Ontevreden, pittig karakter? Wat is het nou?

Ik heb vaker een topic geopend over het 'gedrag' van mijn dochtertje. En telkens weer had ik het idee dat ik de oplossing had, of de oorzaak.

Je gaat er van uit dat je dochter is zoals ze is, pittig/beetje ongeduldig. Mijn dochter is 7 maanden.

Maar ze kan soms zo gigantisch boos of verdrietig zijn. Echt keihard en dan ook keihard krijsen.
Ook als ze met een volle buik op bed gegaan is, en lekker tevreden is gaan slapen.
Het is alsof ze dan geen geduld heeft. Ik kan niet even haar verschonen, of haar kleertjes aan doen zonder dat ze huilt.

Soms kan ze heel lange tijd lekker spelen maar ze heeft ook dagen dat je haar geen moment even kan laten spelen want dan schreeuwt ze.

Soms heeft ze honger, en wanneer ze dan eten heeft gehad is het prima. Maar dit is lang niet altijd het geval.

Ik heb niet het idee dat ze te weinig krijgt. Ze krijgt 3 volle flessen per dag en s'nachts nog een kleine voeding.
Overdag ook een fruithap, groentehap en flesje sap of 2.

Na een fles of bordje eten is het vaak wel even grienen omdat ze nog meer wil. Maar leidt je haar dan af, dan is het goed.
Maar is het dan toch dat ze niet genoeg krijgt?

Ze is verder echt heel lief hoor, maar soms lijkt ze zo ongeduldig. Als ze honger heeft, je maakt een flesje en dat ziet ze, dan blijft ze keihard schreeuwen. Net zo lang totdat ze het flesje heeft.

Soms heeft ze driftbuien, ze bijt dan in haar handje of grijpt in je gezicht. In eerste instantie lach je er om, wat doet ze nu denk je. Maar ook als ze alleen speelt en iets lukt niet, dan grijpt en bijt ze in haar speelgoed.

Ik weet niet of iemand er wat mee kan hoor, maar ik zit er toch een beetje mee. Het is gewoon zo vreemd. Zo is ze super tevreden en dan toch weer keihard schreeuwen. Je hoort gewoon hoeveel moeite ze er voor doet om zo hard mogelijk te krijsen. Ik vind het voor mezelf natuurlijk niet leuk maar vooral voor haar niet.

Wat vervelend voor je zeg dat je er zo mee zit.

Ik heb ook nog echt een oplossing of tip voor je want ik herken het gedrag eiigenlijk niet van mijn zoontje. Hij heeft nog nooit gebeten, geslagen ofzo.
ik denk dat het een echt meisjesding is want ik hoor hier wel vaker meisjesmama over, over dat dramatische krijsen bijvoorbeeld. Ons zoontje is over het algemeen erg erg vrolijk en gezellig, hij huilt eigenlijk nooit.

Ik denk dat het ongeduldige bij het eten herkenbaar is voor veel mensen, dat herken ik namelijk wel. Dan kan ons ventje ook wat ongeduldig worden. Misschien moet je de groentehap wat gaan uitbouwen dat ze meer krijgt, misschien heeft ze idd wel honger.

Heel veel succes ermee.

Ja, het is echt een meisje. En ik voel me gewoon schuldig dat ik dit topic open.. Ze is echt zo lief. Maar ik kan soms gewoon echt niet tegen haar keiharde gekrijs.. Waarom doet ze zo ontevreden? Waarom snapt ze niet dat ik haar zo eten geef? Ze snapt al zo veel, als ze een flesje ziet, weet ze dondersgoed wat dat is haha. Zelfs in de HEMA is ze helemaal enthousiast als ze de flesjes ziet staan haha.

Het is ook moeilijk uit te leggen, wanneer ze wat doet, hoe ze doet. Daarom kan iemand me denk ik ook minder makkelijk advies er over geven.
Stel dat ze het bij het naar bed gaan doet, dan kun je daar andere dingen mee proberen, ander ritme etc.

Ze krijgt wel veel groenten. Echt een flinke portie. Ik ben pas met zes maanden begonnen met bijvoeden dus nu langzaamaan aan het uitbreiden naar aardappelen en vlees er bij. Ze krijgt binnenkort ook brood.

