Slapen

Mijn zoontje houdt niet zo van slapen. Een hele tijd is het redelijk goed gegaan toen hij in de puckababy lag. Ik moest wel regelmatig m'n bed uit maar het was nog wel te doen. Daarna is het ook nog wel even goed gegaan met de puckababg (vanaf een maand of vier). Maar eigenlijk is het nooit een hele goed slaper geweest.
Hij is nu inmiddels 7 maanden en hij ligt denk ik de helft van de nachten de halve nacht bij ons in bed. Nou vind ik dat op zich niet zo'n probleem, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat dit nog jaren zo gaat blijven. Meestal gaat hij tegenwoordig wel tussen 7 en 8 naar bed. Soms valt hij zelf in slaap in z'n bedje. Soms is hij zo onrustig dat hij bij mij in slaap valt en ik dhem dan in bed leg. Daarna wordt hij nog wel wakker 'savonds maar met z'n speentje gaat hij meestal wel weer slapen.
Maar als hij 'snachts dan wakker wordt gebeurd het vaak dat hij blijft wakker worden. Uiteindelijk komt hij dan bij mij liggen (ik vind 23 keer m'n bed uit 'snachts echt geen optie). Het is geen honger. Soms slaapt hij ook wel is (een paar) nachtje(s) door.
Hij is ook wel vaak ziek geweest dus dat speelt vast ook mee, maar hij heeft het ook wel als er verder niks aan de hand lijkt te zijn. Hij is dan ook echt verdrietig 'snachts, dat heeft hij overdag eigenlijk nooit.

Herkent iemand dit? Misschien eventueel tips?

Ja, onze dochter slaapt nog steeds halve nachten bij ons in bed. En af en toe slaapt ze een hele nacht door. Ik denk dat het vanzelf over gaat. Het is toch ook veel gezellig om met z'n allen in bed te liggen dan eenzaam alleen. ;-)

Met het inslaap vallen hebben we ook enorm veel problemen gehad, en echt van alles geprobeerd maar alles hielp maar voor 1 of 2 nachten. Maar dat is eigenlijk vanzelf overgegaan. Ik denk dat het ook een fase is.

Probeer zo veel mogelijk ritme in het avond ritueel te houden. En zing bijvoorbeeld nog een liedje of twee voor je weggaat uit zijn kamer.

Hoe ga je dat dan straks doen als de baby er is tazz? Ik moet er persoonlijk echt niet aan denken om Jens of Tygo nog in mijn bed te hebben om niets. Je leert het die kinderen zo moeilijk af en voordat je het weet gaat je kind naar school maar slapen ze nog steeds bij je in bed. Ze mogen bij ons liggen als ze pijn hebben of ziek zijn, verder vind ik het echt niet nodig. Dan doe ik zelf geen oog dicht. Hoe ben jij in hemelsnaam zwanger geworden

Lieskuh schreef:Hoe ga je dat dan straks doen als de baby er is tazz? Ik moet er persoonlijk echt niet aan denken om Jens of Tygo nog in mijn bed te hebben om niets. Je leert het die kinderen zo moeilijk af en voordat je het weet gaat je kind naar school maar slapen ze nog steeds bij je in bed. Ze mogen bij ons liggen als ze pijn hebben of ziek zijn, verder vind ik het echt niet nodig. Dan doe ik zelf geen oog dicht. Hoe ben jij in hemelsnaam zwanger geworden

Ja maar wat dan? Ik kan niet elke nacht zo vaak m'n bed uit, dat trek ik echt niet. Ik heb al heel veel geprobeerd maar hij gaat echt niet slapen als hij eenmaal goed wakker is. Het is ook vaak als hij niet lekker is, bijvoorbeeld als hij veel moet hoesten of heel verkouden is. Maar ja, dat is denk ik onderhand drie van de dier weken dus dat schiet ook niet echt op natuurlijk. Maar ook als het wel goed met hem gaat heeft hij het vaak.
Soms werkt het om hem bij ons in bed in slaap te laten vallen en dan terug te leggen, maar vaak als hij dan wakker wordt is het weer hetzelfde liedje.
We doen al een ritueeltje voor het slapen gaan inmiddels een daardoor gaat het inslapen al iets beter.

