Lijkt jullie opvoeding ook op die van je ouders?

Onze opvoeding heeft veel weg van de manier waarop wij ook zijn opgevoed. Deze week kwam ik erachter dat dat zelfs doorgaat in de dingen die ik zelf eigenlijk niet zo prettig vond. Mijn moeder is bijvoorbeeld altijd erg (over)bezorgd om mij en daar wilde ik mijn dochter niet mee opzadelen. Deze week betrapte ik mezelf erop dat ik een plan aan het uitdenken was om D. van gedachten te laten veranderen als ze ooit ergens alleen in het buitenland stage zou willen gaan lopen . Ai, dat was wel heel ernstig, aangezien ze nog geen twee is.
Maar ook de dingen die ik wel als prettig heb ervaren pas ik nu bij mijn dochter toe: veel aandacht, lekker samen spelen, verhaaltjes vertellen, veel naar buiten als het weer het toe laat enzovoorts.
Lijkt jullie opvoeding ook op die van je ouders?

Wij hebben het echte opvoeden nog niet toe hoeven passen, maar de gedachten die we er nu over hebben lijkt heel erg op die van mijn ouders & stiefouders. De opvoeding die mijn vriend gehad heeft vind ik echter niet geschikt voor ons, in bepaalde dingen kan ik mezelf totaal niet vinden. Daarbij gaat het met name om de overbezorgdheid en de bemoeizucht. Ik merk dat ik nu veel meer dingen haal uit de opvoeding die ik gehad heb dan uit de opvoeding die mijn vriend gehad heeft. Gelukkig is hij het met heel veel gedachten over opvoeden met mij eens, dus daar hoeven we niet heel veel woordenwisselingen over te hebben.

mijn zoontje is nog maar 8 maanden dus in hoeverre het opvoeden heet nu,ja je bent altijd wel aan het opvoeden,maar op dit moment vind ik het meer verzorgen.Maar goed,ik hoop niet dat onze opvoeding op die van onze ouders gaat lijken.Mijn schoonvader was er nooit voor zijn zoon(en dochter),me vriend heeft zo beetje zn zusje opgevoed.qua middelbare school keuzen hebben ze het op gedragen welke school hij heen moest,met als gevolg dat meneer op zijn 15e al aan het werk was.
mijn ouders deden wel veel met ons,in de zin van op vakantie naar het buitenland,gingen we een jaar niet op vakantie,gingen we dagjes weg.dat wil ik wel over gaan nemen de leuke dingen.maar mijn moeder ging echt niet met ons buitenspelen enzo,ja misschien toen we kleiner waren maar dat weet ik niet meer.ik wil interesse blijven tonen in mijn zoon,(ik had het idee dat)mijn moeder het niet echt boeide wat ik uitvroot op me 16e 17e,toen ik samen met vriendinnen op vakantie ging,moest ik smeken(zowat)of ze me fotos wilde zijn,een vraagje als "hoe was je vakantie"kon er niet af.dat zijn vooral dingen van de laatste jaren wat me bij is gebleven.oja de woorden ik hou van je heb ik haar nog nooit tegen ons horen zeggen,daarom zeg ik het juist vaak tegen mijn zoon zeker altijd als hij gaat slapen.

Ja, onze opvoeding lijkt heel erg op die van mijn/onze ouders.

Dat vind ik een hele interessante vraag.

Vroeger (toen ik nog een puberende tiener was en mijn ouders totaal belachelijke en wereldvreemde mensen vond), snapte ik nooit dat er vaak gezegd wordt dat je je eigen opvoeding terug ziet in je eigen manier van opvoeden. Je hebt immers ervaren hoe verkeerd/vervelend/oneerlijk die manier is, dus dat doe je zelf toch zeker je kinderen niet aan?!

Maar naarmate ik ouder werd, werd ik wat milder, kwam er een einde aan de midlife-crisis van mijn vader en snapte ik veel meer van hun ideeën en de manier waarop ze dingen hebben aangepakt. Ik denk dat het respect voor je ouders sowieso groeit als je zelf kinderen krijgt.

Tegenwoordig betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik precies klink als mijn moeder, en heel soms als mijn vader. Blijkbaar zit dat toch wel echt heel erg in je, ook al neem je je nog zo voor de dingen anders te gaan doen.

Nee, totaal niet. Nu hebben wij nog geen kinderen, maar 'voeden' al wel enkele jaren het veel jongere broertje en zusje van mijn vriend mee op, en het lijkt echt totaal niet op onze beider opvoedingen. Ik verwacht ook niet dat we die lijn niet zullen doorzetten bij eventuele eigen kinderen. Wij zijn echt veel strenger en hechten veel meer waarde aan normen en waarden dan onze beider ouders ooit gedaan hebben.

