Voelen jullie je wel eens schuldig?

Twellie schreef:

Hazeltje schreef:

James schreef:

joyce0606 schreef:ik voel me nu al schuldig, dat onze kleine 2 dagen naar de KDV gaat. terwijl ik veee liever thuis ben! maar dit financieel gewoon niet gaat!

2 dagen is toch ook niet veel? Misschien voor je gevoel wel, omdat je liever thuis bent. Maar je kind 2 dagen in de week naar een kdv brengen is niét veel

Wij voelen ons bijna schuldig omdat we H eraf halen hahaha.
Maar goed, niet lang daarna gaat ze naar de PSZ.

Inderdaad . D. vind het daar ook zo leuk! Laatst haalde ik haar uit bed, vroeg ze gelijk hoopvol: 'Creche????', dus ik zei: 'Nee, je blijft fijn bij mama vandaag'. Reactie: 'Oh... Niet leuk.' Daar doe je het voor he

Hahahaha. Precies

Mijn moeder heeft mijn zus ooit thuis gehouden van de kleuterschool.
Het had gesneeuwd en mijn moeder zei: Vandaag hoef je niet naar school! Ik bel de juf op dat je ziek bent en wij gaan lekker in de tuin met de sneeuw spelen. Met tegenzin bleef mijn zusje thuis om met de lunch kei en keihard te zitten brullen.
Ik wil naar schoooohooooool. Hahahahaha.

Mijn moeder heeft haar aangekleed, in d'r sneeuwpak gehesen en naar school gebracht

@ Storm - jeetje wat heftig dat het je zo zwaar valt! Maar niet schuldig voelen naar M. toe! Door af en toe tijd te nemen voor jezelf heb je andere momenten weer puf voor je mooie mannetje. Juist knap dat je jouw grenzen aangeeft en soms even voor jezelf kiest!

@Nana dankjewel je hebt ook helemaal gelijk, al wil het er bij mij meestal niet in.

Maar Storm, je mag het toch ook voelen dat het je af en toe gewoon teveel is? Jij bent ongepland zwanger geraakt, natuurlijk denk je wel eens dat soort dingen. Je was er nog helemaal niet mee bezig voordat je zwanger raakte, de situatie overviel je gewoon en je moest er maar mee dealen. En dat doe je mieters goed! Probeer die gevoelens te accepteren ipv je er schuldig over te gaan voelen. Ze zijn er nou eenmaal. En ze mogen er ook zijn.
En daarnaast, kleine kinderen brengen heel wat vermoeidheid met zich mee. Dat is nou eenmaal zo, dus als jij zo af en toe tijd voor jezelf neemt, dat is toch prima? Heeft je zoon er last van dan dat je hem af en toe weg brengt? Man, mijn zoon gaat sowieso 3 dagen naar de opvang (waarvan 2 dagen kdv) en meestal 4 dagen (2 dagen kdv en 2 dagen schoonmoeder) omdat ik 1 dag studeer. En daarnaast soms ook wel eens uit logeren bij mijn schoonmoeder. En die ene dag dat ik thuis ben om te studeren heb ik ook wel eens dat ik gewoon de hele dag NIKS doe. Gewoon even niks, heerlijk is dat! Mijn zoon heeft het enorm naar zijn zin en je kunt gewoon merken dat hij goed in zijn vel zit. Zolang dat zo is, ga ik me niet schuldig voelen. Echt nergens voor nodig.

James schreef:Maar Storm, je mag het toch ook voelen dat het je af en toe gewoon teveel is? Jij bent ongepland zwanger geraakt, natuurlijk denk je wel eens dat soort dingen. Je was er nog helemaal niet mee bezig voordat je zwanger raakte, de situatie overviel je gewoon en je moest er maar mee dealen. En dat doe je mieters goed! Probeer die gevoelens te accepteren ipv je er schuldig over te gaan voelen. Ze zijn er nou eenmaal. En ze mogen er ook zijn.
En daarnaast, kleine kinderen brengen heel wat vermoeidheid met zich mee. Dat is nou eenmaal zo, dus als jij zo af en toe tijd voor jezelf neemt, dat is toch prima? Heeft je zoon er last van dan dat je hem af en toe weg brengt? Man, mijn zoon gaat sowieso 3 dagen naar de opvang (waarvan 2 dagen kdv) en meestal 4 dagen (2 dagen kdv en 2 dagen schoonmoeder) omdat ik 1 dag studeer. En daarnaast soms ook wel eens uit logeren bij mijn schoonmoeder. En die ene dag dat ik thuis ben om te studeren heb ik ook wel eens dat ik gewoon de hele dag NIKS doe. Gewoon even niks, heerlijk is dat! Mijn zoon heeft het enorm naar zijn zin en je kunt gewoon merken dat hij goed in zijn vel zit. Zolang dat zo is, ga ik me niet schuldig voelen. Echt nergens voor nodig.

Zo is dat! Ik vind het ook een misvatting dat het het beste is dat de moeder er altijd is voor een kindje. Bij een baby: zeker, maar een wat ouder kindje heeft op een gegeven moment ook wat afwisseling / uitdaging nodig in zijn leven. Ik breng D. ook naar de creche als ik een snipperdag heb, lekker een middagje forummen, naar een vriendin, een boek lezen, heerlijk!

