Kinderen en scheiding

LindaK schreef:Heftig hoor! Ik heb er geen ervaring mee, maar wil je wel veel sterkte wensen!

+1

Ik wil je allereerst een knuffel geven, zoiets is gewoon echt niet leuk.

Maar als ik al je berichtjes lees merk ik dat het jou teveel word, dat je langs elkaar heen leeft, dat jullie niet meer tot elkaar aangetrokken voelen en dat hij vlucht in zijn werk, en eigenlijk geen of nauwelijks contact heeft met zijn eigen familie. Alles bij elkaar vraag ik me af wat er eerst was zeg maar. Als ik het zo lees, kan ik het me heel goed voorstellen dat jullie eigen kind hebben heel confronterend voor hem is. Dat hij dat moeilijk vind omdat hij zelf dus eigenlijk geen familie meer heeft. Ik kan me voorstellen dat hij dan vlucht in zijn werk. (ik zeg niet dat het goed is, maar snap het wel) uiteraard ga je dan langs elkaar heen leven, en dan verdwijnt de aantrekkingskracht ook. uiteindelijk zal hij op een punt zijn dat het hem ook echt even niet meer interesseert. Maar ik juist in dit geval dat een scheiding niet een oplossing is. (in elk geval niet nu) Ik denk dat therapie relatietherapie of voor hem alleen (misschien beide) heel goed kan zijn. Als het eerste punt opgelost kan worden, kan de rest ook weer terug komen. Want ik denk als hij weer meer zichzelf kan zijn, en zich weer prettig voelt bij jullie, en zich weer om zijn kind en jou bekommert, dat de liefde ook weer terug kan komen.

Ik ben niet tegen scheidingen, en vind absoluut dat het niet goed is alleen voor meisje samen te blijven. Alleen vind ik wel dat je het haar verplicht bent er alles aan gedaan te hebben om het wel weer goed te krijgen. En ik kan me voorstellen dat het rust geeft om nu ergens anders ter gaan wonen. Maar ook al gaat hij je missen, denk ik dat therapie belangrijk kan zijn om het ook echt weer goed te krijgen. De basis moet weer hersteld worden naar mijn idee.

Maar ik moet toegeven, dit is mijn gevoel bij je verhaal, ik heb geen ervaring en ben geen psycholoog ofzo.

Ik wil je nogmaals een dikke knuffel geven, en hoop dat jullie hier alle 3 beter uit komen!

Jeetje meid, wat vervelend. Je had al eerder laten weten dat het niet lekker liep. Ik had voor jullie gehoopt dat het ondertussen beter was geworden. Ik heb hier verder geen ervaring mee, maar ik wil je wel veel sterkte wensen.

LMCurious schreef:Ik wil je allereerst een knuffel geven, zoiets is gewoon echt niet leuk.

Maar als ik al je berichtjes lees merk ik dat het jou teveel word, dat je langs elkaar heen leeft, dat jullie niet meer tot elkaar aangetrokken voelen en dat hij vlucht in zijn werk, en eigenlijk geen of nauwelijks contact heeft met zijn eigen familie. Alles bij elkaar vraag ik me af wat er eerst was zeg maar. Als ik het zo lees, kan ik het me heel goed voorstellen dat jullie eigen kind hebben heel confronterend voor hem is. Dat hij dat moeilijk vind omdat hij zelf dus eigenlijk geen familie meer heeft. Ik kan me voorstellen dat hij dan vlucht in zijn werk. (ik zeg niet dat het goed is, maar snap het wel) uiteraard ga je dan langs elkaar heen leven, en dan verdwijnt de aantrekkingskracht ook. uiteindelijk zal hij op een punt zijn dat het hem ook echt even niet meer interesseert. Maar ik juist in dit geval dat een scheiding niet een oplossing is. (in elk geval niet nu) Ik denk dat therapie relatietherapie of voor hem alleen (misschien beide) heel goed kan zijn. Als het eerste punt opgelost kan worden, kan de rest ook weer terug komen. Want ik denk als hij weer meer zichzelf kan zijn, en zich weer prettig voelt bij jullie, en zich weer om zijn kind en jou bekommert, dat de liefde ook weer terug kan komen.

