Het mooiste moment uit je leven?

Stuiterbal schreef:De geboorte van mijn zoon. Er zijn geen woorden die beschrijven hoe mooi het was toen dat naakte lichaampje op mijn buik werd gelegd !

+1

ProudMom schreef:

Stuiterbal schreef:De geboorte van mijn zoon. Er zijn geen woorden die beschrijven hoe mooi het was toen dat naakte lichaampje op mijn buik werd gelegd !

+1. Same here! Iets mooiers bestaat niet, volgens mij.

Helemaal mee eens, er gaat dan zo ontzettend veel door je heen !

Helaas duurde het moment maar kort omdat nummer 2 eruit moest en nummer 2 had een moeilijke start dus mocht ook niet langer als 2 min bij me liggen omdat hij nagekeken moest worden.

Daarna kreeg ik ze fris gewassen bij me, maar dat was toch anders...

Dat was het moment dat ik mijn dochter eindelijk vast kon houden zo´n 2,5 uur na de bevalling.

Toen ik bevallen was kreeg ik haar wel gelijk vast maar omdat ze vrijwel niet reageerde en heel veel vruchtwater met meconium had ingeslikt kwam het haar neusgaten uit... Ze werd dus al heel snel bij me weg genomen!

Wat ik verder een heel mooi moment vond was toen ik haar de tweede dag vast hield, ik had gewoon mn kleren nog aan, zat ze gelijk te happen richting mn tepel... Daarna dus aangelegd wat helaas niet goed lukte maar het voelde zo ontzettend intiem en vertrouwd.

Alex schreef:Ik heb dat dus niet ervaren en dat vind ik nog steeds heel erg. A. werd gelijk meegenomen door de kinderarts en ik kreeg haar pas na een half uur heel even bij mij. Daarna werd ze weer meegenomen, zodat ik naar de uitslaapkamer kon waar mijn hartslag etc. nog gecontroleerd werd en dáárna mocht ik pas naar beneden en mijn meisje vasthouden.

Heel herkenbaar.. Zo heb ik dat ook ervaren.. Net alsof je het eerste stuk gemist hebt..

met kop en schouders steekt daar de geboorte van mijn dochter bovenuit! Ver daarna komt onze trouwdag en nog veel verder daarna alle andere mooie momenten

Hier ook de geboorte van mijn zoon. En daar naast volgen nog heel veel andere mooie momenten

Dat wordt denk ik mijn afstuderen

Hm... goede vraag. Het hebben van mijn eigen koophuis, denk ik.

Waarschijnlijk heel voorspelbaar: maar dat is toch de geboorte van mijn kinderen.
Daarna het huwelijksaanzoek van mijn aanstaande

ik dacht altijd dat mijn trouwdag de mooiste dag was van mijn leven, tot onze dochter werd geboren!
toen schoof onze trouwdag een heel stuk naar achter. dus de geboorte van onze dochter staat overduidelijk op 1!

Mel schreef:

Alex schreef:Ik heb dat dus niet ervaren en dat vind ik nog steeds heel erg. A. werd gelijk meegenomen door de kinderarts en ik kreeg haar pas na een half uur heel even bij mij. Daarna werd ze weer meegenomen, zodat ik naar de uitslaapkamer kon waar mijn hartslag etc. nog gecontroleerd werd en dáárna mocht ik pas naar beneden en mijn meisje vasthouden.

Heel herkenbaar.. Zo heb ik dat ook ervaren.. Net alsof je het eerste stuk gemist hebt..

+1 Ik heb haar wel vastgehouden, maar echt maar eventjes. Daarna moest ze ook mee met de kinderarts. Ze heeft klem gezeten, met de navelstreng om haar nek, huilde niet en haar huid was niet mooi roze, maar blauw/paars.....Hoop dat het een volgende keer anders mag zijn!

Stuiterbal schreef:De geboorte van mijn zoon. Er zijn geen woorden die beschrijven hoe mooi het was toen dat naakte lichaampje op mijn buik werd gelegd !

+1, helaas een keizersnee, kreeg hem dus pas een paar minuten later te zien. Maar ook dan is het een prachtig moment.

wat erg.... ik kan gewoon niets bedenken....

dan maar iets waar ik in de toekomst op hoop... hopelijk mag ik ooit trouwen en kindjes krijgen, en ik gok zomaar dat dat de mooiste momenten van mijn leven worden!

Onze trouwdag en de geboorte van onze zoon.

Dat ik een nationale wedstrijd in mijn tak van sport won. De bekroning op jarenlang 5 tot 9x per week trainen.

