Blij met je leven op dit moment?

Ik ben heel gelukkig, gelukkig.

Het kan bij mij ook beter.....

JA !!! eindelijk kan ik het zeggen. Eindelijk na 7 maanden alleen zijn en naar 10 jaar vast te hebben gezeten....

JA Ik ben blij met mijn leven. Ik kan weer genieten, ik heb zoveel goede vrienden om mij heen, en ik voel me GOED !!!!
Ik geniet weer volop van mijn kleine mannetje wat ik al een tijd niet heb gekund

Mijn werk loopt goed, EN ik heb echt een mega leuke jongen leren kennen.

Dus kortom ik ben blij met mijn leven

Waar gaat de reis naar toe, pompoentje?

nina schreef:Waar gaat de reis naar toe, pompoentje?

Zie mijn topic bij reizen!

Nee, niet echt.
Mijn relatie is net over en woon nu weer bij mijn ouders. Ik mis mijn ex, mijn ex-huis en hond ontzettend. En natuurlijk het leven dat we hadden.
Ik heb ook echt geen idee wat ik nu wil gaan doen.

Ik ben wel blij dat ik in september een paar daagjes naar Egypte mag en in oktober nog naar Madrid. Dat zijn de leuke kanten en hoop ik dan ook erg van te genieten.

Sja, lastige vraag.. Aan de ene kant ben ik erg blij met m'n leven zoals het nu gaat.
Vriend en ik hebben een nieuwbouwhuisje gekocht. Ik had eerst m'n twijfels (vind beslissingen nemen zo moeilijk) en m'n vriend had eigenlijk de knoop voor ons doorgehakt om hem te kopen. Nu het huisje bijna staat ben ik er helemaal verliefd op! En hij wordt ook nog eens paar maanden eerder opgeleverd, dus dat is helemaal leuk!
M'n gezondheid is nu op z'n best van de afgelopen 10 jaar. Ik heb volledig geaccepteerd dat ik chronisch ziek ben en niet kan werken en weet nu hoe ik het beste uit m'n ziekte naar boven kan halen.
En ook ben ik in de laatste maanden erg hecht geworden met vriendinnen. En heb ik het gewoon nog erg fijn met m'n ouders en heeft m'n vader eindelijk geaccepteerd dat ik chronisch ziek ben en heeft ie vorige maand voor het eerst sinds jaren weer iets leuks met me gedaan!
Reden genoeg om erg blij te zijn dus!

Maarja, ik wil altijd meer en meer.. Maar dat ben ik bij de psycholoog aan het afleren

Heel erg niet. Ik geloof niet dat ik ooit in een grotere zooi heb gezeten dan nu. Maar ook dat komt wel weer goed.

Ja, ik ben blij met mijn leven. Ik heb een lieve man, een geweldig zoontje, tweede kindje op komst, lieve familie, leuke baan en een mooi huis.
Natuurlijk zjn er dingen die ik liever anders zou zien, mijn man is bijvoorbeeld chronisch ziek en dat heeft best wel invloed op ons leven soms. Daardoor is het nu ook erg lastig dat mijn zwangerschap best zwaar is omdat we momenteel allebei niet alles kunnen doen. Maar dat komt allemaal wel goed.

Eucalypta schreef:Heel erg niet. Ik geloof niet dat ik ooit in een grotere zooi heb gezeten dan nu. Maar ook dat komt wel weer goed.

Ai. Is er wel perspectief dat alles goed komt? En dan niet, ooit..maar op de korte(re) termijn?

Hier gaat het wel. Het gaat eindelijk wel weer de goede kant op na een ontzettend zwaar en moeilijk jaar. Vorig jaar zijn we getrouwd (dit weekend precies 1 jaar geleden) en er is zóveel gebeurd dat ik soms niet meer weet hoe en wat. Of wat ik voel, of moet voelen.