Ik ben niet tegen scheidingen, en vind absoluut dat het niet goed is alleen voor meisje samen te blijven. Alleen vind ik wel dat je het haar verplicht bent er alles aan gedaan te hebben om het wel weer goed te krijgen. En ik kan me voorstellen dat het rust geeft om nu ergens anders ter gaan wonen. Maar ook al gaat hij je missen, denk ik dat therapie belangrijk kan zijn om het ook echt weer goed te krijgen. De basis moet weer hersteld worden naar mijn idee.

Maar ik moet toegeven, dit is mijn gevoel bij je verhaal, ik heb geen ervaring en ben geen psycholoog ofzo.

Ik wil je nogmaals een dikke knuffel geven, en hoop dat jullie hier alle 3 beter uit komen!

+1: Ik ben het helemaal eens met je woorden.

Heel veel sterkte, ik hoop dat hij aankomende week doorkrijgt wat hij mist zodat hij er ook aan wil werken.

Ik was wel op de hoogte dat het niet zo lekker liep allemaal. Dat jullie al zover zijn........
Ik heb er verder geen ervaring mee, maar wil je/jullie toch succes en sterkte toewensen. Hoop dat jullie het alsnog samen redden en samen nog van jullie meisje kunnen genieten!

Jeetje wat naar allemaal ! voor jou...
Ik heb niet alles gelezen dat ga ik morgen doen.

Maar even kort wat mijn zoon ervan mee heeft gekregen.

S was 1,5 toen wij besloten uit elkaar te gaan. En ik weet zeker dat hij er te veel van heeft mee gekregen. Ik heb een tijd lang een onrustige zoon gehad die echt zijn draai moest vinden hier in het appartement.
Ik liep met heel wat boze gevoelens rond die hij oppikte en overnam.
Hij is erg eenkennig geworden sinds de scheiding. Daarvoor was hij heel makkelijk en sliep hij overal en was niks een probleem.
Maar nu hoef ik maar uit zijn zicht veld te zijn als we bij vreemden op bezoek zijn b.v. en hij raakt compleet in paniek.
Dan is dat ook de leeftijd wat mee speelt maar zijn verdriet is niet zo over helaas.
Bij afscheidsverdriet op het kdv is het normaal gesproken bij kinderen zo over. Bij S niet, Hij blijft erin hangen en kalmeert pas nadat hij heeft geslapen.
Dat breekt je hart elke keer weer want een andere keuze heb ik niet helaas.
Verder is hij een tijdje best gefrustreerd en prikkelbaar geweest. Heeft een tijd lang slecht gegeten en heel slecht geslapen.
Maar nu is de rust bij hem weder gekeerd en gaat het prima ! Op het kdv na.
Hij gaat enorm goed met de week verdeling om en ben echt trots op hem.

Ik ben ervan overtuigd dat kinderen meer mee krijgen dan dat we soms denken ! Het is belangrijk om daar goed mee om te gaan.

Heel veel sterkte en hopelijk komen jullie er toch samen uit !!!

Belangrijk is gewoon dat jullie er samen voor zorgen dat Y. zo weinig mogelijk meekrijgt van wat er allemaal speelt. Dus probeer geen ruzies te maken in het bijzijn van haar, of alleen al het verheffen van je stem. Ik weet verder niet hoe jij en je man nu met elkaar omgaan, of jullie echt ruzie hebben of elkaar 'negeren', maar probeer er rekening mee te houden en probeer zo normaal mogelijk te doen.. gewoon als 'vrienden'. Snap dat het heel moeilijk is, maar het is misschien wel het beste voor Y.

