2e kindje bang dat het tegen valt wie ook?

Wow wat een ellende allemaal ja.... kan me heel goed voorstellen dat je s' avonds gewoon op de bank wilt ploffen en even helemaal NIETS aan je hoofd hebben.

Wat ik hiermee trouwens wil zeggen is, dat je nooit van te voren weet of een tweede kindje je zal 'tegen vallen'. Ik lees hier vaak dingen als 'We gaan voor een tweede kindje als hij/zij loopt, want dat is zoveel makkelijker' of ' We willen graag een tweede kindje als hij/zij helemaal zelfstandig is, en zelf de trap op kan etc dat is makkelijker' Ik kan dan alleen maar denken (en dat is niet vervelend bedoeld) 'Als dat alles is, waar maak je jezelf dan druk om ?' Het leven en het krijgen van een volgend kindje kan zo ontzettend anders zijn als je van te voren in gedachten had. Als dat moment zich aandiend moet je er mee zien te 'dealen' ongeacht of je kindje nu wel of niet kan lopen, wel of niet zelfstandig is.

Storm schreef:Wow wat een ellende allemaal ja.... kan me heel goed voorstellen dat je s' avonds gewoon op de bank wilt ploffen en even helemaal NIETS aan je hoofd hebben.

Dat doe ik nu ook, dat huis kan me even gestolen worden Ik drink lekker een wijntje, ga dochen en dan lekker zonnen morgen weer een dag.

Mama_van2 schreef:Wat ik hiermee trouwens wil zeggen is, dat je nooit van te voren weet of een tweede kindje je zal 'tegen vallen'. Ik lees hier vaak dingen als 'We gaan voor een tweede kindje als hij/zij loopt, want dat is zoveel makkelijker' of ' We willen graag een tweede kindje als hij/zij helemaal zelfstandig is, en zelf de trap op kan etc dat is makkelijker' Ik kan dan alleen maar denken (en dat is niet vervelend bedoeld) 'Als dat alles is, waar maak je jezelf dan druk om ?' Het leven en het krijgen van een volgend kindje kan zo ontzettend anders zijn als je van te voren in gedachten had. Als dat moment zich aandiend moet je er mee zien te 'dealen' ongeacht of je kindje nu wel of niet kan lopen, wel of niet zelfstandig is.

+1, en dat geldt wat mij betreft in het algemeen, ook voor je eerste kind. Het kan altijd anders lopen dan je dacht.

En Mama_van2:

Thanks Susan terug. Je hebt helemaal gelijk, mijn bovenstaande stukje geldt ook voor een eerste kindje, of derde, of vierde etc. Je weet nooit van te voren waar je voor komt te staan.

Mama_van2 schreef:Wat ik hiermee trouwens wil zeggen is, dat je nooit van te voren weet of een tweede kindje je zal 'tegen vallen'. Ik lees hier vaak dingen als 'We gaan voor een tweede kindje als hij/zij loopt, want dat is zoveel makkelijker' of ' We willen graag een tweede kindje als hij/zij helemaal zelfstandig is, en zelf de trap op kan etc dat is makkelijker' Ik kan dan alleen maar denken (en dat is niet vervelend bedoeld) 'Als dat alles is, waar maak je jezelf dan druk om ?' Het leven en het krijgen van een volgend kindje kan zo ontzettend anders zijn als je van te voren in gedachten had. Als dat moment zich aandiend moet je er mee zien te 'dealen' ongeacht of je kindje nu wel of niet kan lopen, wel of niet zelfstandig is.

Daar heb je eigenlijk ook wel gewoon helemaal gelijk in.

mama_van2 ik heb echt diep respect voor jou.. Het is zo moeilijk omdat je de toekomst onzeker is.
Ik zit er een beetje doorheen R. wil niet slapen krijst ook de hele straat bij elkaar. E. slaapt nu net pas. En niet weten wat er aan de hand is.
En dan zegt mijn man net "ach het is hooguit een week en dan is het weer over". En dan lees ik jou verhaal en denk ik weer "kop omhoog en er voor gaan meisjesmama!"

Wij weten niet of en ooit nog een tweede komt. Wat mij dus eigenlijk wel o.a tegenvalt is dat je het nog drukker krijgt als nu. Ik heb nu al bijna geen tijd meer voor mezelf laat staan als er ooit een tweede komt. En ergens ben ik wel bang voor een huilbaby of een tweeling. Tweelingen komen erg veel voor in de familie. Ik heb echt het idee dat ik dat echt niet overleef dan heb ik ineens niet 1 kind maar 3 ! Ach misschien denk ik er over een jaar wel anders over. We zien wel

Ik vond een 2e erbij ook zwaarder dan ik had gedacht. Nu was mijn 2e ook geen makkelijke maar goed.
Nu bij de 3e ben ik erg blij dat de andere 2 op school zitten

Mama_van2 Ik heb echt veel bewondering voor je.

Ik zie wel hoe het gaat. We wilden graag een tweede kindje en ik ben zo blij dat dat ons gegund is dat ik me nog niet echt druk maak over hoe het straks gaat. Het zal vast druk worden, maar ach het komt vast goed.

