als een verplichting, dus herken het gevoel wel.

Bij m'n ouders heb ik dat totaal niet. Zij verwachten ook helemaal niet dat we elke week langskomen, zijn vaak genoeg zelf weg dus dat hebben ze bij wijze van niet eens door, haha Vind het wel altijd zo leuk om even extra langs te gaan als mijn/zijn ouders op vakantie gaan oid, maar dat is alsnog geen verplichting.

Bij oma's voel ik het niet als verplichting, maar het is wel weer eens nodig. Nadeel is dat mijn oma's niet bepaald om de hoek wonen, dus dat moet je dan echt gaan plannen.

De schoonfamilie zie ik vrij vaak omdat die dichterbij wonen, dus ga ook graag richting ouders omdat het anders niet helemaal eerlijk voelt. Die zijn alleen wel 2 uur rijden, evenals mijn oma. Mijn ouders komen ook regelmatig hierheen, sinds ik wat groter woon kan dat best.

Ik wou dat ik nog opa's en oma's had maar nee... Ik voel me ook nooit verplicht om familie te bezoeken. Ik vind het iets leuks om te doen dus ik doe dat graag. Daar hangt verder nooit een termijn aan vast. Ik zie mijn zusje/ zwager/ nichtje en ouders sowieso een keer per week als we samen eten en dat is altijd gezellig. Daarnaast ga ik soms gewoon even langs of met mijn vader iets doen, naar de markt of het dorp ofzo, of met mijn moeder winkelen, met mijn zusje zwemmen etc. Ik zou dat nooit als een verplichting kunnen zien.

Mijn ouders zie ik ongeveer 1 x per week, en spreek ik nog vaker, naja m'n moeder dan.
Ik vind het geen verplichting om naar m'n ouders te gaan, ik doe het graag en vind het erg gezellig.
Maar voor de rest ben ik totaal geen familiemens, we hebben ook geen hechte familie.
De hele familie zit 3 keer in het jaar bij elkaar, dat is mijn moeders kant, en bij mijn vaders kant is dat zelfs maar twee keer.
Ik schaam me dood om dit te vertellen maar dat zijn ook de enige gelegenheden dat ik mijn opa's en oma dan zie.
Ik neem me altijd wel voor om te bellen of te gaan maar het komt er niet van. Ik vind ze echt schatten, maar als ik er naartoe zou gaan zou ik op zn minst mn zus of n nicht meenemen want alleen zou ik niet eens een uurtje vol kunnen praten denk ik, ik weet gewoon niet waar ik het met ze over moet hebben, ze zijn alle drie al in de 90 en echt oud.

owjawel..
ons pap laat niet blijken als ie me een maand niet ziet, maar ons mam wel. na een weekje niet gebeld of gezien te hebben, zit er toch altijd ergens een opmerking verscholen.
schoonmoeder zie ik niet zoveel, maar vriend wel, omdat zijn werk daar heel dichtbij is, dus er nog wel eens langs gaat.
het is bij ons sowieso geen weekendverplichting, doordeweeks kunnen we ze ook zien.
en alleen de oma van mn vriend leeft nog, daar gaan we wel eens heen op zondag.

Ik woon nog thuis, dus mijn ouders zie ik de hele dag door. Mijn opa en oma zie ik bijna iedere dag. Ze wonen hier ook maar een paar minuten vandaan met de auto.

De opa & oma van mijn vriend zeggen altijd dat het vrijblijvend is om langs te komen, maar vervolgens zit bijna iedereen daar op zondagochtend. Ik sla regelmatig over, was er nu denk ik een maand niet geweest. Mijn vriend zou het liefst elke week gaan, maar meer zodat hij iedereen dan even ziet.

Ik merk dat ik bezoekjes aan mijn (schoon)ouders soms als een verplichting zie, bijvoorbeeld op een trouwdag.
Toevallig heb ik het er deze week met mijn vriend over gehad. Wij denken er elk jaar aan en gaan altijd even op visite (omdat bijna iedereen van de directie familie dit doet) maar als er niemand aan onze trouwdag denkt als we getrouwd zijn dan houd ik er ook mee op.

Als onze ouders ons een tijdje niet gezien hebben krijgen we dat ook altijd te horen. Ja, hallo ... wij hebben ook een voordeur! Ik hoor het steeds vaker dat mensen verwachten dat de kinderen bij hun op visite komen omdat dat vroeger heel gebruikelijk was. Nou, dan ga ik daar verandering in brengen want ze kunnen ook weleens bij ons op visite komen :-)

Nee, ik voel die verplichting niet, maar ik ga graag af en toe langs. Vaak te weinig, dat dan weer wel. Maar als ik ga is het omdat ik ze wil zien en niet omdat ik vind dat het maar weer eens moet.

Nee, bij mijn opa's en oma's op bezoek gaan is altijd leuk.

Wat ik soms weleens als een verplichting zie is afspreken met vriendinnen, ik heb er redelijk wat en ik vind het altijd leuk om te weer te zien maar vaak vind ik het ook fijn na een week werken om eens een weekendje relaxed te doen. Maar goed, sommige dingen moet je plannen anders komt het er niet van. Daarna is het meestal altijd heel gezellig.

Mijn oma is erg dement en weet niet meer wie ik ben, mijn ene opa is erg depressief en ziet het allemaal niet meer zitten en mijn andere opa kan door een tia van jaaaren geleden niet meer goed lopen en praten.

Met alledrie is het dus erg moeilijk om een gesprek te voeren, maar ik ga wel graag naar ze toe. Ik vind het altijd wel moeilijk om er heen te gaan, omdat ik niet weet hoe ze op zo'n moment zijn (of ze in de stemming zijn om te praten e.d.), maar het voelt nooit als een verplichting.

Bezoek brengen aan mijn ouders voelt ook niet als verplichting omdat zij niet speciaal verwachten dat ik op bepaalde dagen langskom. Ik ga wanneer ik wil en dat is eens per week of eens in de twee weken. Ook komen ze zo af en toe naar mij en bellen we af en toe. Dat is gewoon prima.

bij 1 opa en oma wel omdat het daar niet zo fijn is om op visite te gaan (zitten constant op elkaar te vitten)
voor de rest vind ik t altijd wel leuk ,zeker als ik er eenmaal ben.

eigenlijk niet mijn ouders komen hier regelmatig door de week. En ik daar ook wel. Schoonouders komen hier ook niet dus hoeven we daar ook niet heen. Ze vinden dat we te ver weg wonen 30 km hier vandaan.

Mijn opa en oma kom ik niet. Geen behoefte aan. Alleen op hun verjaardagen in dec en jan maar doe ik voor mijn moeder dan.
De oma's van mijn man komen we wel af en toe en soms heb ik wel van we moeten er weer even heen.

Ik woon nog thuis, dus zie mijn ouders dagelijks.
Mijn oma zie ik alleen op verjaardagen en met bijzondere gelegenheden. Maar alle verjaardagen van onze familie vallen heel verspreid door het hele jaar, waardoor ik mijn oma gemiddeld 1x in de 3 maanden zie.
Mijn ouders gaan wekelijks naar haar toe.