Pittig kindje.

Mijn zoontje van 10 maanden is vanaf dag één een onrustige baby.
Heeft ontzettend veel gehuild en nog is het een pittig mannetje.
Nu vind ik het feit dat hij pittig is niet erg, ik zie veel van zijn neefje in hem terug maar het is echt soms zo'n enorme driftkikker!
Hij kan zichzelf niet lang vermaken op zijn speelkleedje, maar (op schoot) samen iets doen is ook niet goed.
Hij jengelt en moppert constant.

Hij wil meer dan dat hij kan, hij wil graag bewegen maar het lukt hem niet en is dan compleet gefrustreerd.
Op zijn buik vind hij echt niet leuk, en snapt niets van kruipen en krijst de hele tent bij elkaar.
Hij is dan echt boos en overstrekt zijn hele lichaam.
Dat overstrekken doet hij enorm vaak, hij gooit zijn hele lijfje dan in de strijd.
Wel wil hij continu staan, op schoot, tegen de leuning vd bank. En zelfs op de grond stapjes zetten.

Nu hadden we 2 weken geleden een 10 minuten gesprekje op de creche en daar werd me gevraagd hoe Y. thuis is.
Of hij daar tevreden is, goed slaapt ect.
Het is niet zo dat hij hele dag alleen maar huilt, maar hij is wel erg snel ontevreden.
Overdag slaapt hij nu goed, 2 slaapjes van 1,5 a 2 uur. Maar dat doet hij alleen bij mij thuis en niet op de creche/zijn vader/oma.

Maar de nachten, Menn ik begin hopeloos te worden.
Iedere nacht kan ik er minstens 5 keer uit. Hij huilt en jammert dan en ik stop hem weer lekker toe en geef zijn speentje en zet zijn muziekje aan. Maar hij slaapt nu al een tijd echt slecht, en daardoor ik ook en begin ik zo op te raken dat ik hem soms niet eens meer hoor.
Soms is het even wat erger met het doorkomen van een tandje, maar het slecht slapen doet hij al 10 maanden.
De nachten die hij echt goed heeft geslapen kan ik op één hand tellen
Ik ben nu bezig met de methode die hier afgelopen week werd besproken, en wat minder snel er aan toe te geven en hopen dat hij zelf weer in slaapt valt. Maar ik ben zo bang voor boze buren haha!

Nu noemden ze hem op de creche een luie baby, maar wel tevreden omdat hij de andere kindjes reuze interessant vind.
En gisteren werd me gevraagd of ik wel eens had gehoord van het KISS-syndroom.
Ik heb gegoogled en veel symptomen herken ik, maar is dat niet een hele drastische conclusie?
Ik denk eerder dat hij het kruipen gaat overslaan.

Zijn er meer mama's met pittige kindjes en waarbij het allemaal goed is gekomen?

Ik heb een pittig kereltje. Ook wat jij beschrijft, constant willen staan, in beweging, snel zeuren. Maar gelukkig slaapt hij wel goed en zoek ik erg naar manieren om hem wat rustiger te krijgen...badje...liedje zingen...schommelen...'t is ook elke keer weer iets anders dat hem rustig(er) krijgt, en het is maar van korte duur, maar het helpt wel. Zijn er dingen die Y. heel erg fijn vindt waarmee je hem zou kunnen afleiden/kalmeren?

Gelukkig kruipt J. al. Nouja, heeft ook zo z'n nadelen, maar dat gefrustreerde is gelukkig minder geworden. Ohja, hij is 7 maanden.

Ik herken een aantal dingen die je schrijft over je zoon, vooral veel huilen en dat meer willen doen dan hij kan.
Mijn zoon is nog een stuk jonger maar wil alles meemmaken/zien en probeert vanaf een paar weken oud dingen die hij nog niet kon/kan. Gevolg inderdaad enorm driftig en overstrekken.
Nu moet ik er wel bij vermelden dat wij vanaf zijn geboorte al ziekenhuis in en uit gaan (inmiddels 3 keer opgenomen en vanmiddag wordt hij weer opgenomen) omdat hij vermoedelijk "iets" met zijn darmen heeft en/of stuwing bij de nieren wat enorme kramp/pijnaanvallen bij hem veroorzaakt)

Omdat wij om ons heen hoorde dat mensen goede ervaringen hadden met een osteopaat heb ik daar een afspraak gemaakt en de dag daarna kon hij al behandeld worden. De osteopaat wilde hem eerst onderzoeken/aftasten zodat hij zelf kon ontdekken waar een eventuele blokkade zat en pas daarna vroeg hij naar verhaal over geboorte, zijn klachten/symptonen. Dat was heel vreemd, hij kon na onderzoek precies vertellen wat onze zoon deed/zich bewoog en dus wat de klachten waren vóórdat we dat aan hem verteld hadden....
Onze zoon heeft dus wel het KISS syndroom en wordt daar nu voor behandeld door de osteopaat. Hij heeft nu 2 behandelingen gehad en we zijn echt zo'n verschil, bijna eng.
Ik kan je dus aanraden om eens langs de osteopaat te gaan, kies dan wel voor een goede baby/kinderosteopaat. Ik weet niet waar je woont maar als je Gelderland woont dan weet ik dus een hele goede. Die heb ik ook voordat we gingen uitgebreid gegoogeld en las eigenlijk alleen maar hele goede/lovende berichten over hem.

Mijn zoontje was ook pittig, veel huilen, meer willen dan hij kon, sinds hij kon kruipen met 7/8 maanden gaat het beter. Hij ging met 11 maanden los lopen en dat heeft hier verschil gemaakt. Hij kan zich heel goed vermaken nu.
Wij zijn ook naar de osteopaat geweest en dat hielp voor het huilen wel iets.

