Stief broertjes en zusjes

Wie van jullie heeft eigenlijk stief broertjes en/of zusjes?

Kunnen jullie het met hen vinden? Zie je ze echt als broer en zus, of is er meer afstand? Hoe lang zijn ze al in je leven? Heb je ook met ze in 1 huis gewoond of pas op latere leeftijd? En zijn ze ouder of jonger dan jij? Heb je raakvlakken, of heb je eigenlijk niets met ze? Is dat anders dan bij je eigen echte broers/zussen als je die hebt?

Kortom: Vertel er eens wat over

De vriendin van mijn vader heeft twee zoons. De oudste is negen dagen ouder dan ik, de jongste twee jaar jonger. Ik kan het heel goed met ze vinden. Ik ben een aantal keer met hen op vakantie geweest en dat was erg gezellig. We bellen ook weleens en zien elkaar zo nu en dan in het weekend. Verder zijn we niet heel close, maar het contact is goed en als we elkaar zien is dat altijd erg gezellig.
De band met mijn 'echte' broer is wel heel anders. Ik heb achttien jaar met hem in één huis gewoond en met hem bel ik ook redelijk vaak en ik ga ook speciaal terug naar mijn geboorteplaats om hem te zien. Hij studeert daarnaast ook in dezelfde stad (maar woont er niet), dus zo nu en dan gaan we ook samen een keer koffie drinken/lunchen op de universiteit. Met hem bespreek ik ook echt bijna alles, waar ik dat met mijn 'stiefbroers' (officieel is er niets, want ze zijn niet getrouwd en wonen ook nog niet samen (afstand)) dus niet zoveel doe. Mijn broer zou ik speciaal kunnen bellen voor advies of om iets te vertellen, bij mijn stiefbroers doe ik dat niet zo snel.

Dan heeft mijn moeder sinds een jaar een vriend en hij heeft één dochter en twee kleindochters. Ik heb haar en haar kinderen nog nooit gezien, dus we hebben ook geen band. Niet bewust, maar ik heb ook een veel slechtere band met mijn moeder dan met mijn vader. Daar komt bij dat mijn vader een nieuwe relatie heeft gekregen toen ik vijftien was en dus nog veel thuis was, mee op vakantie ging etc. Op die manier heb je al gauw meer contact met de vriendin van je vader en dus ook met haar kinderen!

Ik ben tevreden met al het contact dat ik heb rondom (stief)broers & stiefzus. Mocht de vriend van mijn moeder graag willen dat ik zijn dochter ontmoet, sta ik daar best voor open, maar ik heb er minder behoefte aan, omdat mijn moeder in mijn leven ook een minder grote rol heeft dan mijn vader.

Van mijn stiefmoeder heb ik er 2, maar die ken ik helemaal niet eigenlijk. Ook niet echt behoefte aan. Zij een stuk ouder dan ik, ik vind ze niet erg aardig, en ik zie er gewoon niet echt het nut van in.

De vriend van mijn moeder heeft 3 tienerdochters, die ik nu al schijtirritant vind maar ik kan me zo voorstellen dat ik die wel vaker ga (moeten) zien. Ik weet nog niet zo goed wat mijn mening daar verder over is.

Mijn vader heeft sinds 3 jaar een vriendin en zij heeft een dochter en een zoon die qua leeftijd tussen mij en mijn zus in zitten. We hebben ze vrij snel leren kennen, paps + vriendin hebben ons allemaal een x mee uit eten genomen waarbij we tijdens het eten regelmatig van plaats zijn gewisseld zodat we niet de hele avond naast dezelfde zaten. Het was erg gezellig maar toch is er nooit echt een band of zoiets gekomen. We zien elkaar wel zo nu en dan (vaak bij paps + vriendin thuis). Ik heb verder niet echt contact met ze, hoewel mijn 'stiefbroer' me vorige week wel heeft geholpen met een technisch vraagstuk, dat was de eerste keer dat ik hem echt gebeld heb. Zijn vriendin was de week ervoor toevallig even bij mij op de koffie geweest, dat was wel gezellig.

Kortom, ik zie ze niet als stiefbroer en -zus, maar dat zal ook vast komen omdat we allemaal al op eigen benen stonden toen onze ouders een relatie kregen. Dan heb je toch minder met elkaar te maken dan wanneer je nog thuiswoont, denk ik. Wat wel heel leuk is, is dat zowel mijn zus als de dochter van paps' vriendin afgelopen jaar voor het eerst een kindje hebben gekregen. Dus ze zijn nu allebei echt opa en oma

Zora schreef:
De vriend van mijn moeder heeft 3 tienerdochters, die ik nu al schijtirritant vind maar ik kan me zo voorstellen dat ik die wel vaker ga (moeten) zien. Ik weet nog niet zo goed wat mijn mening daar verder over is.

