Het Yesverhaal - Bestemming Noorwegen (slot op pagina 26)

Vind ik ook een heel leuk idee, Susan!
Ik ben voor!

Leuk om het vervolg te lezen Storm!
Succes met schrijven Stuiterbal!

Ik ben voor, Susan!
Leuk geschreven Storm

Leuk idee Susan!

Leuk verhaal! Ik ben geen topschrijfster, dus lees gewoon lekker mee!

Leuk verhaal! Complimenten voor jullie.

Er bekruipt me een enorm raar gevoel nu. Angstaanjagend en het eerste wat ik denk is “Ik wil weg hier en wel nu !” Terug in het appartement maak ik Sven onmiddellijk wakker en vertel hem wat ik zojuist heb meegemaakt. De angst overvalt me waardoor ik aan 1 stuk door ratel.
Sven is te rustig in mijn ogen en probeert me te kalmeren maar ik ben vastbesloten om vandaag nog te vertrekken.
“Sven? Al iets van de ANWB gehoord inmiddels ?” Sven antwoord een beetje geïrriteerd met nee.
“Hoe lang gaat het nog duren? Ik wil weg hier ik wil terug naar huis”
Doe eens rustig zegt hij tegen mij. “We zullen moeten afwachten tot de ANWB komt eerder kunnen we niet eens weg.”
Ik geef hem aan dat mijn gevoel gewoon niet goed is. Frida is eng maar ondertussen heb ik ook zo mijn twijfels over Markus. “Kun je niet zelf even naar de motor kijken?” Misschien valt je toch iets op en zijn we een stapje verder.” “Ik wil gewoon naar huis Sven” Omdat Sven gek word van mijn paniek zegt hij dat hij wel even zal gaan kijken. “Maar niet nu,” zegt hij, “nu wil ik even met jou andere dingen gaan doen. “
Voor dat ik er erg in heb heeft hij me al op bed gegooid en begint me overal wild te zoenen.
En net op het moment dat hij me ontbloot slaat de deur van het appartement open en staat Markus in de deuropening met bloed aan zijn handen en zijn gezicht. “Frida” roept hij angstig…..
Ik slaak een kreet van paniek en Sven springt van me af ! Snel doe ik mijn bloesje dicht.
“Frida is gewond ze ligt in de keuken, help we moeten naar het ziekenhuis” Sven kleed zich meteen aan en achtervolgt Markus naar Frida. Ik loop er ook achteraan. Omdat Markus niet in staat is om zelf te rijden vraagt hij Sven om te rijden.
En aan mij vraagt hij of ik hier wil blijven om de boel in de gaten te houden.
Sven geeft aan dat het goed is zonder ook maar met mij te overleggen. Ondertussen komen we aan bij Frida die bewusteloos op de grond ligt met een flinke hoofdwond. “Wat is er gebeurd” vraagt Sven nadat hij haar hartslag controleerde. “Ze ..ze… is uhhh gevallen” Zegt hij twijfelachtig. “Gevallen met haar hoofd tegen het aanrecht”
“Kom op help mee we moeten nu gaan” roept Sven naar Markus. Samen tillen ze Frida op en leggen haar in de auto van Markus. En zonder dat ik ook maar enig protest kan geven rijden ze weg.

Daar zit ik dan alleen op een verlaten terrein. Ik besluit mezelf niet het angst aan te jagen en ga naar iets op zoek. Wat weet ik nog niet. Op dat moment denk ik aan de motor. Die staat nog steeds in de werkplaats van Markus.
Zonder enig twijfel loop ik naar zijn werkplaats en doe de deur open. Een ongemakkelijk gevoel bekruipt me op dat moment. Ik zie de motor staan en loop er met een boog om heen. Veel verstand heb ik er niet van maar mijn vader heeft altijd als hobby aan motoren gesleuteld en de makkelijke dingen weet ik wel te vinden. Terwijl ik erom heen loop valt mijn oog op een los slangetje. Ik ga dichterbij zitten en kijk er aandachtig naar. Het slangetje is door gesneden. Dat slangetje was eerder nog niet kapot als ik me goed herinner. Waar het slangetje van is weet ik niet maar ik heb niet meer veel vertrouwen in Markus. De situatie hier begint raar, angstig en opvallend te worden.

Ik verlaat de werkplaats weer en ben zeker van plan dit straks met Sven te gaan bespreken. Daarna loop ik naar de keuken. Doordat vanmorgen Frida zo naar deed heb ik nog steeds geen ontbijt gehad.
Hopelijk staat er toch wat klaar en kan ik even wat eten want mijn maag knort nu wel heel erg.
In de keuken is het een rommel. Er ligt servies op de grond, er ligt bloed op de grond, er liggen allemaal etensresten op de grond. Maar merkwaardig genoeg zit er geen bloed op het aanrecht valt me op. En dat terwijl dat wel zou moeten na de valpartij van Frida.
Ik haal me allerlei scenario’s in mijn hoofd wat niet zou moeten want ik maak mezelf alleen maar gekker daarmee. Maar toch is het vreemd en het knaagt aan me. Op dat moment hoor ik ineens een hard geluid van buiten komen. Ik schrik en sta verstijfd van de angst.
Wat was dat ? Waar kwam dat vandaan ? Markus en Sven zijn het nog niet want er staat geen auto zie ik vanuit de keuken.
Ik besluit toch even te gaan kijken. Op het moment dat ik bij de deuropening sta hoor ik weer een hard geluid. Het komt uit de richting van het stalletje waar ik gisteren iemand heb gezien.
Mijn hart bonkt in mijn keel en ik weet niet wat ik moet doen.
BAM !! een harde knal bij de stal en ik zie dat de deur heen en weer gaat. Shit ! Het liefste ren ik naar mijn appartement en sluit ik mezelf op tot Sven er weer is. En net op het moment dat ik wil weg lopen hoor ik een gil ! Een schreeuw om hulp !

