stief familie hoe mee om te gaan?

Wie van jullie heeft een stief familie?

Dus broertjes/ zusjes en of 1 ouder die niet je echte familie zijn? Zoja wat?

Ben je close met hun (ga je net zo met ze om als me je echte familie)? Vond je het moeilijk om ze te accepteren? Woon je allemaal in 1 huis? Als je tegen iemand moet zeggen wie het zijn zeg je dan echt dit is me (stief) moeder of dit is (naam).. of hoe vid je het erg als ze de persoon moeder/ vader noemen??

Heb je nog wel contact met beide ouders?

Denk je dat het makkelijker te accepteren is al je ouder is overleden en je andere ouder krijgt dan een nieuwe partner... dan wanneer je ouders gescheiden zijn? Omdat je dan beide ouders nog hebt.. nu weet je dat ze nooit meer bij elkaar kunnen komen?

Ik heb 'n "stiefmoeder" maar zo noem ik haar niet en zo wil zij ook niet genoemd worden, gelukkig! Ik noem haar bij haar voornaam en benoem haar als de vriendin van m'n vader. Ze hoeft het ook écht niet te proberen om zich mijn (stief)moeder te noemen; ik heb maar één moeder en dat is zij niet. Zij heeft geen kinderen dus ik heb geen stiefbroertjes/zusjes. Haar moeder en één van haar zussen + dat gezin ken ik.

Mijn moeder is overleden en mijn vader heeft dus een nieuwe relatie. Dat was destijds moeilijk om te accepteren omdat het voor mij nogal snel was ('n jaar en 2/3 maanden). Ik woonde destijds al wel op mezelf, als dat niet het geval was geweest dan was het nog lastiger geweest voor mij om te accepteren. Mijn vader zegt dat hij het dan ook niet had gekund, omdat hij dan te veel 'problemen' had verwacht.

Ik weet niet of het makkelijker te accepteren was geweest wanneer mijn ouders gescheiden zouden zijn. Ik weet nu wel dat mijn moeder hoe dan ook niet meer terugkomt en dat wij als gezin nooit meer compleet zullen zijn, of mijn vader nou wel of geen relatie heeft. Als je ouders gescheiden zijn is dat natuurlijk wel anders, feitelijk gezien zou je als gezin nog compleet kunnen zijn.

We hebben pas één keer meegemaakt dat iemand zei dat mijn broertje wel op onze moeder leek terwijl dat dus de vriendin van m'n vader was. Ik had verwacht dat ik daar moeite mee zou hebben maar het was op dat moment eigenlijk wel heel komisch. Zeker ook omdat mijn broertje echt sprekend mijn vader is...

Vanwaar je vragen? Heb jij ook te maken met stieffamilie?

Hier helaas slechte ervaringen met stieffamilie. De eerste echte nieuwe vriendin van mijn vader heeft me lichamelijk en geestelijk mishandeld, dus daar ging 't al de mist in. De tweede echte vriendin van mijn vader, werd mijn stiefmoeder. Zij had al een dochter, dus ik kreeg er een zusje bij.. Alleen ging 't daar bij mis, omdat niemand me had voorbereid oid. Van de ene op de andere dag, wáren ze er gewoon, in huis..

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 2 jaar oud was en mijn stiefmoeder kwam in mijn leven toen ik 6 jaar oud was. In de jaren daarvoor, droeg mijn vader me op handen. Ik was echt een verwend nest en was dat gewend. Mijn vader was mijn held en ik zijn prinsesje. Opeens waren die 2 daar en ik moest mijn brandweerbed delen. Hetgeen voor mij de zwaarste klap was, omdat 't toen officieel was... Anyway; ik heb me met man en macht verzet tegen dat huwelijk, tegen dat kind wat opeens mijn zusje was en er waren alleen maar spanningen en stress.

Uiteindelijk is 't zo hoog opgelopen, dat mijn vader moest kiezen tussen zijn en vrouw en kind. Ik woonde op dat moment bij mijn vader, mijn moeder had geen voogdij. Dus toen mijn vader moest kiezen, kwam ik bij mijn oma terecht, omdat zij de enige was die me nog aan kon. (Alleen voelde dat voor mij als 'de enige die mij nog wilde', waardoor ik mijn stieffamilie nog meer begon te haten)

Héél uiteindelijk, is dat huwelijk ook geklapt, waar ik vooral de schuld van kreeg, van mijn stieffamilie. Duuus.. Mwah hier niet echt goede ervaringen met stieffamilies. Hoewel er niks mis is, met de personen op zich, alles is gewoon.. Fout gegaan.