Ben ik er wel klaar voor?

Hoe wisten jullie dat je klaar was voor een kindje?
Dit is iets wat ik heel graag wil. Mijn vriend is er al een tijdje klaar voor.
Maar toch is er die twijfel. Ben ik er wel echt klaar voor? Kan ik wel voor een kindje zorgen? Is het niet beter om nog te wachten?

Mijn vriend zegt heel erg te merken aan mij dat ik er klaar voor ben. Ik ben ook heel vaak internet aan het afstruinen naar babykamers, babyspulletjes/kleertjes, denk veel na over namen enz.

Afgelopen weekend hebben we 2 neefjes van mij te logeren gehad. Mijn neefjes zijn 3 en 8 jaar.
Ik mis ze nu heel erg, nu ze weer weg zijn… ( wonen ver van ons vandaan )
Mijn vriend vertelde me achteraf dat hij heel erg het “moedergevoel” bij mij had gemerkt.

Waar ik me bijv. druk over kan maken is dat we aan het sparen zijn voor een nieuwe auto. Eigenlijk wil ik een nieuwe auto hebben voordat we aan een kindje beginnen. Mijn vriend zegt dit geen echte reden te vinden om perse te wachten. Wat vinden jullie?
Ik weet natuurlijk dat een kindje veel geld kost. Alles moet nog aangeschaft worden, wat geld gaat kosten. Zouden jullie er om deze reden mee wachten?

Als ik andere mensen met kinderen zie kan ik er zo naar verlangen, maar toch blijf ik die dubbele gevoelens houden.

Sorry voor het lange verhaal, maar het is fijn om het even van me af te schrijven.

en als je die nieuwe auto hebt, wat wil je dan graag hebben? En als je dat hebt, dan komt er wel weer iets waarvoor je wilt sparen. Op die manier zul je nooit klaar zijn voor kinderen.

Heel veel mensen hebben dit.

Wij zelf hoefde er niet over na te denken of we het financieel zouden redden.
(Incl. aanschaf van alle spullen)

Maar andere mensen maken zich daar wel druk om.
Je zou voor jezelf wat dingen op papier kunnen zetten.
Wil je perse alles nieuw of vind je 2e hands spullen ook goed?
Dan kun je al een kleine berekening maken van wat je voor de basis spullen kwijt bent.

Het enige dat wij hier wilde was een grotere auto.
Niet perse een nieuwe. Dat vinden wij echt zonde van ons geld en is inderdaad niet perse nodig.
als je maar een goede auto hebt. En dat weet je vooraf helaas nooit.
Ook niet bij een spiksplinternieuwe auto.

Als ik je zo hoor kom je in elk geval verstandig over. Iemand die niet over 1 nacht ijs gaat.
Tussen de regels door denk ik: Ja, die is er wel klaar voor.
Maar ik ken je niet natuurlijk.

Het is iets waar jullie samen uit moeten komen.
Maar als het zover is zul je ook wle zien dat met de tijd die twijfels weg zakken.

Ik herken je gevoel wel. Met het gevoel van twijfel en of je er echt klaar voor bent. Ik denk dat onzekerheden er wel bij horen, je weet niet hoe het echt zal zijn totdat je het zelf mee maakt denk ik.
Als het gevoel er is en je weet het zeker en het mogelijk ook financieel dan zou ik er voor gaan. Ik zou het ook niet van een auto af laten hangen.
Ik had dit zelf ook, dacht ben ik er wel aan toe ineens een kindje erbij en dan zijn mijn man en ik nooit meer met zijn 2en enz. Maar ik denk dat dat er gewoon wel bij hoort. Nu is dat gevoel eigelijk wel over en kijk ik er heel erg naar uit om zwanger te worden.

Volgens mij heb jij een hele lieve vriend!

En wij hebben helemaal geen auto en zijn bezig voor de tweede haha. Zou me niet zo druk maken om geld (tenzij je in de schuldsanering zit) of spullen. Dat komt wel goed. Vergeet niet dat je 9 maanden hebt om je voor te bereiden: zowel emotioneel als praktisch gezien.