Dat lijkt me erg lastig Zora, zeker omdat je ze op latere leeftijd hebt leren kennen. Dan 'hoort' die situatie gewoon niet zo, lijkt me.
Hoop dat je je mening toch wat kunt neutraliseren.

Sjaantje, dat laatste lijkt me wel echt leuk inderdaad. Dan zijn ze allebei opa en oma van die kleinkinderen, maar ook allebei echt met bloedband.

Ik heb meer stief broers en zussen dan me lief is maargoed

*weg*

Jij nog ingewikkelde familie Marin?

Ik heb dus zelf trouwens een stief broertje en zusje die op de middelbare school zitten, maar ze wonen intussen al weer 10 jaar bij ons thuis. We hebben echt een hele erge groei met ze meegemaakt dus, en omdat hun eigen moeder is overleden, wonen ze full time bij ons. Dat schept sowieso toch wel een band, ook al woonde ik uit huis, dit is net zo veel hun huis als dat het mijn huis is.

Met mijn stiefzusje (intussen 13) kan ik het heel goed vinden, en vroeger was ze ook echt gek op mij. Als ik dan thuis kwam, rende ze door de gang en sprong ze in m'n armen. Zo lief. Met m'n stiefbroertje heb ik minder, en wordt steeds minder, met name omdat hij nogal aan het puberen is. De band voelt sowieso wel anders dan met m'n echte broertje en zusje, maar is ook absoluut niet slecht, zeker niet met m'n stiefzusje.

Als ik uitleg hoe veel broertjes en zusjes (waarom is er nou geen woord voor siblings!) ik heb, zeg ik in eerste instantie altijd 5 stuks, en specificeer het dan naar 1 echt zusje, 1 echt broertje, 1 stiefbroertje, 1 stiefzusje en 1 half zusje (die laatste dan weer bij m'n vader, dus andere kant). Hele mond vol dus

Marin schreef:
Als ik uitleg hoe veel broertjes en zusjes (waarom is er nou geen woord voor siblings!) ik heb, zeg ik in eerste instantie altijd 5 stuks, en specificeer het dan naar 1 echt zusje, 1 echt broertje, 1 stiefbroertje, 1 stiefzusje en 1 half zusje (die laatste dan weer bij m'n vader, dus andere kant). Hele mond vol dus

Ik hoop toch een halfzusje . Anders is het ook zo pijnlijk!

Marin schreef:Sjaantje, dat laatste lijkt me wel echt leuk inderdaad. Dan zijn ze allebei opa en oma van die kleinkinderen, maar ook allebei echt met bloedband.

Ja precies, ze zijn allebei opa en oma maar ook stiefopa en stiefoma. Hoewel we de benaming 'stief' nooit gebruiken hoor. De 2 kleinkids schelen 9 maanden, ze hebben nu nog niet veel aan elkaar maar later zullen ze toch wel leuk kunnen spelen als we eens bij elkaar op bezoek zijn

En ja die familie van jou... die zit gewoon ingewikkeld in elkaar!

June schreef:

Marin schreef:
Als ik uitleg hoe veel broertjes en zusjes (waarom is er nou geen woord voor siblings!) ik heb, zeg ik in eerste instantie altijd 5 stuks, en specificeer het dan naar 1 echt zusje, 1 echt broertje, 1 stiefbroertje, 1 stiefzusje en 1 half zusje (die laatste dan weer bij m'n vader, dus andere kant). Hele mond vol dus

Ik hoop toch een halfzusje . Anders is het ook zo pijnlijk!

Hahahaha. JA en om die reden zeg ik dus ook eigenlijk altijd gewoon zusje. Zo voelt het ook echt. Zij voelt ook echt als volwaardig bloedband zusje zeg maar. Dat gaat toch echt veel dieper dan stief.

Femme, als jij er zo tevreden mee bent, dan is het toch ook goed? Ik denk dat het ook niet nodig is om beste vrienden te worden met al je stieffamilie, zolang iedereen, maar gewoon tevreden is over het contact in het algemeen.

Sjaantje schreef:

En ja die familie van jou... die zit gewoon ingewikkeld in elkaar!