Mamavan2 wat ontzettend k*t dat M. weer een insult heeft gehad.

Ja, het is altijd afwachten wat het leven je brengt. Wij hebben altijd gezegd graag 2 kinderen te willen, maar eigenlijk zijn we daar wel over aan het twijfelen sinds L geboren is. Het is een super lief kind, we hebben zooooo enorm geboft met haar. Maar... er zijn zoveel maaren voor ons:
Zoals ik al zei hebben wij ook enorm geboft met L.iz, huilt bijna nooit, doet het vanaf het begin allemaal prima qua eten en drinken... Ik ben ook bang dat het tegen zou vallen en me ook zo zou voelen (Schuldgevoel naar kind). Bovendien was mijn bevalling niet echt tof (understatement). Voor de kinderen heb ik ook mijn twijfels, we geven L nu zoveel aandacht, zouden we dat bij nr 2 ook kunnen doen? Oprechte en gelijkwaardige aandacht.... Net zoals L dat nu krijgt of zal het allemaal meer haasten-haasten-haasten zijn (schuldgevoel speelt nu al op)...? (dit is trouwens echt puur op onze situatie en niet op anderen met 2 kinderen... Dit voelt voor mij zo). Waarom dan niet volop, en alleen maar, genieten van alleen L.iz? (ok, buiten dat we waarschijnlijk dan enorm op moeten letten dat ze niet enorm verwend zal raken )

Ik denk dat deze gevoelens er nu zijn omdat we er ook gewoon nog niet klaar voor zijn. Ik had ook allerlei maaren voor kinderen uberhaupt(druk, vroeg op, ik zag mezelf niet als moeder) en langzaam maar zeker ging dat steeds meer weg en voelde alles alleen maar goed. Ik denk dat dat nu ook zo zal zijn, maar goed, zo niet, dan niet...

Razz_ schreef:Ik heb echt het idee dat ik dat echt niet overleef dan heb ik ineens niet 1 kind maar 3 !

Ja dat heb ik ook! Als het zo is, dan is het zo natuurlijk. Maar ik hoop toch dat het er gewoon 1 wordt.

Ik was niet bang voor een tweede, wel kon ik me er geen voorstelling van maken hoe het zou zijn...

De eerste is echt 1 en al gemak.... Toen kwam de tweede toen nr 1 15 mnd oud was. En ja hoor, het was niet zoals nr 1. Een huilbaby. 20 uur per dag gehuil. Schuldgevoel naar de oudste omdat deze steeds vaker even naar oma ging. Ook belde ik regelmatig mijn moeder op om te vragen of ze I. kwam halen omdat ik helemaal gek werd van het gehuil.

De keuze voor een derde kwam ook niet vanzelf... Mijn vriend vond 2 echt wel genoeg, mijn verlangen naar een derde groeide. Uiteindelijk besloten om er voor te gaan. Heerlijk kind, heel makkelijk, niet te vergelijken met de tweede. Ik ben nog elke dag blij dat hij geen uren huilt. Ik vind 3 kinderen een stuk meer geregel als 2 en nog een huilbaby erbij had ik niet overleefd ( nou ja, tuurlijk wel... maar fijn is anders:) ).

I. is nu trouwens wel echt een schatje hoor... Echt een eigenwijs lieverdje. Al is ze een kei in aanstellen. Net als vroeger haha...

Ik heb al heel lang kriebels, want om me heen worden veel baby's geboren en vertellen er steeds meer meiden dan ze zwanger zijn. Eerder kon ik dat gevoel maar moeilijk weg drukken, zo'n verlangen had ik! Maar het is nu een stuk minder. Ik ben blij dat er eindelijk een beetje regelmaat in zit. Ook kan ik me er maar slecht een voorstelling van maken, maar dat kan ook helemaal niet. Je weet namelijk nooit hoe het zal zijn. Ik weet voor mezelf nu wel dat ik nog even wil wachten en dat ik volgend jaar wel weer verder kijk. Misschien denk ik er over twee maanden wel weer heel anders over, maar dan heb ik mijn man ook nog....en die vindt het nu wel even goed zo Daarbij komt ook nog dat ik een beste tik heb overgehouden aan mijn 1e bevalling, waardoor ik heel erg opzie tegen een volgende bevalling. Ik ga t.z.t. eerst maar eens een gesprek aanvragen bij de vk.

Ik snap het 'gevoel' eigenlijk wel heel goed. Wij hebben ook een doorgaans makkelijk ventje en persoonlijk vind ik dit veel en veel leuker dan dat kleine babytje... dat was ook lief etc etc maar ik vind deze leeftijd veel leuker. Als ik hier weleens lees hoe het met twee/drie kinderen gaat denk ik pfff mij nog ff niet gezien, hier meelezen is dus de perfecte manier om nog niet voor een tweede kindje te gaan (dit is dus een GRAPJE, maar echt respect voor sommige hier met meerdere kinderen mij nog ff niet gezien)

Het is natuurlijk altijd afwachten wat voor kindje je krijgt en ieder kindje is welkom bij ons maar laten we heel eerlijk zijn iedereen heeft toch het liefste een gezond makkelijk kindje dus dat je je dit afvraagt vind ik niet gek.