Ouders steeds sneller uit elkaar?

Susan schreef:Dat lijkt me wel wat veel. Volgens mij loopt in totaal 1 op de 3 huwelijken uit in een scheiding en als er kinderen in het spel zijn dan schijnt dat percentage juist iets lager te liggen. In de eerste 3 jaar is dan maar weer een klein deel van alle stellen met kinderen (er zijn er ook die uit elkaar gaan als de kinderen ouder zijn) dus 1 op de 3 in de eerste 3 jaar lijkt me dan niet helemaal kloppen.

Zal het artikel zo eens ff opzoeken voor de zekerheid...

In de Kinderen van 10- 2011 staat:

Baren doet scheiden:

Uit het boek 'Een baby erbij en samen gelukkig blijven' van Gerda Brouwer en Suzanne Donders blijkt dat 1 op de 3 relaties strandt in de eerste 3 jaren na de geboorte van een kind.

ProudMama schreef:In de Kinderen van 10- 2011 staat:

Baren doet scheiden:

Uit het boek 'Een baby erbij en samen gelukkig blijven' van Gerda Brouwer en Suzanne Donders blijkt dat 1 op de 3 relaties strandt in de eerste 3 jaren na de geboorte van een kind.

Ik geloof wel dat jij het gelezen hebt, maar ik vraag me wel af hoe Gerda Brouwer en Suzanne Donders aan die cijfers komen en of ze wel helemaal kloppen.

Oef, nou als dat klopt dan vind ik het idd ook wel een erg hoog percentage. Maar ik ben het er wel mee eens dat het krijgen van kinderen, met name in het begin, toch wel zorgt voor meer druk op de relatie. Tenminste als ik kijk naar ons. De vermoeidheid, hormonen, huilbaby, het maar niet willen drinken en ga zo maar door zorgden bij ons wel voor vermoeide verhitte discussies. Ook bleken we soms over sommige zaken wat betreft de verzorging van onze dochter anders te denken. En gezien het feit dat zij het allerdierbaarste is wat we hebben, uitte zich dat ook wel eens in zulke discussies.
Dus ja, ik vond het zeker pittig. En nu nog wel af en toe hoor, maar het is nu al een heel stuk makkelijker. En ik heb ook zeker het idee dat we meer naar elkaar toe zijn gegroeid en dat we er sterker uitkomen.
Maar ik ben er wel achter gekomen dat een relatie meer werk vereist dan ik, voor onze dochter, dacht. En ik ken hem toch al wel een hele tijd.

En of mensen te snel scheiden...dat kan iedereen alleen voor zichzelf uitmaken. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 16 was en ik was uiteindelijk blij dat ze uit elkaar gingen. Die spanning die er thuis heerste was absoluut veel erger dan de scheiding. Ik vind dus zeker niet dat je koste wat kost bij elkaar moet blijven. Ik heb die tijd voor de scheiding als erg naar ervaren. Wat wel meespeelt is dat mijn ouders heel netjes zijn gebleven tijdens en na de scheiding. Mocht ik ooit uit elkaar gaan, zal ik daar ook erg op letten. Erg schrijnend als ik die verhalen lees hierboven, hoe ontzettend egoistisch kan je zijn.

Natuurlijk zou ik er alles aan willen doen om mijn relatie te redden als het slecht ging aangezien we 2 kinderen hebben. Maar als echt niks meer zou werken en we daardoor samen niet meer gelukkig zijn, zou ik echt niet bij elkaar blijven voor de kinderen. Kinderen verdienen gelukkige ouders en als die ouders nu eenmaal gelukkiger zijn zonder elkaar, dan lijkt me dat uiteindelijk toch het beste.

Als mijn vriend vreemd zou gaan daarentegen, is het meteen einde relatie. Ik heb het in mijn vorige relatie al eens meegemaakt en ik kan gewoon niet meer gelukkig met iemand worden wie mijn vertrouwen heeft geschaad.

Ik vind ook zeker dat het krijgen van kinderen een grote impact op je relatie heeft. Hier zijn er in periodes van slapeloze nachten ook wel vaker discussies, maar een goede relatie is daar zeker tegen bestand.

SarahKey schreef:Of iemand te snel gaat scheiden kan ik niet een mening over geven. Je weet nooit hoe lang ze al gevochten hebben of helemaal niet.

Soms hoor ik wel zo'n antwoord van: we gaan scheiden omdat we teveel ruzie hadden.
Dan denk ik: maar waar zit de kern? Waarom hebben jullie zoveel ruzie gemaakt?

Of stellen die uit elkaar gaan als vrienden, moet ik ook altijd even een wenkbrauw bij omhoog doen. Waarom ga je dan scheiden? Ja de liefde is weg maar goed wat verwacht je nog na zoveel jaar?

Zelf wil ik echt voor mijn huwelijk vechten mocht dat nodig zijn. Enige punt waar het meteen bij over is: vreemdgaan. En zo denkt mijn man er ook over. Dan zou ik me zo gekwetst en teleurgesteld voelen (en het vertrouwen is dan weg, iets wat ik heel belangrijk vind in een relatie) dat het dan over en uit is. Ook al hebben we straks een kind.

Maar het is nu zo makkelijk gezegd tot je er zelf in zit. Misschien doe je dan wel heel andere dingen en gooi je de principes die je nu hebt overboord.

