Nieuwe vrienden, of juist niet?

Of je moet hem een account hier laten aanmaken. Dan ziet hij het zelf

Hmm.. dit is wel echt een lastige situatie. Eigenlijk heb je het al verpest, want je bent al veel te aardig en meelevend geweest, waardoor hij nu juist het gevoel heeft dat hij eindelijk iemand heeft gevonden met wie hij alles kan delen. Lucky you.

Ik denk dat jij je ook af moet vragen wat je liever hebt. Heb je hem liever als vriend en dat hij de hele tijd praat over dit soort zaken en dat hij dingen van je verlangd. Of heb je hem dan liever helemaal niet in je leven? De kans dat hij je misschien niet meer zo mag wanneer je open kaart speelt hierover, is best aanwezig namelijk. Ik weet niet hoe erg jij dat zou vinden? Op het moment dat jij eerlijk zegt dat je vindt dat hij qua vriendschap veel te hard van stapel loopt en dat je het gevoel hebt dat je alles voor hem op moet lossen, dan zijn er drie opties.
1. Hij schrikt, komt tot de conclusie dat het inderdaad wat vreemd van hem was en besluit er wat mee te doen en jullie kunnen elkaar nog zien.
2. Hij is diep beledigd en wil je niet meer spreken.
3. Secret optie drie: dat weet jij het beste, ik ken hem niet.

June schreef:Hmm.. dit is wel echt een lastige situatie. Eigenlijk heb je het al verpest, want je bent al veel te aardig en meelevend geweest, waardoor hij nu juist het gevoel heeft dat hij eindelijk iemand heeft gevonden met wie hij alles kan delen. Lucky you.

Ik denk dat jij je ook af moet vragen wat je liever hebt. Heb je hem liever als vriend en dat hij de hele tijd praat over dit soort zaken en dat hij dingen van je verlangd. Of heb je hem dan liever helemaal niet in je leven? De kans dat hij je misschien niet meer zo mag wanneer je open kaart speelt hierover, is best aanwezig namelijk. Ik weet niet hoe erg jij dat zou vinden? Op het moment dat jij eerlijk zegt dat je vindt dat hij qua vriendschap veel te hard van stapel loopt en dat je het gevoel hebt dat je alles voor hem op moet lossen, dan zijn er drie opties.
1. Hij schrikt, komt tot de conclusie dat het inderdaad wat vreemd van hem was en besluit er wat mee te doen en jullie kunnen elkaar nog zien.
2. Hij is diep beledigd en wil je niet meer spreken.
3. Secret optie drie: dat weet jij het beste, ik ken hem niet.

Zo aardig en meelevend ben ik niet geweest hoor. Wel gewoon beleefd, maar ik heb juist erg opgepast dat ik hem níet aanmoedigde in dit soort dingen en ik ga er ook maar minimale reactie op, ging er iig zeker niet in mee.

Lilith schreef:
Zo aardig en meelevend ben ik niet geweest hoor. Wel gewoon beleefd, maar ik heb juist erg opgepast dat ik hem níet aanmoedigde in dit soort dingen en ik ga er ook maar minimale reactie op, ging er iig zeker niet in mee.

Maar je hebt wel meegedacht? Of heb je echt alleen geluisterd?

Als ik zou durven in jouw situatie, en jij bent een vampier, dus je durft vast wel, dan zou ik de volgende keer dat hij begint over een ruzie met zijn vrouw of iets anders wat echt heel persoonlijk is, gewoon direct zeggen dat je niet het gevoel hebt dat jij op dit moment al de juiste persoon bent om dit tegen te vertellen. Zeg gewoon dat je niet gewend bent aan al die openheid direct en dat jij je er ongemakkelijk bij voelt.

Ik heb dit ook gehad met een beginnende vriendschap met iemand. Ik heb het na een half jaartje laten verwateren. We leerden elkaar kennen doordat we beide gedumpd waren, dus we hadden wel steun aan elkaar.
Maar op den duur had ik het gevoel alleen maar psycholoog te moeten spelen, het was niet meer gelijkwaardig. Daar heb ik voor bedankt. Het veranderde niet na het een paar keer aangegeven te hebben, vervolgens maar laten verwateren.

