Zal ik hier nou blij of verdrietig om zijn?

**

Och jeetje, het zit je écht niet mee!!
Ik zou ook echt niet weten of je hier blij of verdrietig om moet zijn. Het is gewoon een klote situatie..
Aan de andere kant: ze kúnnen er iets aan doen.. maar of 't nu leuk is...

Sterkte..

Ah lieve Sjaan! Ik kan van hier uit zo weinig voor je doen maar ik wil je in elk geval heel veel sterkte wensen.
Op zich wel goed dat er wat aan te doen is. Dat is altijd al beter dan dat het einde behandeling is.
En huilen is helemaal niet erg. Wie weet lucht het juist wel op. Knuffel!

Nou, door jullie lieve berichtjes begin ik alleen maar harder te huilen Maar dat geeft niet, laat maar eens lekker komen die tranen. Eindelijk...
En inderdaad, ik besef me ook dat het fijn is dat er waarschijnlijk wat aan gedaan kan worden. Maar het is het totaalplaatje. Steeds weer is er een deel van mijn lijf dat me in de steek laat... Ik heb op zich niks tegen kunstgewrichten, ik heb er al een paar: 2 kunstheupen (als ik die niet had gehad had ik al 16 jaar helemaal niet meer kunnen lopen, nu kan ik in ieder geval nog korte stukjes lopen) en een kunstelleboog zodat ik in ieder geval 1 arm nog volledig kan gebruiken. Dus het is ook niet dat ik opzie tegen de (eventuele) operatie maar meer het achterliggende verhaal, zeg maar.

Ik kan me je verwarring voorstellen. Natuurlijk is het fijn als er iets aan je knie gedaan zou kunnen worden zodat je er geen/minder last van hebt. Maar het is natuurlijk ook heel confonterend, je merkt dat je lijf je weer in de steek heeft gelaten en dat is niet makkelijk om te accepteren.

Misschien lucht het huilen je wel op! Wees lief voor jezelf!

Laat maar lekker gaan, die tranen. Het is ook niet niks als je dit op jouw leeftijd (ik weet eigenlijk niet hoe oud je bent, maar ik neem aan dat je nog niet op een leeftijd bent, waarop men gewoonlijk met dit soort dingen te maken krijgt) allemaal voor je kiezen krijgt. Niet te geloven zeg... van mij krijg je nóg een knuffel!

Ik wil je ook even heel veel sterkte wensen!! Ik kan me voorstellen dat het zo enorm lastig is als je lichaam je constant weer in de steek laat.

Wat ik je wel wil zeggen, als je de mogelijkheid hebt tot een kunstknie, zou ik het zeker doen hoor! Het is natuurlijk een heftige operatie, maar het herstel er van is vaak wel heel snel. Dezelfde dag of de dag er na begin je al gelijk met het revalidatieproces, je begint al gelijk weer met lopen etc, dat gaat allemaal heel snel.
Ik zou er zeker niet teveel tegen op zien!!

Edit: Sorry had je 2de berichtje niet gezien, dat je al meerdere kunstgewrichten hebt!

**

Eigenlijk weet ik niet wat ik moet zeggen. En daarom geef ik je enkel een

Logisch dat je moet huilen, het is heel wat. Het is weer een stap, weer het moeten erkennen van je ziekte.
Geef het ook even de tijd om het te laten bezinken, je moet ook naar keuzes toe groeien toch?

In elk geval een hele dikke voor een ontzettend dappere meid!!

Dankjewel meiden! Net met mijn tante aan de telefoon ook nog even zitten huilen, er lijkt wel geen eind aan te komen vandaag

Mijn vader heeft een halve kunstknie. (Hij had wel aan beide knieeen geen miniscus meer). Voor hem heeft het erg veel geholpen. (Hij blijft wel altijd 'last' houden van die knie, maar pijn heeft hij niet meer). Natuurlijk is hij wel een stuk ouder (+/- 53 toen hij zijn kunstknie kreeg), maar een positieve reactie is altijd prettig om te lezen natuurlijk.

Veel sterkte ermee!

Dankjewel Punk'd! Ik ga er ook vanuit dat het voor mij ook een positief gevolg zal hebben, anders hoef ik er niet eens aan te beginnen. Het is ook niet zozeer de operatie of het hebben van een kunstknie waar ik tegenop zie, ik baal momenteel vooral van de situatie dat ik reuma heb. Het kwam even rauw op m'n dak vandaag...