Wel merk ik dat de laatste week mijn humeur weer beter is en niet meer zo 'vlak'. Het afgelopen jaar is de ziekte van mijn vader (kanker) verder gevorderd en heeft hij chemo gehad. Zijn eerste ronde chemo was zo enorm desastreus dat het zijn immuunsysteem heeft platgelegd, hij heeft een levensbedreigende sepcis gehad, bloed in zijn longen, darmen die niet meer werkten etc: uiteindelijk duurde het twee weken voordat hij weer thuis was. En de chemo werd beschouwd als preventief, waarbij hij als 'gezonde' man binnen drie weken veranderde in een oude man die niet meer kon werken, en nog geen 5 meter kon lopen.

De relatie met mijn zus, die altijd goed was, staat enorm onder druk. Ze is al 1,5 jaar bezig met uit elkaar gaan met haar vriend en dat laat ze merken aan iedereen. Ze verandert in een stuk chagrijn en ondanks dat ik vorig jaar álles voor haar gedaan heb, behandelt ze me als een stuk stront. En dat voelt erg naar.

Op mijn werk heeft één nare kerel ervoor gezorgd dat ik écht van mijn padje was. Gelukkig heb ik nieuw werk gevonden en mag ik volgende week beginnen. Ik ga minder werken, ipv 66 km enkele reis kom ik nu op 5 minuten fietsen te werken én ik ga meer verdienen.

De relatie met mijn man was erg moeizaam. Er is veel gebeurd, veel gezegd, we stonden op het punt uit elkaar te gaan maar sinds twee weken zie ik weer een lichtpuntje.

Nou, en dit alles in een jaar. Dus ik ben nu klaar voor betere tijden :-).

Totaal niet! Mijn relatie is na 4 jaar over en daardoor woon ik weer bij mijn ouders. Het voelt alsof ik geen thuis heb en ik mis mijn ex en katten verschrikkelijk. Ook het leven wat wij samen hadden. Opeens zou ik een moord ervoor doen om weer boodschappen te moeten doen en de vaatwasser in te ruimen in mijn oude huis...

Nee als ik de keuze had gehad...was alles wel anders geweest. Ik voel mij steeds zo verlaten en alleen...

Ik 'heb mijn plekje gevonden. In juni 2010 ben ik afgestudeerd en vanaf augustus 2010 ben ik fulltime gaan werken. In oktober 2010 ben ik gaan samenwonen met mijn vriend. We hebben 9 maanden geklust. Deze dingen hakte er in het begin wel in. M'n leven was totaal veranderd. Ik moest erg wennen dat ik in een ander dorp woonde. Daarbij liep het op mijn werk niet goed. Van de 11 mensen zaten er 3 thuis met een burnout, dus er kwam veel op me af. Nu gaat het goed. Ik heb m'n plekje in het huis en in het dorp gevonden. Daarbij gaat het op mijn werk goed. Ik ben weer begonnen met sporten en ben eigenlijk druk met van alles. Het enige wat er soms in hakt, is dat ik perfectionistisch ben. En daarin kan ik nog weleens doorslaan. Al probeer ik het los te laten, soms lukt het nog niet. Mijn familie en vrienden zie ik regelmatig.

Wisselend eigenlijk.. Ik ben wel blij omdat ik een eigen huisje heb waar ik binnenkort in kan gaan klussen en dan erin kan. Dat is iets waar ik gewoon echt naar uit kijk. Dan kan ik weer vooruit en genieten van het feit dat ik iets doe wat ik echt graag wil. In mijn hoofd is mijn huis al ingericht nu hoop ik ook dat ik het zo kan overbrengen in mijn huis.

Op relatie gebied ben ik gewoon ongelukkig. Ik heb geen vriend ben dus nog steeds single. En dat haat ik! Ik wil ook een vriend die mij leuk vind en waar ik mee op de bank kan zitten en samen film kijken. Dagjes weg, vakantie noem maar op. Ik wil iemand gelukkig maken net zoals die persoon mij gelukkig kan maken. Er is wel het een en ander gebeurd waardoor ik me nu gewoon even rotter voel erover en ik hoop dan ook echt dat ik nog van 2011 mijn jaar kan maken zoals ik dat heb gezegd met oud-jaars avond. Maar ik heb er een hard hoofd in dat dat nog gaat gebeuren..

