Hoe kan ik hier nou het beste mee omgaan (ouders)

Op dit moment heb ik het gewoon heel erg druk met werken ivm de vakantie drukte.
Tis nu denk ik zo'n 2 weken geleden dat ik mijn ouders heb gesproken. Mijn moeder smste toen of ik thuis was zodat mijn broertje en mijn moeder een bakje koffie konden doen bij mij. Ik kon niet, want ik moest werken.

Vandaag bedacht ik mij dus ineens, goh, laat ik mijn ouders een bellen om te vragen hoe het gaat, gewoon interesse.
Kreeg ik mijn vader aan de telefoon.
''Waarom heb je niks van je laten horen? We hebben je al 2 weken niet gesproken en mama en ik zeiden al tegen elkaar, wanneer horen we eens wat van je?''
Daarop zei ik dat ik heel erg druk was en dat ik er niet aan gedacht heb, maar dat ze mij ook hadden kunnen bellen.
Mijn vader vond dat het nu mijn beurt was omdat hun de vorige keer contact opgenomen hadden.

Ook was mijn broertje thuis en gaat binnenkort op vakantie.
Mijn vader vroeg of ik hem even wilde hebben, maar mijn broertje had geen tijd, want hij was voor school bezig.

Dan denk ik bij mijzelf, doe toch niet zo moeilijk, waarom kunnen hun gewoon niet eens reageren van goh, wat leuk dat je belt en hoe gaat het met je?
Waarom kan mijn broertje niet even tijd voor mij vrijmaken zodat we even met elkaar kunnen praten, we zijn toch broer en zus?
Zo gaat het dus telkens en ik weet niet meer wat ik ermee moet. Het is toch nooit goed.

Sorry, maar ik moet het even kwijt.

Mja, dit motiveert jou natuurlijk niet echt om snel nog een keer te bellen, als ze met zo'n onthaal klaar staan. En aangezien er van beide kanten geen contact was hebben ze er zelf ook wat mee te maken gehad.

Maar goed, je kan verhaal halen en dan duurt het nog even voort, of je kan de situatie even rustig laten bezinken en ze op een rustig, gezellig moment even spreken en afspreken dat jullie van beide kanten beter je best zullen doen. Zijn zij ook weer blij dat jij jouw kant van het verhaal 'erkend' hebt, ze zullen misschien inderdaad eerder zelf bellen en het belangrijkste: geen heisa. Altijd zo zonde, als je van die familieruzies op televisie ziet begint het negen van de tien keer echt om zo'n kulreden als 'wie was er aan de beurt om te bellen'.

Mijn moeder begon ook zo, maar tegenwoordig heeft ze dat helemaal niet meer. Ze heeft mijn vader gezegd dat ze beseft dat ik mijn eigen leven heb. Het is inderdaad erg zonde als er op die manier (familie)ruzie ontstaat. Het enige dat ik heb gedaan, is erboven gestaan en volgende keer wanneer ik tijd had weer bellen, hier en daar eens langs. Mbt je broertje, hij is ook vrij om die keuze te maken dat hij even te druk is om met je te praten. Ik zou mijn broertje een sms-je sturen om een prettige vakantie te wensen. Ik hoor hem wel weer als hij terug is. Misschien denk ik er té eenvoudig over hoor

zegmaar_ schreef:Mijn moeder begon ook zo, maar tegenwoordig heeft ze dat helemaal niet meer. Ze heeft mijn vader gezegd dat ze beseft dat ik mijn eigen leven heb. Het is inderdaad erg zonde als er op die manier (familie)ruzie ontstaat. Het enige dat ik heb gedaan, is erboven gestaan en volgende keer wanneer ik tijd had weer bellen, hier en daar eens langs. Mbt je broertje, hij is ook vrij om die keuze te maken dat hij even te druk is om met je te praten. Ik zou mijn broertje een sms-je sturen om een prettige vakantie te wensen. Ik hoor hem wel weer als hij terug is. Misschien denk ik er té eenvoudig over hoor

Dat is dus het probleem, als ik hem sms, krijg ik 9 van de 10 keer niks terug.
Hij doet er gewoon helemaal niks geen moeite voor en dat vind ik zo ontzettend jammer.

Voor school doet hij normaal gesproken nooit wat, hij kan mij niet wijsmaken dat hij niet even 2 minuten over heeft om even te kletsen. Zo gaat het gewoon altijd en ergens steekt mij het enorm zoals het gaat.

Over je broertje, jij had twee weken terug ook geen tijd. Het kan net vervelend uitkomen voor hem.
Van je ouders wel een vervelende reactie.