Ach, Happy toch! Eerst een enorme knuffel! Je moet het ook allemaal ´alleen´ doormaken nu, toch? Helemaal niet gek dat je op begint te raken hoor! Het is gewoon ´overleven´ nu.
Ik denk dat het hier wel algemeen bekend is dat ik er niks aan vond, dat 1ste jaar. En dat L. een ontzettend drukke, ontevreden, driftige baby was. Nog steeds is ze heel snel gefrustreerd en aangebrand, maar het gaat nu 100000x beter dan het 1ste jaar. Dat heeft voornamelijk te maken met het feit dat ze nu al zoveel kan, ze kan inmiddels lopen, weet dat je soms moet wachten en snapt veel meer. Jouw zoon beseft zich veel waarschijnlijk niet eens.
L. heeft reflux (gehad), daar kwamen we met 4 weken al achter, en heeft medicatie gehad. Sindsdien kwam alles er nog uit, maar de pijn was weg.
Ik zou je niet teveel aantrekken van de diagnose die het kdv stelde (WAT SLECHT TROUWENS! Kdv mag geen conclusies trekken, of ook maar iets insinueren, zeker niet zoiets), maar ik zou er wel even achteraan gaan, wellicht naar de osteopaat of de huisarts. Misschien heeft je zoon pijn, kan hij het niet verwoorden en ben je zo uit de brand geholpen.
Dat slechte slapen is het enige wat we hier niet hebben gehad, we hadden echt meer dan genoeg tijd om op te laden s'avonds.. Heel veel sterkte, ik kan me de moedeloosheid nog heel erg goed herinneren!

Bedankt voor de reacties!

Charles; Volgens mij zal dit ook bekend voor je klinken Maar hoe gekker hoe beter!
Maar ik ga echt niet de hele dag 10 kilo in de lucht gooien en vliegtuigje spelen.
Hij is wel snel af te leiden gelukkig, maar heel vaak is het voor korte duur.

Misschien is het iets wat tussen mijn oren zit , ik wil ook geen reden "zoeken" voor zijn gedrag en ligt het aan mij, een pittig mannetje en alleenstaande moeder.

Parel; Bedankt voor je lieve reactie!
Ik vind dit eerste jaar ook niets aan, en voel me er haast schuldig door.
Het is echt pittig vind ik. Ook mede door de reflux het eerste half jaar, maar dat hebben we nu onder controle gelukkig.
Het lijkt me gewoon makkelijker als hij iets meer zelf kan, en meer tevreden is.

Ik heb de osteopaat gebeld die hem in zijn eerste maanden heeft behandeld en ze gaat overleggen en ik word terug gebeld.
Ik zou haar mening willen horen, baat het niet dan schaadt het niet.

Ons zoontje heeft dit ook gehad tot ongeveer 12 maanden, hij is nu 14 maanden.
Ik was ook helemaal op van de gebroken nachten, de driftige buien enz.
Bijtanken was er ook helemaal niet bij, aangezien er ook nog een peuter van 3 rondloopt en ik onregelmatig werk.

Hier is het vanzelf wat minder geworden nadat hij een jaar geworden was. Hij is nog steeds pittig, kan
ook nog steeds erg driftig worden en flink krijsen, maar het is nu sneller over en hij is sneller tevreden,
kan nu steeds beter ook even alleen spelen, of samen met zijn zus.
Ook het slapen is een stuk beter nu, van 5 a 6 keer per nacht eruit moeten, is het nu nog 1x of helemaal niet meer.
(uitzonderingen daargelaten als hij bv niet lekker is). Wel is hij elke morgen tussen 5 en 6 wakker...
Overdag is hij nu vrolijker, en zelf zit ik ook weer wat beter in mijn vel nu ik wat meer slaap/rust krijg.

Knuffel voor jou, want het is erg zwaar! Hopelijk kan de osteopaat nog wat voor jou/hem betekenen!

Ik herken heel veel in wat je schrijft. N was als klein mannetje ook enorm onrustig, snel gefrustreerd, huilde veel, slapen was 1 drama.... Ook hield hij niet van knuffelen, je zag hem dan echt verstarren.

Een paar maanden geleden zijn we bij een accupuncturist terecht gekomen (kinderen behandeld hij niet met naalden maar met laserstralen) hij heeft N nagekeken waaruit kwam dat zijn spijsvertering niet lekker liep. Bepaalde voeding verdraagt hij niet goed waardoor hij gespannen vanuit zijn buik wordt en dus zijn hele lijfje gespannen voelt. Na 5 behandelingen gaat het hartstikke goed met hem!! Hij is ontspannen, knuffelt inmiddels heel graag, slaapt als een roos van 19:00 tot 7:00.

Hij blijft een pittig mannetje hoor, snel heel driftig hij kan echt heel boos worden. Pikt ook alle prikkels op wat vermoeiend voor hem is.

Hier was de oudste echt hetzelfde. Bij hem ging het beter toen hij ging kruipen met 8,5 maand en nog beter toen hij ging staan en langslopen. Maar het pittige karakter blijft aanwezig.

Kan er ook over mee praten. Mijn jongste was/is soms ook enorm gefrustreerd! Nou blijkt het bij hem een oorzaak te hebben, maar man man man, wat hebben we het er soms moeilijk mee zeg. Sinds hij kan praten en zich lichamelijk beter kan uiten merken we wel een ontzettende vooruitgang.

Dankjullie!
Geduld is dus het sleutelwoord.. Great.