Hoe dan ook, probeer je man ook duidelijk te maken dat het juist voor hem nu heel belangrijk is zijn kostbare tijd met Y. ook daadwerkelijk met haar door te brengen (als in spelen, naar bed brengen, eten geven, boekjes lezen, in bad doen, etc.). Ze zal hem minder gaan zien en daardoor kan ze heel eenkennig worden. Ik neem aan dat je graag zou willen dat Y. ook een goede band met haar vader opbouwt later, dus daar moet je man nu al mee beginnen. Dingen als een papa die weg is merken ze al heel snel. Voorbeeld: mijn vriend is dit weekend een weekendje weg. N. zegt het hele weekend 'papa' (heeft ze daarvoor nooit gedaan, eerste keer dit weekend) en kruipt door het huis om hem dan te gaan zoeken. Zo klein als ze zijn hebben ze zulke dingen heel goed door. Dat is dus misschien stap 1 om haar zo min mogelijk mee te laten krijgen van een (tijdelijke) scheiding.. probeer de band met haar vader te behouden of zelfs te versterken. Ik neem aan dat hij ook niet wil dat hij straks weinig met zijn dochter heeft?!

Ben het helemaal eens met LMC en Parisienne!

Als het niet meer gaat, dan gaat het niet meer, maar ik zou niet zomaar opgeven zonder er alles aan gedaan te hebben wat je kunt doen!

Ik ben het er ook mee eens dat je het beste echt alles kunt proberen voordat je besluit om er helemaal mee te stoppen. Wel heftig de situatie hoor, ik wens je heel veel sterkte en hoop dat jullie er goed uit weten te komen, hoe het ook af gaat lopen.

Hier was ik al uit elkaar met de vader van A. voordat ze geboren werd (hij had toen écht geen zin in een kind..) en is het dus heel anders gelopen dan meestal met scheidingen en dergelijke. We hebben ruzie gehad, elkaar een tijd niet gesproken en uiteindelijk zijn we er als een soort van 'vrienden' uitgekomen wat betreft ons meisje. De narigheden waren dus al voorbij voordat zij er was. En als het aan mij ligt zal ik haar nooit in eventuele ruzies betrekken. Al zal ik haar vader misschien wel eens een ontzettende zak gaan vinden, dat zal ik haar niet zeggen. En hoop dat hij ook altijd in haar belang zal handelen. Geen ruzie waar zij bij is, niet elkaar afvallen, etc. Dat is heel belangrijk vind ik.

Maar dan nog denk ik dat kinderen altijd wel wat van een scheiding mee krijgen. Het ene kindje meer dan het andere, dat wel. Sterkte ermee, het zal niet makkelijk voor je zijn

PapillonRose schreef:Ik ben het er ook mee eens dat je het beste echt alles kunt proberen voordat je besluit om er helemaal mee te stoppen. Wel heftig de situatie hoor, ik wens je heel veel sterkte en hoop dat jullie er goed uit weten te komen, hoe het ook af gaat lopen.

Hier was ik al uit elkaar met de vader van A. voordat ze geboren werd (hij had toen écht geen zin in een kind..) en is het dus heel anders gelopen dan meestal met scheidingen en dergelijke. We hebben ruzie gehad, elkaar een tijd niet gesproken en uiteindelijk zijn we er als een soort van 'vrienden' uitgekomen wat betreft ons meisje. De narigheden waren dus al voorbij voordat zij er was. En als het aan mij ligt zal ik haar nooit in eventuele ruzies betrekken. Al zal ik haar vader misschien wel eens een ontzettende zak gaan vinden, dat zal ik haar niet zeggen. En hoop dat hij ook altijd in haar belang zal handelen. Geen ruzie waar zij bij is, niet elkaar afvallen, etc. Dat is heel belangrijk vind ik.

Maar dan nog denk ik dat kinderen altijd wel wat van een scheiding mee krijgen. Het ene kindje meer dan het andere, dat wel. Sterkte ermee, het zal niet makkelijk voor je zijn

En terecht dat je dat niet doet! Een kind staat helemaal los van zo'n situatie en verdiend het dus niet om dergelijke dingen te horen te krijgen. Zo'n kind krijgt anders ook een heel ander beeld van papa. Ik zou zoiets dan ook nooit tegen mijn dochter zeggen. Hij is voor haar gewoon nog steeds papa, de papa waar ze zo dol op is en waar ze zoveel van houdt. Als ik daar iets anders van zou maken, verstoor ik dat hele beeld wat ze van hem heeft, terwijl hij los van onze toestand wel een goede vader is.

