Gauw weer afspreken?

@Punk'd, even heel erg off-topic, jij zocht toch van die balconettes? Ik zag ze in de catalogus van H&M. Ik wilde dat al weken zeggen, maar ik vergat het steeds.

Zo, weer terug on topic.

Punk'd schreef:

Joy_ schreef:In de periode dat het niet zo goed met me ging, heb ik echt een paar keer paniekaanvallen gehad omdat ik afspraken had staan met vriendinnen, en die heb ik ook afgezegd. Ik ging er echt werkelijk waar zó tegenop zien dat het niet goed meer was. Toen vond ik m'n rust echt veel belangrijker.

Persoonlijk zou ik het heel erg vinden als ik zo'n gevoel bij mij vriendinnen zou hebben. Dit gevoel heb ik als ik een vreselijke werkdag voor de boeg heb of als ik iets heb wat ontzettend vervelend is zoals ziekenhuisbezoeken o.i.d.

Vind je het zelf niet onprettig dat vriendschappen eigenlijk in een negatief 'rijtje' komen te staan?

Dat kwam natuurlijk ook meer door m'n eigen gemoedstoestand. Alles was toen te veel, ik kon echt serieus alleen m'n familie om me heen hebben en zelfs dat soms niet eens. Ik vond het natuurlijk niet leuk dat het zo'n negatieve lading kreeg, maar ja, ik trok 't toen gewoon echt niet. De vriendinnen bij wie dit was gebeurd, begrepen dat gelukkig volkomen, dat scheelt.

Oh en over balconettes Ik heb net een hele lading bij de Primark gekocht! Hele mooie!


On topic: Fijn dat er meer meiden zijn die het wel herkennen. Ik probeer trouwens wel contact te houden per sms of email (bellen hou ik sowieso al niet zo van), maar soms heb ik zelfs daar al geen zin in. Ik onderhoud het contact wel, maar ik zou het zelf prima vinden om gewoon 1 x in de paar maanden af te spreken en lekker bij te kletsen. Meestal hebben we daarna dan paar daagjes veel contact omdat we weer op de hoogte van elkaar zijn, en daarna zwakt het weer wat af, en na paar maandjes herhaalt het zich. Dat vind ik prima.

Julia, dat is een duidelijke omschrijving inderdaad, dank je.

@ Joy, okee op die manier. Fijn dat het nu weer beter met je gaat! En zoek inderdaad lekker je eigen weg in de vriendschap.

Thanks voor de tips van de balconettes! Ik ga gelijk even kijken bij de H&M.. (primark is jammer genoeg een beetje ver haha).

Joy_ schreef:

Yasmin schreef:Ben je vroeger vaak afgewezen dat je nu bang bent om je aan iemand te hechten dat je weer afgewezen kunt worden?

Euh nee?!

Ik heb gewoon niet veel behoefte om m'n vriendinnen heel veel te zien, maar blijkbaar verwachten zij dat wel. Ik snap dat van hen wel, maar ik vind niet dat ik het dan maar als verplichting wel moet doen. Daarbij komt wel dat ik zo veel in 't buitenland heb gezeten dat ik niet beter weet dan dat ik m'n vrienden maar 1 x in 't half jaar zie, diezelfde vriendinnen dus. Nu ik weer in NL ben, hebben zij dus blijkbaar de verwachting dat we elkaar dus vaker zien, terwijl die manier van vriendschap voorheen mij veel beter beviel. Maar dat heb ik ze ook al vaker gezegd.

Er zijn een aantal dingen die me opvallen in je verhaal, waarbij natuurlijk ook meespeelt dat ik je een beetje ken:

- Het eerste is dat je sinds je in Nederland bent sowieso wel bijna ondergedoken lijkt en het lastiger is contact met je te hebben. Toen jij nog in het buitenland zat sprak ik je veel vaker! Dat is dus wel echt van jou uit ook veranderd, nou kan het gewoon tussen ons zijn. Maar gezien het feit dat je bijvoorbeeld ook niet meer op msn komt bijna en niet altijd even goed bereikbaar bent, denk ik dat ik niet de enige ben met wie je (veel) minder contact hebt? Ik kan me voorstellen dat je vriendin misschien je omdat ze je minder spreekt een keer wilde zien maar nu wil jij dat ook niet, dat dat al een teleurstelling voelt voor haar? Dat weet ik natuurlijk niet, ik kan niet in jullie relatie kijken, maar het zou kunnen en dan is het misschien nuttig als jij daar ook eens over nadenkt?

