2e kindje bang dat het tegen valt wie ook?

Wij hebben het al een tijdje over wel of geen 2e kindje willen,opzich hebben we beide wel zoiets van een 2e lijkt ons leuk.Voorlopig nog niet hoor,we moeten eerst alles op orde hebben.Maar ons zoontje is zo makkelijk.hij slaapt al tijden door,met een paar uitzonderingen daar gelaten.eet goed,drinkt goed kan zich uitstekend vermaken en huilt praktisch nooit.We zijn daarom ook bang dat het bij een 2e alleen maar kan tegen vallen.

wie had dit ook?
hebben jullie je keus daar van af laten hangen?
Viel het uiteindelijk tegen of mee?

Je hebt het wel over een mens hoor, ik vind het nogal bot om te zeggen dat je bang bent dat je kind tegenvalt.

Het zal sowieso een stuk zwaarder zijn, of je tweede kind van zichzelf nou net zo makkelijk is of niet. Twee kinderen betekent ook gewoon meer regelen, meer afstemmen, meer bezig zijn, daar ontkom je niet aan. Ik denk dus dat je sowieso moet accepteren dat het anders wordt dan nu en zodra je je daar goed op ingesteld hebt dan is de kans ook kleiner dat het tegenvalt.

ik snap wel wat je bedoelt mauwmauw. Je kent nu je eerste kindje en wie weet is een tweede kindje een stuk moeilijker, huilt veel meer o.i.d. Wat je eraan moet doen? Nemen zoals het komt?

Susan schreef:Het zal sowieso een stuk zwaarder zijn, of je tweede kind van zichzelf nou net zo makkelijk is of niet. Twee kinderen betekent ook gewoon meer regelen, meer afstemmen, meer bezig zijn, daar ontkom je niet aan. Ik denk dus dat je sowieso moet accepteren dat het anders wordt dan nu en zodra je je daar goed op ingesteld hebt dan is de kans ook kleiner dat het tegenvalt.

+1
Ik heb ook een vrij makkelijk kind maar toch is het met 2 kinderen anders. Maar ik vind het niet tegenvallen.

Ik was niet bang dat een tweede kind zou tegenvallen, maar ik was er wel bang voor dat het heel druk zou worden en dat ik niet meer genoeg tijd zou hebben voor onze dochter.
Wij hebben in ieder geval bewust gewacht tot onze dochter liep met het opnieuw zwanger worden.
Nu is ons zoontje er en het is inderdaad heel druk, maar we hebben onze weg er wel aardig in gevonden.
Het is wel erg zwaar want ons zoontje huilt veel en is erg onrustig en snel overprikkeld, dus wat dat betreft is het niet makkelijk. Maar dat is een periode waar we nu doorheen moeten en dat wordt als het goed is met de tijd alleen maar beter en makkelijker.
Het is wel goed dat je je beseft dat een volgend kindje minder 'makkelijk' kan zijn dan het kindje dat je nu hebt.

Het enigste waar ik bang voor ben is dat het 2e kindje gehandicapt ofzo is, dat lijkt me erg zwaar, maar daar was ik bij de eerste ook al wel bang voor of dat het een huilbaby word, maarja je weet het toch niet van tevoren, het zal allemaal wel goedkomen.

Ik vond het eerlijk gezegd wel tegenvallen, een tweede kind. En dan heb ik het over de situatie, niet over mijn tweede kind zelf natuurlijk. Want ik hou verschrikkelijk veel van hem en hij is een heerlijk makkelijk kind. Een echt mama's kindje ook . Maar ik vond het met een kind heerlijk rustig en makkelijk als ik aan die tijd terugdenk.

Gelukkig betekent dat absoluut niet dat ik spijt heb van het feit dat we een tweede kindje hebben gekregen. Als ik opnieuw mocht kiezen, dan zou ik het zo weer doen!

Ik kan van allebei intens genieten. Maar het is wel anders, vooral de eerste twee maanden moest ik echt even wennen. Dat zullen ook wel de hormonen geweest zijn. En die intense gevoelen die ik had voor mijn dochtertje zijn wat afgenomen en nu verspreid over allebei mijn kinderen.

Ik hou van allebei enorm veel maar het is wel gewoon een stuk zwaarder. Al denk ik dat het ook een deel met de leeftijd die ze hebben te maken heeft.