Een vriendin van mij heeft vroeger altijd moeten horen van haar moeder hoe slecht haar vader wel niet is. Haar moeder kwam verder altijd bij haar dochter (vriendin van mij) uitspuien over haar ex-vriend (dus haar vader). Ze heeft daar nu gewoon nog altijd problemen mee en ze is 22.

Ik vind het ook heel belangrijk om pappa los te zien van 'ex vriend'.

Dag lieve allemaal!

Intussen ingepakt en wel overgegaan na mijn ouders! yenthe mee, wel even wennen hoor! Maar 1 ding scheelt, de oppas is dichtbij nu haha!

Ik heb mn trouwring alles afgedaan en ook niks wat me herrinert behalve Y. meegenomen, heb ook niets gezegd van hoe of wat en afgesproken dat hij Y. mag ophalen als ik er niet ben...ik wil hem de komende tijd even niet zien!

Bedankt voor de lieve woorden!

X

Pfff, heftig meid! Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Ik kan me indenken dat dit een vreselijk gevoel geeft, dit is niet zoals je het had verwacht. Hier gaat het ook al een tijdje niet zo goed, als ik zo eerlijk mag zijn...Maar gelukkig kan ik er wel met mijn man over praten, al snapt hij me niet altijd helemaal. Ik ben allang blij dat ik dan mijn frustratie kan uiten en het lucht enorm op. Denk goed na over je uiteindelijke beslissing en probeer toch te praten, hoe moeilijk dat ook zal zijn! Ik zag wel eens berichtjes op hyves voorbij komen, maar had niet in de gaten dat het zo ernstig was. Voor nu wil ik je een hele dikke knuffel geven en als je even wat kwijt wilt stuur je me maar een bericht!

Hopelijk komen jullie hier alsnog uit! Sterkte.

Succes meissie!

Dikke knuffel voor jou en sterkte

Heel veel sterkte!

Vind het trouwens een dappere stap die je gedaan hebt, je spullen pakken en gaan! Hoop voor je dat het allemaal weer goed komt.

Jeetje wat heftig meis. Je schrijft dat je niks hebt afgesproken met hem en niks hebt meegenomen wat je aan hem of jullie samen doet denken. Je zegt dat je hem niet wil zien, maar mag hij jullie dochtertje wel gewoon zien? Ik hoop van wel.

Ik wil me nergens mee bemoeien dus don't get me wrong, maar ik krijg het gevoel dat je alles op je man afschuift. Hij moet veranderen, hij doet het verkeerd.. Praten jullie wel? Misschien weet hij zich gewoon geen raad met het prille gezinsleven en zitten hem ook wel wat dingen dwars.

Ik hoop dat het goedkomt allemaal, niet alleen voor de kleine maar ook voor jullie. Je bent natuurlijk niet voor niks getrouwd met deze man en wie weet wat therapie allemaal kan doen voor jullie.

Sterkte!

Tea-Leaf schreef:Jeetje wat heftig meis. Je schrijft dat je niks hebt afgesproken met hem en niks hebt meegenomen wat je aan hem of jullie samen doet denken. Je zegt dat je hem niet wil zien, maar mag hij jullie dochtertje wel gewoon zien? Ik hoop van wel.

Ik wil me nergens mee bemoeien dus don't get me wrong, maar ik krijg het gevoel dat je alles op je man afschuift. Hij moet veranderen, hij doet het verkeerd.. Praten jullie wel? Misschien weet hij zich gewoon geen raad met het prille gezinsleven en zitten hem ook wel wat dingen dwars.

Ik hoop dat het goedkomt allemaal, niet alleen voor de kleine maar ook voor jullie. Je bent natuurlijk niet voor niks getrouwd met deze man en wie weet wat therapie allemaal kan doen voor jullie.

Sterkte!

+1

Ik was even benieuwd hoe het met je gaat...

Darius schreef:Ik was even benieuwd hoe het met je gaat...

+1

Ik ben ook benieuwd hoe 't gaat.

Stuiterbal schreef:

Darius schreef:Ik was even benieuwd hoe het met je gaat...

+1

+2

Strawberry Shortcake schreef:

Stuiterbal schreef:

Darius schreef:Ik was even benieuwd hoe het met je gaat...

+1

+2

+3

Me too.