- Het tweede is meer een gedachte, ik heb namelijk het gevoel dat je alles wil houden zoals het was in Engeland. Maar mensen accepteren nu eenmaal sneller dat ze je weinig zien als je op een voor hun minder goed bereikbare plek zit. Zeker als je dan goed bereikbaar bent.
Jouw leven is veranderd en eigenlijk is het heel normaal dat daaromheen ook je vriendschappen veranderen. Sommige mensen willen nu eenmaal vaker contact, anderen willen best eventjes 'on hold' staan, maar niet heel lang en met weer anderen zal het doodbloeden.
Ik heb het gevoel alsof je alles wil vasthouden zoals het was, maar niet eh, ja hoe zeg ik dat, helemaal accepteert dat het gewoon anders ís. En dat wat jij wil gewoon ook kan betekenen dat je vriendschappen kwijt raakt ook al is dat niet wat je wil. Ik heb het idee dat jij en-en wil. Of nou ja, gewoon dat jij dingen wil die niet helemaal goed te combineren zijn.

Ik herken er ook wel wat uit. Ten eerste kan ik het gevoel hebben dat ik geleefd word alleen maar omdat er afspraken in mijn agenda staan terwijl als ik spontaan zou afspreken ik vaak veel meer kan en wil afspreken. Alleen plannen de meeste mensen alles vol, dus gevolg, ik zie mijn vriendinnen niet erg vaak. Maar ja, het gaat al jaren zo en dat betekend gewoon dat er ook vriendschappen zijn doodgebloed of gestopt gewoon omdat ik er niet voldoende energie in stak. Een vriendschap komt namelijk van twee kanten en als allebei de kanten er tevreden over zijn dat het contact maar sporadisch is dan is het prima, maar als de ene kant dat eigenlijk helemaal niet prima vind word het wel een probleem.

Je moet, en dat is het allermoeilijkste, een balans zien te vinden in wat jij prettig vind en wat voor de ander prettig is!

тыквашка schreef:

- Het eerste is dat je sinds je in Nederland bent sowieso wel bijna ondergedoken lijkt en het lastiger is contact met je te hebben. Toen jij nog in het buitenland zat sprak ik je veel vaker! Dat is dus wel echt van jou uit ook veranderd, nou kan het gewoon tussen ons zijn. Maar gezien het feit dat je bijvoorbeeld ook niet meer op msn komt bijna en niet altijd even goed bereikbaar bent, denk ik dat ik niet de enige ben met wie je (veel) minder contact hebt? Ik kan me voorstellen dat je vriendin misschien je omdat ze je minder spreekt een keer wilde zien maar nu wil jij dat ook niet, dat dat al een teleurstelling voelt voor haar? Dat weet ik natuurlijk niet, ik kan niet in jullie relatie kijken, maar het zou kunnen en dan is het misschien nuttig als jij daar ook eens over nadenkt?

Klopt, want ik heb gewoon geen behoefte aan dagelijks contact. Er is 1 vriendin met wie ik dagelijks contact heb en dat ook trek, maar verder vind ik het veelal vermoeiend, ook per msn. Dat doet niets af aan de personen (dus ook met jou bijvoorbeeld niet), maar ik heb er gewoon geen zin meer in, om halve dagen te besteden aan het onderhouden van contact. Sorry, is heel hard, maar ik ben daarin inderdaad veranderd. Ik vind het heerlijk alleen juist. Via Facebook en het forum spreek ik de meeste forummeiden wel, en sommige andere vriendinnen wel per sms. Ik heb gewoon niet zo veel meer met msn bijvoorbeeld. Vergeet daarbij niet dat afgelopen half jaar natuurlijk heel bewogen was voor mij, waarin ik dus zelfs geen contact kón hebben vanuit een psychisch oogpunt. Dat gaat gelukkig stuk beter, maar ik vind het nog steeds vervelend om het als ee verplichting te zien om iedereen te spreken. Ik spreek mensen gewoon écht liever minder vaak, en dan wel kwalitatief goed. Ik begrijp best dat dat voor anderen misschien niet leuk is en dat ik daardoor misschien niet echt een goede vriendin ben, maar ik ben eigenlijk niet echt van plan dat te veranderen. Als er echt iets is, kun je me op meerdere manieren bereiken (niet alleen jij, maar anderen).