Tazz schreef:Ik vind het niet tegenvallen, ik kan van allebei intens genieten.

Nu klinkt het net alsof je niet van je kinderen kunt genieten als je vindt dat het tegenvalt. Maar dat is niet zo hoor. Ik kan ook geweldig van ze genieten! Ik bedoelde met tegenvallen alleen dat het zwaarder is dan ik verwacht had.

het is ook niet zo dat we bang zijn dat het kindje tegen valt,maar de situatie.Ik heb het bij ons zoontje heel erg gehad,ik moest echt aan hem wennen.Het is geen gemakkelijke tijd geweest,vooral omdat ik niet lekker in me vel zat.
Vandaag hebben we te horen gekregen dat we eindelijk na ruim 1 jaar de bouwvergunning hebben.Waarop me vriend zei van als alles klaar is kunnen we voor de 2e gaan.Later nog eens goed over gesproken,en blijkt bij hem ook nog wel twijfels,alleen als we een 2e willen,wilt het (als het mogelijk is)niet al te veel leeftijds verschil er tussen.Maar we hadden beide wel zoiets van "straks valt het tegen".maar goed we hebben nog even,zolang het nog niet goed voelt gebeurt er niks.

Filoria schreef:Je hebt het wel over een mens hoor, ik vind het nogal bot om te zeggen dat je bang bent dat je kind tegenvalt.

Eerst lezen dan pas reageren...

Ontopic: Ja ik denk dat het me wel zwaar zou vallen, een 2e kindje, dus ik vind het niet zo gek dat je daar bang voor bent hoor.
Ook wij wachten zoiezo (mochten we nog een 2e kindje willen) tot Joey goed zelf kan lopen enzovoort.

Minneke schreef:

Tazz schreef:Ik vind het niet tegenvallen, ik kan van allebei intens genieten.

Nu klinkt het net alsof je niet van je kinderen kunt genieten als je vindt dat het tegenvalt. Maar dat is niet zo hoor. Ik kan ook geweldig van ze genieten! Ik bedoelde met tegenvallen alleen dat het zwaarder is dan ik verwacht had.

Ik kan ook erg van de kinderen genieten, maar ik vind het ook zwaarder dan ik had verwacht. Ik had van tevoren gedacht dat het zwaar zou zijn, maar omdat Kian veel huilt (ik heb een hekel aan het woord en het stempeltje, maar het is een huilbaby) vind ik het nog zwaarder dan ik had verwacht.

Liadan schreef:

Minneke schreef:

Tazz schreef:Ik vind het niet tegenvallen, ik kan van allebei intens genieten.

Nu klinkt het net alsof je niet van je kinderen kunt genieten als je vindt dat het tegenvalt. Maar dat is niet zo hoor. Ik kan ook geweldig van ze genieten! Ik bedoelde met tegenvallen alleen dat het zwaarder is dan ik verwacht had.

Ik kan ook erg van de kinderen genieten, maar ik vind het ook zwaarder dan ik had verwacht. Ik had van tevoren gedacht dat het zwaar zou zijn, maar omdat Kian veel huilt (ik heb een hekel aan het woord en het stempeltje, maar het is een huilbaby) vind ik het nog zwaarder dan ik had verwacht.

Ja, dat kan ik me heel goed voorstellen! Hoe gaat het nu met K.? Hebben jullie een idee wat hem dwars zit dat hij zo verdrietig is? En een tijdje terug las ik volgens mij dat hij ook niet graag in de draagdoek zat, is dat nog steeds zo?

Wat vindt Y van haar broertje trouwens?

Wat een hoop vraagtekens ???

Minneke schreef:

Tazz schreef:Ik vind het niet tegenvallen, ik kan van allebei intens genieten.

Nu klinkt het net alsof je niet van je kinderen kunt genieten als je vindt dat het tegenvalt. Maar dat is niet zo hoor. Ik kan ook geweldig van ze genieten! Ik bedoelde met tegenvallen alleen dat het zwaarder is dan ik verwacht had.

Wow jij bent snel! Ja dat bedacht ik me ook toen ik het terug las en had het daarom meteen aangepast.. Maar jij hebt het al ge-quote, zo bedoelde ik het dus niet.

Tazz schreef:

Minneke schreef:

Tazz schreef:Ik vind het niet tegenvallen, ik kan van allebei intens genieten.

