Kinderen en de dood

Ik kreeg van de week op het kdv te horen dat ze het eigenlijk wel een beetje raar vinden dat ik mijn zoon soms mee neem naar het graf van mijn andere zoon. Ze vonden hem daar nog veel te klein voor en volgens hun had het best indruk op hem gemaakt want hij had het er de hele dag over gehad.
Het is natuurlijk mijn zoon en ik beslis waar hij mee heen gaat maar ik vraag me af hoe andere moeders dat doen? Als er bijvoorbeeld iemand overleden is of als je een bloemetje naar de begraafplaats gaat brengen? Neem je je kinderen dan mee? En waarom wel of niet? En hoe leg je dan uit dat diegene overleden is?

Ik vind het helemaal niet gek dat hij meegaat. Ik zou het gekker vinden als je je eerste zoon helemaal verzwijgt tegenover je tweede zoon.
Het 'hoort' nu eenmaal bij jullie gezin en vind het goed dat hij er vanaf kleins af aan mee word opgegroeid. Zo word je eerste zoon niet vergeten.

Ja en dan verwerkt zo'n kleintje het idd wel door erover te praten. Ik zou als kdv leidster juist aanmoedigen, praat er maar over ipv wegstoppen.

Ik heb zelf nog geen kinderen, maar als dit kindje geboren word zal hij of zij snel op een kerkhof komen. Mijn vader is overleden en wil vanaf het begin laten weten wie zijn opa was en waar hij nu is.
Ik wil niet dat de dood iets engs gaat worden ofzo. Of iets wat je niet mag bespreken omdat het nog een (klein) kind is.

ben nog geen moeder maar toch ff een reactie.
ik heb geleerd tijdens mn studie dat t voor kinderen juist wel goed is om betrokken te zijn. Mijn onderzoek ging over kinderen in de basisschoolleeftijd maar t lijkt mij dat ´even bloemen op t graf brengen´ geen kwaad kan.

als t op t kdv zeggen dat hij er echt last van had of vooral als jij dat merkt (ipv dat hij het er over had) is t wellicht anders. Want natuurlijk was hij onder de indruk ( ben ik zelf ook op een begraafplaats) maar dat is toch niet erg.

hoe je het aan m uitlegd is een beetje afhankelijk van jezelf,je geloof en wat je prettig vind. er zijn veel leuke/mooie prentenboeken over.

de vraag van eend vind ik wel een mooie!

voor de rets eens met wat sarahkey zegt

Ik vind het echt niet nodig om een kind mee te nemen naar een begraafplaats.Al die verdrietige mensen om hem heen, nee dat vind ik echt nog niet nodig.

HeartBeat schreef:Ik vind het echt niet nodig om een kind mee te nemen naar een begraafplaats.Al die verdrietige mensen om hem heen, nee dat vind ik echt nog niet nodig.

De eerste jaren toen mijn vader overleden was kwam ik dagelijks bij zijn graf. Nu niet meer omdat ik te ver weg woon, maar heb echt nog nooit huilende mensen gezien bij een graf.
Wel als er een begrafenis toevallig was, logisch, maar dan fietste ik weer door.

Het is echt niet zo dat het er wemelt van de verdrietige mensen. Iig op de kerkhoven waar ik kom niet.

Wij gaan soms bij het graf van m'n schoonvader kijken, Daan z'n opa.
We nemen Daan dan mee, hij begrijpt nu totaal nog niet wat we er doen...maartoch!
Als hij wat groter is, kunnen we hem beter uitleggen wat daar precies is.
Maar we vinden het toch nu al belangrijk om hem mee te nemen.

Ik vind het daarom ook helemaal niet gek dat je je zoon meeneemt naar het graf!

Het is niet dat ik daar ga lopen janken als hij erbij is hoor. En andere mensen doen dat ook niet. Dus met verdrietige mensen valt het wel mee.
LindaK vraagt je zoon nog niet naar wat je daar doet dan? Mijn zoon heeft wel in de gaten dat het iets met zijn broer te maken heeft want er staat een foto. Hij stelt dan wel vragen maar ik vind het erg lastig om daar op te reageren.
Misschien moet ik toch maar eens zo'n prentenboek aanschaffen.

SarahKey schreef:Ik vind het helemaal niet gek dat hij meegaat. Ik zou het gekker vinden als je je eerste zoon helemaal verzwijgt tegenover je tweede zoon.
Het 'hoort' nu eenmaal bij jullie gezin en vind het goed dat hij er vanaf kleins af aan mee word opgegroeid. Zo word je eerste zoon niet vergeten.