тыквашка schreef:

Het tweede is meer een gedachte, ik heb namelijk het gevoel dat je alles wil houden zoals het was in Engeland. Maar mensen accepteren nu eenmaal sneller dat ze je weinig zien als je op een voor hun minder goed bereikbare plek zit.

Ja en dat vind ik dus lastig. Toen lag het in de verwachting, nu ligt het in de verwachting dat ik maar altijd sta te springen om contact en dat is simpelweg niet altijd zo.

тыквашка schreef:
Ik heb het gevoel alsof je alles wil vasthouden zoals het was, maar niet eh, ja hoe zeg ik dat, helemaal accepteert dat het gewoon anders ís. En dat wat jij wil gewoon ook kan betekenen dat je vriendschappen kwijt raakt ook al is dat niet wat je wil. Ik heb het idee dat jij en-en wil. Of nou ja, gewoon dat jij dingen wil die niet helemaal goed te combineren zijn.

Dit snap ik niet helemaal. Ik wil m'n vriendschappen gewoon houden zoals ze waren, met elkaar af en toe zien en dat het dan gezellig is. Niet de verplichting om elkaar vaak te zien omdat we nou eenmaal in hetzelfde land wonen, ipv in het buitenland. Ik vind het niet vanzelfsprekend dat we om die reden elkaar vaker zouden zien, zeker bij vriendinnen die toch aan de andere kant van 't land wonen.


Ik wil ook echt niet heel negatief over komen, want ik vind m'n vriendinnen zeker heel erg leuk en lief, maar het is gewoon niet m'n prioriteit in m'n leven. Eerst kom ik zelf, dan mijn familie, dan intussen nu dus ook m'n vriend er bij, dan m'n hobbies zoals reizen en fotografie en hopelijk binnenkort werk, en dan daarna vriendinnen. Weet niet of daar echt een rangorde in valt aan te brengen, maar als ik 't zou moeten omschrijven in een prioriteitenlijst, zou ik dat zo doen. En die verwachting komt dus waarschijnlijk gewoon niet helemaal overeen.

Maar hetgene wat ik met dit topic wilde bereiken is dus een manier te vinden om dit duidelijk te maken aan vriendinnen zonder dat ik ze kwets, want ik kan me heel goed voorstellen dat het niet leuk is. En ik wil best wát water bij de wijn doen, maar niet altijd. Ik moet ook nee leren zeggen en voor mezelf op leren komen. En ideaal gezien zou ik ze dan gewoon wat minder zien, zodat we, zodra we elkaar zien, het heel gezellig hebben, maar verder weten dat de vriendschap goed zit

Ik kan me daar helemaal in vinden Joy. Ik vind mezelf ook belangrijker, en ben nu ik er zo over nadenk vaak niet echt bereikbaar. Ik laat mn telefoon slingeren, die staat altijd op stil, als er iemand belt bel ik die soms veel later een keer terug, msn vind ik zonde van mijn tijd en dat ging toch 9 van de 10 keer nergens over. Ik heb mijn vrienden daar (gelukkig)nog nooit over gehoord eigenlijk. Die kennen mij ook en weten dat ik geen behoefte heb aan elke dag/week contact, en dat ik het echt niet lullig/gemeen ofzo bedoel als ik even niks laat horen.

Ik snap wel dat je dingen zo wil houden zoals het was, en als andere mensen denken dat omdat jij nu in nl woont je ook vaker af kan spreken, lijkt me dat meer hun probleem dan het jouwe.
Ik snap ook eigenlijk niet dat er dan gezegd word dat je en-en wil, want kennelijk ging het eerder precies zo, maar omdat je nu dichterbij woont kan dan niet meer/ moet je verplichtingen afleggen?

Ik wil geen 'moetjes' en ik wil ook niet het gevoel hebben me te moeten verantwoorden bij vrienden, wat jij nu volgens mij wel 'moet' of denkt te moeten. daar krijg ik een benauwd gevoel van.
Als ik niet wil afspreken zeg ik gewoon dat ik dan een dagje voor mezelf heb, met vriend thuis ga zitten, lekker dagje niks ga doen, of niet kan. Heeft nog nooit iemand over geklaagd, en anders zou ik me er ook niet druk om maken, want dit is wat ik wil.
Ik ben wel blij dat ik geen vrienden heb die daarover klagen, dan zou ik me namelijk echt geclaimd voelen.