Y. is een jongetje en die doet precies hetzelfde (is trouwens ook 7 maanden) Zowel het kdv als de kinderarts zeggen dat het een pittig ventje is. Wat je er aan kan doen? Meer dan accepteren kan je helaas niet, het is het karakter

Misschien moeten we jouw dochtertje en Y. eens bij elkaar zetten, kunnen ze hun energie bij elkaar kwijt

Je hoeft je echt niet schuldig te voelen joh. Ik kan me voorstellen dat dat krijsen alles behalve fijn is. Maar goed haar stembanden doen het erg goed(grapje)

Nee zonder gein, ik zou het niet weten, ik leid mijn zoontje altijd af als ik aan het koken ben, nu is hij wel wat ouder en 'kookt' hij inmiddels mee maar misschien kun je haar ook een pollepel geven ofzo.
ik zou idd misschien alvast met wat brood ofzo beginnen, of wat korstjes alvast dat kan sowieso geen kwaad.

Haha idd!

Dat is misschien een idee. Maar jij woont niet echt in de buurt.

Als het het karakter is, dan moet je er mee om gaan. Maar ik zou het zooo zielig voor haar vinden als er iets is waarom ze zo huilt. Bijvoorbeeld honger of weet ik wat.

Ze was eerder ook best huilerig en groeide niet. Nu ik bijvoeding geef en vooral flesvoeding is ze in 1 week 700 gram en 2 cm gegroeid. Heb me best lullig gevoeld dus... Ze had dus toch niet genoeg aan de bv.

Ze wordt soms vrolijk wakker, en gaat dan wat kletsen en spelen. Maar meestal wordt ze huilend wakker, en dan ook echt naar hard huilen toe als ze even geduld moet hebben.

Vooral niet schuldig voelen en net als wat annie al zegt, accepteren het is gewoon een karaktereigenschap.

Mijn man is van karakter super ongeduldig en als iets niet lukt dan vliegt het het raam uit nou dat heeft mevouwtje dus ook. Als iets niet lukt dan gaat ze krijsen en gillen en dan vliegt het door de kamer. Ik kan echt merken van wie ze wat welke eigenschap heeft.

Herken je het gedrag in een van jullie terug of helemaal niet?

Dat ze te weinig eten krijgt zal het vast niet zijn, althans, hier is dat niet het geval. Y. krijgt 4 flessen van 180cc, groente, fruit en soms een koekje tussendoor. Hij weegt 8960gram en is 70cm. Ook al geef ik 'm meer (alles wat hij krijgt gaat op) zijn gedrag blijft hetzelfde.

Weet je wat ook kan? Ik was gister in het ziekenhuis bij de kinderarts voor controle en die gaf aan dat veel kindjes wbt hun denkwijze en iq al verder zijn dan hun lichaampje is. Y. wil bv héél graag kruipen en staan, maar zijn lichaampje werkt nog niet mee. Tuurlijk helpen we 'm wel, maar ik kan hem moeilijk heel de dag onder z'n okseltjes beet houden zodat hij kan staan. Hij teigert nu, maar achteruit ipv vooruit. Dan wordt hij dus weer boos omdat hij steeds verder van een speeltje vandaan gaat ipv dat hij er dichterbij komt. Eigenlijk wordt hij dus boos op zijn eigen lichaampje. Althans, dat zei de kinderarts gister

Ik vond het zo enorm lastig dat ze nog niet kunnen praten. Ze kunnen je niet vertellen wat er mis is en aan jou de schone taak om erachter te komen wat er nou is. Ik herken het wel hoor, het zal ongetwijfeld een stukje karakter zijn, maar ik geloof ook dat er wel wat aan de hand is. Wel kind gaat nou voor z'n lol de longen uit z'n lijf gillen. Misschien is er niet altijd wat aan de hand dat tot verhouding staat aan het drama wat er gemaakt wordt, maar weet het kind veel. Honger is bijvoorbeeld een heel vervelend gevoel, wachten op je eten wordt daardoor extra vervelend, gooi daar een pittig karakter bovenop en voila, een krijsbui waar je u tegen zegt.

Mijn dochter was ook erg ongeduldig als het op haar eten aankwam, vooral de 1e voeding. Dan begon ze al met mopperen zodra ze wakker werd. Het is wel minder geworden naarmate ze ouder werd. Eerst wou ze vrijwel gelijk melk als ik haar uit bed haalde. Nu ze s'ochtends een boterham eet kan ik haar rustig in de stoel zetten, boterhammetje smeren enz.

@Printje, ik ga morgen beginnen met broodje denk ik.

@Maniek,
ehm ik herken het gedrag zeker. Ik ben zelf ook erg moeilijk, ongeduldig.
Moet wel lachen om de situaties die je beschrijft hihi.