Dit hebben wij een poosje terug ook gehad met een vrouw die tegenover ons kwam wonen. Ze stond om de haverklap bij ons op de stoep voor de meest lullige dingen, claimde mijn man enorm, hij kon daar op een gegeven moment ieder schilderijtje ophangen en iedere kapotte lamp verwisselen. Ze kwam hier wonen 4 weken voor onze dochter geboren werd en stond dezelfde dag nog op de stoep voor kraamvisite, gooide direct haar hele levensverhaal op tafel, ze had al een bedje van iemand gekregen zodat ze wel eens op onze dochter kon passen als wij eens een avondje weg wilden en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Wij zijn toen 2 weken weg geweest, vanwege een verbouwing in ons huis (we mochten overigens ook wel twee weken bij haar wonen), geen contact gehad in de tussentijd en na die tijd heb ik haar een poos proberen te ontlopen. Heel kinderachtig en laf misschien, maar ik wist verder niet zo goed hoe ik het op moest lossen. Rechtstreeks zeggen durfde ik niet. Volgens mij heeft ze nu door dat we niet op dezelfde manier contact willen zoals zij wil, ze is nu in ieder geval al een hele poos niet meer bij ons aan de deur geweest en laatst zag ik haar zelf een vogelvoederding ophangen.

Sogood schreef:Ik denk dat hij zich gewoon erg op zijn gemak bij je voelt. Ik ken je verder niet natuurlijk maar even afgaand van het forum kom je op me over als een vrouw die makkelijk praat, open en eerlijk is en die geen blad voor haar mond neemt. Juist daardoor kan het zijn dat je de indruk bij hem wekt dat hij -mede door je open houding- dan maar alles bij je neer kan leggen. Ergens kan je dat dus ook zien als een compliment. Als je dit te ver gaat zou ik zou wel duidelijk aangeven waar je grenzen liggen en wat jouw verwachtingen zijn van jullie vriendschap. Verder zou ik je aan willen raden om hier niet te lang mee te wachten.

Zo'n vrouw ben ik.
Ik zou in zo'n situatie, eerlijk zijn en recht voor de raap.
Ik ben daar heel direct in en heb absoluut geen blad voor de mond,
dat word niet altijd gewaardeerd.
Maar ik doe alleen dingen als ik me er goed bij voel.
Voelt iets niet goed dan breng ik daar verandering in.
Als hij de volgende keer begint over erg persoonlijke dingen,
zou ik zeggen dat ik niet de juiste persoon bent om dit tegen te vertellen.
Dat ik het graag gezellig wil houden en een vriendin wil zijn om leuke dingen te doen,
niet iemand om prive-zaken mee te bespreken.
Je kunt wel over bepaalde dingen praten,maar ik zou mijn grenzen aangeven.
En zeggen dat ik die dingen niet wil weten,omdat ik dan teveel informatie krijg.

Is het niet opvallend dat je wel direct en duidelijk tegen anderen kan zijn, maar niet direct en duidelijk je eigen 'grenzen' kunt stellen? Heb je ook het gevoel dat die 'gevoelsmensen' eigenlijk helemaal niet echt een band met je opbouwen, maar gewoon hun verhaal kwijt moeten en - zodra de druk eraf is - gewoon de draad weer oppakken..zonder jou?

En ik maar denken "Lagom, kids?". Leuke avatarswitch.

On topic; ik zou bij het eerstvolgende smsje aangeven hier niet van gedient te zijn, nieuwe vriendschappen prima, maar wel op een rustig tempo, tijd zat.

superwoman schreef:Is het niet opvallend dat je wel direct en duidelijk tegen anderen kan zijn, maar niet direct en duidelijk je eigen 'grenzen' kunt stellen? Heb je ook het gevoel dat die 'gevoelsmensen' eigenlijk helemaal niet echt een band met je opbouwen, maar gewoon hun verhaal kwijt moeten en - zodra de druk eraf is - gewoon de draad weer oppakken..zonder jou?