De geboorte van mijn kinderen. Vooral achteraf eigenlijk, bij de eerste had ik het idee een beetje geleefd te worden en alsof het allemaal niet zo over mij ging, ik was wel heel blij maar het was allemaal niet zo bewust. De tweede was erg heftig maar toch kijk ik er nu wel positief op terug, op dat moment vond ik het heel erg.

Hier ook de geboortes van mijn kinderen, ik vond en vind het ook heel fijn om daar over te praten. Toen Ezra geboren was hebben we nog heel vaak samen over de bevalling gepraat, als Dion van zijn werk kwam liep ik hem tegemoet met Ezra in de wagen en dan gingen we boodschappen doen en een heel eind wandelen en praten. Yrsa's geboorte was veel minder gecomliceerd en dat was natuurlijk heel fijn, maar dat maakte ook dat het minder vanzelfsprekend was om erover te praten, plus dat we het daar zeker in die eerste maanden ook gewoon te druk voor hadden. Ik heb dat toen wel een beetje gemist. Heb dat ook wel een keer aangegeven en toen hebben we het er wel over gehad, maar het was toch anders.

*Marietje* schreef: wat erg.... ik kan gewoon niets bedenken....

dan maar iets waar ik in de toekomst op hoop... hopelijk mag ik ooit trouwen en kindjes krijgen, en ik gok zomaar dat dat de mooiste momenten van mijn leven worden!

Ik ook niet hoor, geen topprestaties en geen grote gebeurtenissen qua geboortes, liefde, huwelijk etc.. Dus tja, dan springt er niet echt iets tussenuit!

Storm schreef:Mijn mooiste moment was, ja erg cliche: de geboorte van onze zoon.

+1, nouja toen het moedergevoel eigenlijk insloeg als een bom. Dan heeft namelijk 6 weken geduurd en het moment weet ik nog goed

De dag waarop ik voor het eerst met Dion zoende (en die dus het begin was van onze relatie) is trouwens ook heel bijzonder. Die hele zomer trouwens, ik liep echt op wolkjes.

De geboorte van mijn dochter.

Antibes schreef:

*Marietje* schreef: wat erg.... ik kan gewoon niets bedenken....

dan maar iets waar ik in de toekomst op hoop... hopelijk mag ik ooit trouwen en kindjes krijgen, en ik gok zomaar dat dat de mooiste momenten van mijn leven worden!

Ik ook niet hoor, geen topprestaties en geen grote gebeurtenissen qua geboortes, liefde, huwelijk etc.. Dus tja, dan springt er niet echt iets tussenuit!

poeh gelukkig, was al bang dat ik een extraam saai leven had haha!

*Marietje* schreef:

Antibes schreef:

*Marietje* schreef: wat erg.... ik kan gewoon niets bedenken....

dan maar iets waar ik in de toekomst op hoop... hopelijk mag ik ooit trouwen en kindjes krijgen, en ik gok zomaar dat dat de mooiste momenten van mijn leven worden!

Ik ook niet hoor, geen topprestaties en geen grote gebeurtenissen qua geboortes, liefde, huwelijk etc.. Dus tja, dan springt er niet echt iets tussenuit!

poeh gelukkig, was al bang dat ik een extraam saai leven had haha!

Dat zou best kunnen hoor, maar dan ben je in ieder geval niet alleen haha!

Bet Weter schreef:Eén moment dat in me opkomt is toen ik mijn eerste lange reis alleen maakte toen ik 18 was. Ik was toen allemaal moeilijke dingen tegengekomen die dag, maar was toch doorgegaan en had heel wat voor mezelf overwonnen. Toen zat ik alleen in een smerig busje tussen allemaal mensen die ik niet kende en ik dacht: Ik heb altijd mezelf nog. Ik kan mijn eigen beste vriendin zijn en een goede tijd met mezelf doorbrengen. Dat was zo waardevol voor mij op dat moment. Ik kreeg een extreem geluksgevoel en heb het altijd onthouden. Wat mij ook gaat gebeuren, wie er ook dood zullen gaan of bij me wegvallen: Ik heb altijd mezelf nog.

Voor mij is dit meer waardevol dan trouwen bijvoorbeeld.

Dit gevoel ken ik ook en heb ik meerdere keren ervaren: toen ik in de trein zat toen ik 18 was naar mijn studentenkamer die ik zelf had gefikst, op naar zelfstandigheid en naar vrijheid. Ik herinner het me nog heel goed! En toen ik voor het eerst alleen op reis ging en in het vliegtuig zat: ik voelde me zoo gelukkig, tevreden met mezelf en mijn leven en mijn kracht op dat moment.

Verder zijn er meer mooie momenten waarop ik extreem gelukkig was of trots, maar dat zijn meer periodes dan echte 'momenten'.

Tja de geboorte van mijn eerste zoon. De andere waren ook bijzonder maar toch anders.