Maak de zin af....

Ik hang de telefoon op.
"Wilde je nou nog een nieuwe iPhone meisje?"vraagt de vriend.

Dat ligt eraan wat je me te bieden hebt, zeg ik zachtjes.

Er verschijnt een klein glimlachje op zijn gezicht en zijn ogen beginnen te fonkelen....

"bel eerst dan maar je moeder om te zeggen dat er niks aan de hand is"

Ik probeer mezelf bijeen te pakken. Ik realiseer me dat dit anders niet goed gaat aflopen.
Hoe zal ik mezelf opstellen? Wijfelend kijk ik naar beneden en zie mijn jurkje en pumps....

Uit zijn broekzak haalt hij een flesje rode nagellak. 'Ik ben dol op rood gelakte nagels!' zegt hij. Hij zet het flesje voor mij neer.

Verbijsterd staar ik naar de nagellak. Wat voor spelletje speelt hij? Ik moet tijd winnen, bedenk ik snel. 'Eerst de sandwiches afmaken. Dat gaat niet met gelakte nagels.'

Mijn ogen flitsen heen en weer tussen de man en het aanrecht. Ik zou een mes kunnen pakken, bedenk ik me. Maar heb ik daar wel genoeg tijd voor? Mijn hart bonkt als een bezetene..

'shit, ik kan gewoon ook weinig beginnen tegen twee mannen..'

'nee, nee...geen agressie. Dat wekt agressie op. Dat heb ik toevallig net geleerd vorige week op de cursus op mijn werk'.

Ik leg het brood weg, en buk naar de vriezer. Ik heb nog bladerdeeg. Laat ik maar iets maken wat langer de tijd neemt. Croissantjes ofzo.....

De buurman is alert. Hij pakt de telefoon en zoekt in het logboek het nummer van mijn moeder. Hij drukt op de groene knop en geeft mij de telefoon.

De man plaatst zijn hand naast me mijne op het aanrecht. Hij kijkt me indringend aan, ik voel me verstijven. Zijn gezicht is heel dicht bij die van mij. 'Ga je nog sandwiches maken, of niet?' vraagt hij dreigend.

Nee, zeg ik resoluut. Ik ga croissants bakken voor jullie.

Ik zet de oven aan. En terwijl ik dat doe zegt de buurman op een nare toon: "allerliefste buurvrouw, zou je nu misschien zo vriendelijk willen zijn om de nagellak op te doen?" Ik zeg dat dat lastig is nu maar dan zegt hij "tsja ik kan het ook wel voor je doen, maar dan hak ik liever eerst je hand eraf, dat vind ik wat fijner werken. Wat wil je?"

Ik begin te beven en zeg dat ik het doe zodra de croissants in de oven liggen...

Wantrouwend kijkt de buurman mij aan. 'Je zit me toch niet te fucken, hè?'
'N...n...nee.'
'Mooi. Zet dan eerst nog maar een kop koffie voor ons. En ik waarschuw je, geen trucjes.'
Opeens herinner ik me de strip Seresta in mijn medicijnkastje.

Susan, wat kan jij goed schrijven zeg!

Storm schreef:Susan, wat kan jij goed schrijven zeg!

Dat dacht ik ook indd!

Chipp schreef:

Storm schreef:Susan, wat kan jij goed schrijven zeg!

Dat dacht ik ook indd!

Ze is dan ook niet voor niks schrijfster

'Ik moet even naar de wc!' zeg ik.

Susan schreef:Wantrouwend kijkt de buurman mij aan. 'Je zit me toch niet te fucken, hè?'
'N...n...nee.'
'Mooi. Zet dan eerst nog maar een kop koffie voor ons. En ik waarschuw je, geen trucjes.'
Opeens herinner ik me de strip Seresta in mijn medicijnkastje.

Maar in hemelsnaam, hoe kom ik bij die strip? Die strip is boven......

Storm schreef:

Chipp schreef:

Storm schreef:Susan, wat kan jij goed schrijven zeg!

Dat dacht ik ook indd!

Ze is dan ook niet voor niks schrijfster

Dat heb ik weleens opgevangen indd. Welk boek heb je geschreven Susan?

Een aantal jaar geleden, 'Het weblog van Annemiek', was een fictieve weblog die ik voor de lol schreef en dat is een boek geworden. Ik schrijf nu doktersromans op freelance basis en ik doe nog een poging tot een tweede boek, maar dat valt niet mee als je twee kinderen hebt.

"Dan ga ik wel even met je mee". De buurman loopt mee naar het toilet. Ik loop de trap op naar boven. Hij kijkt me vragend aan.
"Tja, happy period", zeg ik met een flauw glimlach.


@Susan, die zag ik toevallig langskomen in het de vraag en aanbod pijler!

De buurman kijkt een beetje bedenkelijk. 'Misschien heb ik toch niet zo'n honger.' zegt hij dan.