Als hij drie van de vier weken zo verkouden is en daar ech last van heeft, dan zou ik toch eens naar de dokter gaan en daar je probleem voorleggen.
En misschien even kijken of zijn bedje niet op de tocht staat. Hier staat zijn bedje onder het raam, en ik merk dat daar behoorlijk wat tocht vanaf komt....

En 23x je bed uit, dan zou ik toch eens met je man afspreken om het om en om te gaan doen. En misschien niet bij de eerste kik, maar pas na vijf minuutjes even gaan kijken. Lauren.s geeft hier ook wel eens een huil, maar is dan snel weer stil. HIj doet dat in zijn droom.

Ja, ben al een paar keer bij de dokter geweest. Hij heeft ook al wat andere dingen gehad, niet alleen verkouden. Hij heeft ab gehad voor oorontsteking daar heeft hij wel een week of drie last van gehad en een buikvirus waar hij twee weken last van had. Daarbuiten is hij idd steeds verkouden maar volgens de dokter en de kinderarts is dat heel normaal omdat ze daar weerstand mee opbouwen. Nou heeft hij er overdag weinig last van maar ik heb het idee dat het 'snachts dus niet meehelpt.

Ik zal is kijken of het niet tocht inderdaad. Hij heeft alleen een dakraam op z'n kamer maar ik zal is kijken of er geen grote kieren zitten ofzo. Dat is wel een goede tip.

Mijn man gaat er af en toe ook uit hoor. Maar hij wordt niet wakker van het gehuil. Soms maak ik hem wakker dat hij even moet gaan en dat doet hij dan ook, maar vanwege wat omstandigheden heeft hij z'n slaap heel hard nodig. En is het beter als ik het maar even doe de komende tijd.

Dat even laten jammeren doe ik ook,maar als hij echt gaat huilen ga ik naar hem toe want als ik hem dan laat liggen raakt hij overstuur.

Het was een reactie op Tazz haar situatie, maar in principe geldt voor jou hetzelfde. Ik zou heel voorzichtig zijn met kinderen aanwennen om bij papa en mama in slaap te vallen. Het kan misschien gezelliger zijn voor het kind maar het lijkt mij niet de bedoeling. Er komt namelijk een tijd dat je het als ouder zijnde zat bent en probeer het dan maar weer eens af te leren. Dat gaat je dan een behoorlijke kruin kosten kan ik je zeggen.

Als je kindje zo vaak ziek is dan zou ik ook bij de huisarts aan de bel trekken en me door laten verwijzen naar een KNO-arts. Daarnaast is verkouden zijn niet erg natuurlijk, je bent dan niet meteen ziek als je flink moet hoesten. Het hoort bij deze tijd van het jaar. Het is aan jullie als ouders hoe jullie daar mee omgaan. Je kunt bij ieder huiltje aan het bedje van de kleine staan, ook dat wordt een gewenning voor het kindje natuurlijk. Wij hebben hier ook van die periodes gehad en ook wij zijn er tig keer per nacht uit gemoeten natuurlijk. Maar als ik na een paar nachten merkte dat er niets aan de hand was maar dat ze het wel 'fijn' vonden dat er iemand kwam, dan kwam ik niet meer. Ik ga altijd een keer kijken of er echt niets aan de hand is en leg dan ook uit dat mama nu graag wil slapen en dat hij dat ook moet doen. Dan zeg ik ook dat mama niet meer terugkomt als hij weer gaat huilen en ik deed dat dan ook niet. Het duurde nooit meer dan 2 nachten, dan hadden ze gelijk door dat mama alleen kwam als er echt iets aan de hand was en niet zomaar! Kost ook even wat doorzettingsvermogen en je hart breekt ervan, maar soms moet dat gewoon even.