Toevallig zat ik hier van de week nog over na te denken...ik wil, en hoop dat ik mijn zoontje heel anders opvoed dan mijn ouders dat met mij en mn broertje hebben aangepakt. Ze waren er nooit voor ons, ze waren we altijd thuis maar altijd maar aan t werk (eigen bedrijf). We zijn nooit op vakantie geweest en dagjes weg gingen we nooit. 1x per jaar gingen we naar een pretpark maar het kwam ook vaker voor dat we door ooms en tantes werden meegenomen omdat mijn ouders geen tijd hadden.
In mijn tienerjaren werd ik heel vrij gelaten (waarschijnlijk ook omdat ze geen tijd hadden) en gelukkig was ik zelf verstandig genoeg om me netjes te gedragen. Al kreeg ik van mijn ouders vader ook vaak huisarrest om de domste dingen "je hebt de rest van de zomervakantie huisarrest want je zit aan de drugs" waren mijn vaders woorden toen ik op een zondagmorgen nietsvermoedend uit bed kwam...ik snap nog steeds niet waar dat vandaan kwam want ik heb zelfs nog nooit gerookt en heb een hekel aan drugs. Erover praten en vragen waarom daar deden ze niet aan.
Verder zaten mijn ouders totaal niet op één lijn en mijn vader was echt de baas thuis.

Nu ik zelf een zoontje heb ben ik soms echt kwaad op hun, dat ze er nooit voor ons waren. Ik heb verder geen verschrikkelijke jeugd gehad ofzo maar ik denk wel dat mijn broertje en ik lichtelijk verwaarloosd zijn.

Hazeltje schreef:Ja, onze opvoeding lijkt heel erg op die van mijn/onze ouders.

+1

Mijn ouders waren altijd aan het werk, eigen boerderij, ze waren altijd buiten en mijn oudere zus paste dan vaak op mij en mijn broer, ik heb wel een superleuke jeugd gehad en heb ook het gevoel dat ik niks gemist hebt, wij gingen 1 keer per jaar een weekendje naar een pretpark en dat vonden we altijd superleuk. Ik zou wel wat meer tijd aan mijn zoontje willen besteden, dus leuke dingen met hem doen, maar voor de rest zou ik het denk ik niet veel anders doen..

Ik weet het nog niet omdat ik natuurlijk geen kinderen heb. Ik denk en hoop zelf dat het meer richting mijn ouders gaat als richting mijn schoonouders, ik hoop dat ik de gastvrijheid van mn ouders mee heb gekregen richting vriendjes en vriendinnetjes, het goede gedrag belonen door middel van complimentjes ipv omkopen met cadeau's zoals mijn schoonouders deden, mijn kinderen wil ik graag zelf leren met geld om te gaan, sparen als je wat nodig hebt, werken voor je geld, (hoe jonger hoe beter) ipv als ze zeuren om een dure spelcomputer ze gewoon een paar honderd gulden te geven en ze naar het dorp te sturen om wat te kopen.

Daarnaast zou ik dan weer meer de kant van mijn schoonouders kiezen als het om vakantie's en uitjes gaat. Wij gingen nooit met mijn ouders op vakantie naar het buitenland of leuke dingen doen in nederland. Mijn schoonouders daarentegen maakte de vakantie's zoals de kids ze wilden en in het teken van de kids. Ze gingen naar allerlei attractieparken/ zwembaden/ dierentuinen/ etc.

Maar goed, het is allemaal speculatie. Ik weet gewoon niet hoe wij het gaan doen! Ik hoop in ieder geval dat onze dochter van allebei wat mee krijgt...

Nee, onze opvoeding lijkt niet op die van onze ouders.

wat ik wel heb is 1 ow zo vreselijk uitspraak van me moeder over genomen,als wij vroeger onze borden niet leeg aten,zei me moeder dus altijd van "in afrika staan ze er om te springen"waarop wij altijd heel bijdehand antwoordde met "dan stuur je het lekker op".nu afentoe als V loopt te klooien met eten,betrap ik mezelf erop deze uitspraak ook te gebruiken.

Ik heb geen kinderen maar zou het wel hetzelfde willen doen als mijn ouders. Streng maar rechtvaardig en ook gezellig.

In sommige dingen wel maar over het algemeen helemaal niet. ( ik weet niet hoe het zit met de opvoeding van vriend)
Ik ben veel vrijer in mijn zoontje dingen laten ontdekken e.d ben minder (over) bezorgt en zo kan ik nog wel meer dingen opnoemen.

Voor zover er al echt sprake is van opvoeden denk ik wel dat ik veel dingen uit mijn eigen opvoeding zal gaan gebruiken. Toch zijn er ook een aantal dingen waar ik echt heel anders over denk, die hoop ik dan ook niet uit macht der gewoonte toch toe te gaan passen (niet dat ze er slechter van zou worden, het zijn geen slechte dingen maar dingen die ik net wat anders zie). Ik heb geen slechte opvoeding gehad, dus waarom niet gebruiken wat je zelf als positief hebt ervaren