Blijf lekker doen wat je zelf wil, echte vrienden brengen daar in mijn ogen wel begrip voor op. Het is jouw leven wat je leeft, dan moet je lekker doen wat jou gelukkig maakt. En dat kun je best eerlijk tegen de andere mensen zeggen.

Je schrijft precies wat ik bedoelde, je zegt dat je het niet helemaal begrijpt als ik zeg dat ik het gevoel heb dat je wil vasthouden aan het oude en vervolgens schrijf jij: "Ik wil mijn vriendschappen houden zoals ze waren."
Maar wat ik dus bedoelde is dat ze niet zíjn zoals ze waren omdat jij in Nederland bent bijvoorbeeld nu, omdat je werkt en ook omdat je niet goed in je vel hebt gezeten een hele tijd. Dat hoeft niet persé negatief of positief te zijn, maar er is dus een heleboel veranderd en daarmee veranderen vriendschappen ook. Zelfs al vínd jij dat de situatie nog het zelfde is, dat ís niet zo.
Daaronder geef je vervolgens ook nog aan dat je niet meer zo'n zin hebt in msn bijvoorbeeld, dat is ook zo'n verandering. 't maakt niet uit, jij kunt die keuze zeker maken. Maar, en dat is wat ik dus bedoelde, daarmee veranderen er wel dingen en ik denk dat je je dat ook moet realiseren. Je kunt gewoonweg niet je vriendschappen houden zoals ze waren als niet alle omstandigheden hetzelfde zijn gebleven.

Verder hoef je je echt niet te verdedigen. Ik weet hoe het voelt als er aan alle kanten aan me getrokken word. Ik voel dat vrij sterk soms met mijn familie en kan daar ook echt dan een 'vol' gevoel van krijgen, het gevoel krijgen dat er druk op me ligt.

't enige wat ik dus probeer duidelijk te maken is dat dingen gewoon veranderen als jij veranderd, jouw situatie verandert. En dan kunnen dit soort dingen gebeuren en stel jij een vriendin teleur.

En verder hoef je je naar mij toe echt niet te verontschuldigen hoor, 't enige wat ik belangrijk er aan vind is dat je weet dat ik het jammer vind. Maar ik heb zelf ook geen energie om te whatsappen bijvoorbeeld, dat vind ik weer een heel vervelend medium. En jij msn. Nou het zij zo. Maar weet wel dat als je mij over een jaar een berichtje stuurt of ik zin heb spontaan naar de bios te gaan of thee te drinken, dat ik ook dan nog dat gewoon hartstikke leuk vind zonder je iets kwalijk te nemen. Maar dat neemt dan weer niet weg dat ik het wel jammer vind om minder contact te hebben. Jammer, maar niet érg. Begrijp je?

En misschien is dat met jouw vriendin ook wel zo. Ze wil je graag zien, niet omdat ze aan je wil trekken of je wil dwingen, maar omdat ze je leuk vind. Jij vóelt dat als trekken of dwingen, verzint er ook uitvluchten voor (dat je wil wachten tot je werk hebt bijvoorbeeld) maar het is gewoon iets positiefs. Ze wil je graag zien. Zo zou ik het ook proberen te benaderen, zonder dat je dan ook gelijk gaat of moet. Ik probeer in zulke gevallen altijd aan te geven dat ik dat ook graag wil, maar dat het voor nu even te veel is. Meer niet!

Ik herken het wel. Heb vriendinnen door het hele land wonen maar die zie ik gemiddeld ook maar rond de 8-10 keer per jaar. In de winter vaak wel vaker, dan gaan we samen naar schaatstwedstrijden, maar regelmatig zit er ook 2 maand tussen. Ik heb 1 goede vriendin in dezelfde stad wonen en die zie ik elke week wel een keer maar meerdere keren per week wordt me soms ook al te veel. Ik heb wel veel contact via internet, o.a. op een besloten forum van vriendinnengroep, en zo vind ik het wel leuk om contact te blijven houden. Al heb ik daar ook niet eens altijd zin in. Als ze wat dichterbij zouden wonen, zou ik ze vast ook wel vaker zien maar ik mis ze nu niet echt terwijl het wel echt goede vriendinnen van mij zijn.