Nu klinkt het net alsof je niet van je kinderen kunt genieten als je vindt dat het tegenvalt. Maar dat is niet zo hoor. Ik kan ook geweldig van ze genieten! Ik bedoelde met tegenvallen alleen dat het zwaarder is dan ik verwacht had.

Wow jij bent snel! Ja dat bedacht ik me ook toen ik het terug las en had het daarom meteen aangepast.. Maar jij hebt het al ge-quote, zo bedoelde ik het dus niet.

Haha, ja ik ben snel he. Net terug van vakantie, dus ik heb wat in te halen op het forum

Ik ben ook bang dat het "tegenvalt" als we een tweede krijgen want ik kan me niet voorstellen nóg zo'n makkelijk tevreden kindje te kunnen krijgen. Daarbij lijkt het me lastiger in het ritme te komen bij een tweede omdat je ook nog rekening moet houden met de oudste.

We wachten dan ook met zwanger proberen te raken tot T op zn minst 2 jaar is. Als ik dan meteen zwanger mocht raken is hij al bijna 3 en is hij waarschijnlijk uit de luiers (hoop ik) en is hij al wat zelfstandiger (hoop ik ook haha).

Teddyaapje schreef:is hij al bijna 3 en is hij waarschijnlijk uit de luiers (hoop ik)

Dat 'hoop ik' lijkt me heel terecht, want het is best bijzonder als kinderen voor hun derde verjaardag helemaal zindelijk zijn hoor!

Maar Tomas is nu bijna 3, en hij is dan misschien nog niet uit de luiers, de dagen met hem zijn wel veel rustiger inderdaad. Hij kan zichzelf beter vermaken, hij hoeft minder vaak te slapen, hij kan zelf eten en drinken etc.

Vanavond zei hij 'heb honger, wil een tosti eten. En water drinken'. Dat is toch andere koek dan zo'n baby die alleen maar kan huilen als hij iets wil.

Als je de garantie wil dat je kind bepaalde dingen kan als de tweede geboren wordt (lopen, praten, zindelijk zijn, vul maar in) dan kun je het beste wachten met zwanger worden tot dat daadwerkelijk zo is. De ontwikkeling van je kind kan ook anders verlopen dan volgens het boekje.

Ik ben zo verschrikkelijk blij dat ik weer zwanger ben geworden en dat alles goed gaat dat ik niet bang ben dat de situatie gaat tegenvallen. Komt door de roze wolk denk ik .

Het gevoel dat een tweede kindje zou tegenvallen heb ik van te voren nooit gehad, ik was zo blij om zwanger te mogen zijn. Zoals eerder gezegd valt het mij nu wel echt ontzettend tegen. De drukte, de huilende nachten, de onrust die ze héle dagen heeft en het feit dat we alles, en dan bedoel ik ook echt alles (zelfs even boodschappen doen) naar haar aan moeten passen. Geloof me, ik zou haar voor geen goud meer willen missen, ze is mijn alles. Maar de laatste tijd begin in mezelf wel af te vragen of ik ooit nog een kindje zou durven krijgen, bang om hetzelfde nog eens mee te maken. Voorheen was alles zoveel makkelijker, S. was al helemaal zelfstandig, ging naar school, kan zichzelf aan en uitkleden, zichzelf prima vermaken, is makkelijk met eten, makkelijk in de omgang, ergens logeren etc. We konden van alles met haar doen, uit eten, naar een pretpark, ver weg op vakantie, middagslaapje overslaan, weekendjes weg etc. Nu kunnen we geen 1 van deze dingen meer als gezin, en dat is moeilijk.

Nu ligt onze situatie natuurlijk wel anders dan een 'normale' situatie, dat besef ik mezelf ook goed. Je weet natuurlijk ook nooit van te voren waar je aan komt te staan.

Mamavan_2 ik heb heel veel respect voor jullie.

Minneke schreef:

Liadan schreef:

Minneke schreef:

Tazz schreef:Ik vind het niet tegenvallen, ik kan van allebei intens genieten.

Nu klinkt het net alsof je niet van je kinderen kunt genieten als je vindt dat het tegenvalt. Maar dat is niet zo hoor. Ik kan ook geweldig van ze genieten! Ik bedoelde met tegenvallen alleen dat het zwaarder is dan ik verwacht had.