Ik vind dat ook een misvatting. Mán, ik heb echt wel tijd voor mezelf nodig hoor. Mijn leven is al druk genoeg, mag ik ook even wat tijd voor mezelf?

Ik voel me wel eens schuldig dat ik 4 dagen werk. Jesper heeft 1 dag met zijn vader, 1 met mijn schoonmoeder en 2 dagen kdv. Hij vindt het super, maar ik voel me er wel af en toe erg rot onder.

Stuiterbal en Alex: meiden jullie zijn superlieve moeders ik snap jullie verhalen, maar voel je niet schuldig jullie doen het super!!

Ik voel me wel is schuldig als ik het gevoel heb dat ik niet genoeg met m'n zoontje heb gedaan. Soms zit ik een dagje niet zo lekker in m'n vel en dan kijkt J. een stuk meer tv dan normaal en hangt hij een beetje bij me op de bank met een boekje of wat speelgoed. Maar op die momenten kan ik het even niet opbrengen om echt met hem te gaan spelen of naar buiten te gaan.

Jetje, maar wáárom voel je je dan schuldig om die 4 dagen? Voelt je man zich ook schuldig om die 4 dagen of is het meer de 'norm' die je in je achterhoofd houdt die zegt dat je als moeder zo min mogelijk moet werken om bij je kind te zijn?

Tania, maar heeft je zoon er dan echt last van als hij de ene dag wat meer voor de tv hangt dan een andere dag?

Schuldgevoel komt voort uit bepaalde normen die je voor jezelf stelt, hoe je eigenlijk vind of denkt dat het zou moeten zijn. Maar dat is zo zonde..

James schreef:Jetje, maar wáárom voel je je dan schuldig om die 4 dagen? Voelt je man zich ook schuldig om die 4 dagen of is het meer de 'norm' die je in je achterhoofd houdt die zegt dat je als moeder zo min mogelijk moet werken om bij je kind te zijn?

Ik snap precies wat je bedoelt James. Het is inderdaad een combi van het gevoel hebben dat 'iedereen' minder werkt en het feit dat ik liever zelf gewoon nog een dagje voor hem zou zorgen. Maar aan de andere kant: hoeveel stellen hebben een fulltime papa en een 3dagen werkende mama. En wie ben ik om mijn man zijn 'papadag' af te nemen als je snapt wat ik bedoel. Hij heeft net zoveel 'recht' op een dag vrij als ik en financieel is het gewoon fijner als ik 4 dagen werk. Misschien zou het schuldgevoel minder zijn als ik een leukere werkomgeving zou hebben.

James schreef:
Tania, maar heeft je zoon er dan echt last van als hij de ene dag wat meer voor de tv hangt dan een andere dag?

Nee, hij vindt het misschien zelf wel leuk. Maar het is ook meer mijn gevoel. Ik weet wel dat het niet erg is, maar het voelt gewoon alsof ik het dan niet goed doe .

Jetje schreef:

James schreef:Jetje, maar wáárom voel je je dan schuldig om die 4 dagen? Voelt je man zich ook schuldig om die 4 dagen of is het meer de 'norm' die je in je achterhoofd houdt die zegt dat je als moeder zo min mogelijk moet werken om bij je kind te zijn?

Ik snap precies wat je bedoelt James. Het is inderdaad een combi van het gevoel hebben dat 'iedereen' minder werkt en het feit dat ik liever zelf gewoon nog een dagje voor hem zou zorgen. Maar aan de andere kant: hoeveel stellen hebben een fulltime papa en een 3dagen werkende mama. En wie ben ik om mijn man zijn 'papadag' af te nemen als je snapt wat ik bedoel. Hij heeft net zoveel 'recht' op een dag vrij als ik en financieel is het gewoon fijner als ik 4 dagen werk. Misschien zou het schuldgevoel minder zijn als ik een leukere werkomgeving zou hebben.

Precies. Ik dacht eigenlijk dat je zelf graag 4 dagen wilde werken, omdat je zo'n leuke baan had. Maar het is dus niet vrijwillig?

James schreef:

Jetje schreef:

James schreef:Jetje, maar wáárom voel je je dan schuldig om die 4 dagen? Voelt je man zich ook schuldig om die 4 dagen of is het meer de 'norm' die je in je achterhoofd houdt die zegt dat je als moeder zo min mogelijk moet werken om bij je kind te zijn?

Ik snap precies wat je bedoelt James. Het is inderdaad een combi van het gevoel hebben dat 'iedereen' minder werkt en het feit dat ik liever zelf gewoon nog een dagje voor hem zou zorgen. Maar aan de andere kant: hoeveel stellen hebben een fulltime papa en een 3dagen werkende mama. En wie ben ik om mijn man zijn 'papadag' af te nemen als je snapt wat ik bedoel. Hij heeft net zoveel 'recht' op een dag vrij als ik en financieel is het gewoon fijner als ik 4 dagen werk. Misschien zou het schuldgevoel minder zijn als ik een leukere werkomgeving zou hebben.