Haha ja en vooral omdat broertje en stiefbroertje ook nog eens dezelfde naam hebben. Dus broertje heet Grote 'Jan', en stiefbroertje heet Kleine 'Jan', maar zo klein is ie intussen niet meer. Maar ja, zie er dat nog maar eens uit te krijgen

Oh Marin, jouw familie is inderdaad ingewikkeld, en dan zeggen mensen dat mijn familie ingewikkeld is, maar ik heb ten minste alleen maar halfbroertjes en -zusjes (al noem ik ze nooit zo, gewoon broertjes en zusjes )

Marin schreef:Hahahaha. JA en om die reden zeg ik dus ook eigenlijk altijd gewoon zusje. Zo voelt het ook echt. Zij voelt ook echt als volwaardig bloedband zusje zeg maar. Dat gaat toch echt veel dieper dan stief.

Snap ik. Zeker omdat je haar ook echt al haar hele leven kent .

Ja ik vind dit soort complexe familie situaties altijd bijzonder interessant, omdat wij het zelf ook zo ervaren. Het geeft de nodige moeilijkheden, maar het heeft ook veel gezelligs. Als wij met z'n allen thuis zijn, zijn we met z'n 7en. Intussen zijn er twee vaste aanhang bij, dus 9. Mama maakt een grote pan pasta en daar zitten we, aan die grote tafel. Geweldig!

Marin schreef:

Zora schreef:
De vriend van mijn moeder heeft 3 tienerdochters, die ik nu al schijtirritant vind maar ik kan me zo voorstellen dat ik die wel vaker ga (moeten) zien. Ik weet nog niet zo goed wat mijn mening daar verder over is.

Dat lijkt me erg lastig Zora, zeker omdat je ze op latere leeftijd hebt leren kennen. Dan 'hoort' die situatie gewoon niet zo, lijkt me.
Hoop dat je je mening toch wat kunt neutraliseren.

Zeker, ik vind het ook erg moeilijk. Met name ook omdat zij wel bij mijn moeder in de buurt wonen, en haar dus heel veel zien, ook natuurlijk vanwege hun leeftijd. Vanzelfsprekend wil mijn moeder hen overal graag bij betrekken, maar omdat ik mijn moeder al niet zo vaak zie, heb ik daar nog wat moeite mee. Ach, ik ben sowieso een erg moeilijk geval mbt de scheiding van mijn ouders en alles wat daarbij is komen kijken.

Ja moeilijk is dat voor je. Ik hoop dat je daar op den duur inderdaad wat meer vrede mee kunt krijgen. Je hoeft natuurlijk nooit een fantastische band met de geliefden en diens kinderen van je ouders op te bouwen, maar samen door 1 deur kunnen is wel prettig. Al is het alleen voor je eigen gemoedsrust, dat het je frustraties bespaard.

Ik vergeet af en toe dat mijn ouders ook 25 jaar samen zijn geweest! Dan zeg ik iets over m'n vader en zegt m'n moeder: "Ja, leer mij jouw vader kennen". Dan denk ik van oh ja, jij kent hem natuurlijk ook, en je hebt hem door en door gekend!
Het zit dus echt al zo in m'n systeem dat ze uit elkaar zijn. Nu zo'n 10 jaar inderdaad.

June schreef:Femme, als jij er zo tevreden mee bent, dan is het toch ook goed? Ik denk dat het ook niet nodig is om beste vrienden te worden met al je stieffamilie, zolang iedereen, maar gewoon tevreden is over het contact in het algemeen.

Ja ik denk dat dat het beste is. Een familiegevoel kan je niet forceren, dat is er of dat is er niet. Als het er niet is kun je wel nog normaal tegen elkaar doen alleen is het niet nodig om elkaar vaak te zien.

Marin: Ik vind het ook interessant van die ingewikkelde families! Heel vaak als iemand aan mij vraagt hoe dat zit dan zeg ik maar gelijk dat het ingewikkeld is, ik heb het vaak genoeg geprobeerd uit te leggen maar dan zijn ze halverwege al de draad kwijt.. Ach als wij het maar snappen!
Als je zelf in de situatie zit is het allemaal logisch hoe het in elkaar steekt, maar ik kan me voorstellen dat het als buitenstaander een verwarrend verhaal is.

Dat heb ik ook ja dat ik het gewoon zussen noem. Ik heb trouwens geen stiefzussen, maar een halfzus die 14 jaar ouder is dan ik en een pleegzusje wat vanaf dat ze een week oud was bij ons is komen wonen en niet meer weg is gegaan (thank god!) en ze is nu bijna veertien.
Met mijn oudere zus heb ik echt reteweinig, maar ze zat ook vanaf dat ik 2 was bij de marine en woonde dus heel ver weg en was ook heel vaak weg. Met mijn kleine zusje (zit +/- 8 jaar tussen) heb ik wel een steeds betere band. Ik vind het leuk dat ze meer op mij lijkt qua kleding en make-up dan de rest van de familie en het wordt steeds leuker nu ze ouder wordt!