Dromertje schreef:en als je die nieuwe auto hebt, wat wil je dan graag hebben? En als je dat hebt, dan komt er wel weer iets waarvoor je wilt sparen. Op die manier zul je nooit klaar zijn voor kinderen.

Ja daar heb je wel gelijk is. Maar dan denk ik, komt het er dan nog wel van? Je kan het maar alvast hebben denk ik dan, geeft rust

Hazeltje schreef:Heel veel mensen hebben dit.

Wij zelf hoefde er niet over na te denken of we het financieel zouden redden.
(Incl. aanschaf van alle spullen)

Maar andere mensen maken zich daar wel druk om.
Je zou voor jezelf wat dingen op papier kunnen zetten.
Wil je perse alles nieuw of vind je 2e hands spullen ook goed?
Dan kun je al een kleine berekening maken van wat je voor de basis spullen kwijt bent.

Het enige dat wij hier wilde was een grotere auto.
Niet perse een nieuwe. Dat vinden wij echt zonde van ons geld en is inderdaad niet perse nodig.
als je maar een goede auto hebt. En dat weet je vooraf helaas nooit.
Ook niet bij een spiksplinternieuwe auto.

Als ik je zo hoor kom je in elk geval verstandig over. Iemand die niet over 1 nacht ijs gaat.
Tussen de regels door denk ik: Ja, die is er wel klaar voor.
Maar ik ken je niet natuurlijk.

Het is iets waar jullie samen uit moeten komen.
Maar als het zover is zul je ook wle zien dat met de tijd die twijfels weg zakken.

Wij zijn ook niet van plan een "nieuwe nieuwe" auto te kopen, maar een goeie tweedehands
In ieder geval is de auto die we nu hebben wel aan vervanging toe.
Ik ben inderdaad niet iemand die over 1 nacht ijs gaat. Maar merk daar nu de nadelen van, blijf maar malen en malen en malen, pfff
Voor de rest wil ik iig wel een nieuw babykamertje. Verder zal ik evt ook dingen van mn zus over kunnen nemen. Dus we zullen niet alles hoeven kopen. Maar grotendeels toch wel.

Ook ik denk hier veel overna. Zouden we niet eerst sparen voor een goede auto? Zouden we niet eerst sparen voor een bruiloft enz. enz. Wat betreft een auto, heb ik me bij neer gelegd, een splinternieuwe auto is handig, maar niet noodzakelijk. Sowieso houd je altijd wel kosten aan een auto. Voor mij hoeft ook niet alles nieuw, mag best wat tweedehands bijzitten voor een kindje. Ik heb voor mezelf besloten dit soort gedachten aan de kant te zetten en wij gaan er dan ook eind dit jaar voor... We zien dan wel hoe of wat, het komt vast helemaal goed.

ik denk dat je net zoals dromertje zegt even goed duidelijk moet zijn naar jezelf en je partner wat je persee nodig vind voordat je eraan gaat beginnen.

Kunnen jullie makkelijk rondkomen nu? en sparen? Zo ja, dan moet dat dadelijk ook wel lukken. Zoveel duurder hoeft een kindje niet te zijn natuurlijk. Dat is maar net wat jij wilt. Wil je alles nieuw en duur of mag het ook een ikea kamertje zijn en kleertjes van de h&m ofzo ipv de duurdere merken.

Wij hebben niet vooraf gespaard, maar gewoon tijdens de zwangerschap steeds een deel gekocht. Sommige dingen duurder, andere goedkoper. Ik vond het niet nodig daarop te wachten. Dave wilde graag nog een verre reis maken vooraf, ik vond de reis die we naar dominicaanse republiek al gehad hadden wel goed genoeg. Dus wij spraken af; we gaan ervoor. Zijn we over een half jaar niet zwanger dan gaan we die reis maken, ben ik wel zwanger komt die reis naar Amerika over 20 jaar wel. Vond mijn man ook prima. En door alles op een rijtje te zetten kwam hij erachter dat zijn bezwaren eigenlijk geen reeele bezwaren waren. Hij wilde nog genieten. Dat kan hij nu natuurlijk ook. Hij wilde nog op stap kunnen gaan. (hij ging maar 2x per jaar, dus dan kunnen we best een keer oppas regelen) Leuke dingen doen werd andere leuke dingen doen. (ipv naar scheveningen te rijden terrasjes pikken werd het hier in de buurt naar het strandje bij een plas en wat eerder naar huis. ipv uit eten koken we nu regelmatig uitgebreid samen in het weekend) Kortom; na erover nagedacht te hebben wilden we er toch beide voor gaan.