Ja en dan verwerkt zo'n kleintje het idd wel door erover te praten. Ik zou als kdv leidster juist aanmoedigen, praat er maar over ipv wegstoppen.

Ik ben het hier mee eens.
En verder vind ik het een beetje ongepast dat een kdv leidster tegen jou gaat zeggen dat ze het raar vindt dat jullie daar samen heen gaan. Die mening hoort ze wat mij betreft gewoon voor zich te houden. Als ze zegt dat je zoontje er veel over gepraat heeft die dag lijkt me dat genoeg.

Hij had op het kinderdagverblijf gezegd:' ik ben bij mijn broertje geweest. Mijn broertje is een sterretje. Zijn hartje was niet goed.' Dat had hij aan alle drie de juffen verteld en was toen weer gewoon gaan spelen. Ik heb niet het idee dat hij er verder veel mee bezig is.

yvonne schreef:Het is niet dat ik daar ga lopen janken als hij erbij is hoor. En andere mensen doen dat ook niet. Dus met verdrietige mensen valt het wel mee.
LindaK vraagt je zoon nog niet naar wat je daar doet dan? Mijn zoon heeft wel in de gaten dat het iets met zijn broer te maken heeft want er staat een foto. Hij stelt dan wel vragen maar ik vind het erg lastig om daar op te reageren.
Misschien moet ik toch maar eens zo'n prentenboek aanschaffen.

Nee, eigenlijk vraagt D.aan niet wat we daar doen. We zeggen wel dat we naar opa gaan, maar hij reageert daar amper op.
Ik geloof dat jouw zoontje wel wat ouder is dan D.aan toch? Misschien heeft het daar mee te maken? D.aan is over het algemeen nog niet echt aan het vragen stellen...

En een prentenboek kan zeker goed helpen hoor! Ik heb ze in een kleuterklas ook weleens gebruikt!
En wat je zegt over hoe hij het op het kdv heeft verteld, komt me vanuit m'n werk heel bekend voor! Kinderen 'melden' het vaak even, zonder dat ze er inderdaad heel erg mee bezig zijn!

Mijn zoon is 2 maanden ouder. Hij is altijd al een nieuwsgierig aagje geweest misschien ligt het daar ook wel aan.

yvonne schreef:Hij had op het kinderdagverblijf gezegd:' ik ben bij mijn broertje geweest. Mijn broertje is een sterretje. Zijn hartje was niet goed.' Dat had hij aan alle drie de juffen verteld en was toen weer gewoon gaan spelen. Ik heb niet het idee dat hij er verder veel mee bezig is.

Ik snap eigenlijk niet, waarom hier iets mis mee zou zijn volgens hen. Als hij alleen dat gezegd heeft, lijkt het er niet op dat hij er te veel mee bezig is. Ik vind het persoonlijk wel mooi dat hij het zo verteld!

yvonne schreef:Hij had op het kinderdagverblijf gezegd:' ik ben bij mijn broertje geweest. Mijn broertje is een sterretje. Zijn hartje was niet goed.' Dat had hij aan alle drie de juffen verteld en was toen weer gewoon gaan spelen. Ik heb niet het idee dat hij er verder veel mee bezig is.

Ik snap niet wat daar mis mee is...
Ik vind het juist goed dat je hem erbij betrekt en ik heb niet het idee dat je het heel zwaar maakt. Juist door hem er nu al bij te betrekken en hem er over te vertellen, maak je het volgens mij makkelijker voor hem.

Enne... 4 september is geen probleem hoor! Ik wil je steeds een berichtje terugsturen met mijn telefoon, maar die blijft hangen... :s

HeartBeat schreef:Ik vind het echt niet nodig om een kind mee te nemen naar een begraafplaats.

+1 ook al begrijpt hij er toch niks van zowel van het verdriet als dat er iemand dood en "weg" is. Straks als hij wat ouder is en een beetje begrijpt wat de dood een betekend wordt het natuurlijk anders. Mijn zoon heeft nu niks te zoeken op een begraafplaats en als ik zelf wil gaan om bijv. mijn overleden oma te bezoeken ga ik gewoon alleen

Razz_ schreef:

HeartBeat schreef:Ik vind het echt niet nodig om een kind mee te nemen naar een begraafplaats.