Heb vorig jaar ook paar x gemerkt dat ik er niet goed tegen kan om langer dan een week de hele tijd bij mensen te zijn. Ik werd toen echt ''gek'' van het gevoel de hele tijd rekening met anderen te moeten houden. De volgende keer moet ik gewoon dan ook tijdens zo'n week wat momentjes echt voor mezelf gaan plannen.

Ik heb verder ook geen problemen hierover met die vriendinnen.Zij zijn precies hetzelfde eigenlijk dus dat is wel fijn Ik denk dat je het best gewoon eerlijk kunt zijn tegen die vriendin maar ook goed duidelijk maken dat je haar echt wel waardeert als vriendin maar dat het voor jou niet betekend dat je elkaar dan ook vaak moet zien. Dat je ook goede vriendinnen kunt zijn zonder elkaar vaak te zien

Ik herken me echt heel erg in je Joy, ik denk zowat precies hetzelfde en heb daarover soms weleens schuldgevoelens. Maar dat is helemaal niet nodig, je moet doen waar je je goed bij voelt en een echte vriendin respecteert dat en een echte vriendschap zit ook wel goed als je elkaar niet elke week ziet, ik zou er ook gek van worden. Meeste vriendinnen zie ik ook maar 2 tot 4 keer in het jaar, dat klinkt weinig, maar als je zegt om de 2 maanden klinkt het al vaker, en dat terwijl weken voorbij vliegen. Zeker als je daarbij een druk leven hebt, en dat heb je echt niet alleen als je fulltime werkt en of 3 kinderen hebt ;-) Het logeren vind ik ook niet zo fijn, zijn maar enkele bij wie ik dat af en toe doe, vaak de personen die ik het meest zie in mn leven. Ben ook geen groepsmens. Ik heb een vriendin die ik als moeder beschouw en haar zie ik ook vaker dan vriendinnen en een vriend die ik als broer beschouw en hem zie ik dus ook vaker. Ik heb nog n goeie vriend die ik soms maanden niet zie en soms wel 1 keer in de week, het is altijd gezellig. En t hoeft niet lang te zijn. Zolang je maar niet de druk op jezelf legt en laat leggen door anderen, natuurlijk, mensen hebben mensen nodig, maar alleen zijn is ook heel goed voor je. Het maakt jou geen slechte vriendin!
En dan heb ik nog 2 lieve buurjongens. Maarja ik hou het ook langer uit met vrienden dan vriendinnen op n avond haha!

Hoe waren jouw vriendschappen tijdens je middelbare schooltijd? Want volgens mij is het op afstand wonen van je vriendinnen pas begonnen tijdens je studie?

En wat omvat een vriendschap voor jou dat het toegevoegde waarde heeft in je leven? Heeft het ontmoeten van een vriendin(nen) wel toegevoegde waarde voor je?

Je bent liever alleen, maar je zit wel op fora en facebook dus het lijkt alsof je wel contact zoekt, alleen op een andere manier. Ben je dan wel echt zo graag alleen als je zelf denkt, of 'vervangen' fora en facebook de reallife contacten? Wat als er geen internet was?

Gewoon even wat vragen om misschien eens over na te denken, geen oordeel .

Wat betreft je vriendin zou ik eerlijk zijn. Het kan zijn dat ze het niet leuk vindt maar het accepteert. Maar het kan ook zijn dat ze misschien op deze manier geen nut meer ziet in de vriendschap en je haar hierdoor kwijt raakt. Dan zul je jezelf af moeten vragen of dat dat het waard is of toch iets meer moeite doen? Een vriendschap bestaat niet alleen uit jouw wil, maar ook die van haar.

Ik ken het wel, ik zie mijn vrienden en vriendinnen ook niet vaak en dat vind ik niet zo erg. Ik ben nogal druk momenteel, zowel op werk als in mijn hoofd.
Het enige dat ik mis is een beetje er uit gaan, nieuwe mensen leren kennen, maar ja...

geen geld = niet uit

Ik heb hetzelfde probleem. Heb een vriendin die naar Belgie is verhuisd en nu vraagt ze steeds via een berichtje op hyves of ik langs kom. Ik heb nog niet gereageerd omdat ik het zo lullig vind om te zeggen dat ik daar niet zo'n behoefte aan heb...

Ik herken het gevoel!
Ik heb een aantal vriendinnen waar ik regelmatig mee af spreek, maar met de ene wat vaker dan met de ander.
Ik spreek na een rondje liever weer gewoon met de 1e van het rijtje af, maar er zit er 1 tussen die ik het liefst maar een paar keer jaar zie. Ik heb er ook weinig gespreksstof mee, ze heeft op speciaal onderwijs gezeten en dat is toch anders.