En ik denk dat een klein deel bijna iedereen wel houdt. Het zou ik het wel kunnen gevoel is iets wat ik veel hoor. Maar uiteindelijk komt dat vanzelf tijdens de zwangerschap en je hoeft niet alles meteen te weten. Daarom zijn er instanties (vk, kraamzorg, cb) die je kunnen helpen en kun je altijd advies inwinnen als je het even niet meer weet!

Lies schreef:

Dromertje schreef:en als je die nieuwe auto hebt, wat wil je dan graag hebben? En als je dat hebt, dan komt er wel weer iets waarvoor je wilt sparen. Op die manier zul je nooit klaar zijn voor kinderen.

Ja daar heb je wel gelijk is. Maar dan denk ik, komt het er dan nog wel van? Je kan het maar alvast hebben denk ik dan, geeft rust

Wij hebben in mijn zwangerschap een gezinsauto aangeschaft. Deze moest, toen onze dochter 4 mnd was ingeruild worden voor een bedrijfsbus en zat ik zonder auto, toen kocht ik een goedkoop peugeotje uit '93 toen ze een maand of 6 was en sinds een maand heb ik een citroën C1. Hiermee wil ik zeggen dat je niet weet hoe dingen gaan lopen. Als jij per se nog een andere auto wilt, dan moet je dat echt doen, maar ik denk dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt door dit soort dingen per se voor elkaar te willen hebben. Als de kinderwens er is, de financiele middelen zijn er en een stabiele relatie is er, dan zou ik proberen om het mezelf niet te moeilijk te maken

Filoria schreef:Volgens mij heb jij een hele lieve vriend!

En wij hebben helemaal geen auto en zijn bezig voor de tweede haha. Zou me niet zo druk maken om geld (tenzij je in de schuldsanering zit) of spullen. Dat komt wel goed. Vergeet niet dat je 9 maanden hebt om je voor te bereiden: zowel emotioneel als praktisch gezien.

Haha dat is hij ook zeker. Waar maak je dat uit op?
En dat je 9 maanden hebt om je voor te bereiden gaat ook elke keer door mijn hoofd, maar toch...
Mijn vriend zegt vaak als ik de pil inneem: doe nou niehiet maar doe het toch elke keer.
Besef me ook echt dat hij goud geduld heeft, waar ik heel blij mee ben.

Lies schreef:Haha dat is hij ook zeker. Waar maak je dat uit op?
En dat je 9 maanden hebt om je voor te bereiden gaat ook elke keer door mijn hoofd, maar toch...
Mijn vriend zegt vaak als ik de pil inneem: doe nou niehiet maar doe het toch elke keer.
Besef me ook echt dat hij goud geduld heeft, waar ik heel blij mee ben.

Wat je zei over die moedergevoelens die hij bij jou ziet. Wat een mooi compliment.

Mijn zwangerschap was niet gepland. Mijn vriend en ik woonden toen ik zwanger werd nog in een soort studentenhuis. Met een gedeelde douche, een muizenplaag en nog meer narigheid. En ik zat nog midden in een studie. Is allemaal goedgekomen. Tomas heeft er in elk geval geen last van gehad. (Ook handig: hij is niet bang voor muizen, die is hij gewend )

Als een nieuwe auto je grootste zorg is, zeg ik: ga ervoor!
Of is er toch meer aan de hand?

studiebol schreef:Maak een schema van je inkomsten en je uitgave en je weet al meteen een hele boel. Je hoeft alle spullen niet in een keer te kopen, daar heb je een aantal maanden de tijd voor, dus je kan het verspreiden!