@Annie, ik denk dat ze zelfs 300ml opdrinkt hoor. Haha. Vreetzakje is het. Rustig eten kan ze ook niet. Ik zou met haar geen rapley doen, want ze propt alles in 1 keer in dr mond als het aan haar ligt.
Als ik tijdens het drinken bijvoorbeeld even de papfles uit haar mond haal om de pap te schudden, dan strekt ze haar handjes uit en gaat ze helemaal trillend zitten gek doen haha. Mondje open en grijpen naar de fles..
Het is echt een tuttebel hoor

Ze is bijna 7 maanden en kruipt al best aardig. Ze is erg vlug in het draaien en bewegen.
Dat stukje van het achteruit kruipen ken ik wel een beetje haha. Prachtig is dat, boos dat ze worden als het even niet lukt.

@Rejoy.: Dat is het ook hoor. Dat je denkt dat er haast wel wat moet zijn, want waarom zou je anders zo gigantisch tekeer gaan. Maar een tijdje geleden zat ze met haar beentje tussen de spijlen in de box en kon ze niet terug. Toen heeft ze echt gegierd! Echt een heel ander toontje dan dat ze anders doet. Toen ze tandpijn had huilde ze ook anders, echt op een zielige ik heb tandpijn toon.
Dus de huiltjes herken ik wel.

@Coccinelle: Vanaf wanneer werd ze rustiger? hihi
Soms pikt ze dat ook wel hoor, leg ik haar even in de box en gaat ze eerst spelen.
Maar soms, dan schreeuwt ze keihard, kijkt ze mij heel zielig aan net zo lang totdat ze de fles heeft.

Alsof je het karakter van mijn oudste beschrijft!!! Het is een stukje karakter en ja dat kan je nou eenmaal niet veranderen. Mijn meisje is nu 2 jaar geweest en het word beter hihi! Ik noem haar altijd mijn kleine vuurvretertje!! Ook herkenbaar is dat gulzige eten,alles erin proppen en zichzelf bijten en slaan. Was gelukkig een periode,maar hier vlogen de puzzels bv door de kamer op gegeven moment haha!! Zo boos als iets niet lukte!! En nog wel eens hoor!!! succes met je pittige dame!

Haha, ik ben dus niet de enige met zo'n dochter. En ik wil ook niet klagen hoor, ze is verder echt superlief en vrolijk. Maar dat gekrijs soms haha.

Ach, het scheelt al dat je van meerdere mensen leest en hoort dat ze ook een pittig kindje hebben met hetzelfde gedrag.
Dat je niet het idee hebt dat er wat aan de hand is als ze zo schreeuwt maar dat ze dus gewoon een beetje pittig is.

Biancy, geef je haar al brood (ik zie het niet in je post staan). T. is veel tevredener geworden sinds hij brood krijgt (hier ook een echt hongerlapje). Het gillen herken ik niet... maar volgens mij kan dat echt een meisje karaktertrekje zijn.

Biancy schreef:Haha, ik ben dus niet de enige met zo'n dochter. En ik wil ook niet klagen hoor, ze is verder echt superlief en vrolijk. Maar dat gekrijs soms haha.

Ach, het scheelt al dat je van meerdere mensen leest en hoort dat ze ook een pittig kindje hebben met hetzelfde gedrag.
Dat je niet het idee hebt dat er wat aan de hand is als ze zo schreeuwt maar dat ze dus gewoon een beetje pittig is.

Biancy, hier precies hetzelfde. Mijn dochter van bijna 1 is net zo pittig. En soms komt het idd van tandjes of sprongetjes of honger, maar feit blijft dat ze gewoon temperamentvoller reageert, ook op deze dingen, als een gemiddeld kindje. Ze gilt harder en ook sneller geloof ik
En ik weet natuurlijk niet of het bij jullie misschien wel ergens door komt hoor, maar hier niet. Nouja ze heeft ook een koemelkallergie en reflux en daardoor heeft ze heel veel gehuild, maar ik zie wel dat ze overal wat heftiger op reageert. En ja dat vind ik soms best vermoeiend. Poeh. Verder ben ik stapeldol op haar hoor en ze kan ook heel veel lachen
Maar ik herken je gevoelens dus wel.

Oh, zo herkenbaar!! Toen mijn dochter die leeftijd had, was het precies zo!!
Ze was (is) een pittige dame die precies weet wat ze wel en niet wil.
En ze kon (en kan nog steeds) heel hard krijsen daarbij!
Heb af en toe ook wel eens met mijn handen in het haar gezeten omdat ik niet wist wat ik moest doen.
Ze kon ook heel boos worden als iets niet lukte en gooide het dan ook weg, of zette het op een krijsen!
Met eten: zodra ze de fles nog maar zag, begon ze al te gillen, en was niet meer stil voordat ze hem ook echt kreeg.

Inmiddels is ze bijna 2, en gaat het stukken beter, ze kan zichzelf nu beter duidelijk maken, en heeft ook wat meer geduld gekregen.. Maar soms......