Maar ik heb er echt geen zin in om vreemde mensen dat allemaal uit te gaan leggen als me dat in de bus ofzo wordt gevraagd dan zeg ik gewoon twee zussen en dan vinden ze het leeftijdsverschil al heel vreemd

En dan is het ook nog zo dat ik misschien hoogstwaarschijnlijk wel heel veel onbekende halfbroers en -zussen heb want ik heb een anonieme zaaddonor!
Maar dat ga ik dus echt niet vertellen tegen iemand die gewoon een praatje wil maken bij de kassa

Zora, hoe oud was jij toen je ouders uit elkaar gingen? Hopelijk komt er ooit een manier voor jou om er goed mee om te gaan .

Mijn ouders zijn nu bijna elf jaar uit elkaar en ik kan me echt niet meer voorstellen dat ze samen zijn. Dat wil ik me trouwens ook niet voorstellen, dat scheelt ook.

Haha Marin, dat krijg je er inderdaad niet zomaar meer uit!

Het lijkt mij gewoon echt raar als je ouders gescheiden zijn en ze krijgen allebei weer een relatie met iemand die al kids heeft. Dan heb je dus feitelijk 2 extra families, waarin jij de tussenliggende schakel bent maar die niets met elkaar te maken hebben. Lijkt me echt heel raar... Mijn mams is overleden en paps heeft dus een nieuwe relatie dus ik heb maar 1 extra familie. Met 'stiefmoeder' heb ik (en mijn zusje ook) wel heel veel problemen gehad en het loopt nog niet soepel maar meestal denk ik: 'Sjaan, hou je mond maar gewoon, wees de wijste van het stel en bewaar de lieve vrede maar...'

June schreef:
Mijn ouders zijn nu bijna elf jaar uit elkaar en ik kan me echt niet meer voorstellen dat ze samen zijn. Dat wil ik me trouwens ook niet voorstellen, dat scheelt ook.

Haha ik schrijf dus bijna net hetzelfde hierboven. Ik ben ook blij dat ze uit elkaar zijn, want ze waren samen niet gelukkig en dat was niet veel langer goed gegaan. Nu hebben ze allebei een andere partner gevonden, dus ik denk dat dat veel beter is.

Possom schreef:

En dan is het ook nog zo dat ik misschien hoogstwaarschijnlijk wel heel veel onbekende halfbroers en -zussen heb want ik heb een anonieme zaaddonor!
Maar dat ga ik dus echt niet vertellen tegen iemand die gewoon een praatje wil maken bij de kassa

Mag ik vragen waarom je een zaaddonor als vader hebt?

En dat laatste vind ik ook altijd zo grappig. Dat je echt kiest of je de verkorte of lange versie vertelt aan iemand

Thanks Marin

June: ik was 17 volgens mij. Enorm veel moeite en verdriet gehad. Niet door de scheiding, maar door de keuzes die mijn ouders daarna hebben gemaakt. Om niet alle sores, verdriet en ellende hier weer op te sommen en het kort te zeggen, het heeft ervoor gezorgd dat ik nu heel veel moeite heb om veranderingen te accepteren. Mezelf er toe zetten om die meiden dus te leren kennen, kost me veel moeite. Ik worstel hier heel erg mee, het lukt ook al steeds beter, maar het blijft moeilijk.

Marin schreef:

Possom schreef:

En dan is het ook nog zo dat ik misschien hoogstwaarschijnlijk wel heel veel onbekende halfbroers en -zussen heb want ik heb een anonieme zaaddonor!
Maar dat ga ik dus echt niet vertellen tegen iemand die gewoon een praatje wil maken bij de kassa

Mag ik vragen waarom je een zaaddonor als vader hebt?

En dat laatste vind ik ook altijd zo grappig. Dat je echt kiest of je de verkorte of lange versie vertelt aan iemand

Ik heb twee lesbische moeders, dus dan is dat best noodzakelijk Ik wilde ook meedoen met dat programma waar ze donoren gaan vinden, maar dat kost dus 200 euro en toen ze dat moesten innen (begin van het jaar) had ik het echt totaal niet. Maar nu heb ik gehoord dat er bijna geen mannen zijn die zich hebben aangemeld

Ja houdoe, ik ga daar even iedereen mijn levensverhaal uitleggen.. nee dus Maar ik maak die afweging ook bij vriendinnen: als ik ze langer ken of ze echt kan vertrouwen dan mogen ze alles weten. Tot die tijd verkorte versies meestal ja. Ik dacht dat dat normaal was