Die spullen die je tijdens je zwangerschap moet kopen kun je desnoods ook tweedehands of via via regelen. Dat hoeft niet zo duur te zijn.

Ik zou me meer druk maken om de 'vaste lasten' die je hebt als het kind er eenmaal is: kosten voor luiers, kleding, eten, opvang etc. Sowieso is het wel handig om van tevoren te bedenken hoe je het werk en opvang gaat regelen. In sommige steden moet je je kind al inschrijven op een KDV als je zwanger bent, anders is er geen plek meer.

-

Het kan natuurlijk ook nog anders lopen: je gaat sparen voor een auto. Stel dat je een grote auto wil en niet veel kan sparen heb je die over 2 jaar ofzo. Misschien kan je wel moeilijk zwanger worden en duurt het daarna nog een aantal jaar...Ik wil je niet bang maken hoor, maar helaas weet je nooit van tevoren hoe snel je zwanger zal zijn en daarnaast zijn er nog meer dingen die je niet van tevoren kan weten, zoals het behouden van je baan e.d, maar als je daar allemaal over na moet denken zou je nooit aan kinderen kunnen beginnen.

De auto is geen 1e levensbehoefte, dus wat dat betreft zou ik er voor gaan.

Misschien ben ik nou de enige negatieveling, maar ik vind je vriend eerlijk gezegd nogal pusherig overkomen.

Hij ziet allemaal moedergevoelens bij jou, hij vertelt je dat hij ziet je er klaar voor bent, hij zegt dat je die pil maar niet moet nemen... ik zou het vooral doen omdat JIJ er klaar voor bent en niet omdat hij vindt dat je er klaar voor bent.

Wat betreft je eigen twijfels, ik denk ook dat je voor jezelf goed moet gaan bedenken wat 'harde' eisen zijn voor je eraan begint, maar laat je vooral leiden door je eigen gevoel, denk ik.

Filoria schreef:

Lies schreef:Haha dat is hij ook zeker. Waar maak je dat uit op?
En dat je 9 maanden hebt om je voor te bereiden gaat ook elke keer door mijn hoofd, maar toch...
Mijn vriend zegt vaak als ik de pil inneem: doe nou niehiet maar doe het toch elke keer.
Besef me ook echt dat hij goud geduld heeft, waar ik heel blij mee ben.

Wat je zei over die moedergevoelens die hij bij jou ziet. Wat een mooi compliment.

Mijn zwangerschap was niet gepland. Mijn vriend en ik woonden toen ik zwanger werd nog in een soort studentenhuis. Met een gedeelde douche, een muizenplaag en nog meer narigheid. En ik zat nog midden in een studie. Is allemaal goedgekomen. Tomas heeft er in elk geval geen last van gehad. (Ook handig: hij is niet bang voor muizen, die is hij gewend )

Als een nieuwe auto je grootste zorg is, zeg ik: ga ervoor!
Of is er toch meer aan de hand?

Ik hoor het ook vaak van anderen, dat er altijd overal een oplossing voor is, en het altijd wel goed komt.
Eigenlijk is de auto natuurlijk niet mijn grootste zorg, dat is meer van kan ik het wel, wil ik het al wel of is het niet beter om te wachten. Maarja, zoals ik van jullie hoor heeft iedereen dat wel.
Qua financiën verder maak ik mij niet zo druk, mijn vriend heeft een best goed betaalde baan, hebben allebei een vast contract, en we kunnen nu sparen ( Al zijn er af en toe wel de onvoorziene lasten die je tegenkomt ).
Daarbij is het zo dat ik ook nog zelf een autootje heb, al is dit maar een klein Fiatje. We willen gewoon een degelijke ruime auto kopen, die van mijn vriend is nu van '97 en zal over niet zo'n lange tijd vervangen moeten worden.

