In de wij-vorm praten

Ik vind het zo irritant dat stelletjes in de wij-vorm praten. Dan denk ik vaak: hallo heb je zelf geen identiteit meer? Of: kan je vriend(in) niet voor zichzelf praten? Of: Hebben jullie geen aparte mening meer?

Herkenbaar?

Wij gaan straks even (eten, boodschappen doen etc.) is iets anders dan een stel waarvan 1 zegt; wij vinden dat en dat.

Dat laatste doel je op neem ik aan?

Rush schreef:Wij gaan straks even (eten, boodschappen doen etc.) is iets anders dan een stel waarvan 1 zegt; wij vinden dat en dat.

Dat laatste doel je op neem ik aan?

Jup, ja het is logisch dat je soms in de wij-vorm praat als je samen iets hebt gedaan, of ergens naartoe gaat etc. maar héél vaak hoor ik ook wij vinden... en wij houden niet van...

Het ligt eraan wat er precies gezegd wordt natuurlijk of waar het over gaat.. voorbeelden?!

"Ik" vind dat je kort door de bocht bent hiermee.
Op dit moment hebben "wij" een huis gekocht. Dit kan "ik" alleen niet bekostigen.
Verder richten "wij" het in naar onze smaak. "Wij" doen veel dingen samen, maar "ik" doe ook dingen alleen.
"Ik" sport heel veel, mijn vriend niet. "Hij" gunt mij mijn sportuitjes, terwijl "hij" iets anders doet.

Kortom, het is net hoe je het bekijkt, maar daarbij blijf "ik" dat je reactie kort door de bocht is.

Wij is Wij en ik is ik. Dingen als "wij zijn zwanger" dan denk ik echt: Kots!

Mamsie schreef:Wij is Wij en ik is ik. Dingen als "wij zijn zwanger" dan denk ik echt: Kots!

Haha, ja idd dát soort dingen. Ik kon even geen goed voorbeeld geven, maar dat is wel één van de irritante dingen.

Bet Weter schreef:

Mamsie schreef:Wij is Wij en ik is ik. Dingen als "wij zijn zwanger" dan denk ik echt: Kots!

Haha, ja idd dát soort dingen. Ik kon even geen goed voorbeeld geven, maar dat is wel één van de irritante dingen.

Daar ga ik ook van over mijn nek.

Maar als iemand bijvoorbeeld aan mij vraagt: Zouden jullie dat leuk vinden?
En ik weet dat mijn man het afschuwelijk zou vinden, dan zeg ik wel: Nee, daar houden wij niet van.

Ik hou ook niet van stellen die in de "wij" vorm praten en dan inderdaad als je geen eigen mening hebt. Of als ik bijvoorbeeld een smsje stuur naar de vriendinen om wat te drinken, met alleen de vrouwen/meisjes en dan een reactie terugkrijgen, nee wij kunnen niet of wij kunnen wel. Ja hallo ik vroeg toch alleen jou.

Ik zou dan eerder zeggen Ik vind dat afschuwelijk en ik denk dat mijn vriend het ook niks vind. Ik praat echt nooit op die manier in de wij-vorm. Verschrikkelijk inderdaad. Wij vinden dat niet mooi, wij houden hier niet van bluh.

Ik doe dat dus echt niet als het om meningdingen gaat, maar als mijn vriend en ik op vakantie zijn geweest en ik zeg: "We zijn toen ook nog naar een bierbrouwerij geweest," en daar krijg ik commentaar op, dan vind ik dat dus ook irritant. "Oh, je praat al helemaal in de wij-vorm." Toen ik met vriendinnen in Rome was, waren 'we' ook een dag naar het Vaticaan, dan ga ik toch ook niet al die namen noemen? Maar daar krijg ik dan geen commentaar op.

Kortom: ik vind het vaak storend als het inderdaad om dingen gaat waar de ander ook een losse mening over kan hebben (of mensen die samen zwanger zijn e.d.), maar ik vind het ook vreselijk irritant als iemand constant commentaar levert als je één keer het woord 'wij' gebruikt.

Nog een voorbeeld:
"Hoe is het met V.?"
Ik: "Goed, we zijn gisteren uit eten geweest."
"Jeeetje, je praat al helemaal met 'wij'."

Denk even na: als ik zou zeggen: "Goed, V. en ik zijn gisteren nog uit eten geweest," dat klinkt toch raar? Het is helemaal niet logisch om dan namen te herhalen, omdat iedereen weet over wie je het hebt.



Dat vind ik dus irritant, had ik dat al gezegd?

Lavendel schreef:Ik zou dan eerder zeggen Ik vind dat afschuwelijk en ik denk dat mijn vriend het ook niks vind. Ik praat echt nooit op die manier in de wij-vorm. Verschrikkelijk inderdaad. Wij vinden dat niet mooi, wij houden hier niet van bluh.