Ik snap wel hoe mensen dat bedoelen en het zou ook goed kunnen dat dat zo gebeurd.
Toen wij uit elkaar gingen had ik wel zoiets van, wij zijn geen vrienden, worden we ook niet en zo brengen we het ook niet naar buiten toe naar de mensen om ons heen. Vrienden vind ik een te groot woord voor 2 mensen met zo'n verleden en een kind samen. We gaan verder als ouders van onze dochter en we willen beiden het beste voor haar, vandaar onze vestandhouding op die manier. Maar vrienden, nee, dat zal er nooit van komen (bij ons in ieder geval niet).

Ik vraag mijzelf stiekem ook wel eens af hoeveel mensen dachten dat een kind een soort grote pleister zou zijn.

Als we samen een kindje nemen komt het wel goed. Zovaak ik verhalen (of viavia of via een tijdschrift etc.) hoor en lees over partners die 4 maanden na de geboorte van hun kind uit elkaar gaan.

Dan denk ik echt. Jemig jullie leven is zo veranderd! Geef het de tijd, je kunt toch niet verwachten dat alles na 4 maanden perfect loopt. En als je zo snel uit elkaar gaat na het krijgen van kinderen dan geloof ik persoonlijk niet de relatie al goed zat op het moment dat mensen er aan begonnen.

Ik vind toch niet dat je daarover kan oordelen. Als mensen puur gaan scheiden omdat hun relatie is veranderd door het krijgen van een kind dan vind ik dat ook wel wat onrealistisch en ongeduldig, maar je weet nooit wat er nog meer speelt, en wanneer dat is gaan spelen. Ik vind het ook te kort door de bocht om aan te nemen dat mensen een kind hebben gekregen als pleister. Dat soort dingen weet je gewoon niet. Als ik relatieproblemen zou hebben dan zou ik het ook niet fijn vinden als mensen met dat soort speculaties zouden komen, dus ik probeer het zelf ook niet te doen.

Punk'd schreef:Ik vraag mijzelf stiekem ook wel eens af hoeveel mensen dachten dat een kind een soort grote pleister zou zijn.

Als we samen een kindje nemen komt het wel goed. Zovaak ik verhalen (of viavia of via een tijdschrift etc.) hoor en lees over partners die 4 maanden na de geboorte van hun kind uit elkaar gaan.

Dan denk ik echt. Jemig jullie leven is zo veranderd! Geef het de tijd, je kunt toch niet verwachten dat alles na 4 maanden perfect loopt. En als je zo snel uit elkaar gaat na het krijgen van kinderen dan geloof ik persoonlijk niet de relatie al goed zat op het moment dat mensen er aan begonnen.

Hoe weet je dat nou? Ik blijf erbij dat je mensen niet in hun hoofd kunt kijken en dat je niet weet wat zich daar thuis af speelt. Ik vind echt dat er te snel van alles gedacht en geroepen wordt. Anderzijds mag je (je in het algemeen bedoelt) blij zijn dat het je zelf niet overkomt, want het is echt alles behalve prettig en zoals al eerder is aangegeven, er gaat echt heel wat achter een scheiding schuil.

Hier was het na 5 maanden na de geboorte van mijn dochter over! Leuk om te weten dat er mensen zijn die denken te weten dat de relatie al langer niet meer goed zat, terwijl er misschien heel iets anders aan de hand was.

Strawberry Shortcake schreef:

Punk'd schreef:Ik vraag mijzelf stiekem ook wel eens af hoeveel mensen dachten dat een kind een soort grote pleister zou zijn.

Als we samen een kindje nemen komt het wel goed. Zovaak ik verhalen (of viavia of via een tijdschrift etc.) hoor en lees over partners die 4 maanden na de geboorte van hun kind uit elkaar gaan.

Dan denk ik echt. Jemig jullie leven is zo veranderd! Geef het de tijd, je kunt toch niet verwachten dat alles na 4 maanden perfect loopt. En als je zo snel uit elkaar gaat na het krijgen van kinderen dan geloof ik persoonlijk niet de relatie al goed zat op het moment dat mensen er aan begonnen.

Hoe weet je dat nou? Ik blijf erbij dat je mensen niet in hun hoofd kunt kijken en dat je niet weet wat zich daar thuis af speelt. Ik vind echt dat er te snel van alles gedacht en geroepen wordt. Anderzijds mag je (je in het algemeen bedoelt) blij zijn dat het je zelf niet overkomt, want het is echt alles behalve prettig en zoals al eerder is aangegeven, er gaat echt heel wat achter een scheiding schuil.

Hier was het na 5 maanden na de geboorte van mijn dochter over! Leuk om te weten dat er mensen zijn die denken te weten dat de relatie al langer niet meer goed zat, terwijl er misschien heel iets anders aan de hand was.

Mee eens.

Mijn dochter was pas 3 maanden toen wij uit elkaar gingen,tijdens de zwangerschap zijn er dingen gebeurd die niet door de beugel konden,maar doordat ik zwanger was wilde ik er voor vechten. Na haar geboorte bleek gewoon dat het niet meer goed kon komen.
En onze relatie zat echt wel goed,tot ik zwanger was en hij lange tijd in het buitenland zat..