Annie24 schreef:Het kan natuurlijk ook nog anders lopen: je gaat sparen voor een auto. Stel dat je een grote auto wil en niet veel kan sparen heb je die over 2 jaar ofzo. Misschien kan je wel moeilijk zwanger worden en duurt het daarna nog een aantal jaar...Ik wil je niet bang maken hoor, maar helaas weet je nooit van tevoren hoe snel je zwanger zal zijn en daarnaast zijn er nog meer dingen die je niet van tevoren kan weten, zoals het behouden van je baan e.d, maar als je daar allemaal over na moet denken zou je nooit aan kinderen kunnen beginnen.

De auto is geen 1e levensbehoefte, dus wat dat betreft zou ik er voor gaan.

Dat is natuurlijk ook waar, wie weet hoe lang het duurt dat ik zwanger ben, maarja het kan natuurlijk ook altijd heel snel gaan

RYW schreef:Misschien ben ik nou de enige negatieveling, maar ik vind je vriend eerlijk gezegd nogal pusherig overkomen.

Hij ziet allemaal moedergevoelens bij jou, hij vertelt je dat hij ziet je er klaar voor bent, hij zegt dat je die pil maar niet moet nemen... ik zou het vooral doen omdat JIJ er klaar voor bent en niet omdat hij vindt dat je er klaar voor bent.

Wat betreft je eigen twijfels, ik denk ook dat je voor jezelf goed moet gaan bedenken wat 'harde' eisen zijn voor je eraan begint, maar laat je vooral leiden door je eigen gevoel, denk ik.

Zo ervaar ik dit absoluut niet zo. Dat hij zei dat hij die moedergevoelens zag en ziet dat ik er klaar voor ben, is alleen maar om te zeggen wat hij ziet. Natuurlijk bespreek ik met hem ook mijn twijfels, en zo is hij hier ook over begonnen. Dit is absoluut helemaal niet pusherig. Ook dat met de pil bedoelt hij echt als grapje, omdat we het er gewoon de laatste tijd over hebben.
Maar het kan zijn dat dit voor jou zo overkomt, als ik het maar niet zo ervaar.

Nou, mooi, dat het voor jou niet zo voelt. De opsomming van de dingen die je allemaal noemde kwam inderdaad anders over dan.

Wij waren er helemaal klaar voor! Hoe je dat weet? Dat weet je gewoon!
Ondanks dat de situatie bij ons op dat moment niet ideaal was. We hadden net een nieuwbouwhuis gekocht en moesten dus hard gaan sparen. Ook was de auto eigenlijk aan vervanging toe en hadden we beide een tijdelijk contract wat bij mij na 6 maanden zwangerschap niet verlengd bleek te worden.
Nu wonen we in een heerlijk huis met een prachtige zoon, heb ik een leuke baan en hebben we trouwplannen...
Wachten op het ideaale moment zou ik niet doen, want dat komt waarschijnlijk niet.
Luister naar je hard en naar je verstand dan komt het vast goed!

Ik zou er voor gaan als je er aan toe bent, het leven loopt toch niet altijd zoals je dat zou willen en zoals je van tevoren misschien had bedacht en uiteindelijk komt alles wel weer op zijn pootjes terecht.

Als ik zo je verhaal lees, komt het op mij over alsof je echt wel klaar bent voor een kindje. Natuurlijk kan je wel eens twijfels hebben en dat is logisch, dat heeft iedere vrouw die met zwanger worden bezig is, al zwanger is of zelfs al moeder is wel eens.
Ik zelf wilde ook al een tijdje een kind toen mijn vriend er nog niet klaar voor was. Toen hij opeens zei dat ik maar met de pil moest stoppen, kreeg ik toch wel een beetje de zenuwen. Ook tijdens mijn zwangerschap heb ik me wel eens afgevraagd of ik het allemaal wel kon, maar het is allemaal gewoon goed gekomen.

En wat het financiële plaatje betreft, je kan het zo duur maken als jezelf wilt. Een babykamer kan je ook voor een leuk prijsje kopen op marktplaats of bij Ikea. Luiers hoeven niet perse van A merk te zijn, maar kan je ook bv van het Kruidvat merk kopen etc.