Ik denk ook dat het er vanaf hangt hoe vaak je dat gebruikt.
Bij mij ligt het irritatiepunt dan meer bij mensen die uberhaupt geen eigen mening hebben en in alles in de wij vorm praten.

Ik heb een vriendin gehad bijvoorbeeld die altijd, met alles in de wij-vorm praatte.
Maar dat stel overlegde ook nog eens alles met elkaar!
Beide besliste niks alleen. Werd hij gevraagd voor een voetbalwedstrijd? Dat moest eerst overlegd worden.
Wilde zij met vriendinnen op stap? Dan moest ze eerst even vragen of hij niet al plannen had.
Bluh.

Als mijn vriend toestemming vraagt om naar een voetbalwedstrijd te mogen zou ik als antwoord geven:
Als je dat zelf niet kunt beslissen ben je ook nog niet oud genoeg om erheen te gaan

Maar goed, zulke dingen gebeuren hier sowieso niet.

Ik vind dat ook bloedirritant inderdaad! Behalve natuurlijk als het om situaties gaat die June beschrijft, dat slaat nergens op Maar idd ook mensen die standaard hun aanhang meenemen als je met ze afspreekt, brrr.

Ik heb daar ook een hekel aan. Alsof je geen eigen leven hebt. Voorbeeldje: collega was nog nooit naar gay pride parade geweest. Ik zei: ga met mij en mn vrienden mee. Ja vond ze leuk, goed idee! 1 dag van tevoren: We gaan toch niet mee (we? ik had toch alleen jou uitgenodigt?) We hebben toch meer zin om te gaan shoppen.
Vandaag zei ik: EN? Lekker weekend gehad? Zij: Ja we hebben ons enorm vermaakt dit weekend.

Doe jij dan echt alles samen? Heb je geen eigen vrienden? Ben je t dan overal over eens? Ik moet er echt niet aan denken!

Odilia schreef:Ik heb daar ook een hekel aan. Alsof je geen eigen leven hebt. Voorbeeldje: collega was nog nooit naar gay pride parade geweest. Ik zei: ga met mij en mn vrienden mee. Ja vond ze leuk, goed idee! 1 dag van tevoren: We gaan toch niet mee (we? ik had toch alleen jou uitgenodigt?) We hebben toch meer zin om te gaan shoppen.
Vandaag zei ik: EN? Lekker weekend gehad? Zij: Ja we hebben ons enorm vermaakt dit weekend.

Doe jij dan echt alles samen? Heb je geen eigen vrienden? Ben je t dan overal over eens? Ik moet er echt niet aan denken!

*kots*

Tsja, bij dingen die we samen doen zeg ik ook we, maar gevoelens en meningen zijn toch echt alleen van mijzelf en niet van m'n vriend! Ik zal echt nooit zeggen 'wij vinden..' (of we moeten heel toevallig eens ergens hetzelfde over denken, haha). Het woordje ik is in dit huishouden nog steeds populair hoor

Sassa schreef:

Lavendel schreef:Ik zou dan eerder zeggen Ik vind dat afschuwelijk en ik denk dat mijn vriend het ook niks vind. Ik praat echt nooit op die manier in de wij-vorm. Verschrikkelijk inderdaad. Wij vinden dat niet mooi, wij houden hier niet van bluh.

Ik denk ook dat het er vanaf hangt hoe vaak je dat gebruikt.
Bij mij ligt het irritatiepunt dan meer bij mensen die uberhaupt geen eigen mening hebben en in alles in de wij vorm praten.

Ik heb een vriendin gehad bijvoorbeeld die altijd, met alles in de wij-vorm praatte.
Maar dat stel overlegde ook nog eens alles met elkaar!
Beide besliste niks alleen. Werd hij gevraagd voor een voetbalwedstrijd? Dat moest eerst overlegd worden.
Wilde zij met vriendinnen op stap? Dan moest ze eerst even vragen of hij niet al plannen had.
Bluh.
Als mijn vriend toestemming vraagt om naar een voetbalwedstrijd te mogen zou ik als antwoord geven:
Als je dat zelf niet kunt beslissen ben je ook nog niet oud genoeg om erheen te gaan

Maar goed, zulke dingen gebeuren hier sowieso niet.

Dat is voor mij gewoon rekening houden met elkaar. En ik vind tussen "overleggen" en "toestemming vragen" nogal een verschil zitten. Wij hebben een gezamenlijke agenda thuis liggen (jaja, heel burgerlijk) en daar word altijd gewoon in gekeken of er plannen instaan, individueel of gezamenlijk. En wij hebben nu eenmaal een kleintje dus als ik in de agenda zie dat hij zaterdag 22 september ofzo iets gepland heeft met vrienden dan blijf ik dus automatisch thuis bij de kleine en vice versa.