+1 ook al begrijpt hij er toch niks van zowel van het verdriet als dat er iemand dood en "weg" is. Straks als hij wat ouder is en een beetje begrijpt wat de dood een beetje betekend wordt het natuurlijk anders

Ik snap gewoon niet dat je een kind bij de dood van een ander kind betrekt (waar jij heel veel verdriet van hebt) terwijl hij diegene niet kent.

En al zou hij diegene wel kennen zou ik het waarschijnlijk alsnoog niet doen, ik vind een begraafplaats geen plek voor een kind, of ze het nu wel of niet begrijpen.

HeartBeat schreef:

Razz_ schreef:

HeartBeat schreef:Ik vind het echt niet nodig om een kind mee te nemen naar een begraafplaats.

+1 ook al begrijpt hij er toch niks van zowel van het verdriet als dat er iemand dood en "weg" is. Straks als hij wat ouder is en een beetje begrijpt wat de dood een beetje betekend wordt het natuurlijk anders

Ik snap gewoon niet dat je een kind bij de dood van een ander kind betrekt (waar jij heel veel verdriet van hebt) terwijl hij diegene niet kent.

En al zou hij diegene wel kennen zou ik het waarschijnlijk alsnoog niet doen, ik vind een begraafplaats geen plek voor een kind, of ze het nu wel of niet begrijpen.

In dit geval is het wel zijn broertje en vind ik het helemaal niet raar. Yvonne's andere zoon hoort ook gewoon bij het gezin, waarom zou je haar zoon dan niet mee mogen nemen naar het graf van haar andere zoon?

Ik vind altijd dat er zo'n taboe rond de dood/begraafplaatsen hangt. Ik vind dat persoonlijk echt niet nodig. Dood hoort gewoon bij het leven, net zoals geboren worden. Ik denk juist eerder dat je je kinderen onnodig bang maakt door ze weg te houden bij begraafplaatsen en begrafenissen.

Ik vind dat die leidsters van het kinderdagverblijf buiten hun boekje gaan door te zeggen dat zij hem daar te jong voor vinden, het is helemaal niet aan hen om dat te bepalen.

Storm daar heb je misschien wel een beetje gelijk in dat het zijn eigen broertje is maar persoonlijk vind ik gewoon dat een klein kind niks te zoeken heeft op een begraafplaats. Niet dat ik wil dat hij iets ziet van de dood maar hij snapt er toch niks van

Susan schreef:Ik vind dat die leidsters van het kinderdagverblijf buiten hun boekje gaan door te zeggen dat zij hem daar te jong voor vinden, het is helemaal niet aan hen om dat te bepalen.

+1

Razz_ schreef:Storm daar heb je misschien wel een beetje gelijk in dat het zijn eigen broertje is maar persoonlijk vind ik gewoon dat een klein kind niks te zoeken heeft op een begraafplaats. Niet dat ik wil dat hij iets ziet van de dood maar hij snapt er toch niks van

Heb je ook argumenten waarom niet? Behalve dan dat hij er niks van snapt. Hij snapt ook niet dat het kindje van je zus geboren is en dat jullie op kraamvisite gaan, bij wijze van. Dat hoort er toch net zo goed bij?

Storm schreef:

Razz_ schreef:Storm daar heb je misschien wel een beetje gelijk in dat het zijn eigen broertje is maar persoonlijk vind ik gewoon dat een klein kind niks te zoeken heeft op een begraafplaats. Niet dat ik wil dat hij iets ziet van de dood maar hij snapt er toch niks van

Heb je ook argumenten waarom niet? Behalve dan dat hij er niks van snapt. Hij snapt ook niet dat het kindje van je zus geboren is en dat jullie op kraamvisite gaan, bij wijze van. Dat hoort er toch net zo goed bij?

Eens met Storm
En wie zegt dat hij er niets van begrijpt? Hij kon het aan de leidsters anders prima uitleggen.
Wat de leidsters tegen jou gezegd hebben, Yvonne, vind ik echt niet kunnen trouwens... Het is inderdaad aan jou! Wel kan ik me voorstellen dat als hij enorme nachtmerries gehad zou hebben dat ze eens naar informatie vragen, maar dan nog is het altijd vragen en niet een mening doorduwen.

Storm schreef:

HeartBeat schreef:

Razz_ schreef:

HeartBeat schreef:Ik vind het echt niet nodig om een kind mee te nemen naar een begraafplaats.

