Herkenbaar?

Dus ok.. ik was eindelijk zwanger, de bevalling had ik ook overleefd, een baby aan mijn borst was niet zo'n groot succes maar goed, op flesvoeding doet hij het ook goed, dus ik voel me ook wel trots dat hij ook nog niet verhongerd is, zijn billetjes zijn schoon en zijn babywensen worden op zijn wenken vervuld. Soms ben ik wel eens bang dat hij midden in de AH het op een krijsen zet maar inmiddels ren ik niet meer naar de eerste beste kassa als hij maar 1 oog open doet met als gevolg dat ik de helft van de boodschappen vergeet, douchen lukt ook voor 13:00 gelukkig tegenwoordig.. maar goed, hoe meer ik aan hem wen.. hoe erger ik het vind dat hij straks niet meer zo piepklein is. Hij wordt veel te snel groot en ik kan de tijd niet stoppen. Ik ben zo bang dat ik 3x met mijn ogen knipper en hij naar de basisschool gaat, nog eens 3x knipper hij op zijn brommer wegcrosst. Ik. wil. niet. Hij moet nog baby blijven.. ik word gewoon verdrietig als ik zie dat hij al bijna niet meer in zijn maxicosi past..of nou, niet meer erin verdwijnt en dat hij kleertjes aan heeft die ik tijdens het krijgen en kopen als VEEL TE GROOT zag..

Wat moet ik nou? Mijn baby wordt veel te snel groot. Wat nou als ik nooit meer zo'n piepkleine baby mag krijgen? Is dit herkenbaar?

Ik herken het wel. Alles gaat zo snel. Maar houd je er niet aan vast. Maar geniet juist van het moment. En van de dingen die hij al kan en heeft geleerd. Geniet van elke dag. Want deze is zo voorbij!

Half herkenbaar, ik vind juist de leeftijd van R helemaal geweldig, dat knuffelen, die kusjes wat hij allemaal zegt. Dan denk ik ook wel regelmatig, pfff blijft hij nog maar heel heel lang mijn lieve kleine knuffel. Van mij mogen ze zo 2-3 jaar zijn en dat dan jaren blijven. Hij is zo'n lieve behulpzame schat en dan denk ik dadelijk wordt het zo'n vreselijke tiener

Voor mij niet herkenbaar, omdat ik het juist veel leuker vind worden, hoe ouder en wijzer ze wordt.
In jou situatie kan ik me voorstellen dat je het gevoel hebt er dubbel van te moeten genieten, omdat dit misschien je enige baby gaat zijn. Ik wist van te voren natuurlijk ook niet of wij nog ooit een 2e zouden kunnen krijgen, maar ging daar wat meer 'vanuit'. Meer zo van, ach het eerste lachje enzo dat maken we nog wel eens mee met een 2e.

Ik vind het nu pas leuk dus in die zin niet herkenbaar maar ik was afgelopen weekend alle mini maatje 50/56 kleertjes aan het uitzoeken en ik moest toch wel even slikken paste hij daar echt ooit in??
Dan vind ik het toch wel heel jammer dat het zo snel is gegaan, dat hij geen ini mini baby meer is.

Star007 schreef:Voor mij niet herkenbaar, omdat ik het juist veel leuker vind worden, hoe ouder en wijzer ze wordt.
In jou situatie kan ik me voorstellen dat je het gevoel hebt er dubbel van te moeten genieten, omdat dit misschien je enige baby gaat zijn. Ik wist van te voren natuurlijk ook niet of wij nog ooit een 2e zouden kunnen krijgen, maar ging daar wat meer 'vanuit'. Meer zo van, ach het eerste lachje enzo dat maken we nog wel eens mee met een 2e.

Ja dat speelt zeer zeker mee. Ik besef elke dag als ik zijn koppie zie hoe ontzettend veel geluk wij hebben gehad met het lukken van IVF. Als het nooit meer lukt, dan heb ik in ieder geval een kind mogen krijgen. Ik ben dankbaar daarvoor maar.. waarom gaat het allemaal zo snel?

En dan vind ik het bij een tweede NOG veel sneller gaan. Gisteren vroeg iemand hoe oud is ze? Ik zei bijna tien weken.. en toen dacht ik shit alweer 10 weken

Dus heel dubbel hier, aan de ene kant kan ik niet wachten totdat ze groter is, een jaar of 2 dus, en aan de andere kant vind ik het moeilijk omdat we nooit meer een baby zullen hebben. (en mag ze dus best klein blijven, en dat is ze sowieso al qua bouw dus dat scheelt)

Printje schreef:En dan vind ik het bij een tweede NOG veel sneller gaan. Gisteren vroeg iemand hoe oud is ze? Ik zei bijna tien weken.. en toen dacht ik shit alweer 10 weken

Dus heel dubbel hier, aan de ene kant kan ik niet wachten totdat ze groter is, een jaar of 2 dus, en aan de andere kant vind ik het moeilijk omdat we nooit meer een baby zullen hebben. (en mag ze dus best klein blijven, en dat is ze sowieso al qua bouw dus dat scheelt)

Ik heb dan ook zo'n beertje die echt niet zo klein is uitgevallen. Mensen zeggen al snel: Hoe oud is hij? 11 weken?!? Jemig, hij lijkt wel 6 maanden. Wat overdreven is, zo lijkt ie helemaal niet, hooguit 4 maanden.