We zijn in juni uit eten geweest met z'n 2-en, meteen wilde ze een nieuwe afspraak maken. Dit zag ik niet zitten en had toevallig mijn agenda niet bij me, wel meteen gezegd dat ik niet wist of het voor de vakantie nog ging lukken.
Daarna heeft ze op hyves nog 2x gevraagd of we op korte termijn iets af konden spreken. De 2e keer had ik er even genoeg van, ik had immers al 2x aan haar doorgegeven dat het voor mijn vakantie waarschijnlijk niet ging lukken.
Ik heb de 2e keer een opsomming gemaakt van wat ik deze zomer allemaal nog ging doen, ik geloof dat er toen wel een lampje ging branden. Na mijn vakantie neem ik weer contact met haar op, dan is het ook weer wat rustiger.

Ik vind het zelf vervelend om de boot af te houden als ze af wil spreken. Ze heeft verder geen vriendinnen dus ze wil gewoon vaak dingen met mij doen, maar ik zie dat met haar gewoon niet zo zitten. Lastig he?

Birgit schreef:Ik herken het gevoel!
Ik heb een aantal vriendinnen waar ik regelmatig mee af spreek, maar met de ene wat vaker dan met de ander.
Ik spreek na een rondje liever weer gewoon met de 1e van het rijtje af, maar er zit er 1 tussen die ik het liefst maar een paar keer jaar zie. Ik heb er ook weinig gespreksstof mee, ze heeft op speciaal onderwijs gezeten en dat is toch anders.

We zijn in juni uit eten geweest met z'n 2-en, meteen wilde ze een nieuwe afspraak maken. Dit zag ik niet zitten en had toevallig mijn agenda niet bij me, wel meteen gezegd dat ik niet wist of het voor de vakantie nog ging lukken.
Daarna heeft ze op hyves nog 2x gevraagd of we op korte termijn iets af konden spreken. De 2e keer had ik er even genoeg van, ik had immers al 2x aan haar doorgegeven dat het voor mijn vakantie waarschijnlijk niet ging lukken.
Ik heb de 2e keer een opsomming gemaakt van wat ik deze zomer allemaal nog ging doen, ik geloof dat er toen wel een lampje ging branden. Na mijn vakantie neem ik weer contact met haar op, dan is het ook weer wat rustiger.

Ik vind het zelf vervelend om de boot af te houden als ze af wil spreken. Ze heeft verder geen vriendinnen dus ze wil gewoon vaak dingen met mij doen, maar ik zie dat met haar gewoon niet zo zitten. Lastig he?

ja dat is lastig ! kan je haar niet adviseren om eens dingen te gaan doen waardoor ze meer mensen leert kennen?

Birgit> wat maakt diegene dan een vriendin voor jou? Het lijkt nu als je haar liiever niet om je heen hebt of zo.

Ik heb een beetje hetzelfde als Joy, maar dit is niet altijd zo geweest. In mijn pubertijd tot aan mijn 20ste hing ik echt aan vriendinnen/vriendschappen en daarna eigenlijk niet meer. Ik heb wel vrienden/vriendinnen maar ik zie ze echt heel weinig. Heb wel sociale contacten maar spreek (bijna) nooit met mensen af (1x per 2/3maanden). Voel de behoefte niet echt. Kijk er tegenop en krijg serieus stress ervan. Soms mis ik het wel hoor maar ik ben gewoon onmogelijk op dat vlak.
Gelukkig heb ik een vriendinnen groep vanaf de middelbare school die mij goed kent en de vriendschap hoe hij is ook accepteert (gelukkig!). We noemen het een mannelijke vriendschap.. je hoeft elkaar niet vaak te zien maar als we elkaar zien pakken we het op waar we gebleven zijn. Dat voelt voor mij goed.

Theedoosje schreef:Birgit> wat maakt diegene dan een vriendin voor jou? Het lijkt nu als je haar liiever niet om je heen hebt of zo.

Dat vraag ik me ook steeds vaker af eigenlijk. Het is een oud collega van me en ze heeft mij een paar jaar geleden teruggevonden via hyves. We hebben toen afgesproken om even bij te kletsen, maar zij had daar toch wat meer verwachtingen van geloof ik.