Op mijn werk is het zo ontzettend rustig de laatste tijd. Ik ben ergens dus bang dat we alsnog gaan sluiten. We hebben dan wel een doorstart gemaakt maar omdat het zo rustig is bij mij in de winkel ben ik bang dat ze zeggen dat mijn filiaal dicht gaat. Mocht dat gebeuren dan baal ik er flink van want wat moet ik dan gaan doen? Ik heb wel papieren voor filiaal-beheerder maar ja dat wordt je niet zomaar. Als ik een drukke dag heb en lekker bezig ben dan ben ik wel gelukkig maar anders is het gewoon echt verschrikkelijk.

Er zijn in de familie wat problemen. Het heeft niet direct met mij te maken maar het is wel dichtbij en daar maak ik me (on)bewust zorgen om.

Met mijzelf ben ik de ene keer wel gelukkig en de andere keer minder. Ik denk dat ik teveel waarde hecht aan dingen waar je geen waarde aan moet hechten.. Ik zit dus lekker met mezelf in de knoop en ik denk dat ik mezelf ook wel in de knoop ermee zet... Dus het kan beter.

Ja, ik ben blij met mijn leven op dit moment.
Ik kan af en toe nog wel even een dipje hebben, maar dat is meestal als ik moe ben en teveel ga nadenken, maar daar ben ik meestal gelukkig snel uit.

Verona schreef:Totaal niet! Mijn relatie is na 4 jaar over en daardoor woon ik weer bij mijn ouders. Het voelt alsof ik geen thuis heb en ik mis mijn ex en katten verschrikkelijk. Ook het leven wat wij samen hadden. Opeens zou ik een moord ervoor doen om weer boodschappen te moeten doen en de vaatwasser in te ruimen in mijn oude huis...

Nee als ik de keuze had gehad...was alles wel anders geweest. Ik voel mij steeds zo verlaten en alleen...

Nobucta schreef:

Verona schreef:Totaal niet! Mijn relatie is na 4 jaar over en daardoor woon ik weer bij mijn ouders. Het voelt alsof ik geen thuis heb en ik mis mijn ex en katten verschrikkelijk. Ook het leven wat wij samen hadden. Opeens zou ik een moord ervoor doen om weer boodschappen te moeten doen en de vaatwasser in te ruimen in mijn oude huis...

Nee als ik de keuze had gehad...was alles wel anders geweest. Ik voel mij steeds zo verlaten en alleen...

Thanks!

Aan de ene kant ben ik blij dat ik de keuze heb gemaakt om alleen verder te gaan en mezelf te ontplooien. Aan de andere kant voel ik me best een beetje eenzaam, onrustig en verdrietig. Ik wil gewoon zo graag een eigen plek (huisje of kamer) en daar tot mezelf komen. Ik woon nu nog bij mijn ex en dat is toch moeilijker dan ik dacht. En het leven zou op het moment iets makkelijker zijn als ik wat meer geld had. Maar daar is wel iets aan te doen, een bijbaantje zoeken. Ik wil gewoon zo graag mijn eigen plek en een nieuwe start maken.

Ik zou heel graag willen dat ik deze vraag met ja kan beantwoorden, maar helaas niet.

Hey dames,
Op dit moment zit ik echt goed in mijn vel en ben happy.
1/9/11 om 11:00 mag ik de sleutel van me eigen appartement. Alleen al als ik dit type begin ik te stralen en te glimlachen. Ik ga lekker alleen wonen, een nieuw avontuur.

Ik heb er zon zin in. Verder het gevoel om de teugels in handen te nemen en verder te gaan met me leven.

Alleen ben ik jaren single,heb nooit dates. Aan de ene kant vind ik het jammer, andere kant kan ik me 100 % op mezelf richten. Ik denk dat het vanzelf goed komt.

Dat laatste is niet het belangrijkste, dat ben ik zelf!!!

