zoiets onschuldigs, uiteindelijk beland je in het ziekenhuis

Het is een beetje een lang verhaal geworden maar het is fijn het even van me af te typen...

Al vanaf donderdagavond was E heel huilerig, ze eiste de `aandacht` echt op en wilde alleen maar bij papa of mama zijn. Met haar fles was ze even rustig maar ze nam er geen genoegen mee. Ook was haar huidje erg onrustig, heel droog en schilferig.
Eenmaal in bed zat ze heel erg te spoken, moeilijk in slaap komen, huilen, steeds fopje willen en gewoon echt heel ontevreden zijn. Verder had ze veel volle plas en poep luiers. ´s Nachts werd ze wakker rond 2 uur terwijl ze al een hele tijd doorslaapt, even getroost in haar bedje, fopje gegeven en ze is weer verder gaan slapen.
Om half 6 werd ze weer wakker en heb ik haar lekker een schone luier gegeven en de fles. Toen viel me op dat naast haar onrustige huidje van haar gezicht, ze ook ineens luieruitslag heeft.
Vanaf toen begon het eigenlijk pas echt, ik vond er erg warm dus temperatuur genomen, helaas gaat ze altijd poepen tijdens het temperaturen dus tot 3 keer toe mislukt... Hij stopte steeds bij 37,3 of 37,4.
Huilen, huilen, huilen.. Het ging maar door, de enige manier waarop ik haar stil kreeg was met de fles. Dus gaf ik haar een flesje extra. Fles op, gelijk weer huilen. Op de poepluiers na door het temperaturen, had ze ´s middags om 1 uur al 4 volle poepluiers! Omdat haar gezichtje zo onrustig was en ik niet de juiste tempertuur kon meten toch maar de huisarts gebeld, eigen huisarts is op vrijdagmiddag vrij dus vervanger gebeld (achteraf alleen maar fijn want dat is vrijwel naast mijn ouders) Kon om 14:50 terecht. Omdat het een behoorlijk end is en ik geen rijbewijs heb, de bus maar gepakt. Eerst even naar mn ouders gegaan en vanaf daar naar de huisarts. Al die tijd was E ontroosbaar en werd haar huid maar vuriger en vuriger.

Eenmaal bij de huisarts heel veel vragen moeten beantwoorden, ze heeft van alles nagekeken, gevoeld, nogmaals temp gedaan. Ze sprak uit naar me dat ze twijfels had om me door te sturen naar het ziekenhuis dus belde ze de kinderarts voor overleg. Deze zei gelijk: naar het ziekenhuis komen.

Nou, daar sta je dan, je gaat voor wat eczeem naar de huisarts en vervolgens beland je in het ziekenhuis. Ik terug naar mn moeder, ik verteld dat ik met haar naar het ziekenhuis moest dus mn moeder zei gelijk, dan ga ik mee! Wij spullen gepakt en naar het ziekenhuis toe gegaan. Onderweg mn man snel gebeld, die schrok zich wezenloos.

Al snel werden we opgeroepen door de kinderarts, gelukkig een bekend gezicht voor mij uit de tijd dat E net geboren was, eerst werd ze gewegen en gemeten, vervolgens urine opgevangen dmv een plaszakje, toen ging de kinderarts haar helemaal nakijken. Zij sprak vrijwel gelijk uit dat ze E op wilde nemen, in eerste instantie ter observatie en in afwachting van de uitslagen. Ze was bang voor een blaasontsteking, urineweginfectie of een andere ontsteking elders in haar lichaam. We werden naar de kinderafdeling gebracht, E kreeg een eigen kamer toegewezen en een bedje. Het was half 5 toen we goed en wel op haar kamertje zaten, ze kwamen eerst nog bloed afnemen, gelukkig was dat snel klaar. E was nog steeds heel huilerig en ze had de hele dag nog niet geslapen. Heb haar lekker in mn armen genomen en uiteindelijk viel ze in slaap. Inmiddels was mn man in het ziekenhuis gekomen en is mijn moeder naar huis gegaan. Wachten wachten wachten.... Uiteindelijk kregen we rond 7 uur te horen dat de uitslagen goed waren en we toch naar huis mochten! We hebben een bel instructie mee gekregen, bij iedere luier verschonen moeten we temperatuur opnemen en zodra hij oploopt vanaf 37.7 moeten we bellen. We hebben een hele vette creme mee gekregen voor haar huidje, die inmiddels al weer een stukje beter is!

