n.a.v wat voor opvoeding hanteren jullie

n.a.v de topic commentaar op je opvoeding,was ik benieuwd wat voor opvoeding hanteren jullie,een toch wel strenge of milder,

ons zoontje is bijna 5 maanden,maar we hebben natuurlijk wel goed over nagedacht van wat en hoe willen we het gaan doen,hoe wij het nu zien is,dat hij zijn eigen keuzes mag maken(zelf kiezen naar welke middelbare school ect.)we laten zien dat we intresse in hem hebben(is bij ons beide vroeger nooit echt gebeurd)

Ik kan uit je verhaaltje niet echt een opvoeding ontdekken maar dat ter zijde...

Wij zijn streng maar rechtvaardig denk ik haha.
Wij zijn beide niet van het getut en gemiep. Nee is nee en uiteraard kan er weleens een uitzondering gemaakt worden maar WIJ bepalen hoe of wat en niet zij. Ik ga niet onderhandelen tot in den treure.
Bovenstaande is nu nog niet heel vaak aan de orde natuurlijk maar ik merk wel dat het dreumes tijdperk is aangebroken.
Dat geeft niks, dat hoort erbij maar als staat te krijsen omdat ze niet in de box wil heeft ze toch pech.
Zodra ze dan rustig geworden is (meestal al met een minuut of 2) mag ze van mij best de box uit. Maar niet op het moment dat zij dat wil. Ik ga geen risico lopen dat ik sta te strijken, de deurbel gaat en zij rond loopt te hobbelen. (Ik noem even een zijstraat)

Er kan bij ons best veel maar niet ten koste van alles en ik wil zeker geen draakje in huis dat alles voor het zeggen heeft.

Aangezien ik Hazeltje heel goed ken sluit ik me er helemaal op aan. Wij hebben daar echt precies dezelfde mening over. Daarom passen onze kids zo mega goed bij elkaar

Hazeltje, ik herken mij ook wel in jouw opvoedingsstijl.
Printje: jullie zijn wel klef samen zeg :p

Mauwmauw: ik neem aan dat je vooral bedoelt welke opvoeding we hanteren als het gaat om corrigeren/belonen? Want er hoort nog veel meer bij opvoeden natuurlijk.

Zal proberen mijn opvattingen kort samen te vatten:
- een 'nee' wordt hier nooit een 'ja'
- ik geef Tomas complimentjes bij positief gedrag
- als hij iets doet wat niet mag leg ik hem dat uit en geef ik hem een alternatief ('gooien met je auto mag niet, dan kan hij stuk gaan. ga maar rijden met je auto')
- als hij het blijft doen gaat hij 2 minuten in de stoel
- als Tomas iets netjes zegt/vraagt geef ik hem (als dat kan) zijn zin, of ik leg uit waarom het niet kan
- als Tomas iets voor elkaar probeert te krijgen door te schreeuwen of met een driftbui, leg ik hem uit dat ik naar hem luister als hij rustig praat, en negeer ik de driftbui verder

hahhahaa ja erg he Filoria, het komt kleffer over dan het is maar had geen zin om zelf weer vrijwel exacthetzelfde te typen hahaha.

Overigens sluit ik me ook aan bij wat jij zegt!

Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig wat jullie verstaan onder getut en gemiep, heb je misschien wat voorbeelden?

Ik bedoel daarmee een eeuwige discussie; Nee lieve R mama zegt dat dat niet mag en dan dan een aantal keer. Op zo'n flauwe toon dingen eisen werkt in mijn ogen niet, gewoon duidelijk zijn daar heeft een kind veel meer aan.


dat soort dingen, ga ff nadenken over meer voorbeelden.

Printje schreef:Ik bedoel daarmee een eeuwige discussie; Nee lieve R mama zegt dat dat niet mag en dan dan een aantal keer. Op zo'n flauwe toon dingen eisen werkt in mijn ogen niet, gewoon duidelijk zijn daar heeft een kind veel meer aan.


dat soort dingen, ga ff nadenken over meer voorbeelden.

Dan zul je mij wel een Tut en een Miep vinden

Maar op zich ben je net zo consequent als je tig keer dat zinnetje zegt, het is alleen wat langdradiger.

Ik sluit me aan bij Filoria.
Dat is een mooie aanvulling op hoe ik erover denk.

hahaha noem dan eens een voorbeeld kan ik echt goed oordelen

Kan zo ook even 123 geen voorbeeld bedenken maa rhou niet van dat geflauwekul. Ik sta ook voor de klas (heb kleuters) en merk gewoon dat kinderen veel hebben aan duidelijkheid ipv een constante discussie bijvoorbeeld.

Susan schreef:Maar op zich ben je net zo consequent als je tig keer dat zinnetje zegt, het is alleen wat langdradiger.

Ja maar ik denk dat kinderen je dan toch niet meer zo serieus zullen nemen omdat ze weten dat jehet toch tig keer zal herhalen.

Er valt evengoed niks te discussiëren, dus ik denk dat dat wel meevalt, ik vind dat tenminste niet onder een eeuwige discussie vallen. Je zegt juist eindeloos nee (alleen dan verpakt in een leuk zinnetje).

Mijn zoontje is nog niet zover dat hij zo goed kan praten maar ik doelde daarbij in het algmeen en wat ik doe in de klas. Ik ga het niet continue herhalen ongeacht het ja/nee of wat dan ook is. Ik zeg je weet wat ik gezegd heb en ik ga het nu niet meer herhalen. klaar. Als ik daaraan zou beginnen heb ik daar al een dagtaak aan.

Printje schreef:

Susan schreef:Maar op zich ben je net zo consequent als je tig keer dat zinnetje zegt, het is alleen wat langdradiger.