Help me…. Hoort iemand mij Help me !!!

Spannend!!!!

Spannend! Goed gedaan Stuiterbal!

Spannennnnnnd!!!

mooi geschreven weer hoor, en inderdaad spannend!!! ben benieuwd naar het vervolg

thnxxx ik vind het ook spannend hahahaha tijdens het typen vond ik het al spannend

Leuk!!

Leuk!! Ik ben benieuwd hoe het verder gaat!

Spannend!!!!!

Wat een leuk vervolg weer! Heel spannen idd!

Wie is er nu aan de beurt eigenlijk ???

Break of Day

Jaaaaaaaa leuk!!!

Hij wordt echt goooeeed! Nog twee en dan mag ik, ben benieuwd of ik het ook zo kan!

Ik sta als aan de grond genageld naar het schuurtje te staren. Het is nu stil, maar ik heb me zeker niet verbeeld dat ik iets of iemand op de deur hoorde bonzen en heb horen gillen. Ik weet niet hoeveel tijd er voorbij is gegaan voordat ik het gegil opnieuw hoor. Het klinkt onbestendig, maar onmiskenbaar menselijk. Het gegil gaat over in gekreun. Wat moet ik doen? Het zal nog wel even duren voordat Sven en Markus terugkomen.

Weer hoor ik gemorrel aan de deur, net alsof iemand ‘m probeert open te doen. De deur zit op slot. Mijn nieuwsgierigheid overwint het van mijn angst. Ik heb de tegenwoordigheid van geest om naar de keuken te lopen. Daar pak ik het grootste mes dat ik kan vinden, dan sluip ik weer naar buiten richting het schuurtje. Mijn hart klopt in mijn keel. Een stemmetje fluistert: ‘Emilie, zou je je niet beter in huis kunnen opsluiten en rustig afwachten totdat Sven er weer is?’ Misschien wel, maar er is iets aan het gegil dat me aanspoort de situatie nader te onderzoeken.

Dan sta ik voor de deur van het schuurtje. Ik luister, maar ik hoor niks. Ik durf me niet te bewegen. Na een hele tijd hoor ik geschuifel binnen. Er is iets daarbinnen. Iets of iemand. Ik roep ‘Hello!’, maar het komt er uit als gefluister. Ik schraap mijn keel en roep dan luider ‘Hello!’. Een plotseling geschreeuw vanuit het schuurtje doet me achteruit springen van schrik. Dan wordt er vanbinnen luid op de deur gebonsd. Ik hoor iemand roepen, schreeuwen. Het is in het Noors, ik kan er niks van verstaan. ‘Who is there?’ roep ik terug. Weer een hele stroom woorden die ik niet kan verstaan. Hees, wanhopig klinken ze.

Ik sluip de hoek van het schuurtje om, daar zit een raampje. Ik sluip er naartoe, durf bijna niet te kijken, maar dan doe ik het toch. Ik zie eerst niks dan duisternis. Ik stap weer achteruit en luister. Ik hoor weer gestommel. Dan kijk ik weer door het raampje. Plotseling verschijnt er een gezicht aan de andere kant. Ik val achterover van schrik. Het mes laat ik vallen. Ik kijk omhoog in de ogen van, tja, van wat eigenlijk? Ik zie een gezicht dat omlijst wordt door een wilde bos haar. Een smoezelig gezicht, een toegeknepen mond. En die ogen… Het is alsof ze zich in de mijne boren. Het is het gezicht van een vrouw. Ze heft haar handen en legt ze op het glas. Haar handen zijn vuil. Haar vingers maken een klauwende beweging, alsof ze zich een weg door het glas zoeken. Haar ogen blijven de mijne aankijken. Mijn gedachten werken koortsachtig. Wie is dit? Waarom zit ze in dit schuurtje?

Dan begint de vrouw heftig op het glas te slaan en te schreeuwen. Haar ogen staan geschrokken. Dan hoor ik een geluid achter me..

mooi en goed geschreven break of day!! echt complimenten voor al die meiden die al geschreven hebben. en het word steeds spannender leuk!!!

Grappig ook om de verschillende schrijfstijlen van iedereen te zien! Spannend!

Goed geschreven BOD! Erg spannend!

Oehh wat spannend zeg, ben benieuwd hoe het verder gaat!