Ik heb echt geen idee wat je hier precies mee bedoelt, die eerste zin. Ik kan heel goed mijn eigen grenzen aangeven, maar hierbij ligt het gewoon minder simpel dan bij de meeste dingen.

Ik heb het nog even aangekeken, maar ik denk dat ik er nu idd wat van ga zeggen. We hebben elkaar nog nauwelijks in het echt gezien en de laatste 30 smsjes in mijn inbox zijn van hem en er staan echt dingen in als 'ik mis je' (terwijl we elkaar 2 dagen daarvoor zagen) en 'ik ben zo blij met je' enzovoorts. Ben gister er nog geweest, en in het echt heeft hij er minder last van, dan is het allemaal redelijk normaal, maar zodra ik dus weg ben krijg ik weer smsjes en informatie die ik niet wil. Zodra we irl bij elkaar zijn is dat stukken minder. Maar ik geloof niet dat dit een langdurig contact gaat worden. Ik had beloofd te gaan helpen, dat ga ik dan ook doen, maar daarna ga ik niet het contact heel erg aanhouden ofzo.

Dat maakt het dus ook zo lastig om een grens aan te geven: zodra ik hem zíe is er weinig aan de hand, maar het is vooral via mail en sms, en ik ben dan weer niet zo dat ik een bot smsje terug ga sturen.

Misschien is het makkelijker voor hem zijn gevoelens te uitten via mail/sms, dan heb je toch meer lef om dingen te zeggen derg.

Babydoll schreef:Misschien is het makkelijker voor hem zijn gevoelens te uitten via mail/sms, dan heb je toch meer lef om dingen te zeggen derg.

Dat zal best, maar het is toch vrij bizar om zo om te gaan met iemand die je 2x (2x!!!) in het echt hebt gezien? Ik snap het allemaal best, maar ik zit gewoon niet op dergelijke gevoelens te wachten bij zo'n nieuw contact eigenlijk. 'ik mis je' vind ik nogal heftig, en elk smsje beginnen met 'lieve Lilith' enzo...

Lilith schreef:

Babydoll schreef:Misschien is het makkelijker voor hem zijn gevoelens te uitten via mail/sms, dan heb je toch meer lef om dingen te zeggen derg.

Dat zal best, maar het is toch vrij bizar om zo om te gaan met iemand die je 2x (2x!!!) in het echt hebt gezien? Ik snap het allemaal best, maar ik zit gewoon niet op dergelijke gevoelens te wachten bij zo'n nieuw contact eigenlijk. 'ik mis je' vind ik nogal heftig, en elk smsje beginnen met 'lieve Lilith' enzo...

Ik kan daar sowieso niet echt tegen, volgens mij had ik bij het punt waar hij begint met "familieproblemen" al afgekapt. Hij heeft ECHT een soulmate in jou gevonden, vleiend, maar ook wel een beetje beangstigend op de manier van; waar komt ie volgende week mee, want hij geeft steeds méér en méér informatie, waar je niet op zit te wachten.

Ik denk niet dat deze jongen een echte soulmate heeft gevonden, maar dat het meer een type is dat de neiging heeft om zich vast te klampen aan anderen, want zo diepgaand was de relatie nog niet als ik het goed lees.

Ik vind het echt heel raar dat iemand die je net kent je dertig sms-jes in korte tijd stuurt en ander claimerig gedrag vertoont. Maakt niet uit dat hij in real-life wel normaal overkomt, bij mij gaan er dan wel wat alarmbellen rinkelen. Zou het contact op een lager pitje zetten wat je zelf ook al zegt, maar wat betreft het schilderwerk zou ik me ook niet verplicht voelen. Je kent deze persoon net en nu hij anders blijkt te zijn dat je oorspronkelijk dacht, kan dat gewoon een reden zijn om jullie wegen zich te laten scheiden.