Ja maar ik denk dat kinderen je dan toch niet meer zo serieus zullen nemen omdat ze weten dat jehet toch tig keer zal herhalen.

Het gekke is hier dat Fenne zich er nooit iets van aantrok als ik boos werd op haar. En dan bedoel ik al voordat ze 1 jaar was. Als ze iets deed dat niet mocht en ik werd boos, dan keek ze me aan alsof ze water zag branden. En ging gewoon door.

Op een gegeven moment ben ik het toen anders aan gaan pakken (meer uitleg, alternatieven bieden en beter contact maken op zulke momenten). Dat werkte hier echt beter. Dat boos zijn pikte ze op de een of andere manier niet op. Ik kan het niet anders uitleggen.

Waarschijnlijk is dus niet elk kind bij dezelfde aanpak gebaat. Wij houden hier erg van tutten en miepen

Denk dat jullie het verkeerd begrijpen/ik het verkeerd beschreven heb, ik geef ook duidelijk aan waarom iets wel/niet mag en biedt een alternatief maar daarna blijf ik er niet een discussie van maken. Ik word eigenlijk nooit boos, dat werkt inderdaad totaal niet volgens mij.

Oké, ik snap wat je bedoelt, ik vind het op de een of andere manier alleen nooit zo leuk als zoiets in een discussie als getut en gemiep wordt bestempeld, omdat je ouders die ervoor kiezen het anders te doen dan jij toch meteen in een hoekje zet en jouw manier van opvoeden tot norm verheft. Andersom is het ook vervelend als iemand neerzet dat ze niks heeft met dat militante gedoe, of dat ze liever gewoon communiceert dan dat ze haar kind africht, of zoiets dergelijks.

En nee, ik zeg dit niet omdat ik op mijn teentjes getrapt ben, maar ik vind het jammer dat het meteen zo de toon zet.

Minneke schreef:Wij houden hier erg van tutten en miepen

hahaha

Trouwens, ik heb op mijn werk in de kinderopvang ook gemerkt dat het erg per kind verschilt wat het beste werkt. Alle kinderen hebben baat bij duidelijkheid en bij een consequente opvoeder. Maar sommige kinderen luisteren pas als je écht boos wordt en je stem verheft, en andere kinderen hebben meer baat bij een rustige uitleg.

Als mijn zoontje iets onverwachts doet en ik reageer in eerste instantie boos/geschrokken, zie ik hem zo kijken van: 'wat moet ik hier nou weer mee?' Pas als ik rustig uitleg wat hij verkeerd deed en hoe het beter moet, zie ik dat hij begrijpt wat er aan de hand is.

En het verschilt ook nog per situatie, want zoals ik al in jouw topic schreef Minneke: als Tomas erg moe is laat ik de helft van mijn opvattingen varen en probeer ik wat meer relaxt te zijn.

Printje schreef:Denk dat jullie het verkeerd begrijpen/ik het verkeerd beschreven heb, ik geef ook duidelijk aan waarom iets wel/niet mag en biedt een alternatief maar daarna blijf ik er niet een discussie van maken. Ik word eigenlijk nooit boos, dat werkt inderdaad totaal niet volgens mij.

Maar wat doe jij dan als je zoontje vervolgens weer vrolijk doorgaat met waar hij mee bezig was?

Wij voeden consequent,rechtvaardig,met veel regelmaat,een open visie en open blik op de wereld, ruimdenkend en vooral met heel veel vitamine L op.

Dan is het echt helemaal verkeerd overgekomen denk ik. Ik hou juist van een liefdevolle doch duidelijke opvoeding. Dit duidelijk maken doe ik altijd op een lieve manier en niet als een militair.

Ik denk dat wij met getut en gemiep het heel adners bedoelen als dat het nu wordt opgevat.Ik ga er ff overnadenken hoe ik het beter kan omschrijven.

Minneke schreef:

Printje schreef:Denk dat jullie het verkeerd begrijpen/ik het verkeerd beschreven heb, ik geef ook duidelijk aan waarom iets wel/niet mag en biedt een alternatief maar daarna blijf ik er niet een discussie van maken. Ik word eigenlijk nooit boos, dat werkt inderdaad totaal niet volgens mij.

Maar wat doe jij dan als je zoontje vervolgens weer vrolijk doorgaat met waar hij mee bezig was?

Eerst probeer ik hem met iets adners af te leiden, kom we gaan een boekje lezen etc. Wanneer hij toch doorgaat zet ik hem even in de box.

Wat ik onder getut en gemiep vind vallen is bijvoorbeeld als een moeder met een kind in de winkel staat.
Het kind trekt vanalles uit de schappen en de moeder blijft zeggen: Dat is niet lief van je. Dat moet je niet doen. Anders wordt de mevrouw van de winkel heel erg boos.

Nee, die mevrouw moet je er niet bij betrekken... JIJ moet boos worden.
Als je niet kunt luisteren, ga je in de kar. En dan niet nog 26 keer zeggen dat het niet mag, nee... Het is nu klaar en je gaat in de kar. Punt.

*

Susan schreef:Voor ik moeder werd had ik massa's briljante ideeën over hoe ik het zou gaan aanpakken, wat ik zou zeggen en doen in welke situatie, ik had het in mijn hoofd al helemaal voor elkaar. En dan heb je een peuter met een taalachterstand die zo groot is dat je niet met hem kunt communiceren op een manier die bij zijn leeftijd past. Daar sta je dan met je goede bedoelingen. Bij Ezra is het dus op het moment echt zoeken, aanpassen, afwegen en soms uit handen durven geven. En loslaten wat ik ooit zo mooi heb uitgedacht. Voorlopig dan.

Ik denk dat Ezra het heel erg getroffen heeft met een moeder als jij! (En zijn zusje natuurlijk ook )