Ow en natuurlijk hebben de papa's gelijke rechten he! Dus van de 24 keer mag je vriend/man er zeker 12 keer uit.

Tania schreef:
Mijn man gaat er af en toe ook uit hoor. Maar hij wordt niet wakker van het gehuil. Soms maak ik hem wakker dat hij even moet gaan en dat doet hij dan ook, maar vanwege wat omstandigheden heeft hij z'n slaap heel hard nodig. En is het beter als ik het maar even doe de komende tijd.

Nou die omstandigheden zouden wat mij betreft wel super mega belangrijk moeten zijn, want jij als moeder hebt ook omstandigheden waardoor jij je slaap heel hard nodig hebt.

Ik zou me er niet zoveel zorgen over maken. Ik heb nooit kinderen laten huilen of dingen ondernomen om ze zelf in hun eigen bed te laten slapen en toch zijn ze dat vanzelf gaan doen. En er waren altijd wel periodes dat dat even niet ging. Ik vind het juist heel normaal dat kinderen huilen omdat ze willen dat er iemand komt, dat hoort bij het baby zijn, dat moet je ze niet willen afleren.

Hier ook wel periodes gehad dat mijn dochter alleen aan mijn borst op ons bed in slaap viel, dat was dan even lastig, maar na een paar weken was het ook weer over. Dus gewoon doen wat werkt en je niet zoveel zorgen maken of je het wel goed doet, alles gaat vanzelf weer over.

Lieskuh schreef:

Tania schreef:
Mijn man gaat er af en toe ook uit hoor. Maar hij wordt niet wakker van het gehuil. Soms maak ik hem wakker dat hij even moet gaan en dat doet hij dan ook, maar vanwege wat omstandigheden heeft hij z'n slaap heel hard nodig. En is het beter als ik het maar even doe de komende tijd.

Nou die omstandigheden zouden wat mij betreft wel super mega belangrijk moeten zijn, want jij als moeder hebt ook omstandigheden waardoor jij je slaap heel hard nodig hebt.

Ja dat klopt, hij heeft een ziekte waardoor hij (onverklaarbare) pijn in z'n gewrichten heeft, de ene dag kan hij bijna niet lopen, de andere dag heeft hij alleen last van z'n knie maar dat kost natuurlijk erg veel energie en daarbij heeft hij een burn out.

Lilith schreef:Ik zou me er niet zoveel zorgen over maken. Ik heb nooit kinderen laten huilen of dingen ondernomen om ze zelf in hun eigen bed te laten slapen en toch zijn ze dat vanzelf gaan doen. En er waren altijd wel periodes dat dat even niet ging. Ik vind het juist heel normaal dat kinderen huilen omdat ze willen dat er iemand komt, dat hoort bij het baby zijn, dat moet je ze niet willen afleren.

Hier ook wel periodes gehad dat mijn dochter alleen aan mijn borst op ons bed in slaap viel, dat was dan even lastig, maar na een paar weken was het ook weer over. Dus gewoon doen wat werkt en je niet zoveel zorgen maken of je het wel goed doet, alles gaat vanzelf weer over.

Oh dat is wel fijn om te horen. Ik hoor namelijk alleen maar verhalen van kinderen die tot hun 5de niet meer uit het bed van hun ouders te krijgen zijn en dat zie ik niet zo zitten

Tania schreef:

Lilith schreef:Ik zou me er niet zoveel zorgen over maken. Ik heb nooit kinderen laten huilen of dingen ondernomen om ze zelf in hun eigen bed te laten slapen en toch zijn ze dat vanzelf gaan doen. En er waren altijd wel periodes dat dat even niet ging. Ik vind het juist heel normaal dat kinderen huilen omdat ze willen dat er iemand komt, dat hoort bij het baby zijn, dat moet je ze niet willen afleren.

Hier ook wel periodes gehad dat mijn dochter alleen aan mijn borst op ons bed in slaap viel, dat was dan even lastig, maar na een paar weken was het ook weer over. Dus gewoon doen wat werkt en je niet zoveel zorgen maken of je het wel goed doet, alles gaat vanzelf weer over.

