Herkenbaar?

Als ik afspreek met vriendinnen om te eten, te lunchen of te shoppen heb ik heel vaak geen zin meer als het er op aankomt en zeg ik afspraken vaak af. Ik weet niet hoe dit komt, maar heb opeens geen zin meer om iets leuks te doen. Het liefst doe ik ook alles alleen, sporten, shoppen, etc. Vaak heb ik gewoon spijt dat ik iemand beloofd heb te gaan shoppen samen of te gaan sporten.

Voor wie is dit herkenbaar?

Ik heb dat wel gehad, maar dat waren dan vriendinnen waar ik sowieso al niet meer zoveel mee had.

Ik heb zoiets ook wel is, maar ik zeg nooit af. En als ik uiteindelijk ga, dan is het ook wel gewoon leuk en gezellig

Rush schreef:Ik heb dat wel gehad, maar dat waren dan vriendinnen waar ik sowieso al niet meer zoveel mee had.

+1, uit eindelijk heb ik dan ook het contact verbroken. Bij mijn dierbaarste vriendinnen heb ik dit niet eerlijk gezegd.

Yep! Eigenlijk vrijwel altijd. Maar ik weet dat dat meer m'n eigen bui is, dan dat het daadwerkelijk stom is om af te spreken. Daarom zet ik mezelf er dan toch maar toe om af te spreken en is het ook gezellig. Maar ik doe nog steeds dingen liever alleen.

Juul schreef:

Rush schreef:Ik heb dat wel gehad, maar dat waren dan vriendinnen waar ik sowieso al niet meer zoveel mee had.

+1, uit eindelijk heb ik dan ook het contact verbroken. Bij mijn dierbaarste vriendinnen heb ik dit niet eerlijk gezegd.

Ik had bijv. zo`n vriendin die meer aan het smsen was met (geen idee met wie eigenlijk) dan dat ze met mij sprak. En zij wilde maar steeds weer afspreken. Nouja, dan heb ik daar geen zin meer in hoor.

Heb ik geen last van, heb er altijd juist heel veel zin in en ik zou nooit zomaar een afspraak afzeggen.

Ja! Maar meestal zet ik toch door en dan is t meestal wel gezellig. En als t niet gezwllig is ga ik eerder naar huis.

Soms heb ik dat ook weleens, maar niet omdat ik het liever alleen doe.. Gewoon omdat ik dan nergens zin in heb.

Kaboutertje schreef:Soms heb ik dat ook weleens, maar niet omdat ik het liever alleen doe.. Gewoon omdat ik dan nergens zin in heb.

Dit, maar als ik dan gewoon ga, vind ik het altijd toch weer leuk en ben ik blij dat ik niet afgezegd heb. Vind het meestal juist leuker om zoiets met iemand samen te doen (winkelen, wat drinken etc.)

Tijdens depressies heb ik dat wel gehad. Maar ik ging dan wel gewoon en had het hartstikke gezellig.

Ik heb dat ook.. Maar wel bij mensen die me weinig doen zeg maar..

Dat is bijna 2 jaar van mijn leven geweest. Nergens zin in, op zien tegen afspraken, alles alleen willen doen. Voor mij was het de diepste dal waar ik ooit in heb gezeten. Toen vond ik het fijn, wilde ik het niet anders, nu snap ik niet dat ik zo kon leven. Ik heb nu juist zin om dingen met anderen te ondernemen en dat vind ik wel een vooruitgang.

Zeg hiermee natuurlijk niet dat je in een dip zit, voor mij was dit wel het geval.

sonly schreef:

Kaboutertje schreef:Soms heb ik dat ook weleens, maar niet omdat ik het liever alleen doe.. Gewoon omdat ik dan nergens zin in heb.

Dit, maar als ik dan gewoon ga, vind ik het altijd toch weer leuk en ben ik blij dat ik niet afgezegd heb. Vind het meestal juist leuker om zoiets met iemand samen te doen (winkelen, wat drinken etc.)

Dit heb ik ook. Op het moment dat ik de afspraak maak denk ik al 'oh nee' en zie er dan tegenop. Heel soms bel ik wel af omdat ik me echt te moe/niet lekker voel. Als ik wel ga blijkt het meestal gewoon heel gezellig te zijn.

Soms, maar ik zeg nooit af. Op het moment supreme is het altijd gezellig namelijk

Zelden. Alleen bij mensen waar ik plichtmatig mee afspreek.