Paper Crown schreef:

Printje schreef:En dan vind ik het bij een tweede NOG veel sneller gaan. Gisteren vroeg iemand hoe oud is ze? Ik zei bijna tien weken.. en toen dacht ik shit alweer 10 weken

Dus heel dubbel hier, aan de ene kant kan ik niet wachten totdat ze groter is, een jaar of 2 dus, en aan de andere kant vind ik het moeilijk omdat we nooit meer een baby zullen hebben. (en mag ze dus best klein blijven, en dat is ze sowieso al qua bouw dus dat scheelt)

Ik heb dan ook zo'n beertje die echt niet zo klein is uitgevallen. Mensen zeggen al snel: Hoe oud is hij? 11 weken?!? Jemig, hij lijkt wel 6 maanden. Wat overdreven is, zo lijkt ie helemaal niet, hooguit 4 maanden.

hhahaha ja iedereen heeft zijn woordje klaar. Hij is idd groter als N maar het is ook een jongen, R was ook veel groter op de leeftijd van N, die ging al naar 62 (als ie dat niet al had) N zit nog steeds in 50-56

Printje schreef:Half herkenbaar, ik vind juist de leeftijd van R helemaal geweldig, dat knuffelen, die kusjes wat hij allemaal zegt. Dan denk ik ook wel regelmatig, pfff blijft hij nog maar heel heel lang mijn lieve kleine knuffel. Van mij mogen ze zo 2-3 jaar zijn en dat dan jaren blijven. Hij is zo'n lieve behulpzame schat en dan denk ik dadelijk wordt het zo'n vreselijke tiener

Helemaal +1

Jaaa PC, vreselijk herkenbaar. Voor mijn man geloof ik ook want die begon al over meer kinderen .

Heel herkenbaar! Soms kijk ik naast mijn kinderen en vraag ik me af wanneer ze zo groot zijn geworden. En zeker met J.anneman realiseerde ik me heel erg dat het waarschijnlijk de laatste baby van mezelf zou zo'n.

Paper Crown schreef:

Printje schreef:En dan vind ik het bij een tweede NOG veel sneller gaan. Gisteren vroeg iemand hoe oud is ze? Ik zei bijna tien weken.. en toen dacht ik shit alweer 10 weken

Dus heel dubbel hier, aan de ene kant kan ik niet wachten totdat ze groter is, een jaar of 2 dus, en aan de andere kant vind ik het moeilijk omdat we nooit meer een baby zullen hebben. (en mag ze dus best klein blijven, en dat is ze sowieso al qua bouw dus dat scheelt)

Ik heb dan ook zo'n beertje die echt niet zo klein is uitgevallen. Mensen zeggen al snel: Hoe oud is hij? 11 weken?!? Jemig, hij lijkt wel 6 maanden. Wat overdreven is, zo lijkt ie helemaal niet, hooguit 4 maanden.

Herkenbaar hoor, maar hier dan andersom. Ik krijg regelmatig de vraag hoe oud hij nou is, 1 maand? Of 2 maanden? Terwijl hij bijna 4 maanden is.

Ik kan me je gevoel overigens heel erg goed voorstellen. Ik vind het ook allemaal ongelofelijk snel gaan en ik vind het ook jammer dat het echte baby-baby eraf is. Voorheen zei ik altijd dat ik 2 kinderen wilde, terwijl ik het nu niet meer weet.

Heeeel herkenbaar!! Vond het bij de eerste ook dat het snel ging maar vond het ook wel leuk dat hij groter werd en dingen kon gaan ondernemen met hem. En nu dacht ik, deze baby probeer ik zo lang mogelijk baby te houden maar dan komt er een 11 ponder uit me die ook nog eens 57cm is... En dus maatje 50 en 56 gewoon overslaat...

Maar in jou geval kan ik het me nog beter voorstellen omdat dit misschien jou enige kindje zal zijn... Ik kan alleen maar zeggen, maak heeeeeel veeel foto's en knuffel zo veel mogelijk met je mooie beertje, want straks zegt hij 'mama neee, niet een kusje geven...'

En dan als laatste elke leeftijd heeft zijn charme meis

Heel herkenbaar. Ik heb maar 3 keer met mijn ogen geknipperd en mijn dochter zit op school. Het gaat veel te snel en als ik dan foto's en filmpjes terug kijk van toen ze kleiner waren dan zou ik de tijd even terug willen kunnen draaien om nog even extra van ze te genieten.

Maar PC, jouw kans om zwanger te worden met IVF is toch juist vrij groot? Ik zou er vanuit gaan dat het echt nog niet de laatste keer is. Tenminste, als jullie een tweede willen.
Maar verder herkenbaar hoor. Bij de eerste kon het me niet snel genoeg gaan, bij de jongste zit ik nu *slik*, hij is al bijna een jaar! Voor mijn gevoel ben ik net bevallen! (Mijn lijf ziet er nog wel zo uit ) En nu moet ik al een traphekje plaatsen omdat hij naar boven wil klimmen. Aaah!!