Oh dat is wel fijn om te horen. Ik hoor namelijk alleen maar verhalen van kinderen die tot hun 5de niet meer uit het bed van hun ouders te krijgen zijn en dat zie ik niet zo zitten

Ik denk dat je dat soort dingen pas krijgt als je er zélf een strijd van maakt. Wij hebben nooit een strijd gemaakt van eten/slapen en andere dingen die we niet in de hand hadden, dus voor onze kinderen was het ook niet nodig om van alles uit te proberen. Ze wisten toch wel dat we kwamen als ze huilden en dat ze niet in bed hoefden te blijven als dat niet ging. Met als gevolg dat ze eigenlijk alleen huilen en niet in hun eigen bed slapen als er iets aan de hand was (ookal was dat alleen maar 'niet alleen willen zijn', want dat vind ik voor baby's een heel normale reden om te huilen).
Je kind is nog maar 7 maanden! Die kun je echt nog niet verwennen of verpesten hoor. Als hij nou 3 was geweest, dán had ik misschien iets anders gezegd, maar zo'n kruimel van 7 maanden die zichzelf niet lekker voelt, daar zou ik niet te moeilijk mee doen.

Ik ben het eens met Lilith, 7 maanden is nog zo klein. En ik snap ook wel dat je graag wilt slapen en niet te veel dingen aan wilt wennen maar in deze periode is geborgenheid voor zo'n kleintje nog zo belangrijk. Ze kunnen zich nog niet op een andere manier uiten dan met huilen, ze kunnen je niet vertellen wat er aan de hand is (niet lekker, bang, nare droom, pijn...)
Ons meisje heeft de eerste 10 weken 's nachts heel veel gehuild, ze wilde gewoon niet in haar eigen bedje slapen. Ze heeft dus 10 weken op het aankleedkussen tussen ons in geslapen. Soms nachtenlang met mijn pink in haar mond. We probeerde het elke avond wel eerst in haar eigen bed, maar lukte het niet, of werd ze 's nachts wakker en wilde ze daarna niet meer terug dan koos ik voor mijn eigen nachtrust en kwam ze lekker tussen ons in.
Na 10 weken was het ineens goed, en nu slaapt ze ('s nachts) perfect in haar eigen bed. En lukt het niet meteen, dan neem ik haar een kwartiertje op mijn arm in bed en dan slaapt ze en kan ik haar zonder moeite in haar bedje leggen. Maar mocht ze straks een keer echt ziek zijn of wat dan ook dan mag ze weer gewoon tussen ons in. Ze zal echt niet tot haar 18e tussen ons in willen liggen

Jullie hebben gelijk. Zo dacht ik er ook altijd over maar ik werd toch wat onzeker van al die mensen die zeiden dat dat echt niet slim was omdat hij dan nog jaren bij ons zou willen liggen. Hij blijft gewoon lekker bij ons komen liggen als het niet meer gaat in z'n eigen bedje. Het gaat vast wel een keertje over.

Tania schreef:Jullie hebben gelijk. Zo dacht ik er ook altijd over maar ik werd toch wat onzeker van al die mensen die zeiden dat dat echt niet slim was omdat hij dan nog jaren bij ons zou willen liggen. Hij blijft gewoon lekker bij ons komen liggen als het niet meer gaat in z'n eigen bedje. Het gaat vast wel een keertje over.

Gewoon lekker doen hoor! N was ook een moeilijke slaper, ik heb hem nooit lang laten huilen en haalde hem er ook uit als het niet ging. Nu gaat het al een jaar hartstikke goed met slapen en is hij zeker niet verwend. Ik denk juist dat kindjes zich daardoor juist veiliger voelen en daardoor uiteindelijk wel goed gaan slapen, zo blijft hun bedje ook een prettige plek voor ze!