+1 ook al begrijpt hij er toch niks van zowel van het verdriet als dat er iemand dood en "weg" is. Straks als hij wat ouder is en een beetje begrijpt wat de dood een beetje betekend wordt het natuurlijk anders

Ik snap gewoon niet dat je een kind bij de dood van een ander kind betrekt (waar jij heel veel verdriet van hebt) terwijl hij diegene niet kent.

En al zou hij diegene wel kennen zou ik het waarschijnlijk alsnoog niet doen, ik vind een begraafplaats geen plek voor een kind, of ze het nu wel of niet begrijpen.

In dit geval is het wel zijn broertje en vind ik het helemaal niet raar. Yvonne's andere zoon hoort ook gewoon bij het gezin, waarom zou je haar zoon dan niet mee mogen nemen naar het graf van haar andere zoon?

Ik vind altijd dat er zo'n taboe rond de dood/begraafplaatsen hangt. Ik vind dat persoonlijk echt niet nodig. Dood hoort gewoon bij het leven, net zoals geboren worden. Ik denk juist eerder dat je je kinderen onnodig bang maakt door ze weg te houden bij begraafplaatsen en begrafenissen.

Ik zeg niet dat ze dat niet mag Ik zeg alleen dat ik dat nooit zo doen.
Ik vind het niet nodig, op geen enkele leeftijd tenzij ze er zelf om vragen. (Gewoon gevoelsmatig)

Nu snappen ze er nog niets van, maar heb ook meegemaakt (in de familie) dat dat gezin hun dochtertje meenam naar het graf van hun overleden kindje en dat dat kindje (6 jaar) helemaal in paniek was en aan het huilen was omdat haar broertje daar lag.
En nee, zo hoeft het niet altijd te gaan, dat snap ik. Maar waarom zou je het proberen? Waarom zou je een kind mee nemen naar een overleden persoon? Nee, ik vind dat echt niet nodig.

@Lejow: Inderdaad, en het dan ook nog eens benoemen als raar, dat vind ik al helemaal niet kunnen.

Lejow schreef:

Storm schreef:

Razz_ schreef:Storm daar heb je misschien wel een beetje gelijk in dat het zijn eigen broertje is maar persoonlijk vind ik gewoon dat een klein kind niks te zoeken heeft op een begraafplaats. Niet dat ik wil dat hij iets ziet van de dood maar hij snapt er toch niks van

Heb je ook argumenten waarom niet? Behalve dan dat hij er niks van snapt. Hij snapt ook niet dat het kindje van je zus geboren is en dat jullie op kraamvisite gaan, bij wijze van. Dat hoort er toch net zo goed bij?

Eens met Storm
En wie zegt dat hij er niets van begrijpt? Hij kon het aan de leidsters anders prima uitleggen.
Wat de leidsters tegen jou gezegd hebben, Yvonne, vind ik echt niet kunnen trouwens... Het is inderdaad aan jou! Wel kan ik me voorstellen dat als hij enorme nachtmerries gehad zou hebben dat ze eens naar informatie vragen, maar dan nog is het altijd vragen en niet een mening doorduwen.

Ja hij begrijpt het, omdat het op die manier is uitgelegd, maar hij voelt of denkt daar verder toch niets bij? het is een feit voor zo een kind, niet meer.

Storm schreef:

Razz_ schreef:Storm daar heb je misschien wel een beetje gelijk in dat het zijn eigen broertje is maar persoonlijk vind ik gewoon dat een klein kind niks te zoeken heeft op een begraafplaats. Niet dat ik wil dat hij iets ziet van de dood maar hij snapt er toch niks van

Heb je ook argumenten waarom niet? Behalve dan dat hij er niks van snapt. Hij snapt ook niet dat het kindje van je zus geboren is en dat jullie op kraamvisite gaan, bij wijze van. Dat hoort er toch net zo goed bij?

Gewoon omdat hij van mij zulke dingen nog niet hoeft te zien en te begrijpen. Kraamvisite is toch anders. Stel dat mijn zus een kind zou krijgen dat zou het S. zijn nichtje of neefje zijn waar hij veel mee te maken krijgt nu en straks. Dat is toch anders. Iemand die overleden is is gewoon "weg" en daar snapt hij toch niks van en hij heeft er toch niks aan om naar een graf staan te kijken

Begrijp me niet verkeerd hoor als je TO het zo graag wil doen met haar zoontje en er een goed gevoel bij heeft moet ze dat vooral doen. Daar is niks mis mee alleen zou ik het persoonlijk gewoon niet willen