Draagmoeder worden

Mama_van2 schreef:Ik zou juist geen eitjes kunnen afstaan, gevoelsmatig zou dat kindje toch 50% van mij zijn. Draagmoederschap, daar zou ik best over na kunnen denken. Ik denk dat ik bijvoorbeeld het kindje van mijn broer en schoonzus best zou kunnen dragen.

+1 met dikgedrukte.
Maar dan voor mijn zussen en zwagers.

Een vriendin van mij gaat dit doen voor haar schoonzus en zwager. Ik vind het echt heel bijzonder dat ze dit doet en volg ook alles wat er gebeurd. Ze wordt hierin ook heel goed begeleid door het ziekenhuis.

Ik zou het zelf denk ik niet kunnen.

Ik weet t niet...op het moment niet, we willen zelf nog een 2e over een tijdje dus op dit moment zou ik het niet willen. Als we zelf geen kinderen meer zouden willen zou ik er misschien wel over na kunnen denken. Afhankelijk van de persoon en reden waarvoor ze me vragen zou ik het overwegen. Wel lijkt t me heel moeilijk om de kleine af te moeten staan nadat die 9 maanden in je buik heeft vertoeft. Je hebt er toch een band mee opgebouwd.

_Leaf_ schreef:Ja, voor mijn zusje zou ik het doen. Voor hele goede vriendinnen alleen als ik zelf al kinderen heb en verder klaar ben, zeg maar. Voor mijn zusje zou ik er niet eens over na hoeven denken, dat doe ik meteen.

+1 zoals ik nu deze zwangerschap ervaar (totaal geen klachten of kwaaltjes tot nu toe) zou ik het zo doen, voor mijn beste vriendin geldt dan hetzelfde als voor mijn zus en zusje ik zou het zo doen. En ik geniet nu ook erg van het zwanger zijn en het gerommel in mijn buik, heerlijk!

Draagmoeder voor mijn zusje zou ik wel willen maar echt niet meer aandurven, eitjes afstaan aan haar wel.
Dit geld dan eigenlijk ook alleen voor mijn zusje, zou mijn eitjes denk ik niet aan een vriendin afstaan.

Ik weet het niet, maar ik zou het zeker wel overwegen. Zou denk ik juist meer moeite hebben met eiceldonatie.

Ik zou dat gevoelsmatig ook niet kunnen denk ik om dan zo'n kindje weer te moeten afstaan. Ik zou dan ook eerder kiezen voor eiceldonatie idd.

Draagmoeder zou ik alleen willen doen voor mijn zusje. Zou ik niet over na hoeven denken.
Maar eiceldonatie zou ik nooit doen, het zou voor mijn gevoel toch mijn kind zijn dan.

Maar maken jullie nog onderscheid tussen puur draagmoeder (dus met zaad en eitjes van een andere man/vrouw) en draag moeder waarbij zaad van een andere man is maar het eitje van jezelf?)

Want als het eitje en zaad van iemand anders is, is het klinisch gezegt niet jouw eigen kindje toch?


Ik zou het trouwens allebei nooit doen. (m.u.v. een eicel voor mijn zus).

Met een "vreemd" eitje en zaadje zou ik denk ik minder moeite hebben, hoewel ik er toch redelijk nuchter over ben (nu). Als je alleen zaadcellen van de vriend/man van je zus/vriendin ingebracht zou krijgen zou het toch heel anders zijn omdat het ook deels jou kind is, en dan ga je ook gelijkenissen zoeken. Bij een vreemd eitje en zaadje zal je dat niet doen, omdat je rationeel weet dat dat niet kan.

Ik zit al een hele tijd met deze vraag in mijn hoofd. Ondertussen ben ik er achter dat ik het niet voor vriendinnen zou doen, maar wel voor mijn zus.
Ik weet hoe mooi het is om moeder te zijn, en gun dit mijn zus ook. (Vriendinnen natuurlijk ook, maar toch is dat anders)
Ik hoop natuurlijk dat het niet nodig zal zijn!!

Ik heb hier goed over nagedacht omdat mijn schoonzusje geen kinderen kan krijgen. Nu was voor hun een draagmoeder al uitgesloten en gaan ze voor adoptie. Maar dat heeft me toen wel aan het denken gezet en ik zou het zoals ik er nu in sta wel doen. Echter is het nog geen optie omdat ik zelf nog geen kind heb gebaard, en wie weet denk ik er dan wel anders over.
Eiceldonatie zou ik ook wel doen.