Ik kan ook erg van de kinderen genieten, maar ik vind het ook zwaarder dan ik had verwacht. Ik had van tevoren gedacht dat het zwaar zou zijn, maar omdat Kian veel huilt (ik heb een hekel aan het woord en het stempeltje, maar het is een huilbaby) vind ik het nog zwaarder dan ik had verwacht.

Ja, dat kan ik me heel goed voorstellen! Hoe gaat het nu met K.? Hebben jullie een idee wat hem dwars zit dat hij zo verdrietig is? En een tijdje terug las ik volgens mij dat hij ook niet graag in de draagdoek zat, is dat nog steeds zo?

Wat vindt Y van haar broertje trouwens?

Wat een hoop vraagtekens ???

Het gaat wel wat beter met Kian, zolang we thuis blijven en hij in zijn eigen omgeving is, dan is hij vaak als hij wakker wordt en gedronken heeft vrolijk en hij speelt dan ook al even in de box of op bed. Dat duurt max. 20 minuten en dan huilt hij. Ik moet dan met hem rondlopen en wiegen want anders gaat het huilen over in krijsen. Als ik hem dan in slaap krijg, dan slaapt hij gelukkig meestal wel goed.
De eerste 2 weken vond hij de draagdoek inderdaad niet leuk, maar gelukkig vindt hij dat vanaf dat hij 3 weken is wel heel fijn en hij zit dus dagelijk ook een paar uur in de doek. Als ik naar een vriendin ga met hem, dan neem ik de doek altijd mee want anders huilt hij daar de hele tijd en in de doek valt hij in slaap.
Ik weet niet goed wat hem dwars zit, ik denk dat het een heel gevoelig jongetje is dat niet goed tegen prikkels kan. Misschien dat ook het abces dat hij heeft hem wel dwars zit, maar ik heb zelf het idee dat hij daar geen pijn van heeft. Maar weg is het ook nog niet (volgende week weer op controle bij de chirurg).
Yara vindt haar broertje erg lief, maar kan ook wel jaloers reageren op de aandacht die vaak naar hem gaat. Dat kan ik me ook heel goed voorstellen want er gaat ook veel aandacht naar hem omdat hij zoveel huilt. Maar ik ga ook regelmatig even iets met haar alleen doen en dat helpt wel. En we gaan veel wandelen en speeltuinen af (Kian zit dan in de doek), dat vindt ze erg leuk.

Hoe was jouw vakantie?

Dank je ! Ik verzorg haar met alle liefde hoor, ben ontzettend verliefd en trots op haar maar haar ziekte maakt mij soms echt wanhopig. Afgelopen week was echt een rot week, ze heeft alle nachten gehuild van 19.30 tot 04.00/03.00 en waarom ? Ze heeft gisteren een groot insult gehad van 2 minuten waarbij ze ontzettend hard met haar hoofd tegen de rand van de box is gevallen, daarna moest ze overgeven. De hele avond was zo suffig en rustig, wek advies gekregen van de neuroloog. Vandaag ging het wel iets beter, veel contact gehad met het ziekenhuis. M.ara moest ontzettend veel slapen van de arts, rusten,rusten, rusten dus S.enna de hele dag weggebracht naar de overbuurvrouw want M.ara moest rust hebben (voel ik mezelf daar weer schuldig om). Nu ligt M. vanaf 19.30 in bed, alleen maar schreeuwen en huilen, met haar hoofd tegen het bed slaan ?! S.enna is al 3 keer beneden geweest dat ze niet kan slapen van M.ara haar 'gedoe'. Mijn héle huis is 1 ontploffing van boodschappen die ik nog moet opruimen van vanmiddag en ik heb het gewoon gehad, mijn zonnenbank staat aan maar ik durf de trap niet op omdat M. net 2 minuten stil is, en ze wordt zoooo snel wakker Aankomende week wilde we wat leuke dingen gaan doen, mijn vriend heeft dan ook vakantie. We wilden zelfs een weekje op vakantie gaan in NL, maar dat heeft de neuroloog ons nu afgeraden i.v.m met M. haar insult en onrust. Begrijpelijk hoor, maar het is zo balen als je nog een kind hebt ( Schuldgevoel,schuldgevoel). Zo, en nu eerst een wijntje

mama_van2, wat heftig zeg, ik heb ook veel respect voor je .