Precies. Ik dacht eigenlijk dat je zelf graag 4 dagen wilde werken, omdat je zo'n leuke baan had. Maar het is dus niet vrijwillig?

Nou mijn baan is op zich ook wel leuk, maar de werksfeer niet. Ik liep wel eens te zeuren over mijn vorige werk, maar God af en toe mis ik het vreselijk daar

Ik voel mij wel eens schuldig, voornamelijk omdat Chr.istian geen contact met zijn vader heeft. Dat is niet mijn schuld natuurlijk maar toch voelt dat wel eens zo, heb ik genoeg gedaan eraan. Verder voel ik me schuldig dat ik hem 3 dagen in de week door iemand anders naar bed liet brengen omdat ik repetities had, hij vond het nooit erg maar ik zelf achteraf wel. nu breng ik hem iedere dag behalve op vrijdag dan slaapt ie bij mijn ouders.

Ik voel me iedere keer weer schuldig als ik mijn dochter achter laat bij de gastouder of oppas. Ik weet dat zij veel moeite heeft met acclimatiseren en dat zij op haar best is als ze gewoon lekker thuis is met haar papa of mama. Ik vind het heel erg moeilijk om weg te gaan als zij nog niet gewend is (wachten daarop is geen optie, dat duurt zo een uur voor ze wat los komt). Dat zorgt er nu voor dat ik niet wil dat ze 's avonds of in het weekend nog naar de oppas gaat, omdat mijn man of ik wat hebben of samen willen doen. Aan de ene kant voelt dat naar mijn dochter toe prettig, maar ik weet dat het onze relatie geen goed doet en daar voel ik me dan ook weer schuldig over.

Ik voel me soms schuldig omdat Ezra een taalachterstand heeft en ik het gevoel heb dat het mijn schuld is. Ik weet ergens wel dat dat niet zo is, maar het is erg moeilijk om dat los te laten.

Ik voel me ook schuldig als ik soms andere moeders zie die heel leuk en perfect zijn en dan het gevoel heb dat ik daar echt niet aan zal kunnen tippen.

Susan schreef:Ik voel me soms schuldig omdat Ezra een taalachterstand heeft en ik het gevoel heb dat het mijn schuld is. Ik weet ergens wel dat dat niet zo is, maar het is erg moeilijk om dat los te laten.

Ik voel me ook schuldig als ik soms andere moeders zie die heel leuk en perfect zijn lijken en dan het gevoel heb dat ik daar echt niet aan zal kunnen tippen.

susan, je hebt een foutje gemaakt in je tekst

Haha, ja, je hebt ook wel gelijk.

Ik voel me vaak schuldig als ik N.ali weer huilend achter moet laten op het kinderdagverblijf.Het liefst neem ik hem dan weer mee naar huis.
Ik voel me ook vaak schuldig dat ik met hem wel allemaal leuke dingen kan doen en dat ik dat nooit met N.asim heb kunnen doen. Ik heb altijd al een schuldgevoel gehad over wat er is gebeurt en dat word nu vaak alleen maar erger..

Ik voel me vooral schuldig over de eerste maanden met ons ventje. Ik heb het al vaker verteld hier maar omdat mijn man ernstig ziek was in die tijd heb ik voor mijn gevoel niet alles kunnen geven/doen voor ons mannetje dan wat ik graag zou willen. IN het begin had ik soms zoiets van pfff neem dat kindje maar weer mee... dat vond ik heel erg dat ik dat dacht maar de situatie was hier ook echt ronduit K te noemen.

Verder voel ik me, net als meer moeders hier, schuldig wanneer ik hem naar het kdv breng en hij huilt al weet ik dat het snel over is. Ook voel ik me schuldig als ik, voor mijn gevoel, niet snel genoeg weet wat er met hem aan de hand is..laatst had hij een lichte oorontsteking en daar kwam ik pas na een paar dagen achter..de klachtjes die hij had wezen niet helemaal op een oorontsteking.

Eigenlijk heb ik daar niet zoveel last van. Mamsie zei het al eerder: je bent ook maar een mens dus als ik een keertje een kort lontje heb of chago ben naar J. toe dan kan ik daar ook niks aan doen. Ik zie dat ze gelukkig is en veel van mij houd dus denk wel dat ik een goede moeder ben.

Storm en Alex,dikke knuffel voor jullie! Beide zijn jullie goede moeders! Doet me echt pijn om te lezen dat jullie je geen goede moeder voelen...

Tuurlijk voel ik mij wel eens schuldig,zeker als ik haar weer eens wegbreng naar de oppas omdat mama zo nodig een extra nachtdienst moest draaien. Dan zegt ze ook wel eens ' mama alweer werken?' ' als ik wakker word ben je thuis he?' Dan breekt mijn hart wel,vind mijn werk heerlijk hoor,en als ik daar eenmaal ben denk ik amper aan thuis,maar dat kleine poppesnoetje wat me dan zo zielig aan kijkt......
Ook voel ik me wel eens rot als ik uit mijn slof geschoten ben omdat ze weer zo heerlijk aan het puberen is.