Ik geloof niet dat ik beide zou kunnen...

Dromertje schreef:Voor vriendinnen niet, voor mijn zusje zou ik er wel over nadenken.

+1
al zou het gevoelsmatig erg moeilijk worden/zijn.

Dit is best een realistische vraag voor mij.
Mijn zwager en zijn vriend grappen wel eens dat ze het leuk zouden vinden als ik dat voor hun zou doen. Zwanger zijn vond ik heerlijk (behalve het spugen dan haha), maar ik voelde me verder gewoon goed en dat zegt natuurlijk niks over volgende zwangerschappen.

Maar ik denk dat ik het best wel zou kunnen. Denk ook niet dat ik het voor vriendinnen zou doen, maar wel voor directe familie. Nemen ze het kind direct na de geboorte eigenlijk mee dan? Of blijft het eerst een poosje bij degene die het kind gebaard heeft of hoe zit dat eigenlijk?

Ja, als het een hele goede vriendin is wel. Ik ken iemand waarbij dit het geval is en zij kunnen op deze manier toch een kindje krijgen. Het lijkt mij mooi om te doen. Wel als ik zelf helemaal klaar ben met kinderen krijgen.

Ik zou dat echt niet kunnen. Zelfs al zou het kindje biologisch helemaal niets van mij zijn, dan heeft het wel 9 maanden in mijn buik gewoond.. Ik zou het kindje niet af kunnen staan, moet er niet aan denken om dit te moeten doen. Wel heb ik enorm veel respect voor de mensen die het wel doen voor anderen, want het is super dat zo sommige mensen toch nog een kindje kunnen krijgen. Zelf zou ik het echter niet aankunnen.

ProudMama schreef:Nee, nu ik weet hoe het voelt om zwanger te zijn en moeder te zijn zou ik het niet kunnen, ik zou het niet af kunnen staan.

Precies, en daarbij zou ik nooit meer willen bevallen.

Dromertje schreef:Voor vriendinnen niet, voor mijn zusje zou ik er wel over nadenken.

Ik ook.

Het afstaan na de bevalling lijkt me dan minder moeilijk, omdat je weet dat het kindje binnen de familie blijft.

Ik zou het voor mijn zussen gelijk doen, liefst dan wel haar ei en zijn zaad, dan draag ik het alleen maar en is het niet 'van mij'. Zo denk ik er nu over hè, eerst maar de komende 25 weken van mijn eigen zwangerschap uitzitten

Wat een interessant topic! Ik zou het zelf niet kunnen, dat je een kindje na 9 maanden bij je hebt gedragen moet afstaan. Ik denk dat het teveel als mijn eigen zou voelen?

Ik zou trouwens ook niet willen dat een ander draagmoeder voor mij is, ondanks dat ik niet natuurlijk zwanger kan raken. Het lijkt me allemaal te heftig en ingewikkeld qua emoties.

Nana, heel veel sterkte voor je vriendin. Lijkt me vreselijk!

Voor mijn beste vriendin en m'n nichtje zou ik het wel doen

Ik weet het niet...vind het een moeilijk onderwerp....het ligt er denk ik aan voor wie, in welke situatie en de levensfase waar ik in zit.
Als mijn zus het nu zou vragen omdat zij geen kinderen zou kunnen krijgen zou ik het met alle liefde doen. Al zou een vriendin/nicht of iemand het vragen zou ik er goed over na moeten denken en op mijn gevoel afgaan.

Ik zou het met alle liefde wíllen, niet voor iedereen, maar voor mensen die me echt lief zijn zou ik het echt wel willen doen. Maar of ik het zou kúnnen, dan zou ik echt niet weten. Ik denk, sowieso, dat ik eerst toch graag zelf kindje zou krijgen, niet dat het draagmoederschap mijn eerste zwangerschap is. En verder zijn er denk ik maar weinig mensen voor wie ik het zou kunnen doen. Ik denk dat ik toch heel veel moeite zou hebben met het idee dat ik een kindje wat ik negen maanden bij me heb gedragen, weg zou moeten geven, ookal stel je je erop in. Maar het idee is dan weer wel ontzettend speciaal.

Ik denk dan eigenlijk ook gelijk andersom, ik vraag me af of er iemand in mijn directe omgeving zou zijn die dit voor mij zou willen en kunnen doen. Denk het niet.