Hoe vaak ik ook wel niet heb moeten horen dat om ze verwen en nu met J weer! Ik draag haar veel in de doek, dus verwen ik haar. Ik laat haar niet huilen, dus verwen ik haar en ga zo maar door. Eerst irriteerde het me mateloos, nu geef ik als antwoord dat je kindjes van die leeftijd niet kunt verwennen en ga er verder niet meer op in.

Laatst presteerde de postbode het zelfs om met goed bedoelde adviezen te komen! N wordt tussen de middag vaak wakker van het geklepper van de brievenbus omdat hij nu eenmaal erg ligt slaapt overdag. Ik heb er daarom een kartonnetje tussen zodat hij open blijft. Ik moest maar stampend door het huis gaan, dan went hij er vanzelf aan 

Oja en ik ga er ook vaker uit als mijn man. Ik ben dan toch al wakker daarnaast moet hij vroeg naar z'n werk terwijl ik overdag vaak nog even kan bijslapen.

Tania schreef:
Ja dat klopt, hij heeft een ziekte waardoor hij (onverklaarbare) pijn in z'n gewrichten heeft, de ene dag kan hij bijna niet lopen, de andere dag heeft hij alleen last van z'n knie maar dat kost natuurlijk erg veel energie en daarbij heeft hij een burn out.

Jeetje, dat is naar voor je man. Ik heb het ook, alleen is het bij mij niet onverklaarbaar. Ik heb reumatoide artritis en verrek dus ook van de pijn en op de een of andere manier juist 's nachts.

Lieskuh schreef:

Tania schreef:
Ja dat klopt, hij heeft een ziekte waardoor hij (onverklaarbare) pijn in z'n gewrichten heeft, de ene dag kan hij bijna niet lopen, de andere dag heeft hij alleen last van z'n knie maar dat kost natuurlijk erg veel energie en daarbij heeft hij een burn out.

Jeetje, dat is naar voor je man. Ik heb het ook, alleen is het bij mij niet onverklaarbaar. Ik heb reumatoide artritis en verrek dus ook van de pijn en op de een of andere manier juist 's nachts.

Ja, bij hem komt het waarschijnlijk door de ziekte van Crohn. Het komt vaker voor bij mensen die dat hebben, maar het verband weten ze nog niet. Hij heeft al veel onderzoeken gehad bij de reumatoloog maar allers ziet er prima uit. Op zich is dat natuurlijk fijn, maar ze kunnen er daardoor ook niks aan doen. Pijnstillers zijn ook lastig doordat hij door de crohn veel niet mag hebben.

Dus vandaar dat ik hem liever laat liggen als het even kan Alleen als ik vroege dienst heb maak ik hem wel is wakker.

Dat is heel lief van je natuurlijk, maar van zijn bed uit moeten wordt de pijn niet minder of erger . Denk er wel aan dat ook jij je rust hard nodig hebt als je werkt!

Lieskuh schreef:Dat is heel lief van je natuurlijk, maar van zijn bed uit moeten wordt de pijn niet minder of erger . Denk er wel aan dat ook jij je rust hard nodig hebt als je werkt!

Maar een goede nachtrust is natuurlijk wel belangrijk voor je lichaam... Ik zeg niet dat je er daarom zelf aan onderdoor moet gaan, maar ik heb die eerste maanden met gebroken nachten wel vermoeiend gevonden, maar niet onoverkomelijk.

maiadebij schreef:

Lieskuh schreef:Dat is heel lief van je natuurlijk, maar van zijn bed uit moeten wordt de pijn niet minder of erger . Denk er wel aan dat ook jij je rust hard nodig hebt als je werkt!

Maar een goede nachtrust is natuurlijk wel belangrijk voor je lichaam... Ik zeg niet dat je er daarom zelf aan onderdoor moet gaan, maar ik heb die eerste maanden met gebroken nachten wel vermoeiend gevonden, maar niet onoverkomelijk.

Ik begrijp je reactie eigenlijk niet Maia! Een goede nachtrust is voor iedereen belangrijk, niet alleen voor de chronisch zieken onder ons. Daarom mag dat leed best wel onder de armen verdeeld worden.