Ja ik ben gelukkig. Ik heb een lieve man, fijne familie, leuke vrienden, leuk huis, leuk werk. Het enige nadeel is dat ik een tijdelijk contract heb, als mijn contract verlengt wordt ben ik helemaal gelukkig, want dan gaan we proberen zwanger te worden!

Wat naar om te lezen dat zoveel meiden niet gelukkig zijn, voor jullie:

Ja eigenlijk wel, afgezien van de rotsituatie van mijn moeder.
Het gaat erg slecht met haar gezondheid. Begin dit jaar heeft ze op sterven gelegen, maar gelukkig er weer bovenop gekrabbeld.
Maar ze gaat achteruit. Heeft lichamelijk en cognitief enorm in moeten leveren!
Ze houdt zich momenteel erg sterk. Vooral omdat ik op 16 sept. as. ga trouwen.
Ze houdt zich daar zo aan vast dat ik erg bang ben voor wat na 16 sept. gaat komen.

Verder ben ik wel erg tevreden.
Ga trouwen, mijn laatste jaar van mijn studie begint, heb weer een goede band met mijn zus, al jaren lang erg lieve vrienden. (zelfs een vriendschap van 18 jaar!) Dus ja, voor het grootste gedeelte ben ik blij en gelukkig.

.

Ik ben heel gelukkig! Lieve man, twee heerlijke kindjes, financieel goed, leuke vrienden, goed contact met ouders. We zouden eventueel wel een groter huis willen en ik een baan dichterbij huis.

Ja en nee.

Ja, omdat:
- ik een lieve vriend heb
- we twee lieve katten als huisdieren hebben
- we regelmatig samen concerten bezoeken
- ik weinig maar hele goede vriendinnen heb waar ik altijd terecht kan
- ik heb ouders die altijd voor mij klaar staan, we zijn een heel hecht gezin

Nee, omdat:
- ik nu een studie af moet maken waar ik uiteindelijk niets mee wil doen. De motivatie is helaas dan ook ver te zoeken.
- ik niet goed weet wat ik dan WEL wil. Er zijn genoeg opties, maar past het bij mij? Wil/kan ik hier nog 2-3 jaar insteken? Hoe doe ik dit met mijn vriend? Verhuizen we naar het buitenland, of ga ik alleen op kamers? Hoe financieren we dit?
- ik overgewicht heb, en het afvallen ontzettend langzaam gaat, niet echt hoopvol.

Ja, ik vind mijn leven wel fijn, ben wel gelukkig. Mijn werk is op zichzelf prima, ik heb heerlijk een vast contract ook. Ons huis is mooi, moet nog wel eea aan gebeuren, maar heeft ook wel wat om het nog verder af te maken. Ben gelukkig getrouwd. Ben erg blij met familie en vrienden, heb het idee dat ik met name de laatste maanden nog closer ben geworden met ze. Maar op zich zou ik mijn vriendenkring ook nog wel wat uit willen breiden met wat nieuwe mensen. Ben steeds meer mezelf, met meer zelfvertrouwen. Komt ook door mijn werk, daar wordt wat dat betreft ook veel van me gevraagd. Ben actief bezig met zelfontwikkeling, lees veel en probeer echt te genieten van de kleine dingen in het leven.

Er zou alleen 1 ding wat mij betreft echt anders mogen zijn: wij moeten helaas via ICSI een kindje proberen te krijgen.. Voor iemand met altijd al een enorme kinderwens was het al heel moeilijk als je dan eindelijk ervoor kan gaan en vervolgens maand na maand ongesteld wordt. Nu is er wel duidelijkheid over de oorzaak en een mogelijkheid om toch zwanger te worden..dat voelt op de een of andere manier wel beter dan die onzekerheid. Maar aan de andere kant stort je wereld even in elkaar. Ben wel dankbaar dat er toch iets mogelijk is met de moderne technieken. Mocht ik nu straks zwanger raken denk ik dat voor mijn gevoel het hele plaatje compleet is en dat zou me nog gelukkiger maken!