Ik ben me serieus dood geschrokken, had van de week al een behoorlijke dip en die is nu nog wat verergerd. Gelukkig gaat het nu alweer een stuk beter, de verhoging is weg, ze heeft vannacht een redelijk goede nacht gehad. Ze kan weer gewoon in de box liggen zonder te huilen. We gaan d'r lekker vertroetelen in ieder geval!

Wat heftig joh. Fijn dat jullie weer thuis zijn en het al wat beter gaat.

Jeetje, wat zullen jullie geschrokken zijn!!!
Ik hoop dat het snel weer beter gaat!

Het zit jullie ook niet mee he?
Lijkt me zo eng, als ze denken dat er iets mis is... Gelukkig dat het mee viel.

Probeer lekker bij te komen meis, hou taai!

Wat zullen jullie geschrokken zijn. Heel heftig, fijn dat het nu weer wat beter gaat.

Jeetje pien dat is schrikken.
Heel veel sterkte, en verwen haar maar goed!

Wat zijn jullie geschrokken zijn! Fijn dat het nu weer beter gaat!

Dat zal zeker even schrikken geweest zijn! Gelukkig mochten jullie weer naar huis. Ik hoop dat het allemaal goed gaat en dat het snel over is

Bedankt voor de reactie's. We zijn idd erg geschrokken... Ik zag mezelf al helemaal weer in het ziekenhuis verblijven. Maar, het gaat gelukkig heel goed. E is nu nog erg moe, ligt nu alweer in bedje te slapen. Heeft vandaag nog amper gehuild.

Dat is idd schrikken.
Fijn om te lezen dat het nu wat beter gaat. Vertroetel haar maar lekker vandaag!!

Wat zullen jullie geschrokken zijn maar wel goed dat de dokter en kinderarts zo hebben gereageerd. Hebben ze je verteld wat het uiteindelijk nou was of zijn ze daar niet achter gekomen?

Het kan een combinatie zijn geweest van een regeldag, een virusje of een griepje.

Eerst werd er nog gedacht aan de vijfde ziekte maar ze heeft alleen uitslag in haar gezicht dus dat werd al snel uitgesloten. Ook een doorkomend tandje is langs gekomen maar dat leek ze heel vroeg en er was ook niks zichtbaar.

Dat is schrikken, Pien!

Gelukkig is E weer lekker thuis.

Dus uiteindelijk is er niets aan de hand...

Wat moeten jullie geschrokken zijn!! Je wil niks liever dan dat kindje gezond en tevreden is,dikke knuffel en vertroetel haar maar lekker! X

Dat zal schrikken geweest zijn zeg. Gelukkig gaat het nu beter!

Jeetje wat schrikken! In ieder geval fijn dat het nu weer beter gaat !

HeartBeat schreef:Dus uiteindelijk is er niets aan de hand...

Ja, dus?

Pfoe, kan me voorstellen dat jullie bijna een hartverzakking hebben gekregen. Gelukkig viel het mee, maar de schrik zal er nog wel even inzitten.

Wat naar! Ik kan me een voorstelling maken hoe jij/jullie je gevoeld moeten hebben, maar volgens mij komt dat niet eens in de buurt van het echte gevoel wat jullie gehad hebben. Zo onverwachts ook! Nou lekker vewennen (en jezelf ook, want dat verdienen jullie ook, na al die narigheid!).

Fijn dat ze alles even nagekeken hebben. Bij baby's nemen ze geen risico.

Pien schreef:

HeartBeat schreef:Dus uiteindelijk is er niets aan de hand...

Ja, dus?

Zo jeetje, dat was niet naar bedoeld ofzo hoor.. :o

Pien schreef:

HeartBeat schreef:Dus uiteindelijk is er niets aan de hand...

Ja, dus?

Ik begrijp wel waarom je nu zo kribbig reageert, maar volgens mij bedoelde Heartbeat het alleen maar goed.
Fijn dat er niets aan de hand is! Jullie zullen wel erg geschrokken zijn zeg...