Ah, nu komen er nog meer irritaties omhoog, haha! Ik heb ook wel eens met een vriendin bij haar thuis afgesproken en toen was haar vriend er ook de hele tijd bij. Verschrikkelijk, alsof je dan even goed kan bijpraten, nee dus. En als ik iemand zou uitnodigen en ze begint ineens over wij, dan zou ik echt wel even raar opkijken?! Alsof je een twee-eenheid bent ofzo.

Ik vind het trouwens wel normaal om even met elkaar te overleggen als je samenwoont. Dat is vaak ook gewoon praktisch het makkelijkst. Je houdt dan rekening met elkaar. Dat is heel iets anders dan toestemming vragen. Met mijn huisgenoten had ik ook altijd een gedeelde agenda, zodat we niet allemaal tegelijk een etentje organiseerde bijvoorbeeld en ook samen konden eten af en toe.

Ik geloof niet dat ik me daar erg druk om kan maken . Mijn vriend zegt ook wel eens: ''Ja, als we straks zwanger zijn..''. Dan ga ik hem ook niet verbeteren. Waarom? Boeiend.

Als we het allebei niets vinden zeg ik meerstal: "Ik vind het niets en mijn vriend denk ik ook niet "..

Als we samen naar de film zijn geweest of op vakantie geweest o.i.d dan zeg ik wel.. Jaah we hebben een super leuke tijd gehad.

Overleggen is inderdaad heel wat anders dan toestemming vragen.
Bij hun was het meer een toestemming vragen van de ander.

Als ik een dag wil gaan winkelen met vriendinnen of met mijn moeder, hoef ik daar dus echt geen toestemming voor te hebben.
En als hij inderdaad al iets gepland heeft staan, is het iets heel anders.
(Overigens gaat mijn dochter dan gewoon met me mee)

Maar hier hoeft echt niet alles overlegd te worden hoor.
Ook niet omdat we een kleine hebben.
Als mijn man naar een voetbalwedstrijd wil dan kan dat.
Zovaak komt dat niet voor en als ik al plannen had breng ik mijn dochter wel naar mijn ouders of leg ik haar daar op bed.

Maar goed, daar zijn wij misschien dan wel heel makkelijk in.

Ik vind het op sommige fronten prima kunnen, als je inderdaad zegt 'wij hebben een huis gekocht' of 'wij zijn naar de Efteling geweest', want dat deed je toch ook met zijn tweetjes?

Als het gaat over meningen of opvattingen, dan vind ik het ook al snel jeukmateriaal, ja. 'Wij' vinden dat niet leuk. Toch, schat? dat soort 'wij' krijg ik de kriebels van. Of 'wij' zijn zwanger. Wij krijgen een kind, oké, maar wij zijn zwanger, brr.

Ik kende ook zo'n stelletje (inmiddels uit elkaar) dat echt aan elkaar gelijmd zat. Ten eerste hadden ze inderdaad een 'wij' mening. Verder deden ze echt ALLES samen, zo gingen ze zelfs gezamenlijk de kliko aan de straat zetten! En tot overmaat van ramp: als je alleen naar Pietje smste, dan kreeg je een smsje met 'groetjes van Pietje en Marietje' terug.... brrr. En als je aan de ene vroeg 'heb je eigenlijk al plannen voor het weekend', dan werd er steevast naar de ander geroepen: schaaaat! hebben 'wij' al plannen voor het weekend?

Dan denk ik ook wel: yuk.

Bet Weter schreef:

Mamsie schreef:Wij is Wij en ik is ik. Dingen als "wij zijn zwanger" dan denk ik echt: Kots!

Haha, ja idd dát soort dingen. Ik kon even geen goed voorbeeld geven, maar dat is wel één van de irritante dingen.

Die vind ik ook vreselijk, en "wij proberen zwanger te worden" vind ik zo mogelijk nog erger, haha

Sassa schreef:Overleggen is inderdaad heel wat anders dan toestemming vragen.
Bij hun was het meer een toestemming vragen van de ander.

Als ik een dag wil gaan winkelen met vriendinnen of met mijn moeder, hoef ik daar dus echt geen toestemming voor te hebben.
En als hij inderdaad al iets gepland heeft staan, is het iets heel anders.
(Overigens gaat mijn dochter dan gewoon met me mee)

Maar hier hoeft echt niet alles overlegd te worden hoor.
Ook niet omdat we een kleine hebben.
Als mijn man naar een voetbalwedstrijd wil dan kan dat.
Zovaak komt dat niet voor en als ik al plannen had breng ik mijn dochter wel naar mijn ouders of leg ik haar daar op bed.

Maar goed, daar zijn wij misschien dan wel heel makkelijk in.

Ik denk niet dat het ermee te maken heeft hoe 'makkelijk' jullie daarin zijn. Blijkbaar hebben jullie gewoon de luxe om haar op ieder moment bij je ouders te brengen en die luxe hebben wij niet.